რუსული ჰიბრიდული ომის მთავარი პროპაგანდისტული გზავნილები საქართველოში და მათი გამოძახილი

1-ლ სექტემბერს, საქართველოს ჯანდაცვის სამინისტროს კომპიუტერულ სისტემაზე ერთ-ერთი უცხო ქვეყნიდან კიბერშეტევა განხორციელდა, მათ შორის, ლუგარის ცენტრის მონაცემთა ბაზებზე. ექსპერტები კიბერშეტევას რუსეთის ფედერაციას უკავშირებენ, რომელიც ბოლო წლებში ლუგარის ლაბორატორიას ხშირად, განსაკუთრებით, დეზინფორმაციის გავრცელებით უტევს.

ლუგარის ცენტრი მხოლოდ ერთ-ერთია იმ საკითხების ფართო სპექტრიდან, რომელზეც ოკუპანტი ქვეყანა საქართველოში საზოგადოებრივი განწყობების ფორმირებას პროპაგანდითა და ერთგვარი საინფორმაციო, თუ, უფრო ზუსტად, დეზინფორმაციის პოლიტიკით ცდილობს. ერთ-ერთი უკანასკნელი, რაც შეიძლება გაგვახსენდეს, რუსი დეპუტატის განცხადებაა, რომლის თანახმადაც „ნოვიჩოკი“, რომლითაც რუსი ოპოზიციონერი, ალექსეი ნავალნი მოწამლეს, საქართველოსა და აშშ-ში მდებარე ლაბორატორიებში მზადდება.

ქვეყნის შიგნით აქტუალური კონკრეტულად რომელი საკითხები შეიძლება, უკავშირდებოდეს რუსეთს და რა არის მათი წინ წამოწევის მიზეზები? ასევე საინტერესოა, რომელი პოლიტიკოსების პოლიტიკური გზავნილები ჯდება პირდაპირ რუსული გზავნილების ჩარჩოში.

ამ საკითხზე AMBEBI.GE-ს საერთაშორისო ურთიერთობების სპეციალისტი, გიორგი გობრონიძე ესაუბრება.

"რუსეთის ფედერაციამ საზოგადოებრივ განწყობებზე სამუშაოდ კომპლექსური მიდგომა შეიმუშავა. ხშირად ამას უწოდებენ პროპაგანდას, ჰიბრიდულ ომს. ვიტყოდი, ეს საინფორმაციო პოლიტიკაა, რომელიც ბევრად კომპლექსურია, ვიდრე რომელიმე კონკრეტული მიმართულება, მაგალითად, ანტიდასავლური პროპაგანდა. საქართველოში საკმაოდ აქტიურად მიმდინარეობს ცალკეული ღირებულებებისა და იდეების ადვოკატირება, რაც ეხმარება რუსეთის ფედერაციას, რომ ქართველი საზოგადოების ხედვები შეცვალოს. რამდენად წარმატებით გამოსდის, ეს მეორე საკითხია, რადგან საზოგადოებრივი აზრის ბოლო კვლევებმაც აჩვენა, რომ საქართველოს მოსახლეობის თითქმის 80% უკვე რუსეთის ფედერაციაში საფრთხეს ხედავს. მაგრამ მეთოდები საინტერესოა - რას აკეთებს რუსეთი ქვეყნის შიგნით იმისთვის, რომ სწორედ რუსული ღირებულებები და იდეები იყოს წარმოდგენილი? მაგალითად, უკვე ქვეყნის შიგნით გვაქვს რამდენიმე მედიასაშუალება, მათ შორის ტელევიზია, პრესა, რადიოსაშუალებები, რომელიც არა უშუალოდ რუსულია, არამედ - ქართული, მაგრამ სრულ თანხვედრაშია იმ საინფორმაციო გზავნილებთან, რასაც "სპუტნიკი"თუ "რია ნოვოსტის" ჰოლდინგში შემავალი რომელიმე საინფორმაციო საშუალება ახმაურებს", - აღნიშნავს გიორგი გობრონიძე.

• გარყვნილი დასავლეთი და „ლიბერასტები“

ხშირად გვსმენია, რომ ევროპიდან თუ ამერიკიდან საქართველოში მხოლოდ გარყვნილების პროპაგანდა შემოდის. თუმცა, იშვიათად თუ გვსმენია ამ მოსაზრების გამამყარებელი არგუმენტები. სწორედ ამაზე ამახვილებს ყურადღებას ექსპერტი.

