პოლიტიკა
მსოფლიო
სამართალი

7

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ოთხშაბათი, მთვარის მეთერთმეტე დღე დაიწყება 15:27-ზე, მთვარე ქალწულშია დაასრულეთ ძველი საქმეები, ახლების დაწყებას ნუ იჩქარებთ. გადაწყვეტილებების მიღებისას მეტი დაფიქრება გმართებთ. მოერიდეთ ფინანსური საკითხების მოგვარებას. ცუდი დღეა ვაჭრობისათვის. საქმეებისა და ურთიერთობის გარჩევა სხვა დღისთვის გადადეთ. კარგი დღეა შემოქმედებითი საქმიანობისთვის. შეძლებისდაგვარად მოერიდეთ მჭრელი და მჩხვლეტავი ნივთების გამოყენებას. პური შეგიძლიათ დატეხოთ. კარგი დღეა ხანგრძლივი მოგზაურობის დასაწყებად. საცხოვრებელი ადგილის, სამსახურის, საქმიანობის შესაცვლელად. კარგი დღეა ნიშნობისა და ქორწინებისათვის. კუჭის გადატვირთვას არ გირჩევთ. მოერიდეთ რთულად გადასამუშავებელი საკვების მიღებას. კარგია სეირნობა, ბაღსა და ბოსტანში მუშაობა; ვარჯიში; ორგანიზმის გაწმენდა და ფიტოთერაპია.
საზოგადოება
სამხედრო
კულტურა/შოუბიზნესი
Faceამბები
მოზაიკა
მეცნიერება
სპორტი
წიგნები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"მამაჩემი მოიშორეს  და საქმე შეკერეს" - რას ყვება სანდრო სანაია მამაზე, საკუთარ ცხოვრებასა და საქმიანობაზე?
"მამაჩემი მოიშორეს  და საქმე შეკერეს" - რას ყვება სანდრო სანაია მამაზე, საკუთარ ცხოვრებასა და საქმიანობაზე?

ყვე­ლას­თვის საყ­ვა­რე­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტის გი­ორ­გი სა­ნა­ი­ას შვი­ლი - სან­დრო "რუს­თა­ვი 2"-ში მუ­შა­ობს, მაგ­რამ ის აქ­ტი­ურ ჟურ­ნა­ლის­ტი­კას არ მიჰ­ყვე­ბა, რა­საც მისი მამა გი­ორ­გი ემ­სა­ხუ­რე­ბო­და. სან­დრო დი­ლის გა­და­ცე­მის წამ­ყვა­ნია, ასე­ვე მიჰ­ყავს სხვა­დას­ხვა ტე­ლეპ­რო­ექ­ტი. მა­მა­ზე სა­უბ­რი­სას აღ­ნიშ­ნავს, რომ ყვე­ლა­ფე­რი ბუნ­დოვ­ნად და შე­წე­ბე­ბუ­ლი მო­გო­ნე­ბე­ბი­ვით ახ­სოვს, რომ კად­რე­ბა­დაა დაშ­ლი­ლი მა­მას­თან და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ეპი­ზო­დე­ბი.

"ძა­ლი­ან პა­ტა­რა ვი­ყა­ვი... მერე ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ბავ­შვო­ბა მქონ­და, ჩე­მე­ბი არა­ფერს მაკ­ლებ­დნენ. დავ­დი­ო­დი სკო­ლა­ში, მერე - უნი­ვერ­სი­ტე­ტი. ალ­ბათ ყვე­ლა­ფე­რი ისე იყო, რო­გორც რი­გი­თი ბავ­შვი­სა და სტუ­დენ­ტის ცხოვ­რე­ბა­ში", - გვიყ­ვე­ბა სან­დრო სა­ნა­ია.

- მამა რომ არ იყო შენ გვერ­დით, ეს რა ემო­ცი­ას იწ­ვევ­და?

- სევ­დი­ა­ნი მო­მენ­ტი იყო, თუმ­ცა ჩე­მამ­დე ეს ისე მო­ი­ტა­ნეს და ისე ამიხ­სნეს, რომ ტრავ­მა არ მო­უ­ყე­ნე­ბი­ათ. ყვე­ლა­ფე­რი რა­ღაც­ნა­ი­რად შე­გუ­ე­ბუ­ლად იყო, არც არა­ვის­ზე ვბრა­ზობ­დი და არც არა­ვის­ზე ვი­ბოღ­მე­ბო­დი. ძა­ლი­ან გა­მი­მარ­თლა იმ მხრივ, რომ დე­და­ჩე­მი ჩემ გვერ­დით იყო, ბი­ძე­ბი და სხვე­ბიც არა­ფერს მაკ­ლებ­დნენ...

