6
მაისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
ახალგაზრდა ქართველმა დიზაინერმა ალექსანდრე იმნაძე ბალდინიმ მორიგი საინტერესო პროექტი შეიმუშავა. ამჯერად მან სპეციალური სატრანსპორტო საშუალება, სატრანსფერო ვენი "ასტროვენი" (Astrovan) შეიმუშავა, რომლის დანიშნულება, ასტრონავტების სხვადასხვა დანიშნულებით ტრანსპორტირება, მათ შორის, რაკეტის გამშვებ პლატფორმამდე მიყვანაა.
თავის პროექტზე მუშაობისას, იმნაძემ შთაგონების წყაროდ ის მოდიფიცირებული ვენები გამოიყენა, რომლებსაც NASA ადრე ასტრონავტების გადასაყვანდ იყენებდა. აერონავტიკის და კოსმოსის ეროვნული ადმინისტრაცია (NASA) იმნაძის პროექტში არ მონაწილეობდა, პროექტი სრულად ქართველი დიზაინერის ნააზრევია.
ავტომობილი თავისი უჩვეულო გარენობით, სოლიდური გაბარიტებით და რა თქმა უნდა, ექვსი ბორბლით გამოირჩევა. იმნაძეს ინტერიერის დიზაინი არ შემოუთავაზებია, თუმცა გარე გაბარიტების მიხედვით ადვილი სავარაუდოა, რომ ინტერიერი ფართო სივრცით გამოირჩევა. ავტომობილს აქვს აეროდინამიკური ფორმა და მისი შიდა სივრცე პრაქტიკულად დახურულია. სავარაუდოდ, ის ასტრონავტებისთვის განკუთვნილი სისტემებით იქნება ეკიპირებული.
"უნდა გჯეროდეს საკუთარი თავის, იბრძოლო მაშინაც კი, თუ შენი ოცნების ასრულება წარმოუდგენელი გეჩვენება! არასოდეს მოუსმინო ადამიანებს, თუნდაც ისინი შენთვის ავტორიტეტები იყვნენ, რომლებიც შეეცდებიან, მიზნისკენ მიმავალი გზიდან გადაგახვევინონ, მე საკუთარი შესაძლებლობების ყოველთვის მჯეროდა!" - ამბობს "ბომონდთან"ალექსანდრე იმნაძე, მსოფლიოში წარმატებული, მაღალი დონის ქართველი ავტოდიზაინერი, რომელიც ცნობილ ბრენდებთან: Alfa Romeo, Maserati და Bertone -თან მუშაობდა. მას მონაწილეობა აქვს მიღებული ავტომობილების თერთმეტ პროექტში, რომელთაგანაც ოთხი უკვე გამოსულია.
გთავაზობთ ნაწყვეტებს ინტერვიუდან:
ახლა უკვე წარმატებული ავტოდიზაინერის ცხოვრების გზა სულაც არ ყოფილა მარტივი. ხუთი წლისაც არ იყო, როდესაც მშობლები დაეღუპა. დეიდამ გაზარდა, რომელიც სკოლის მასწავლებელი იყო. ალექსანდრეც ჩვეულებრივ სკოლაში სწავლობდა და როგორც თვითონ იხსენებს, არ ყოფილა ლიდერის თვისებებით დაჯილდოებული. უბრალო თბილისელმა ბიჭმა ყველაფერს დამოუკიდებლად, საკუთარი შრომით მიაღწია.
- როგორი ბავშვი იყავი და რა გახსოვს ყველაზე უკეთ?
- ბავშვობაში ცოტა ინტროვერტი და ჩვეულებრივი მოსწავლე ვიყავი. ჩვეულებრივ სკოლაში ვსწავლობდი... ხატვა ძალიან მიყვარდა. ყველაზე მკაფიოდ მამის მეგობრის სტუმრობა მახსოვს. მაშინ 5 წლის ვიყავი, მაგიდასთან ვიჯექი და მანქანას ვხატავდი, მამაჩემის მეგობარი მომიახლოვდა, ნახატს დახედა და მითხრა: - "შენ უნდა გახდე ავტომობილების დიზაინერი!" მრავალი წლის შემდეგ, ეს სიტყვები ამიხდა.