გიორგი გობრონიძე:

"რუსეთის მთავარი საინფორმაციო გზავნილი ანტიდასავლურია, რომ დასავლეთი მორალური თვალსაზრისით დეგრადირებულია. იმ ტიპის მედიასაშუალებებში, რაც ვახსენე, ხშირად ვაწყდებით გზავნილებს, რომ თითქოს, დასავლეთის თვითმიზანს ქართველი საზოგადოების ზნეობრივი დეგრადირება წარმოადგენს. საქმე საქმეზე რომ მიდგეს, იმის დასაბუთება, თუ ეს რაში გამოიხატება, უჭირთ, რადგან დასავლური ცხოვრების წესი თავის შინაარსით გარყვნილი ცხოვრების წესი არ არის, არც მათი ფასეულობებია გარყვნილი. მაგალითად, არ ვამბობ, რომ ლიბერალიზმი უნივერსალურად კარგი იდეოლოგიაა, მაგრამ მისი კრიტიკა საქართველოში ზუსტად იმავე ნარატივით ხდება, როგორც - რუსეთში. თუნდაც, ჩნდება ისეთივე სალანძღავი სიტყვა, როგორიცაა "ლიბერასტი".

ეს ჩვეულებრივი რუსული ტერმინია, ლიბერალიზმი კი თავისი არსით მხოლოდ არამეინსტრიმული სექსუალური ორიენტაციის ადამიანებამდე დაიყვანეს. ქართველი საზოგადოება საკმაოდ მტკივნეულად რეაგირებს მაგალითად, LGBT თემის უფლებების საკითხზე, ჩვენ კი საინფორმაციო გზავნილებში ძალიან ხშირად ვაწყდებით სწორედ ანტი-LGBT რიტორიკას. შემთხვევითი არც ის იყო, რომ როდესაც საქართველოსა და უკრაინაში LGBT თემის წინააღმდეგ სინქრონულად მიმდინარეობდა საპროტესტო აქციები, მათ შორის სამღვდელოების მონაწილეობით, რუსეთის ფედერაციაში LGBT პროპაგანდა აიკრძალა. ეს რუსეთის შიგნით გადადგმული ნაბიჯი კი არა, ამ ადამიანებისთვის იმის ჩვენება იყო, რომ აი, მორალური ბასტიონი, აი, ვინ გიხსნით თქვენ დასავლური გარყვნილებისგან!“

• ნატო-ში გაწევრიანება

რუსეთისთვის საქართველოს ნატო-ში გაწევრების პერსპექტივა, შესაბამისად, რუსეთის საზღვრებთან ნატო-ს მიახლოვება ერთ-ერთი ყველაზე გამაღიზიანებელი ფაქტორია. ექსპერტების ნაწილი აგვისტოს ომს 2008 წლის ბუქარესტის სამიტზე მიღებულ გადაწყვეტილებას უკავშირებს, რომლის თანახმად, თბილისისთვის ალიანსის კარი ღია რჩება. რამდენად შეესაბამება სიმართლეს ნატო-ს, როგორც რუსეთ-საქართველოს დაპირისპირების მიზეზად წარმოჩენა?

