ბოლო დროს ასეა, - სა­ტე­ლე­ვი­ზიო პო­ლი­ტი­კურ დე­ბა­ტებ­ში გა­მოთ­ქმუ­ლი აზრი, თუ სო­ცი­ა­ლურ სივ­რცე­ში და­წე­რი­ლი მო­საზ­რე­ბა, ხში­რად სიღ­რმეს მოკ­ლე­ბუ­ლი და ზე­და­პი­რუ­ლია. უმე­ტე­სად, ავ­ტო­რი სა­კი­თხში ვერ ერ­კვე­ვა, მაგ­რამ მის­მა შე­ფა­სე­ბამ შე­იძ­ლე­ბა, უცებ აუ­დი­ტო­რი­ის ნა­წილ­ზე გარ­კვე­უ­ლი გავ­ლე­ნა მო­ახ­დი­ნოს - ვი­ღა­ცას ძა­ლი­ან მო­ე­წო­ნოს, ან სა­შინ­ლად აღ­შფოთ­დეს და და­უ­პი­რის­პირ­დეს... ამ ზე­და­პი­რუ­ლო­ბა­ში კი მთავ­რი სათ­ქმე­ლი გვერ­დით რჩე­ბა, მას­ზე არა­ვინ სა­უბ­რობს, სა­კი­თხსაც არც არა­ვინ სწავ­ლობს და იკ­ვლევს. თუმ­ცა ამ ყვე­ლა­ფერს დღეს ჩვენს სი­ნამ­დვი­ლე­ში დე­ბა­ტებს არ­ქმე­ვენ. ხოლო თუ რა არის სი­ნამ­დვი­ლე­ში დე­ბა­ტე­ბი და რო­გორ უნდა წა­რი­მარ­თოს ის, ამა­ზე ფსი­ქო­ლო­გი თი­ნა­თინ ცერ­ცვა­ძე გვე­სა­უბ­რე­ბა, რო­მე­ლიც წლე­ბია, სა­ქარ­თვე­ლოს დე­ბა­ტე­ბი­სა და გა­ნათ­ლე­ბის ინ­სტი­ტუტს ხელ­მძღვა­ნე­ლობს და დე­ბა­ტე­ბის სა­ერ­თა­შო­რი­სო ტრე­ნე­რია.

რა გან­სხვა­ვე­ბაა ფორ­მა­ლურ და არა­ფორ­მა­ლურ დე­ბა­ტებს შო­რის, რო­გორ ეს­მით ადა­მი­ა­ნებს ეს ყვე­ლა­ფე­რი, რა­ტომ მსჯე­ლო­ბენ ჩვენს სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში უმე­ტე­სად სა­კი­თხში ჩა­უ­ხე­და­ვად, რო­გორ უნდა მი­ვაღ­წი­ოთ დე­ბა­ტე­ბი­სას იმას, რომ პი­როვ­ნუ­ლად არა­ვის და­ვუ­პი­რის­პირ­დეთ. ამას შეს­წავ­ლა უნდა და ჩვენს სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში არ­სე­ბო­ბენ ახალ­გაზ­რდე­ბი, რომ­ლე­ბიც ყვე­ლა­ფერს ფუნ­და­მენ­ტუ­რად სწავ­ლო­ბენ.

