ბელარუსში არსებულ ვითარებასა და მოვლენათა განვითარების სავარაუდო სცენარებზე „ინტერპრესნიუსი“ მინსკელ პოლიტოლოგ ოლგა ხარლამოვას ესაუბრა.
- ქალბატონო ოლგა, ყურადღებით ვადევნებთ თვალს ბელარუსში მიმდინარე პროცესებს. იმის გამო, რომ წინააღმდეგობრივი ინფორმაციები ვრცელდება, წინააღმდეგობრივი კომენტარებიც კეთდება. სურათი საკმაოდ ბუნდოვანია, მაგრამ ფაქტია, რომ ქვეყნის მოსახლეობა სერიოზულადაა განწყობილი ებრძოლოს ლუკაშენკოს ხელისუფლებას. ამაზე მეტყველებს მინსკსა და სხვა ქალაქებში გამართული მრავალათასიანი მიტინგები. საუბრის დასაწყისში გვინდა თქვენგან მოვისმინოთ შეფასებები იმაზე, თუ რა ხდება ახლა ბელარუსში?
- სწორად შენიშნეთ, ინფორმაცია ბელარუსში მიმდინარე პროცესებზე საკმაოდ მრავალფეროვანი და ხშირად წინააღმდეგობრივია. ქვეყნის შეგნითაც საკმაოდ მრავალფეროვანი და წინააღმდეგობრივი ინფორმაციები ვრცელდება.
ამის მიზეზია ის, რომ არჩევნების დასრულებიდან ერთი კვირა გავიდა და დღემდე არ ჩანს სუბიექტი, რომელიც აიღებდა პასუხისმგებლობას ქუჩაში მიმდინარე პროცესებზე და თავის თავზე აიღებდა გარკვეულ პასუხისმგებლობას მოვლენათა შემდგომ განვითარებაზე. ასეა მიუხედავად იმისა, რომ პრეზიდენტობის კანდიდატმა სვეტლანა ტიხანოვსკაიამ მორიგი განცხადება გაავრცელა, თითქოს იგი მზადაა იყოს მხარე, იყოს პოლიტიკური პროცესის სუბიექტი და თავის თავზე აიღოს პასუხისმგებლობა.
სამწუხაროდ, სიტუაცია ბელარუსში ამდაგვარია - სვეტლანა ტიხანოვსკაის ბევრი განცხადება აქვს გაკეთებული, მაგრამ იგი ამ მომენტისთვის არ იმყოფება ქვეყანაში და ახლა მეზობელ ლიეტუვაშია. ამის გამო მისივე განცხადებები რომ იგი მზადაა აიღოს პასუხისმგებლობა პროცესებზე და პასუხისმგებელი იყოს მათზე, აშკარად ბადებს ეჭვებს. ასეა, თუნდაც იმიტომ, რომ პოლიტიკა არ გახლავთ რომანტიკოსების საქმე, პოლიტიკა არაა იმ ადამიანების საქმე, რომლებიც პოლიტიკაში მოდიან მხოლოდ კერძო, საკუთარი მიზნების მისაღწევად. ამ შემთხვევაში საუბარია სვეტლანა ტიხანოვსკაიას მეუღლის გათავისუფლებაზე, ოჯახის ხელშეუხებლობის გარკვეულ გარანტიებზე. პოლიტიკა ყველაფერთან ერთად უდიდესი პასუხისმგებლობაცაა.
სამწუხაროდ, უნდა ითქვას, რომ ტიხონოვსკაია არ აღმოჩნდა მზად თავის თავზე აეღო პასუხისმგებლობა იმ პროცესებზე, რომელიც მას, როგორც პრეზიდენტობის კანდიდატს მოულოდნელად თავს დატყდა. იხილეთ სრულად
ლუკაშენკო ბელორუსისთვის არის ის, ვინც იყო გამსახურდია საქართველოსთვის. დასკვნები თქვენ გააკეთეთ, თუ რა მოუვა ბელორუსს ლუკაშენკოს წასვლის შემდეგ.
მოეშვით სისულელეებს! რუსეთს შეუძლია მართოს ბევრი სახით პროცესი, მაგრამ ეს სრულებით არ ნიშნავს პოზიტივიზმს მარტვაში. პოზიტივის გაგება მოსკოვსა და პოსტსაბჭოთა სივრცეში არ არსებობს და ეს არის ე.წ. დაუმთავრებელი პერესტროიკის შედეგი. ამის იქით პოლიტიკა პოსტსაბჭოთა სივრცეში არ წასულა და ეს არის მწვალებლობა. ამას არა აქვს მსოფლმხედველობა და არის მარაზმი, ანუ არც ერთ ადამიანურ და მსოფლმხედველობრივ გაგებაში არ ჯდება და რაღაცის დიფუზიას წარმოადგენს(ზარალდება პოსტსაბჭოთა სივრცის ყველა ერი და ეთნოსი. აქ საქმესა და ცხოვრებას გაგება არა აქვს). ეს ბნელეთიააააააააააააააა! ეს უნდა დამთავრდეს, მაგრამ ამის ენერგია, თუ გაგება არ არსებობს, ხოლო „ვიღაცეები“ თრობაშია და ვერ ხედავენ კოლაფსის წერტილს, ხოლო ეს სივრცე საერთოდ კარგავს ენერგიას და მიექანება ხრამისაკენ, ხოლო ეს აუცილებლად წარმოშობს სხვა სახის ვულკანებსა თუ მიწისძვრებს, თუნდაც გააცოცხლებს ისლამური სახელმწიფოს ფენომენს, რადგან იქნება სივრცის გლობალურ მართვის კრახის ალბათობა. ის რასაც გაგება არა აქვს, ის ვერ შექმნის პოზიტიურ ენერგიას, ის ქმნის კრახის ალბათობას, ხოლო ამ სივრცეს 35 წელია განითარების გაგება არა აქვს და ამაზე მოსკოვია პასუხისმგებელიი, რადგან მოსკოვი წარმოადგენდა ჰელისინკის ხელშეკრულების მხარეს და ორმაგი აგენტის, ანუ მარიონეტის ფენომენის შემქმნელს(მარიონეტები არ არიან სხადნიაკის უნარსა და გაგებაში, ხოლო მოვლენა თხოულობს ამ გაგებას), რა ფორმატშიც იმართება სივრცე. რა შედეგი აქვს, ან შეიძლება ჰქონდეს მას? უაზრო მოცემულობა, რომელსაც არ გააჩნია ეფექტიანობის გაგება! დაფიქრდით ყველა, ახლა გამოღვიძებისა და დაფიქრების დროა და სწორედ 2 ნაბიჯი უკანისა და ერთი ნაბიჯი წინის გააზრებისა და შექმნის დროაააააააააააა, თუ არა იქით ხრამიააააააააააააააააა! დაპაუზების დაპაუზებას ძალიან ცუდი შედეგი ექნება, ანუ მოვლენა შევიდა ჩანაფიქრის პერპენდიკულარში და დროა მოხდეს ამის გააზრება!