კო­რო­ნა­ვირუს­თან ბრძო­ლის ყვე­ლა­ზე სა­ხი­ფა­თო ზო­ნის ამ­სახ­ვე­ლი კად­რე­ბი, რო­მე­ლიც "რუს­თა­ვი 2"-ის ეთერ­ში გა­ვი­და, პირ­ვე­ლი სა­უ­ნი­ვერ­სი­ტე­ტო კლი­ნი­კის რე­ა­ნი­მა­ცი­ულ გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში არ­ხის აღ­მას­რუ­ლე­ბელ­მა დი­რექ­ტორ­მა ირაკ­ლი იმ­ნა­იშ­ვილ­მა და ოპე­რა­ტორ­მა ლე­ვან აბუ­ლა­ძემ გა­და­ი­ღეს.

ირაკ­ლი იმ­ნა­იშ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც 12 წელი BBC-ში მუ­შა­ობ­და, ამ­ბობს რომ ეს ერთ-ერთი ურ­თუ­ლე­სი გა­და­ღე­ბა იყო. AMBEBI.GE-სთან სა­უ­ბარ­ში ის იხ­სე­ნებს, რა ნახა სა­კუ­თა­რი თვა­ლით რე­ა­ნი­მა­ცი­ულ გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში.

- გვი­ამ­ბეთ, რო­გორ და რა მიზ­ნით მი­ი­ღეთ საკ­მა­ოდ სა­ხი­ფა­თო ზო­ნა­ში შეს­ვლის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა?

- უპირ­ვე­ლე­სად და­ვი­წყოთ იმით, რომ მე რო­გორც არ­ხის აღ­მას­რუ­ლე­ბე­ლი დი­რექ­ტო­რი, ვერ გა­ვუშ­ვებ­დი ვერც ერთ ჟურ­ნა­ლისტს ამ რის­კზე! სა­ქარ­თვე­ლო­ში ამა­ზე მა­ღა­ლი რის­კის გა­რე­მო ახლა არ არ­სე­ბობს. კო­ვიდ­თან ბრძო­ლის წინა ხა­ზია. თა­ნამ­შრო­მე­ლი არ უნდა გა­უშ­ვა ისეთ და­ვა­ლე­ბა­ზე, რა­ზეც შენ თა­ვად არ წახ­ვი­დო­დი.

მე ცხელ წერ­ტი­ლებ­ში მუ­შა­ო­ბის საკ­მა­ოდ დიდი, 12-წლი­ა­ნი გა­მოც­დი­ლე­ბა მაქვს, რო­დე­საც BBC-ში ვმუ­შა­ობ­დი. შე­სა­ბა­მი­სად, ჩავ­თვა­ლეთ, რომ ამ რთულ ვი­თა­რე­ბა­ში, ასეთ და­ვა­ლე­ბა­ზე არ გაგ­ვეშ­ვა ჩვე­ნი ჟურ­ნა­ლის­ტე­ბი, რომ­ლე­ბიც ისე­დაც ორ ჯგუ­ფად არი­ან და­ყო­ფი­ლე­ბი, კვი­რა­ში 7 დღე მუ­შა­ო­ბენ და შემ­დეგ 7 დღე ის­ვე­ნე­ბენ, რათა შევ­ქმნათ ორი ერ­თმა­ნე­თის­გან და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი გუნ­დი.

მი­ზე­ზი, რის გა­მოც ჩვენ გა­დავ­წყვი­ტეთ ბოქ­სი­რე­ბულ რე­ა­ნი­მა­ცი­ულ გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში შეს­ვლა, იყო ის, რომ მო­სახ­ლე­ო­ბის გარ­კვე­უ­ლი ნა­წი­ლი სე­რი­ო­ზუ­ლად არ ეკი­დე­ბო­და კა­რან­ტი­ნის რე­გუ­ლა­ცი­ებს და იქ­მნე­ბო­და შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა, თით­ქოს სა­ქარ­თვე­ლო­ში ვი­თა­რე­ბა მსუ­ბუ­ქია და გან­სხვავ­დე­ბა მსოფ­ლი­ოს სხვა ქვეყ­ნებ­ში არ­სე­ბუ­ლი რე­ა­ლო­ბის­გან.