"ფორ­მა­ლუ­რი დე­ბა­ტე­ბი, რო­მელ­საც ჩვე­ნი ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი 20 წე­ლია ახორ­ცი­ე­ლე­ბენ, იმ დე­ბა­ტე­ბის­გან, რას­თა­ნაც ეს სი­ტყვა ქარ­თულ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში ასო­ცირ­დე­ბა, ძა­ლი­ან გან­სხვავ­დე­ბა... რო­გორც ახალ­გაზ­რდებს, ასე­ვე ზრდას­რუ­ლებს ვას­წავ­ლით მხო­ლოდ იმას, რაც დე­ბა­ტე­ბის ტექ­ნი­კას უკავ­შირ­დე­ბა. ამას დიდი შრო­მა და მომ­ზა­დე­ბა უნდა და ამი­ტო­მა­ცაა ის სრუ­ლი­ად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი იმის­გან, რა­საც დღეს მე­დი­ა­სა თუ სა­ზო­გა­დე­ო­ბა­ში ვხვდე­ბით. ამ სპე­ცი­ა­ლუ­რი პროგ­რა­მის გავ­ლა მო­ე­თხო­ვე­ბა არა თუ ჩვენ­ნა­ი­რი ქვეყ­ნის გა­მოც­დი­ლე­ბის მო­ქო­ნე ადა­მი­ა­ნებს, არა­მედ აშშ-ს ნე­ბის­მი­ერ პრე­ზი­დენ­ტო­ბის კან­დი­დატ­საც კი, ანუ იქ, სა­დაც სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო სის­ტე­მა­შიც დევს დე­ბა­ტე­ბის ტექ­ნი­კის სწავ­ლე­ბა, ამ კურ­სის ცალ­კე გავ­ლა აუ­ცი­ლე­ბე­ლია,“ - გვე­უბ­ნე­ბა თი­ნა­თინ ცერ­ცვა­ძე, რომ­ლის უშუ­ა­ლო ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბით მსგავ­სი სას­წავ­ლო პროგ­რა­მა ადაპ­ტი­რე­ბუ­ლად ქარ­თულ რე­ა­ლო­ბას მო­ერ­გო. ხოლო ეს სწავ­ლე­ბა ფსიქ­ლო­გი­უ­რი თვალ­საზ­რი­სით, ახალ­გაზ­რდებ­ზე რა გავ­ლე­ნას ახ­დენს, რო­გორ იც­ვლე­ბი­ან ისი­ნი, ამას სა­დოქ­ტო­რო კვლე­ვაც კი მი­უ­ძღვნა. ასე­ვე პირ­ვე­ლი იყო აღ­მო­სავ­ლეთ ევ­რო­პა­ში, ვინც 2000-იანი წლე­ბის და­სა­წყის­ში, სკო­ლის მოს­წავ­ლე­ე­ბის­თვის სას­კო­ლო-სას­წავ­ლო 3-წლი­ა­ნი პროგ­რა­მა და­ნერ­გა.

- გა­მო­დის, თქვე­ნი დე­ბა­ტე­ბი იმ პო­ლი­ტი­კუ­რი დე­ბა­ტე­ბის­გან, რე­ა­ლუ­რად კი ჩხუ­ბის­გან, რო­მელ­საც ხში­რად ტე­ლე­ვი­ზი­ით თავლყურს ვა­დევ­ნებთ, სრუ­ლი­ად გან­სხვავ­დე­ბა...

ასევე დაგაინტერესებთ

14:15 / 16-01-2019

"ევროპაშია და კარგადაა", "იაპონური მანქანები დანაძირია", "ტაქსისტებს ხურდა არ აქვთ" - რატომ არის საქართველოში ყველა ყველაფრის ექსპერტი?

15:05 / 12-08-2020

"სხვისი გალანძღვით ცდილობენ, საკუთარი ლაქები ჩამოირეცხონ" - რას ფიქრობენ საზოგადოების წარმომადგენლები ქვეყანაში გამეფებულ ნეგატიურ ფონზე?

- სწო­რად აღ­ნიშ­ნეთ, რა­დი­კა­ლუ­რად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლია იმ ჩხუ­ბის­გან და პი­როვ­ნუ­ლი და­პი­რი­პი­რე­ბე­ბის­გან... რო­დე­საც ჩვენ მე­ცა­დი­ნე­ო­ბას ვი­წყებთ, - ვე­უბ­ნე­ბით, - ყვე­ლა­ფე­რი, რაც დე­ბა­ტე­ბის სა­ხით აქამ­დე გი­ნა­ხავთ, და­ი­ვი­წყეთ, ეს ის არ არის, რაც ჩვენ­თან უნდა ის­წავ­ლოთ.

- გან­სხვა­ვე­ბა რაში მდგო­მა­რე­ობს?