- რო­დე­საც უკვე გა­ი­ზარ­დე, რას მიხ­ვდი?

- მივ­ხვდი, რომ მა­მა­ჩე­მი მო­ი­შო­რეს, რო­გორც ამ ქვე­ყა­ნა­ში არა­ერ­თი მო­უ­შო­რე­ბი­ათ და საქ­მე შე­კე­რეს, - მიჭ­რეს, მოჭ­რეს ისე, რო­გორც აწყობ­დათ...

- ქარ­თულ ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა­ში გი­ორ­გი სა­ნა­ი­ას მსგავ­სი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მე­ცო­ტა­ვე­ბა. რო­დე­საც მის ჩა­ნა­წე­რებს უყუ­რებ, შენ რას ფიქ­რობ?

- პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი იყო, რა­საც სჭირ­დე­ბა - ნიჭი, შრო­მა, მონ­დო­მე­ბა, - ყვე­ლა­ფე­რი ერ­თად, ასე­ვე საქ­მის მი­მართ სიყ­ვა­რუ­ლი, კე­თილ­სინ­დი­სი­ე­რე­ბა და რაც მთა­ვა­რია, სჭირ­დე­ბა ის, არ გა­ი­ყი­დო!..

- თსუ-ში ზუს­ტად ის ფა­კულ­ტე­ტი და­ამ­თავ­რე, რაც გი­ორ­გიმ?

- კი, იგი­ვე ფა­კულ­ტე­ტი და­ვამ­თავ­რე, რაც მან და­ამ­თავ­რა - ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა, თსუ, მე­ექ­ვსე კორ­პუ­სი - აქ მი­ი­ღო მა­ნაც ჩემ­სა­ვით გა­ნათ­ლე­ბა...

- ალ­ბათ ამი­ტო­მაც მი­ი­ღე ეს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა?

- მო­ვი­ტყუ­ე­ბი, რომ ვთქვა, ამან გავ­ლე­ნა არ იქო­ნია-მეთ­ქი. ძა­ლი­ან დიდი გავ­ლე­ნა ჰქონ­და და ცხა­დია, ერთ-ერთი მთა­ვა­რი მი­ზე­ზი ეს იყო.

- ისე, ვახო სა­ნა­ი­ა­მაც იგი­ვე გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა მი­ი­ღო წლე­ბის წინ, როცა ზუს­ტად იქ სწავ­ლობ­და, სა­დაც გი­ორ­გი...

- ვახო სა­დაც ახლა არის და რა­საც აკე­თებს, ზუს­ტად აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რეა...

- რო­გორ ფიქ­რობ, სწო­რი არ­ჩე­ვა­ნი გა­ა­კე­თე?

- ნე­ბის­მი­ერ დროს შე­მეძ­ლო გა­და­მე­ფიქ­რე­ბი­ნა, მაგ­რამ არ გა­და­ვი­ფიქ­რე და უკ­მა­ყო­ფი­ლო არ ვარ, არ ვნა­ნობ... სა­ერ­თოდ არ მიყ­ვარს, რომ გი­ორ­გის­თან მა­კავ­ში­რე­ბენ. დღეს­დღე­ო­ბით ჟურ­ნა­ლის­ტუ­რი საქ­მი­ა­ნო­ბით არ ვარ და­კა­ვე­ბუ­ლი, უბ­რა­ლოდ, დი­ლის გა­და­ცე­მა­ში ვმუ­შა­ობ და კი­დევ რა­ღაც პრო­ექ­ტებ­ში ვმო­ნა­წი­ლე­ობ. რა­საც ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა ჰქვია, ამას­თან შე­ხე­ბა არ მაქვს - არ ვარ ჩარ­თუ­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტურ საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში.

- არ გინ­დო­და აქ­ტი­უ­რი პო­ლი­ტი­კუ­რი ჟურ­ნა­ლის­ტი ყო­ფი­ლი­ყა­ვი?

- რომ მდო­მო­და, ვიქ­ნე­ბო­დი, მე სა­კუ­თა­რი გზა ვი­პო­ვე და სა­კუ­თარ ინ­ტე­რე­სებს მი­ვე­ცი გა­სა­ქა­ნი.