"რუსული პოლიტიკა ჩვენი მიმართულებით ადრეც არანაკლებ აქტიური იყო, როცა ქვეყანაში ნატოზე ლაპარაკიც კი არ იყო. ნატო-ს თემა პრიორიტეტული 1999 წელს გახდა, როდესაც ქართულ სახელმწიფოს გაუცრუვდა ყველანაირი იმედი, რომ რუსეთის ფედერაციის დახმარებით შეიძლებოდა, მომხდარიყო ეთნო-ტერიტორიული კონფლიქტების მოგვარება და ჩვენი სუვერენიტეტის განმტკიცება. 1994-1999 წლების საქართველოს საგარეო პოლიტიკა რუსული საგარეო პოლიტიკის ინტერესებთან ყველაზე მეტად მოდიოდა თანხვედრაში, მაგრამ ნულოვანი შედეგი მივიღეთ, რადგან ჩვენს სახელმწიფოებაზე საუბრის პირველივე მცდელობები მოსკოვის მხრიდან საკმაოდ სერიოზულ ანტაგონიზმს აწყდებოდა. გავიხსენოთ ბაქო-თბილისი ჯეიჰანის ნავთობსადენის მშენებლობა, ბაქო-სუფსის პროექტი, თუ რამხელა წინააღმდეგობა ჰქონდა ამას რუსეთიდან; იგივე პრიმაკოვის პროექტი, რომელიც 1997 წელს შემოგვთავაზეს და რომლის თანახმადაც საქართველო უნდა გარდაქმნილიყო კონფედერაციად, ქართული, აფხაზური და ოსური თანაბარი ძალის კონსტიტუციებით. ამაზე უარის თქმამ და იქ შევარდნაძის ადმინისტრაციის მხრიდან თბილისის პრიმატის მოთხოვნამ გალის ე.წ. მცირე ომი გამოიწვია და კიდევ უფრო მძიმე შედეგი მივიღეთ. პრაქტიკულად, იმედგაცრუებების სერიამ მიგვიყვანა იქამდე, რომ რუსეთის ფედერაციაზე ჩამოკიდების და მიტმასნების პოლიტიკა ერთგვარი ბალანსის პოლიტიკით შეგვეცვალა და მოგვეზიდა ახალი პარტნიორები, რომლებიც დაგვეხმარებოდნენ, მოგვეხდინა რუსული ძალის კომპენსირება ჩვენს რეგიონში“, - აღნიშნავს გიორგი გობრონიძე.

რუსეთი ასევე მუდმივად ცდილობს გაავრცელოს ჩვენს საზოგადოებაში შეხედულება, რომ თუ საქართველო ნატოში შევა, დაკარგავს აფხაზეთსა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთს.

• ვინ დაიწყო ომი...

ხშირად გვსმენია კითხვა "ვინ დაიწყო ომი?" და მათზე არაერთგვაროვანი პასუხები, მათ შორის, სამწუხაროდ, საქართველოს თანამდებობის პირებისგანაც. კითხვაზე არაცალსახა პასუხი, რა თქმა უნდა, რუსეთის ფედერაციას აწყობს.

გიორგი გობრონიძის თქმით, რუსეთის საომარი ქმედებების ფონზე, საინტერესოა ისიც, თუ როგორ ცდილობს საქართველოს ჩრდილოელი მეზობელი, ერთგვარ პარალელურ სამყაროში ამყოფოს ქართველი საზოგადოების ნაწილი.

„სამწუხაროდ დღემდე გვყავს მოქალაქეები, რომლისთვისაც რუსეთის ფედერაცია მტრულად განწყობილი სახელმწიფო არ არის და რომლის მოსაზრებითაც, საკუთარ თავზე თავადვე დავიტეხეთ ის უბედურება და შეგვეძლო, ეს თავიდან აგვეცილებინა. "ვინ დაიწყო ომი?" - რაც უფრო მეტი კამათი იქნება საზოგადოებაში ამაზე, მით ნაკლები იქნება კონსოლიდაციის ხარისხი. ესაა მათი მიზანი, საინფორმაციო პოლიტიკით ქართველი საზოგადოების დეკონსოლიდაცია მოახდინონ, რაც გულისხმობს, რომ ვიყოთ უფრო ფრაგმენტირებული და პოლარიზებული, ვიდრე დღეს ვართ, რადგან სახელმწიფოს სწორედ საზოგადოება იცავს. 10 წელი გავიდა ომის დაწყებიდან, შევესწარით ამ პერიოდს და პრაქტიკულად პროცესზე, რომელსაც საკუთარი თვალით ვუყურეთ, გვაიძულებენ, ვიკამათოთ, რაც ძალიან არასერიოზულია. შეუძლებელია, საქართველოს სახელმწიფომ რუსეთს ომი დაუწყოს საქართველოში. ქართველი საზოგადოების ფრაგმენტაცია შემდეგში გამოიხატება: "ჩვენი ბრალია, რაც მოხდა?"

დავა, ცხინვალის რეგიონში რუსეთის ფედერაციას დავესხით თუ არა თავს, დაახლოებით იგივე მომენტია, საკუთარ სახლში შემოჭრილი ყაჩაღი გაანეიტრალო და მერე ამაზე იყოს საუბარი, დაესხი თუ არა იმ ადამიანს თავს".