- დე­ბა­ტე­ბი ისეთ სა­ხის უნა­რებს ავი­თა­რებს, რო­გო­რი­ცაა - კრი­ტი­კუ­ლი აზ­როვ­ნე­ბა, არ­გუ­მე­ტი­რე­ბუ­ლი მსჯე­ლო­ბა, მოკ­ვლე­ვის ჩა­ტა­რე­ბა ანუ ფაქ­ტე­ბის, მა­სა­ლე­ბის მო­ძი­ე­ბა, მათი სწრა­ფად გა­და­მუ­შა­ვე­ბა, გუნ­დუ­რად მუ­შა­ო­ბა და დრო­ის მარ­თვა. მოკ­ლე დრო­ში ამომ­წუ­რა­ვი და სტრუქ­ტუ­რი­რე­ბუ­ლი გა­მოს­ვლა უნდა მოხ­დეს. მო­დე­ბა­ტე რა დროს და­უთ­მობს ამას, რო­გორ და­ა­კავ­ში­რებს ფაქ­ტებს, სხვა­დას­ხვა სტა­ტის­ტი­კას და მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბა-მსჯე­ლო­ბა-არ­გუ­მენ­ტა­ცი­ას, რომ ლა­კო­ნუ­რი იყოს, ეს მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია. ამით კი სწავ­ლობს მოს­მე­ნას და სა­ბო­ლო­ოდ ამ უნა­რე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბით, აღ­წევს იმას, რომ ჩა­მო­ყა­ლიბ­დეს სრულ­ფა­სო­ვან მომხსე­ნებ­ლად, ორა­ტო­რად.

- მო­უს­მი­ნო ოპო­ნენტს - მგო­ნი, ეს ყვე­ლა­ზე რთუ­ლია. ამის ახ­სნას რო­გორ ახერ­ხებთ?

- იმის გამო, რომ ჩვენს მომ­ზა­დე­ბულ მსმე­ნე­ლებს დე­ბა­ტე­ბი­სას ხან ერთ და ხან მე­ო­რე პო­ზცი­ა­ში უწევთ ყოფ­ნა. როცა სხვის ტყავ­ში ყოფ­ნას სწავ­ლო­ბენ, ზუს­ტად იცინ, რას ნიშ­ნავს და­პი­რის­პი­რე­ბა, რო­მე­ლიც არა პი­როვ­ნულ და­პი­რის­პი­რე­ბა­ში, არა­მედ აზ­რთა ჭი­დილ­ში გა­მო­ი­ხა­ტე­ბა. ამი­ტომ პერ­სო­ნას კი არ უპი­რის­პირ­დე­ბი­ან, უბ­რა­ლოდ, ვე­ღარ ეხე­ბი­ან, რად­გან სულ არ­გუ­მენ­ტებ­ზე და მსჯე­ლო­ბა­ზე არი­ან დაყ­რდნო­ბი­ლე­ბი. იმი­ტომ, რომ ეს თა­მა­შია და ამ ყვე­ლა­ფერს თა­მაშ-თა­მა­შით სწავ­ლო­ბენ.

- ე.ი. ხდე­ბა არა პი­როვ­ნუ­ლი, არა­მედ აზ­რთა და­პი­რის­პი­რე­ბა...