მა­შინ რო­დე­საც უცხო­უ­რი მე­დი­ე­ბი აჩ­ვე­ნებ­დნენ კად­რებს, სა­დაც ჩან­და თუ რა მძი­მე შრო­მას ეწე­ვი­ან ექი­მე­ბი პა­ცი­ენ­ტე­ბის გა­და­სარ­ჩე­ნად. ამი­ტო­მაც მი­ვი­ღეთ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა შევ­სუ­ლი­ყა­ვით ბრძო­ლის წინა ხაზ­ზე და გვეჩ­ვე­ნე­ბი­ნა ჩვე­ნი მა­ყუ­რებ­ლის­თვის, თუ რო­გორ იბ­რძვი­ან ჩვე­ნი ექი­მე­ბი სა­რე­ა­ნი­მა­ციო ბლოკ­ში. იქ ლე­ვან რა­ტი­ან­თან და მის გუნდთან ერ­თად ვი­ყა­ვით, რომ­ლე­ბიც 24-სა­ა­თი­ან რე­ჟიმ­ში მკურ­ნა­ლო­ბენ უმ­ძი­მეს პა­ცი­ენ­ტებს.

- რო­გო­რია თქვე­ნი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბე­ბი? ყვე­ლა­ზე დიდი გავ­ლე­ნა თქვენ­ზე რამ იქო­ნია?

- ეს არის ორი პა­რა­ლე­ლუ­რი სამ­ყა­რო. ერ­თში ცხოვ­რო­ბენ ექი­მე­ბი, რომ­ლებ­საც თვე­ო­ბით არ უნა­ხავთ ოჯა­ხის წევ­რე­ბი და მე­ო­რე რე­ა­ლო­ბა­ში ვართ ჩვენ, და­ნარ­ჩე­ნე­ბი. ექი­მე­ბი მთელ დღე­ებს იქ ატა­რე­ბენ, ვი­საც სა­შუ­ა­ლე­ბა აქვს, მი­დი­ან ცა­რი­ელ ბი­ნებ­ში და იქე­და­ნაც მხო­ლოდ სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსე­ლე­ბით, ვი­დე­ოთ­ვა­ლე­ბით ხე­და­ვენ სა­კუ­თარ ოჯა­ხის წევ­რებს.

24 სა­ა­თი­დან 8 სა­ათს ატა­რე­ბენ სრუ­ლი ეკი­პი­რე­ბის რე­ჟიმ­ში, რაც არის ადა­მი­ა­ნის­თვის წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი რო­გორც ფი­ზი­კუ­რად, ისე ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რად

მე ახლა მო­გიყ­ვე­ბით რას ნიშ­ნავს სრუ­ლი ეკი­პი­რე­ბა, რომ შეგ­ვექ­მნას წარ­მოდ­გე­ნა რა პი­რო­ბებ­ში უწევთ მათ მუ­შა­ო­ბა. დამ­ცა­ვი კოს­ტი­უ­მი წარ­მო­ად­გენს ოთხ შრეს, პირ­ვე­ლი - რე­ზი­ნის ჩექ­მა, თხე­ლი შარ­ვა­ლი და მა­ი­სუ­რი, მას კი­დევ სამი შრე ემა­ტე­ბა და ჩაც­მის პირ­ვე­ლი­ვე წუ­თი­დან გცხე­ლა. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ჩექ­მა წყალ­გა­უმ­ტა­რია და რე­ზი­ნი­საა, მას­ზე იც­მე­ბა ცე­ლოფ­ნის პარ­კი, რო­მელ­საც ამაგ­რე­ბენ და შემ­დეგ მე­ო­რე ფენა.