- ჩვეულებრივმა თბილისელმა ბიჭმა მსოფლიოში აღიარებული ულამაზესი ავტომობილების ხატვა რა მიზნით დაიწყე?
- ერთ-ერთ პროექტზე მუშაობისას, დამკვეთი კომპანიის წარმომადგენელმა შემთხვევით მოჰკრა თვალი ჩემს ნამუშევრებს, რომლებიც მაგიდაზე მეწყო. დაათვალიერა და მკითხა, ხომ არ მექნებოდა სურვილი, მემუშავა იმ დროისათვის ცნობილ იტალიელ არქიტექტორთან, მაქსიმილიანო პუქსისთან, რომელიც იმ პერიოდში თბილისში იმყოფებოდა. მისი მეთვალყურეობით თბილისში აშენდა რიყის პარკში მდებარე თეატრი და მუზეუმი. ასე დაიწყო ჩემი კარიერა. მუშაობა თავიდან ვიზუალიზატორად დავიწყე 3D ობიექტების შექმნაზე, შემდეგ საკუთარი იდეების განხორციელების საშუალებაც მომეცა. იმ პერიოდში დეიდაჩემის ხელფასი 150 ლარი იყო. მე - 550 ლარი ავიღე. მაშინ ეს დიდი ფული იყო. ამის შემდეგ, სამხატვრო აკადემიაში ვაბარებდი, მაგრამ გამოცდაზე ჩამჭრეს (იცინის). ჩავაბარე ქართულ-ევროპულ ტექნიკურ და ჰუმანიტარულ უნივერსიტეტში, არქიტექტურის სპეციალობაზე. პარალელურად ვმუშაობდი.
ვინაიდან ბევრი პროგრამა კარგად ვიცოდი, კონკურსის ფარგლებში იტალიაში გამგზავნეს, როგორც საუკეთესო სტუდენტი. სწორედ ამ გამგზავრებით დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში სერიოზული ცვლილებები. ჩემი მასწავლებელი გახლდათ ელიო როზენბერგი, რომელმაც მირჩია, მსოფლიო მასშტაბის კონკურსში - Red Fot Awards-ში მიმეღო მონაწილეობა. გამარჯვების შემთხვევაში სატრანსპორტო დიზაინის ერთ-ერთ პრესტიჟულ სასწავლებელში მოვხვდებოდი. უნდა შემექმნა პროექტი, რომელიც დაეხმარებოდა ჩემს ქვეყანას. რადგან საქართველო შავიზღვისპირეთშია და ნაკლებადაა იახტები, შევქმენი ნახევრად იახტა, ნახევრად მანქანა. ანუ იახტაში ინტეგრირებული ელექტრონული მანქანა, რომელიც იახტის ნაწილი იყო. ჩემი აზრით, არცთუ ისე კარგი პროექტი იყო, მაგრამ გავიმარჯვე. არადა, არარეალურად მიმაჩნდა 874 მონაწილეს შორის გამარჯვება. წავედი ტურინში პირველ კურსზე სასწავლებლად. იქ 3 წელი ვსწავლობდი. ეს ყველაზე რთული პერიოდი იყო ჩემს ცხოვრებაში. იმდენად დაკავებული ვიყავი, ქალაქის დათვალიერების დროც არ მქონდა. პარალელურად ვმუშაობდი. ყოველი ჩვენი პრეზენტაცია ძალიან მაღალ დონეზე ტარდებოდა, რადგან სამომავლოდ პროექტები, რაზეც ვმუშაობდით, შესაძლოა, ვინმეს ეყიდა.
როგორ ფიქრობ, როგორი მანქანები ივლიან 2030 წლის შემდეგ?
- ისეთი, რომლის ტარებაც ადამიანებს აღარ მოუწევთ. ყველაფერი ავტომატიზებული იქნება. შეიყვან კოორდინატებს და თვითონ მიგიყვანს დანიშნულების ადგილზე. ეს უკვე იქნება რობოტი და არა მანქანა. 15-20 წლის შემდეგ, ძრავა ბიოლოგიურ ენერგიაზე იქნება შექმნილი. ამაზე უკვე მუშაობენ. ბიოორგანიზმებს შეეძლებათ ელექტროენერგიის გამომუშავება. ეს იქნება ნახევრად რობოტი, ნახევრად ბიოლოგიური მანქანა... იხილეთ სრულად