• თურქეთი, როგორც ოკუპანტი

ბოლო დროს ხშირად წამოწეულა საკითხი, რომ თუ რუსეთი ოკუპანტია, მაშინ თურქეთიც ოკუპანტია, რომ თუნდაც, აჭარასთან დაკავშირებით გარკვეული თურქული საფრთხეები არსებობს. თურქეთის და რუსეთის ერთ ჭრილში განხილვა კი ამ უკანასკნელს ხელს ნამდვილად აძლევს.

"რუსეთის ფედერაციას ესმის, რომ ის საქართველოს მტერია, მაგრამ ცდილობს, ეს გადაფაროს იმ ფორმით, რომ შემოგვთავაზოს ახალი ნარატივი და მტერი, რომ რუსეთი ოკუპანტია, მაგრამ თურქეთიც ხომ არის ოკუპანტი? როდესაცაა საუბარი, რომ თითქოს, თურქეთს უნდა ბათუმის გადაყლაპვა და საქართველოს ტერიტორიების წართმევა, ეს არის მცდელობა, რომ თურქეთი და რუსეთი ქართულ აზროვნებაში ერთსა და იმავე სიბრტყეზე დადგეს. ეს მაშინ, როცა ერთი ქვეყანა ახორციელებს ოკუპაციის ფაქტს, მეორე ქვეყანა კი დე იურე აღიარებს ყველა საზღვარს. ერთადერთი სახელმწიფოა თურქეთი, რომელთანაც საზღვარი დელიმიტირებული და დემარკირებულია, რომელთანაც მწვანე დერეფანი გვაქვს და რომელ ქვეყანაში გადასასვლელადაც მხოლოდ ID ბარათია საკმარისი. ამ დროს, რუსეთთან ცალმხრივი უვიზო მიმოსვლა გვაქვს.

პრობლემა იმაშია, რომ ამის კაპიტალიზაციას ცდილობს ზოგიერთი ქართული პოლიტიკური პარტია, მათ შორის კი ყველაზე თვალსაჩინო "საქართველოს პატრიოტთა ალიანსია", რომელიც აქტიურად ეხება ამ თემას. შეგვიძლია გავიხსენოთ ბოლო სკანდალიც, "დაიცავი შენი წილი აჭარა". აჭარას დასაცავი იმ გაგებით არაფერი აქვს, რა გაგებითაც აფხაზეთსა და ცხინვალის რეგიონს. მით უმეტეს, ძალიან ცუდია, როცა ასეთი ტონალობით ხდება საუბარი აჭარის რეგიონზე, სადაც ქართველები, ჩვენი მოქალაქეები ცხოვრობენ, რომლებიც შეიძლება, იყვნენ განსხვავებული აღმსარებლობის, შეიძლება, არც კი იყვნენ. თვითონ აჭარაში ეს პრობლემა არასდროს ყოფილა, თუ არ ჩავთვლით ბოლო პერიოდს, როცა ძალიან მცირე, მაგრამ საკმაოდ დესტრუქციული ჯგუფები ცდილობენ ასეთი პრობლემების წინ წამოწევას. ხელოვნური და არსაიდან პრობლემების შექმნა კიდევ ერთი მიმართულებაა, რასაც მოსკოვი საქართველოში აკეთებს", - აცხადებს ექსპერტი.

• ლუგარის ლაბორატორია

ლუგარის ცენტრი არაერთხელ გამხდარა რუსული პროპაგანდის სამიზნე. რუსეთის ფედერაციიდან ხშირად ისმის ლუგარის ლაბორატორიაში რუსი ექსპერტების დაშვების მოთხოვნა, ვრცელდება დეზინფორმაცია, რომ თითქოს გრიპის ვირუსებს ლაბორატორიიდან აჟონინებენ, მათი საქმიანობის გამო ადამიანებს სიმსივნე ემართებათ და ა.შ. გობრონიძის თქმით, ცენტრზე შეტევები რამდენიმე მიზანს ემსახურება.