- დიახ და ეს გვა­ყა­ლი­ბებს სრულ­ფა­სო­ვან ორა­ტო­რად, რო­მე­ლიც შორს არის დე­მა­გო­გი­ი­სა და პო­პუ­ლიზ­მის­გან, რაც ყვე­ლა­ზე სა­ხა­სი­ა­თოა ამ სწავ­ლე­ბის­თვის. მოს­წავ­ლე­ებს ვუხ­სნით, რომ რად­გან თა­მა­ში მუშ­კე­ტე­რე­ბის პრინ­ცი­პით - „ერთი ყვე­ლა­სათ­ვის და ყვე­ლა ერ­თის­თვის“ მიმ­დი­ნა­რე­ობს, მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, მხარ­და­ჭე­რა, ემო­ცი­ე­ბის მარ­თვა, ურ­თი­ერ­თთა­ნამ­შრომ­ლო­ბა. რო­დე­საც გა­მარ­ჯვე­ბის­თვის თა­მა­შობ და გინ­და, სა­უ­კე­თე­სო მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლი გქონ­დეს, ეს მომ­გე­ბი­ა­ნია. როცა სა­უ­კე­თე­სო მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლი ამ ყვე­ლაფ­რის გა­მო­ხა­ტუ­ლე­ბაა, და­წყე­ბუ­ლი - ოპო­ნენ­ტის პა­ტი­ვის­ცე­მით, დამ­თავ­რე­ბუ­ლი ასე­თი უნა­რე­ბის წარ­მო­ჩე­ნით, იწა­ფე­ბი და იწ­ვრთნე­ბი. ხში­რად გვე­კი­თხე­ბი­ან, - რო­გორ უხ­სნით იმას, რომ ოპო­ნენტს პა­ტი­ვი სცეს, ან არ და­იყ­ვი­როს, მსჯე­ლო­ბი­სას დროს არ გა­და­ა­ცი­ლოს? მათ იცი­ან, რომ შე­ფა­სე­ბი­სას გუნდს ეს ყვე­ლა­ფე­რი მო­ე­თხო­ვე­ბა, ამი­ტომ, ამა­ზე უკვე იმ­დე­ნად ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლე­ბი არი­ან, რომ ეს მერე ძვალ­სა და რბილ­ში უჯ­დე­ბათ. ასე აღ­წე­ვენ წარ­მა­ტე­ბას და ყვე­ლა სა­ჭი­რო თვი­სე­ბას ამით ავი­თა­რე­ბენ.

- თქვე­ნი მო­წა­ფე­ე­ბი პო­ლი­ტი­კა­ში თუ მი­დი­ან? რო­გო­რია ამ მხრივ სტა­ტის­ტი­კა?

- სტა­ტის­ტი­კა ამ სფე­რო­ში და­ბა­ლი მაჩ­ვე­ნებ­ლით არის გა­მო­ხა­ტუ­ლი. ნაკ­ლე­ბად არი­ან პო­ლი­ტი­კა­ში. ერ­თა­დერ­თი, რაც შეგ­ვიძ­ლია, ვთქვათ, ბოლო წლე­ბია, ზრდას­რუ­ლე­ბი აქ­ტი­უ­რად გვა­კი­თხა­ვენ, მათ შო­რის, პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი, დე­პუ­ტა­ტე­ბი, სა­ჯა­რო მო­ხე­ლე­ე­ბი, გვქონ­და პრო­ექ­ტე­ბი, რომ­ლის ფარ­გლებ­შიც, სა­ჯა­რო მო­ხე­ლე­ებს ვამ­ზა­დებ­დით. ცხა­დია, ეს ძა­ლი­ან მცი­რე რა­ო­დე­ნო­ბაა, მაგ­რამ სა­ერ­თოდ რომ გა­უჩ­ნდათ ამის სურ­ვი­ლი, ამას მი­ვე­სალ­მე­ბით.

- ასე მცი­რე დრო­ში და ზე­და­პი­რუ­ლად რო­გორ ხერ­ხდე­ბა ზრდას­რუ­ლე­ბის­თვის ამ ყვე­ლაფ­რის ახ­სნა, როცა ბავ­შვებ­თან ამ სა­კი­თებ­ზე ხან­გრძლი­ვად და ფუნ­და­მენ­ტუ­რად მუ­შა­ობთ?