- ამ ყვე­ლაფ­რის სიმ­ბო­ლუ­რი ნი­შა­ნი ისაა, რომ შენც „რუს­თა­ვი 2“-ში მუ­შა­ობ. რა თქმა უნდა, ეს არხი დღეს მა­შინ­დე­ლის­გან გან­სხვავ­დე­ბა, მაგ­რამ სა­ხე­ლი ისევ ის აქვს და სიმ­ბო­ლუ­რო­ბა­ში ამას ვგუ­ლის­ხმობ.

- კი, რა თქმა უნდა... ხოლო თუ რა­ტომ „რუს­თა­ვი 2“, ალ­ბათ თუნ­დაც მა­გი­ტომ და თუნ­დაც იმი­ტომ, რომ თუ გა­დავ­ხე­დავთ ბოლო ოცწლე­ულს, ეს არხი იყო და არის დიდი ის­ტო­რი­ის და ტრა­დი­ცი­ის მქო­ნე. თუმ­ცა ახლა გარ­და­მა­ვა­ლი პე­რი­ო­დია, მაგ­რამ მა­ინც "რუს­თა­ვი 2"“-ია. მისი სა­ხე­ლი ბევრ რა­მე­ზე მე­ტყვე­ლებს, თუნ­დაც იმ ის­ტო­რი­ა­ზე, რაც გა­მო­ი­ა­რა.

- ვახო სა­ნა­ია ვახ­სე­ნეთ, რო­გო­რია მისი როლი შენს ცხოვ­რე­ბა­ში, რო­გორც ბი­ძის და პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლის?

- ვახო ჩემი მთა­ვა­რი მრჩე­ვე­ლი იყო და დღემ­დე ასეა. რო­დე­საც რა­ი­მე სე­რი­ო­ზუ­ლი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის წი­ნა­შე ვდგა­ვარ, პირ­ველს ვა­ხოს მივ­მარ­თავ. როცა რა­ღაც იდეა მაქვს, მას ვე­უბ­ნე­ბი, ბავ­შვო­ბი­დან გვერ­დში მიდ­გას და ყო­ველ­თვის ინ­ტე­რეს­დე­ბა ჩემი ცხოვ­რე­ბით. ხან­და­ხან მენ­ტო­რუ­ლი მო­მენ­ტიც აქვს.

- გი­ორ­გი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზ­მთან ერ­თად, სა­ო­ცა­რი თვი­სე­ბე­ბის ადა­მი­ა­ნი იყო, მას სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ნე­ბის­მი­ერ ჯგუფ­ში სი­ა­მოვ­ნე­ბით იღებ­დნენ. ამ მხრივ გრძნობ მას­თან მსგავ­სე­ბას?

- მე ცოტა ეპა­ტა­ჟუ­რი ვარ, მთლად ეგე­თი კარ­გი ვერ ვარ, არც ხა­სი­ა­თი გვი­გავს, მგო­ნი და არც ვა­პი­რებ, და­ვემ­სგავ­სო ან შე­ვე­და­რო. სხვა­დას­ხვა ადა­მი­ა­ნე­ბი ვართ. მე უკვე მე ვარ...

- რა არის ყო­ვე­ლი 26 ივ­ლი­სი თქვე­ნი ოჯა­ხის­თვის?

- ჩვენ­თვის მო­უ­შუ­შე­ბე­ლი ჭრი­ლო­ბაა და რა დროც არ უნდა გა­ვი­დეს, ასე იქ­ნე­ბა. ეს სიმ­ბო­ლუ­რი თა­რი­ღია, თო­რემ ჩვენ­თვის ყო­ვე­ლი დღე ეგე­თია. რე­ა­ლუ­რად კი არის ყვე­ლა­ზე მძი­მე დღე, რომ­ლის გახ­სე­ნე­ბაც არ გვიყ­ვარს...

- და­უ­ვი­წყა­რია მისი გას­ვე­ნე­ბის დღე სი­ო­ნის ტაძ­რი­დან. მერე ხალ­ხით გა­და­ჭე­დი­ლი ქუჩა...

- მგო­ნი, ასე­თი რამ ამ ქვე­ყა­ნა­ში იშ­ვი­ა­თად მომ­ხდა­რა, მით უფრო, 26 წლის ბიჭ­ზე, რო­მელ­მაც მო­ა­ხერ­ხა და ადა­მი­ა­ნებ­ში ასე­თი სიყ­ვა­რუ­ლი და­ტო­ვა... არ თა­მა­შობ­და, ნიღ­ბებს არ ირ­გებ­და და თავს არა­ვის აწო­ნებ­და. იყო ისე­თი, რო­გო­რიც იყო!..