"ლუგარის ლაბორატორია იმ ნარატივში ყველაზე კარგად ჯდება, თითქოს, ჩვენ პარტნიორები ექსპერიმენტებისთვის გვიყენებენ. ლაბორატორია, სადაც სხვადასხვა სამედიცინო სასწავლებლის სტუდენტები ატარებენ კვლევებს, ცდებს და პრაქტიკულ მეცადინეობებს, ლამის გადააქციეს დაწესებულებად, რომელიც ბიოლოგიურ იარაღს ქმნის. ეს საზოგადოების დემორალიზაციას, დაშინებას და ფობიების გაღვიძებას ემსახურება, მაგრამ ამასთანავე, საქართველოს სახელმწიფოს ინსტიტუციურ დასუსტებასაც. კოვიდ პანდემიის პირობებში ლუგარის ლაბორატორია რომ არ გვქონოდა, ბევრად უფრო მძიმე ეპიდემიოლოგიური შედეგი დაიდებოდა, ლუგარის ლაბორატორია საქართველოსთვის ბიოლოგიური თავდაცვითი ფარი იყო, რომლის წართმევაც უნდოდა მოწინააღმდეგეს. აი, თურმე სად გვირტყამდა რუსეთის ფედერაცია, როცა ავრცელებდა ცრუ ნარატივს, რომ აქ ადამიანებზე ტარდება ექსპერიმენტები. შთაბეჭდილება მრჩება, რომ რუსული კე-გე-ბეს ფილმის სიუჟეტებს გვაბრალებს, მაგალითად, მკვლელი ფუტკრების შექმნას, მუტანტი ფაროსანას გამოყვანას, ღორის ჭირის ახალი შტამის მოფიქრებას, და ა.შ." - აღნიშნავს გობრონიძე.

• ვინ ვარ მე - ქართველი?

როგორც ექსპერტი აღნიშნავს, ქართველებს უჭირთ, განსაზღვრონ საკუთარი იდენტობა, რასაც რუსეთი წარმატებით იყენებს.

"ქართველებს დღემდე არ გვაქვს იმ კითხვაზე პასუხი, თუ ვინ არის ქართველი. ეს მხოლოდ რუსეთის ბრალი არ არის, ეს ჩვენი ბრალია და ამას რუსეთი ძალიან კარგად იყენებს. პრაქტიკულად, ჩვენ არ გვაქვს იდეა, რა არის საქართველო და ხდება ეროვნული ნარატივის თუნდაც, ჩანასახის მახინჯი გამოვლინებების შექმნა. იგივე, საქართველოში ულტრანაციონალისტური და პოპულისტური მოძრაობები რომ ვახსენოთ. კითხვაზე: "ვინ არის ქართველი?" უცებ მოდის პასუხი, რომ ქართველი არის ქრისტიანი, მართლმადიდებელი, ჰეტეროსექსუალი, ჯანმრთელი ადამიანი. ამის მიღმა ქართველი არ შეიძლება იყოს და პრაქტიკულად გვაიძულებენ, რომ მულტიეთნიკურმა და მულტიკულტურულმა საზოგადოებამ შევქმნათ რაღაც ფაშისტური იდენტობა, რომელიც მე-11, მე-12, მე-13 საუკუნეების საქართველოსთვისაც კი ძალიან უცხო იყო, რადგან ისტორიულად რეგიონის კოსმოპოლიტური ცენტრი ვიყავით და სწორედ რეგიონის კოსმოპოლიტურ კულტურას თავს გვახვევენ ფაშისტურ ნარატივს. ეს საკმაოდ სახიფათო მომენტია, როდესაც ჩვენ, ეროვნული იდენტობის ძიების პროცესში მყოფნი, უეცრად ვაწყდებით ასეთ ფაშისტურ გამოვლინებებს“, - ამბობს გობრონიძე.

სწორედ ამ ნარატივის გაგრძელება მუდმივად ერთმორწმუნეობაზე პედალირება და იმის მტკიცება, რომ მართლამდიდებლური საქართველოს ადგილი მართლმადიდებლური რუსეთის წიაღშია.

• რუსეთის პოლიტიკის გზავნილების ექო საქართველოში

ყველა საზოგადოება გარკვეულ დონეზე ფრაგმენტირებული და პოლარიზებულია. სავარაუდოდ, ნებისმიერ ქვეყანაში არსებობს ჯგუფები, რომლებიც პირდაპირ თუ ირიბად, გაცნობიერებულად თუ გაუცნობიერებლად ხელს უწყობენ მტრის ნარატივის საზოგადოებაში გავრცელებას. როგორია ვითარება საქართველოში ამ მხრივ და რომელი განცხადებები თუ ქმედებები უწყობს ხელს რუსეთის მიზნების მიღწევას? გიორგი გობრონიძე მათ შორის ეკლესიის ფაქტორს გამოჰყოფს.