- მარ­თა­ლია, ასე­თი სწავ­ლე­ბა უმე­ტე­სად არას­რულ­ფა­სო­ვა­ნია ხოლ­მე, მაგ­რამ ვცდი­ლობთ, ასეთ დროს, ერთ რო­მე­ლი­მე კონ­კრე­ტულ სა­კი­თხზე ჩვუ­ტა­როთ ტრე­ნინ­გე­ბი, რაც სულ მცი­რე, მათ და­ა­ფიქ­რებს სა­კუ­თა­რი უნა­რე­ბის გან­ვი­თა­რე­ბა­ზე ამა თუ იმ მი­მარ­თუ­ლე­ბით. მა­გა­ლი­თად, სა­ერ­თა­შო­რი­სო ას­პა­რეზ­ზე მოს­წავ­ლე­ებ­თან წარ­მა­ტე­ბის­თვის რომ მიგ­ვეღ­წია და მათ დე­ბა­ტე­ბის სა­ერ­თა­შო­რი­სო აკა­დე­მი­ა­ში მი­ე­ღოთ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა, პრო­ექ­ტის ფარ­გლებ­ში „დე­ბა­ტე­ბი უკე­თე­სი გა­ნათ­ლე­ბის­თვის“, რო­მე­ლიც „გუ­და­ვა­ძე-პა­ტარ­კა­ციშ­ვი­ლის ფონ­დის“ მხარ­და­ჭე­რით გან­ხორ­ცი­ელ­და, მოს­წავ­ლე­ებ­მა თით­ქმის ერ­თწ­ლი­ა­ნი მომ­ზა­დე­ბა და რამ­დე­ნი­მე ეტა­პი­ა­ნი კონ­კურ­სი გა­ი­ა­რეს. სა­ბო­ლო­ოდ კი სა­ქარ­თვე­ლოს მას­შტა­ბით ხუთ­მა სა­უ­კე­თე­სო მო­დე­ბა­ტემ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მი­ი­ღო სა­ერ­თა­შო­რი­სო აკა­დე­მი­ა­ში, სა­დაც სა­უ­კე­თე­სო პო­ზი­ცი­ე­ბი და­ი­კა­ვეს და ხუთ სა­უ­კე­თე­სო გუნდს შო­რის მოხ­ვდნენ. ბევ­რი დამ­ფი­ნან­სე­ბე­ლი გვყავს, ვისი მხარ­და­ჭე­რი­თაც ვმუ­შა­ობთ, მაგ­რამ არ შე­მიძ­ლია, არ გა­მოვ­ყო უკვე ნახ­სე­ნე­ბი „გუ­და­ვა­ძე-პა­ტარ­კა­ციშ­ვლის ფონ­დი“, რო­მელ­მაც ყვე­ლა­ზე არათ­ვალ­ში­სა­ცემ, მძი­მე, უხი­ლავ და რუ­ტი­ნულ შრო­მას და­უ­ჭი­რა მხა­რი და ვფიქ­როთ, რომ კმა­ყო­ფი­ლიც დარ­ჩა იმ მიღ­წე­ვე­ბით, რომ­ლე­ბიც ასე ხი­ლუ­ლად მი­ვი­ღეთ ჩვენ, გან­სა­კუთ­რე­ბით ყვე­ლა­ზე კრი­ზი­სულ, პან­დე­მი­ის პე­რი­ოდ­ში. ასე­თი ფონ­დე­ბი, ასე­თი სწო­რი ხედ­ვით და თა­ნაც ქარ­თუ­ლი, რომ­ლე­ბიც ყო­ველ­თვის ღია არი­ან სა­გა­ნა­მა­ნათ­ლებ­ლო პრო­ექ­ტე­ბის მხარ­და­სა­ჭე­რად, იშ­ვი­ა­თია. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში და­ბა­ლი წარ­მოდ­გე­ნაა, ჩვე­ნი ორ­გა­ნი­ზა­ცია შე­იძ­ლე­ბა იო­ტი­სო­დე­ნა, მაგ­რამ მნიშ­ვნე­ლო­ვან ნა­ბი­ჯებს დგამს წინ. ჩვენ, რო­გორც სა­გან­მამ­ნათ­ლებ­ლო დე­ბა­ტე­ბის ასო­ცი­ა­ცი­ის სრუ­ლუფ­ლე­ბი­ა­ნი წევ­რი, მიღ­წე­ვე­ბით თა­ნაბ­რად მო­ვი­აზ­რე­ბით ისე­თი გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი ქვეყ­ნე­ბის გვერ­დით, რო­გო­რიც არის გერ­მა­ნია, საფ­რან­გე­თი, აშშ. ყვე­ლა ჯერ­ზე, რო­დე­საც ქარ­თულ დე­ლე­გა­ცი­ებს ვაგ­ზავ­ნით, სა­დაც ად­გი­ლე­ბი ძა­ლი­ან შე­ზღუ­დუ­ლი გვაქვს, რად­გა­ნაც იქ მსოფ­ლოს სა­უ­კე­თე­სო მო­დე­ბა­ტე­ე­ბი იყ­რი­ან თავს და დიდი კონ­კურ­სე­ბი ტარ­დე­ბა, ძა­ლი­ან კარ­გი მაჩ­ვე­ნებ­ლე­ბი გვაქვს.