- და ერთხე­ლაც, ეს ყვე­ლას­თვის საყ­ვა­რე­ლი ადა­მი­ა­ნი ტე­ლე­ეკ­რა­ნი­დან გაქ­რა...

- გაქ­რა, მაგ­რამ სტან­დარ­ტი შექ­მნა, ისე­თი, რომ მაგ სტან­დარტს ჯერ ვე­რა­ვინ შეწვდა...

- შენ­თვის რა არის ცხოვ­რე­ბა­ში, პრო­ფე­სი­ა­ში მთა­ვა­რი?

- პრო­ფე­სი­უ­ლი პა­ტი­ოს­ნე­ბა, კე­თილ­სინ­დი­სი­ე­რე­ბა, პრინ­ცი­პუ­ლო­ბა, ობი­ექ­ტუ­რო­ბა, არც სა­კუ­თა­რი თავი მო­ვა­ტყუო და არც ის ადა­მი­ა­ნე­ბი, ვის­თან შე­ხე­ბა მაქვს, ვიყო მარ­თა­ლი.

- სან­დრო, მგო­ნი, საკ­მა­ოდ სე­რი­ო­ზუ­ლი იმი­ჯი გაქვს...

- ხან ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ვარ, ხან - არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი... ჩემი თავი ამ ამ­ხრივ ვი­პო­ვე. ისე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბის გა­რე­მოც­ვა­ში მოვ­ხვდი და ისე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბის ხელ­ში გა­მო­ვი­ა­რე, ყვე­ლა და­მეხ­მა­რა, სა­კუ­თა­რი თავი და ინ­ტე­რე­სე­ბი აღ­მო­მე­ჩი­ნა.

- რა გა­ტა­ცე­ბე­ბი გაქვს?

- ხე­ლოვ­ნე­ბა ჩემი ამო­სა­ვა­ლი წერ­ტი­ლია, ოღონდ, თვი­თონ არ ვარ შე­მოქ­მე­დი. სხვე­ბის ხე­ლოვ­ნე­ბის დამ­ფა­სე­ბე­ლი ვარ. მიყ­ვარს მხატ­ვრო­ბა, მუ­სი­კა, თუმ­ცა სპორ­ტიც მი­ტა­ცებს...

- ჩვენს მკი­თხველს, ვინც შენს ამ ინ­ტერ­ვი­უს წა­ი­კი­თხავს, რას ეტყო­დი?

- მკაც­რად ნუ გან­მსჯი­ან, ჯერ ვარ სან­დრო სა­ნა­ია და მერე - გი­ორ­გის შვი­ლი!

მკითხველის კომენტარები / 26 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
რუსა
16

როგორ მახსოვს ის თავზარდამცემი ამბავი, კარგა ხანს ვერ ვიჯერებდით, რომ სიმართლე იყო.

უზომოდ დაგვწყვიტა გიორგის წასვლამ გული ყველას:(((((

რამხელა ვაჟკაცი გამხდარა სანდრო, წარმატებები და ყოველივე კარგი მას!!!!

გოგა
56

 მოეთხოვა ბიძაშენს ხელახალი გამოძიება ნაცების დროს, ეხლა რომ იქცა გამომძიებლად ან გამოეძია თვითონ

რუბრიკის სხვა სიახლეები
დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
იუსტიციის სამინისტრო გარდაცვლილ პატიმარ იოსებ გორგაძესთან დაკავშირებით ვიდეომასალებს ასაჯაროებს
ავტორი:

"მამაჩემი მოიშორეს  და საქმე შეკერეს" - რას ყვება სანდრო სანაია მამაზე, საკუთარ ცხოვრებასა და საქმიანობაზე?

"მამაჩემი მოიშორეს  და საქმე შეკერეს" - რას ყვება სანდრო სანაია მამაზე, საკუთარ ცხოვრებასა და საქმიანობაზე?

ყველასთვის საყვარელი ჟურნალისტის გიორგი სანაიას შვილი - სანდრო "რუსთავი 2"-ში მუშაობს, მაგრამ ის აქტიურ ჟურნალისტიკას არ მიჰყვება, რასაც მისი მამა გიორგი ემსახურებოდა. სანდრო დილის გადაცემის წამყვანია, ასევე მიჰყავს სხვადასხვა ტელეპროექტი. მამაზე საუბრისას აღნიშნავს, რომ ყველაფერი ბუნდოვნად და შეწებებული მოგონებებივით ახსოვს, რომ კადრებადაა დაშლილი მამასთან დაკავშირებული ეპიზოდები.