შემ­დეგ იც­ვამ ქი­რურ­გი­ულ ხა­ლათს და ზე­მო­დან კომ­ბი­ნი­ზონს კა­პი­უ­შო­ნით, შემ­დეგ კი­დევ ერთი ქი­რურ­გი­უ­ლი ხა­ლა­თი, ქი­რურ­გი­უ­ლი ქუდი, კა­პი­უ­შო­ნი და კი­დევ მე­ო­რე ქი­რურ­გი­უ­ლი ქუდი. სათ­ვა­ლე, რო­მე­ლიც მყვინ­თა­ვე­ბის სათ­ვა­ლეს ჰგავს და ძა­ლი­ან მაგ­რად გი­ჭერს სა­ხე­ზე და ამის ზე­მო­დან ე.წ. ფარი. ოთხი წყვი­ლი ხელ­თათ­მა­ნი, რისი ჩაც­მის შემ­დეგ გგო­ნია, რომ ხე­ლე­ბი გა­გი­ხევ­და, მოძ­რა­ო­ბა გიძ­ნელ­დე­ბა და სის­ხლის მი­მოქ­ცე­ვის პრობ­ლე­მა იქ­მნე­ბა.

ჩვენ ბლოკ­ში ნა­ხე­ვა­რი სა­ა­თი გა­ვა­ტა­რეთ და ჩემ­თვის ძა­ლი­ან ძნე­ლი იყო. ხე­ლე­ბი და­მი­ბუჟ­და, სათ­ვა­ლე ძა­ლი­ან მი­ჭერ­და და მე­გო­ნა შუბლს ჩა­მიმ­ტვრევ­და. ნა­ხე­ვა­რი სა­ა­თი გა­მი­ჭირ­და გაძ­ლე­ბა და წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, ექი­მე­ბი რვა სა­ათს ატა­რე­ბენ ასე! ამ დრო­ის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვერც ჭამ, ვერც სვამ და სა­პირ­ფა­რე­შო­თიც ვერ ისარ­გებ­ლებ. ამას ემა­ტე­ბა ის, რომ პა­ლა­ტა სავ­სეა პა­ცი­ენ­ტე­ბით, რომ­ლე­ბიც შე­იძ­ლე­ბა ნე­ბის­მი­ერ წამს დამ­ძიმ­დნენ.

სა­ნამ ჩვენ ვი­ყა­ვით რე­ა­ნი­მა­ცი­ა­ში, ერთი პა­ცი­ენ­ტი დამ­ძიმ­და და სპე­ცი­ა­ლურ ბოქ­სი­რე­ბულ გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში გა­და­იყ­ვა­ნეს, სა­დაც უფრო კარ­გი აღ­ჭურ­ვი­ლო­ბაა ჟანგბა­დის მი­წო­დე­ბის მხრივ, ჩა­ა­ტა­რეს რთუ­ლი სა­რე­ა­ნი­მა­ციო პრო­ცე­დუ­რე­ბი და გა­ა­და­არ­ჩი­ნეს პა­ცი­ენ­ტი - ისევ და­ი­წყო სუნ­თქვა.

- რო­გო­რი იყო ჟურ­ნა­ლის­ტუ­რი მუ­შა­ო­ბის პრო­ცე­სი? ყვე­ლა­ზე მე­ტად რა გიშ­ლი­დათ ხელს?

- საკ­მა­ოდ რთუ­ლია მუ­შა­ო­ბა იმ გა­რე­მო­ში რაც აღ­გი­წე­რეთ. ჩვენს ოპე­რა­ტორს, ლე­ვან აბუ­ლა­ძეს და­ე­ორ­თქლა სათ­ვა­ლე და ვე­ღარ ხე­დავ­და კა­მე­რა­ში გა­მო­სა­ხუ­ლე­ბას. გარ­კვე­უ­ლი დრო­ის გან­მავ­ლო­ბა­ში, სა­ნამ გა­ვარ­კვევ­დით რა მოგ­ვე­მოქ­მე­დე­ბი­ნა, მე ვი­ღებ­დი კად­რებს, სათ­ვა­ლის მოხ­სნა აკ­რძა­ლუ­ლია, ამი­ტომ იძუ­ლე­ბუ­ლი გახ­და ასეთ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში გა­და­ე­ღო. სათ­ვა­ლის ძა­ლი­ან პა­ტა­რა კუ­თხი­დან, რო­მე­ლიც არ იყო და­ორ­თქლი­ლი, ნა­ხე­ვა­რი სა­ა­თის გან­მავ­ლო­ბა­ში გა­და­ი­ღო წარ­მო­უდ­გენ­ლად ძვირ­ფა­სი კად­რე­ბი!