"ისტორიულად, ჩვენი იდენტობის მშენებლობაში ძალიან დიდ როლს თამაშობდა ეკლესია და მოსკოვი, სამწუხაროდ, ეკლესიის გამოყენებას ცდილობს, არა მარტო ქართული, არამედ - რუსული ეკლესიის. ქართულ ეკლესიაზე რომ ვთქვათ, მიტროპოლიტებისგან, ამბიონიდან მოგვისმენია ქადაგება: "რუსეთის მონობა გერჩიოს, ზნეობრივად არ გაგრყვნის". ვისმენთ იმას, რომ "რუსული ბომბები იყო ზეციური მარწუხები, რომელმაც დაგვიფარა გარყვნილ დასავლურ წიაღში გაწევრიანებისგან".

ვხედავთ, რომ ძალიან ხშირად ამ ულტრამემარჯვენე ნარატივს პირდაპირ იზიარებს საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის არაერთი წარმომადგენელი და საბოლოო ჯამში, ასე ცალსახად პასუხობენ რუსულ ინტერესს. გასაგებიცაა, რომ რუსულ სპეცსამსახურს სურს, გავლენა ჰქონდეს მთავრობაზე, სტრატეგიულ ოპოზიციაზე და ყველაზე გავლენიან ინსტიტუციებზე. პრობლემა იმაშია, რომ ეკლესია ხშირად ამას პრობლემად არ ხედავს, ეკლესიის წიაღში ამაზე მსჯელობა არ მიდის და ნებისმიერი კრიტიკა აღქმულია, როგორც ქრისტიანობის წინააღმდეგ წასვლა, მაშინ როცა ქრისტიანობას არაფერი აქვს საერთო ულტრამემარჯვენე ფაშისტურ იდეოლოგიასთან. თუ ვსაუბრობთ აბსოლუტური სიყვარულის რელიგიაზე, დღეს ქართული ეკლესია ამისგან დაცლილია და უფრო მეტად პოლიტიკური კლასის შემადგენელ ელემენტს წარმოადგენს, რომელიც საკუთარი როგორც პოლიტიკური, ასევე საზოგადოებრივი გავლენის და სიმდიდრეზე წვდომის უზრუნველსაყოფად ასეთი კოლაბორაციისთვისაც მზადაა.

თუ რუსული ეკლესიაზე ვისაუბრებთ, იტალიის გარდა თითქმის ყველა ევროპულ ქვეყანაში, ახლო აღმოსავლეთსა და თურქეთში იკვეთება ტენდენცია, რომ რუსეთის ეკლესია ქართველ ემიგრანტებთან საკმაოდ აქტიურად მუშაობს. მათ პროგრამები აქვთ და წარმოიდგინეთ, 2000 ევროს გერმანიაში უხდიან ქართველ ემიგრანტებს. ეს ემიგრანტი აქ არა მარტო ფულს გზავნის, იმასაც ყვება, ვინ დაუდგა გვერდში. საქართველოს ეკლესია აქაც სცოდავს, რომ უკრაინაში, თურქეთში და ძალიან ბევრ ქვეყანაში ქართველი მრევლი მიტოვებული ჰყავს, რადგან მათ ემიგრანტებისთვის არ სცალიათ, შიგნით უნდა გაინაწილონ ძალაუფლება, ქონება, თავიანთი პოზიციები“, - აღნიშნავს გობრონიძე.

რაც შეეხება პოლიტიკურ აქტორებს, უპირველესი, რომლის მესიჯებიც რუსეთისას ემთხვევა, "პატრიოტთა ალიანსი" გვახსენდება. საერთაშორისო ურთიერთობების სპეციალისტი ამ პოლიტიკურ პარტიის ეკლესიასთან ურთიერთობას უსვამს ხაზს.