"ძალიან პატარა ვიყავი... მერე ჩვეულებრივი ბავშვობა მქონდა, ჩემები არაფერს მაკლებდნენ. დავდიოდი სკოლაში, მერე - უნივერსიტეტი. ალბათ ყველაფერი ისე იყო, როგორც რიგითი ბავშვისა და სტუდენტის ცხოვრებაში", - გვიყვება სანდრო სანაია.

- მამა რომ არ იყო შენ გვერდით, ეს რა ემოციას იწვევდა?

- სევდიანი მომენტი იყო, თუმცა ჩემამდე ეს ისე მოიტანეს და ისე ამიხსნეს, რომ ტრავმა არ მოუყენებიათ. ყველაფერი რაღაცნაირად შეგუებულად იყო, არც არავისზე ვბრაზობდი და არც არავისზე ვიბოღმებოდი. ძალიან გამიმართლა იმ მხრივ, რომ დედაჩემი ჩემ გვერდით იყო, ბიძები და სხვებიც არაფერს მაკლებდნენ...

- როდესაც უკვე გაიზარდე, რას მიხვდი?

- მივხვდი, რომ მამაჩემი მოიშორეს, როგორც ამ ქვეყანაში არაერთი მოუშორებიათ და საქმე შეკერეს, - მიჭრეს, მოჭრეს ისე, როგორც აწყობდათ...

- ქართულ ჟურნალისტიკაში გიორგი სანაიას მსგავსი პროფესიონალი მეცოტავება. როდესაც მის ჩანაწერებს უყურებ, შენ რას ფიქრობ?

- პროფესიონალი იყო, რასაც სჭირდება - ნიჭი, შრომა, მონდომება, - ყველაფერი ერთად, ასევე საქმის მიმართ სიყვარული, კეთილსინდისიერება და რაც მთავარია, სჭირდება ის, არ გაიყიდო!..

- თსუ-ში ზუსტად ის ფაკულტეტი დაამთავრე, რაც გიორგიმ?

- კი, იგივე ფაკულტეტი დავამთავრე, რაც მან დაამთავრა - ჟურნალისტიკა, თსუ, მეექვსე კორპუსი - აქ მიიღო მანაც ჩემსავით განათლება...

- ალბათ ამიტომაც მიიღე ეს გადაწყვეტილება?

- მოვიტყუები, რომ ვთქვა, ამან გავლენა არ იქონია-მეთქი. ძალიან დიდი გავლენა ჰქონდა და ცხადია, ერთ-ერთი მთავარი მიზეზი ეს იყო.

- ისე, ვახო სანაიამაც იგივე გადაწყვეტილება მიიღო წლების წინ, როცა ზუსტად იქ სწავლობდა, სადაც გიორგი...

- ვახო სადაც ახლა არის და რასაც აკეთებს, ზუსტად აქედან გამომდინარეა...

- როგორ ფიქრობ, სწორი არჩევანი გააკეთე?

- ნებისმიერ დროს შემეძლო გადამეფიქრებინა, მაგრამ არ გადავიფიქრე და უკმაყოფილო არ ვარ, არ ვნანობ... საერთოდ არ მიყვარს, რომ გიორგისთან მაკავშირებენ. დღესდღეობით ჟურნალისტური საქმიანობით არ ვარ დაკავებული, უბრალოდ, დილის გადაცემაში ვმუშაობ და კიდევ რაღაც პროექტებში ვმონაწილეობ. რასაც ჟურნალისტიკა ჰქვია, ამასთან შეხება არ მაქვს - არ ვარ ჩართული ჟურნალისტურ საქმიანობაში.

- არ გინდოდა აქტიური პოლიტიკური ჟურნალისტი ყოფილიყავი?

- რომ მდომოდა, ვიქნებოდი, მე საკუთარი გზა ვიპოვე და საკუთარ ინტერესებს მივეცი გასაქანი.

- ამ ყველაფრის სიმბოლური ნიშანი ისაა, რომ შენც „რუსთავი 2“-ში მუშაობ. რა თქმა უნდა, ეს არხი დღეს მაშინდელისგან განსხვავდება, მაგრამ სახელი ისევ ის აქვს და სიმბოლურობაში ამას ვგულისხმობ.