ასე­თი რთუ­ლი ვი­თა­რე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, ძა­ლი­ან კარ­გი კად­რე­ბის გა­და­ღე­ბა შევ­ძე­ლით. გა­და­ღე­ბა რომ მორ­ჩა, ჯერ მე გა­მო­ვე­დი კრი­ტი­კუ­ლი პა­ცი­ენ­ტე­ბის ბლო­კი­დან და ლე­ვა­ნი იღებ­და გა­მოს­ვლის კად­რებს, რად­გან გა­მოს­ვლა ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია და სა­მე­დი­ცი­ნო პერ­სო­ნა­ლის და­ინ­ფი­ცი­რე­ბის ყვე­ლა­ზე მა­ღა­ლი რის­კი სწო­რედ მა­ში­ნაა, რო­დე­საც ისი­ნი სა­რე­ა­ნი­მა­ციო ბლოკს ტო­ვე­ბენ და იხ­დი­ან ამ დამ­ცავ ეკი­პი­რე­ბას, ტან­საც­მე­ლი ატა­რებს კო­რო­ნა­ვირუსს და თუ სწო­რად არ ჩა­ტარ­და ეს პრო­ცე­დუ­რა შე­იძ­ლე­ბა ადა­მი­ა­ნი და­ინ­ფი­ცირ­დეს.

რო­დე­საც ოპა­რა­ტო­რის გა­მოს­ვლის ჯერი დად­გა, კა­მე­რის გა­მო­ტა­ნა ვერ მო­ხერ­ხდა. გვი­თხრეს, რომ რისკს შე­ი­ცავ­და მისი წა­მო­ღე­ბა, რად­გან ვირუს­მა შე­იძ­ლე­ბა 28 დღემ­დე იცხოვ­როს ნივ­თე­ბის ზე­და­პირ­ზე. ამი­ტომ ერთი თვით დავ­ტო­ვეთ იქ. და­ი­ლუ­ქე­ბა და და­მუ­შავ­დე­ბა სპე­ცი­ა­ლუ­რი სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბით. მხო­ლოდ ჩიპი ამო­ვი­ღეთ, გავ­წმინ­დეთ შე­სა­ბა­მი­სი ხსნა­რე­ბით და წა­მო­ვი­ღეთ.

- რო­გო­რია სა­რე­ა­ნი­მა­ციო ბოქ­სი­რე­ბუ­ლი გან­ყო­ფი­ლე­ბა, რა სი­ტუ­ა­ცი­აა შიგ­ნით?

- სა­რე­ა­ნი­მა­ციო ბლო­კი შედ­გე­ბა ორი დიდი პა­ლა­ტის­გან, მათ შუ­ა­ში ჰქონ­დათ მცი­რე გა­მიჯ­ნუ­ლი ად­გი­ლე­ბი. ორი დიდი ფან­ჯა­რა უყუ­რებს სა­რე­ა­ნი­მა­ციო პა­ლა­ტას, ფან­ჯრი­დან პერ­სო­ნა­ლი აკ­ვირ­დე­ბა, თუ რა ხდე­ბა ბლოკ­ში, კონ­ტროლ­დე­ბა ყვე­ლა პა­ცი­ენ­ტის სა­სი­ცო­ცხლო პა­რა­მეტ­რი, მაგ­რამ ისი­ნი უშუ­ა­ლოდ პა­ცი­ენ­ტებ­თან არ შე­დი­ან. გა­რე­დან აწარ­მო­ე­ბენ მო­ნი­ტო­რინგს.