- 20 წე­ლია, ამ საქ­მეს ემ­სა­ხუ­რე­ბით. რო­გორ მიხ­ვდით, იმ რთულ პე­რი­ოდ­ში, როცა 90-ია­ნე­ბის შო­კი­დან სა­ზო­გა­დო­ე­ბა გა­მო­სუ­ლი ჯერ არც იყო, რომ ეს ერთ-ერთი მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი საქ­მე და­გე­წყოთ?

- რო­დე­საც პოსტსაბ­ჭო­თა სივ­რცე­ში ასე გა­შიშ­ვლე­ბულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში აღ­მოვ­ჩნდით, მივ­ხვდით, რომ კრი­ტი­კუ­ლი აზ­როვ­ნე­ბის წა­ხა­ლი­სე­ბა უნდა მომ­ხდა­რი­ყო და თუ სკო­ლის მას­წავ­ლე­ბელ­ბის და მოს­წავ­ლე­ე­ბის სა­კი­თხე­ბი­სად­მი ხედ­ვას არ შევ­ცვლი­დით, არ და­ვა­ნა­ხებ­დით, რომ ყვე­ლა მე­და­ლი­ონს ორი მხა­რე აქვს, არა­ფე­რი გა­მო­ვი­დო­და. გარ­შე­მო მხო­ლოდ შტამ­პე­ბი და შაბ­ლო­ნე­ბი არ­სე­ბობ­და, გარ­ღვე­ვა უნდა მოგ­ვეხ­დი­ნა და დაგ­ვე­ნა­ხე­ბი­ნა, რომ თუ მე­და­ლი­ო­ნი არ­სე­ბობს, მას მე­ო­რე მხა­რეც ექ­ნე­ბა.

- რო­გორც სა­ერ­თა­შო­რი­სო ტრე­ნე­რი, ამ საქ­მის ექ­სპერ­ტი რას ურ­ჩევ­დით ადა­მი­ა­ნებს, თუნ­დაც დე­ბა­ტე­ბის მი­მარ­თუ­ლე­ბით?