- კი, რა თქმა უნდა... ხოლო თუ რატომ „რუსთავი 2“, ალბათ თუნდაც მაგიტომ და თუნდაც იმიტომ, რომ თუ გადავხედავთ ბოლო ოცწლეულს, ეს არხი იყო და არის დიდი ისტორიის და ტრადიციის მქონე. თუმცა ახლა გარდამავალი პერიოდია, მაგრამ მაინც "რუსთავი 2"“-ია. მისი სახელი ბევრ რამეზე მეტყველებს, თუნდაც იმ ისტორიაზე, რაც გამოიარა.

- ვახო სანაია ვახსენეთ, როგორია მისი როლი შენს ცხოვრებაში, როგორც ბიძის და პროფესიონალის?

- ვახო ჩემი მთავარი მრჩეველი იყო და დღემდე ასეა. როდესაც რაიმე სერიოზული გადაწყვეტილების წინაშე ვდგავარ, პირველს ვახოს მივმართავ. როცა რაღაც იდეა მაქვს, მას ვეუბნები, ბავშვობიდან გვერდში მიდგას და ყოველთვის ინტერესდება ჩემი ცხოვრებით. ხანდახან მენტორული მომენტიც აქვს.

- გიორგი პროფესიონალიზმთან ერთად, საოცარი თვისებების ადამიანი იყო, მას საზოგადოების ნებისმიერ ჯგუფში სიამოვნებით იღებდნენ. ამ მხრივ გრძნობ მასთან მსგავსებას?

- მე ცოტა ეპატაჟური ვარ, მთლად ეგეთი კარგი ვერ ვარ, არც ხასიათი გვიგავს, მგონი და არც ვაპირებ, დავემსგავსო ან შევედარო. სხვადასხვა ადამიანები ვართ. მე უკვე მე ვარ...

- რა არის ყოველი 26 ივლისი თქვენი ოჯახისთვის?

- ჩვენთვის მოუშუშებელი ჭრილობაა და რა დროც არ უნდა გავიდეს, ასე იქნება. ეს სიმბოლური თარიღია, თორემ ჩვენთვის ყოველი დღე ეგეთია. რეალურად კი არის ყველაზე მძიმე დღე, რომლის გახსენებაც არ გვიყვარს...

- დაუვიწყარია მისი გასვენების დღე სიონის ტაძრიდან. მერე ხალხით გადაჭედილი ქუჩა...

- მგონი, ასეთი რამ ამ ქვეყანაში იშვიათად მომხდარა, მით უფრო, 26 წლის ბიჭზე, რომელმაც მოახერხა და ადამიანებში ასეთი სიყვარული დატოვა... არ თამაშობდა, ნიღბებს არ ირგებდა და თავს არავის აწონებდა. იყო ისეთი, როგორიც იყო!..

- და ერთხელაც, ეს ყველასთვის საყვარელი ადამიანი ტელეეკრანიდან გაქრა...

- გაქრა, მაგრამ სტანდარტი შექმნა, ისეთი, რომ მაგ სტანდარტს ჯერ ვერავინ შეწვდა...

- შენთვის რა არის ცხოვრებაში, პროფესიაში მთავარი?

- პროფესიული პატიოსნება, კეთილსინდისიერება, პრინციპულობა, ობიექტურობა, არც საკუთარი თავი მოვატყუო და არც ის ადამიანები, ვისთან შეხება მაქვს, ვიყო მართალი.

- სანდრო, მგონი, საკმაოდ სერიოზული იმიჯი გაქვს...

- ხან ჩვეულებრივი ვარ, ხან - არაჩვეულებრივი... ჩემი თავი ამ ამხრივ ვიპოვე. ისეთი ადამიანების გარემოცვაში მოვხვდი და ისეთი ადამიანების ხელში გამოვიარე, ყველა დამეხმარა, საკუთარი თავი და ინტერესები აღმომეჩინა.

- რა გატაცებები გაქვს?

- ხელოვნება ჩემი ამოსავალი წერტილია, ოღონდ, თვითონ არ ვარ შემოქმედი. სხვების ხელოვნების დამფასებელი ვარ. მიყვარს მხატვრობა, მუსიკა, თუმცა სპორტიც მიტაცებს...

- ჩვენს მკითხველს, ვინც შენს ამ ინტერვიუს წაიკითხავს, რას ეტყოდი?

- მკაცრად ნუ განმსჯიან, ჯერ ვარ სანდრო სანაია და მერე - გიორგის შვილი!