შიგ­ნით კი, უშუ­ა­ლოდ პა­ცი­ენ­ტებ­თან მუდ­მი­ვად არის ორი ან სამი ექი­მი სრუ­ლი ეკი­პი­რე­ბით. რად­გან მთე­ლი დღის გან­მავ­ლო­ბა­ში თი­თო­ე­უ­ლი პა­ცი­ენ­ტი სა­ჭი­რო­ებს საკ­მა­ოდ რთულ სა­რე­ა­ნი­მა­ციო მა­ნი­პუ­ლა­ცი­ებს. რვა სა­ა­თის გან­მავ­ლო­ბა­ში შე­უძ­ლე­ბე­ლია რო­მე­ლი­მე ექი­მი დაჯ­დეს, თუ რამე სჭირ­დე­ბათ იმ ფან­ჯრი­დან აწ­ვდი­ან ყვე­ლა სა­ჭი­რო ნივთს. ისე­თი სუ­რე­ა­ლის­ტუ­რი გან­ცდა იყო, რომ ეს ექი­მე­ბი სრუ­ლი ეკი­პი­რე­ბით ღია კოს­მოს­ში არი­ან და და­ნარ­ჩე­ნე­ბი ხო­მალ­დი­დან აწ­ვდი­ან სა­ჭი­რო ნივ­თებს.

- რა დას­კვნე­ბი გა­ა­კე­თეთ კო­რო­ნა­ვირუ­სით და­ინ­ფი­ცი­რე­ბის საფრ­თხის ყვე­ლა­ზე სა­რის­კო გა­რე­მო­ში მუ­შა­ო­ბის შემ­დეგ? ხომ არ გქო­ნი­ათ ში­შის გან­ცდა?

- ყვე­ლა­ზე ძა­ლი­ან მე­შო­ნო­და, რომ ამ გა­და­ღე­ბის დროს არ ყო­ფი­ლი­ყო ისე­თი შემ­თხვე­ვა, რო­მე­ლიც ფა­ტა­ლუ­რად დას­რულ­დე­ბო­და. სამ­წუ­ხა­როდ, მე­ო­რე დღეს გარ­და­იც­ვა­ლა ამ კლი­ნი­კა­ში ადა­მი­ა­ნი... იქ ყოფ­ნის შემ­დეგ ვფიქ­რობ, რომ ექი­მე­ბის საქ­მი­ა­ნო­ბა უფრო და­ფა­სე­ბუ­ლი გახ­დე­ბა.

ჩვენ­თვის სახ­ლში ყოფ­ნა დის­კომ­ფორ­ტს წარ­მო­ად­გენს, ფაქ­ტობ­რი­ვად ყვე­ლა­ნი ვართ ში­ნა­პა­ტიმ­რო­ბა­ში, რაც, ცხა­დია ნე­გა­ტი­უ­რად მოქ­მე­დებს ფსი­ქი­კა­ზე, მაგ­რამ რო­დე­საც უყუ­რებ ექი­მებს, რომ­ლე­ბიც სა­კუ­თა­რი ოჯა­ხის წევ­რებ­საც კი ვერ ნა­ხუ­ლო­ბენ, რვა სა­ათს ატა­რე­ბენ წარ­მო­უდ­გე­ნელ ჯო­ჯო­ხე­თურ პი­რო­ბებ­ში, გრცხვე­ნია, რომ სახ­ლის პი­რო­ბებ­ში კა­რან­ტი­ნის დაც­ვა გიძ­ნელ­დე­ბა.

ერ­თსაც კი არ და­უ­წუ­წუ­ნია რაც იქ ვი­ყა­ვით, ერ­თსაც არ უთ­ქვამს, ხე­დავთ რა პი­რო­ბებ­ში ვარ­თო. პი­რი­ქით, საბ­რძო­ლო გან­წყო­ბა­ზე არი­ან