"პატრიოტთა ალიანსი" ზედმიწევნით იმეორებს იმავე ნარატრივს, რაზეც მოსკოვი საუბრობს. თუნდაც, "დოსიეს" მერე რა უნდა გააკეთოს კეთილსინდისიერმა პოლიტიკურმა ძალამ? - გაასაჯაროვოს ფინანსები, თუ იქ დასამალი არაფერია. ამის ნაცვლად რატომ ხდება სპეკულირება? და ძალიან სახიფათო მომენტი - ბაგრატის ტაძარში ყრილობის გამართვა. ანუ, პოლიტიკური პარტია ცდილობს, ამოეფაროს ეკლესიას, როდესაც ის ბრალდების ობიექტი გახდა, რომ თითქოს დაფინანსებას იღებს ისეთი ქვეყნისგან, რომელიც საქართველოს ტერიტორიის ოკუპაციას ახორციელებს და რომელმაც ეთნიკური წმენდა განახორციელა. ასეთ დროს ყრილობა ბაგრატის ტაძრის ეზოში ტარდება ("ქართული მარშის" ყრილობას ილიას სახლ-მუზეუმში არ შევეხები). პოლიტიკურად საინტერესოა, რატომ აძლევს საპატრიარქო პრორუსულ, ანტიქართულ პოლიტიკურ მოძრაობას ტაძრის გამოყენების უფლებას? იძახიან, ეს საპატრიარქოს საკუთრება არ იყოო? დარწმუნებული ვარ, "გირჩს" ან "ევროპულ საქართველოს"რომ მოენდომებინა ბაგრატის ტაძრის ეზოში შეკრება, ამას საპატრიარქო არავითარ შემთხვევაში არ დაუშვებდა, შეიძლება, "ქართულ ოცნებასაც" დისკომფორტი ჰქონოდა იქ, მაგრამ არ ჰქონდა "პატრიოტთა ალიანსს“, - აღნიშნავს გობრონიძე.

რამდენად თანხვედრაშია სხვა ოპოზიციური პარტიებისა და ხელისუფლების გზავნილები თუ ქმედებები რუსეთის ინტერესებთან? ექსპერტის აზრით, მათ უბრალოდ ბოლომდე არ აქვთ გაცნობიერებული რუსეთთან ურთიერთობის მთელი სირთულე.

"პრორუსულობას ვერ დავწამებ ხელისუფლებასა და კონსტრუქციულ და პროდასავლურ ოპოზიციურ ჯგუფებს, ამაზე მტკიცებით ფორმაში საუბარი რთულია. თუმცა, სახელმწიფოს პოლიტიკა ავიღოთ: მას მერე, რაც პრეზიდენტ სააკაშვილის დროს რუსეთთან სავიზო რეჟიმი ცალმხრივად გაუქმდა, რუსეთის ფედერაცია თან გვეომება, თან მესამე ეკონომიკური პარტნიორია - ეს პარადოქსული სიტუაციაა. პრაქტიკულად, რუსეთის საოკუპაციო ჯარი დგას საქართველოში და ამავდროულად ვშიშობთ, რომ შეიძლება, რუსეთიდან ტურისტული ფრენები შეწყდეს. ჩვენი სახელმწიფო ძალიან სუსტია იმისთვის, რომ რუსეთს გაუწიოს წინააღმდეგობა და ამიტომ ვიღებთ პარადოქსულ ურთიერთობას რუსეთთან. ხელისუფლების მთავარი საზრუნავი უნდა იყოს ის, რომ რუსეთის სანქციების არ გვეშინოდეს, რომ ჩვენი ღვინო იყიდებოდეს ყველგან, რუსეთის პარალელურად და რუსეთში თუ არ გავყიდით, ამან ჩვენი ეკონომიკა არ ჩამოაქციოს. საპრეზიდენტო არჩევნები რომ გავიხსენოთ, ორი კანდიდატი ერთმანეთს აბრალებდა რუსეთის აგენტობას - რა გამოდის, რომ რუსეთმა ორიდან ორი კანდიდატი დაგვისვა? საქმე იმაშია, რომ ორივეს ბრალდებას ლეგიტიმური საფუძველი გააჩნდა, იმ თვალსაზრისით, რომ ერთი საქართველოს ინტერესის საწინააღმდეგო განცხადებებს აკეთებდა და მისი წიგნის ციტატებს იყენებდნენ სასამართლოზე რუსები, მეორემ დიდი ხანი რუსეთის პასპორტი ჯიბიდან არ გადააგდო და იმას იძახდა, რომ რუსული კულტურის ნაწილი იყო ბოლომდე და მუშაობდა ბირთვული შეიარაღების მიმართულებით რუსეთში. საბოლოო ჯამში, პრობლემა მთლიანად პოლიტიკურ კლასშია, რადგან რუსეთი რა არის, ამ ხალხს ბოლომდე გააზრებული არ აქვს, მასთან რა პოზიცია უნდა ეკავოთ, ესეც არ ესმით", - დასძენს საერთაშორისო ურთიერთობების სპეციალისტი.