- ბოლო დროს სა­ზო­გა­დო­ე­ბა მსჯე­ლო­ბამ გა­ი­ტა­ცა - ადა­მი­ა­ნე­ბი, იცი­ან თუ არა, ყვე­ლა სა­კი­თხში ერ­თვე­ბი­ან. თუკი ჩემ­მა ნათ­ქვამ­მა შე­იძ­ლე­ბა ვინ­მეს ყუ­რადმდე მი­აღ­წი­ოს, ვი­სურ­ვებ­დი, კარ­გად გა­ი­გონ და იმ თვალ­საზ­რი­სით გა­ი­აზ­რონ, რომ სა­კითხს სა­ნამ თა­ვი­დან ბო­ლომ­დე არ შე­ის­წავ­ლი­ან, მას­ზე აზ­რის გა­მო­ხატ­ვა არ და­ი­წყონ არა­ვი­თარ შემ­თხვე­ვა­ში. იმ წამს ვი­ღა­ცა­ზე შე­იძ­ლე­ბა გავ­ლე­ნა მო­ახ­დი­ნონ, ტა­შიც კი და­უკ­რან, ანუ თავლში ნა­ცა­რი შე­ა­ყა­რონ, მაგ­რამ სა­კითხს თუ არ შე­ის­წავ­ლი­ან, ისე მჯე­ლო­ბას აზრი არ აქვს. სამ­წუ­ხა­როდ, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის დიდი ნა­წი­ლი გა­და­სუ­ლია სო­ცი­ა­ლი­უ­რი ქსე­ლე­ბის დო­ნე­ზე გვარ­ცე­ლე­ბუ­ლი ინ­ფორ­მა­ცი­ე­ბის შე­სა­ხებ და­კო­მენ­ტა­რე­ბა­სა და გა­ზი­ა­რე­ბა­ზე. ეს დამ­ღუპ­ვე­ლია. საქ­მე­ში ჩა­უ­ხე­და­ვი ადა­მი­ა­ნი უც­ბად ისეთ ფრა­ზას და­წერს და ეს ფრა­ზა ისე­თი „შთამ­ბეჭ­და­ვი“ აღ­მოჩ­ნდე­ბა, რომ ვინც ამას უს­მენს, უყუ­რებს, იბ­ნე­ვა, - მერე ან მიყ­ვე­ბა მას, ან უპი­რის­პირ­დე­ბა, თუმ­ცა პრობ­ლე­მა ზე­და­პირ­ზე რჩე­ბა. რად­გა­ნაც დის­კუ­სია და და­პი­რის­პი­რე­ბა სა­კი­თხებ­ზე, რომ­ლის არც მცოდ­ნე­ე­ბი და არც შემ­სწავ­ლე­ლე­ბი არ არი­ან, ყვე­ლა­ფერს ძა­ლი­ან ზე­და­პი­რულს და უსა­ფუძ­ვლოს ხდის. შე­სა­ბა­მი­სად, ყვე­ლა­ფე­რი წყალ­ზე ზე­მო­დან მო­ტივ­ტი­ვე ნა­გავს ემ­სგავ­სე­ბა...

- რო­დე­საც ეკ­რან­ზე ამ ყვე­ლა­ფერს უყუ­რებთ - რა შე­ფა­სე­ბას აძ­ლევთ?

- თუკი რა­ი­მე დის­კუ­სი­ის ანდა სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მოს­ვლის ნი­შანს ატა­რებს, ხში­რად არის დე­მა­გო­გია. ეს კი იმას ნიშ­ნავს, რომ მომხსე­ნე­ბე­ლი სა­უ­ბარს, ან და­პი­რის­პი­რე­ბას დაშ­ვე­ბით იწყებს, მერე თით­ქოს ლო­გი­კა, არ­გუ­მე­ტა­ცია, მტკი­ცე­ბულ­ბაც ჩნდე­ბა, მაგ­რამ ძირ­ში­ვე უტო­პი­უ­რია, რად­გან უკვე რა­ღაც და­უშ­ვა, თით­ქოს სპე­კუ­ლა­ცია მო­ახ­დი­ნა. ჩვენ ხში­რად გვეს­მის, „მო­გეხ­სე­ნე­ბათ, ეს ასეა“, - უკვე ყალ­ბია, - რას ნიშ­ნავს მო­გეხ­სე­ნე­ბათ? ვინ იცის რომ ეს ასეა? სა­ი­დან იცი? და­ამ­ტკი­ცე, რომ ასეა!.. ვი­მე­ო­რებ, დღეს ჩვე­ნი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა ასე­თი მომხსე­ნე­ბე­ბის გა­მოს­ვლებ­მა გა­ი­ტა­ცა. ამი­ტომ, მჯი­ღის­ცე­მის, დე­მა­გო­გი­ის, პო­პუ­ლიზ­მის მი­მარ­თუ­ლე­ბა აუ­ცი­ლებ­ლად შე­საც­ვლე­ლია ლო­გი­კუ­რი და არ­გუ­მენ­ტი­რე­ბუ­ლი მსჯე­ლო­ბით. ეს და­სა­ფიქ­რე­ბე­ლი და ყუ­რადსა­ღე­ბი თე­მაა, რი­თაც სა­ზო­გა­დო­ე­ბა უნდა და­ინ­ტე­რეს­დეს.