ჩვე­ნი მო­ვა­ლე­ო­ბაა, შე­ვა­ნე­ლოთ ამ და­ა­ვა­დე­ბის გავ­რცე­ლე­ბა, რათა ექი­მებ­მა შეძ­ლონ და­ეხ­მა­რონ პა­ცი­ენ­ტებს. იმ სა­რე­ა­ნი­მა­ციო ბლოკ­ში, სა­დაც ჩვენ ვი­ყა­ვით, ცხრა პა­ცი­ენ­ტი იყო და ექი­მებს ჰქონ­დათ სა­შუ­ა­ლე­ბა თო­თო­ე­ულ პა­ცი­ენ­ტთან იმ­დე­ნი ხანი გა­ჩე­რე­ბუ­ლიყ­ვნენ, რამ­დე­ნიც სჭირ­დე­ბო­დათ. მაგ­რამ თუ ვი­თა­რე­ბა დამ­ძიმ­დე­ბა, თუ პა­ცი­ენ­ტე­ბის რი­ცხვი მო­ი­მა­ტებს და თუ ექი­მე­ბიც პა­ცი­ენ­ტე­ბი გახ­დე­ბი­ან, მა­შინ მათ მო­უ­წევთ არ­ჩე­ვა­ნის გა­კე­თე­ბა - ვინ გა­და­არ­ჩი­ნონ და ვის გა­უ­თი­შონ სუნ­თქვის აპა­რა­ტი, რაც წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი ემო­ცი­უ­რი დარ­ტყმა იქ­ნე­ბა მათ­თვის.

სა­ერ­თოდ, მგო­ნია რომ რე­ა­ნი­მა­ტო­ლო­გი და შიში ან­ტო­ნი­მე­ბია, მაგ­რამ ყვე­ლა­ზე მე­ტად სწო­რედ ამის ეში­ნი­ათ მათ. თუ ჩვენ არ დავ­რჩე­ბით სახ­ლში, ექი­მებს სხვა არ­ჩე­ვა­ნი უბ­რა­ლოდ არ დარ­ჩე­ბათ. ეს ძა­ლი­ან მძი­მე სცე­ნა­რია, მაგ­რამ რო­გორც ხე­დავთ COVID-19-ის გავ­რცე­ლე­ბის მას­შტა­ბე­ბი იზ­რდე­ბა და თუ ჩვენ არ და­ვი­ცავთ წეს­რიგს, და­ინ­ფი­ცი­რე­ბულ­თა რი­ცხვი შე­საძ­ლოა გა­სამ­მაგ­დეს და გა­ო­თხმაგ­დეს.

ხსნა­რით და­ვი­მუ­შა­ვე ხე­ლე­ბი და ამ ოთხი ხელ­თათ­მა­ნის გამო ხე­ლებ­ზე გან­მი­ვი­თარ­და ალერ­გია და დამ­წვა­რი­ვით მაქვს. ნა­ხე­ვა­რი სა­ა­თიც კი ვერ გავ­ძე­ლი ამ რე­ჟიმ­ში და ჩვე­ნი ექი­მე­ბი რვა სა­ა­თი მი­ყო­ლე­ბით ამ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში მუ­შა­ო­ბენ, 24 სა­ა­თის შემ­დეგ კი ისევ თა­ვი­დან. კი­დევ ერთხელ დავ­რწმუნ­დი, რომ ექი­მე­ბი გმი­რე­ბი არი­ან! ამ პრო­ფე­სი­ას აქამ­დე და­ფა­სე­ბა აკ­ლდა. იმე­დი მაქვს, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი რომ გა­და­ივ­ლის, ჩვენ უფრო და­ვა­ფა­სებთ მათ.

ახლა კი ყვე­ლა­ზე მე­ტად მათი და­ფა­სე­ბა კა­რან­ტი­ნის პი­რო­ბე­ბის დაც­ვით შეგ­ვიძ­ლია. ეს "სახ­ლში დარ­ჩი" შე­იძ­ლე­ბა ძა­ლი­ან გა­იც­ვი­თა, მაგ­რამ რო­დე­საც ნა­ხავ თუ რა უმ­ძი­მეს მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში უწევთ მათ მუ­შა­ო­ბა, ხვდე­ბი, რომ მო­წო­დე­ბა ზედ­მე­ტი არა­სო­დე­საა.