პან­დე­მი­ამ ქრის­ტი­ა­ნე­ბის­თვის უდი­დე­სი დღე­სას­წა­უ­ლის, აღ­დგო­მის აღ­ნიშ­ვნის წე­სიც შეც­ვა­ლა.

ის­რა­ელ­ში წმინ­და ცე­ცხლის გარ­და­მოს­ვლის დღე­სას­წა­უ­ლის დროს, ტა­ძარ­ში, სა­დაც ყო­ველ­დღი­უ­რად ასი ათა­ო­სო­ბით პი­ლიგ­რი­მი იკ­რი­ბე­ბა, წელს მხო­ლოდ 10-15 ადა­მი­ა­ნი იქ­ნე­ბა, რომ­ლე­ბიც აღ­მო­სავ­ლეთ მარ­თლმა­დი­დებ­ლურ ეკ­ლე­სი­ებს წარ­მო­ად­გე­ნენ.

ცე­ცხლის წა­ღე­ბა სხვა­დას­ხვა ქვეყ­ნებ­ში კი სპე­ცი­ა­ლუ­რად და­ნიშ­ნუ­ლი ფრე­ნე­ბით მოხ­დე­ბა, რომ­ლე­ბიც ასე­ვე რე­გუ­ლა­ცი­ებ­ში მო­ექ­ცე­ვა. კერ­ძოდ, თვითმფრი­ნა­ვის ბორტზე მყოფ პი­რებს ხო­მალ­დი­დან გად­მოს­ვლის უფ­ლე­ბა არ ექ­ნე­ბათ და მათ ცე­ცხლს ბორტზე მი­აწ­ვდი­ან. სა­ქარ­თვე­ლო­ში წმინ­და ცე­ცხლს სამი ადა­მი­ა­ნი ჩა­მო­ი­ტანს და მას სა­მე­ბის სა­კა­თედ­რო ტა­ძარ­ში აღ­დგო­მის ღა­მეს 23:00 სა­ა­თის შემ­დეგ მი­ი­ტა­ნენ.

აღ­დგო­მის დღე­სას­წა­ულ­თან და­კავ­ში­რე­ბულ სა­კი­თხებ­ზე AMBEBI.GE თბი­ლი­სის სა­სუ­ლი­ე­რო აკა­დე­მი­ის, სა­ქარ­თვე­ლოს ეროვ­ნუ­ლი უნი­ვერ­სი­ტე­ტი­სა და თბი­ლი­სის სა­ხელ­მწი­ფო უნი­ვერ­სი­ტე­ტის პრო­ფე­სორს, სა­მე­ბის სა­კა­თედ­რო ტაძ­რის მღვდელმსა­ხურს, დე­კა­ნოზ თე­ი­მუ­რაზ თა­თა­რაშ­ვილს ესა­უბ­რა:

- უპირ­ვე­ლე­სად, მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია გან­ვას­ხვა­ვოთ ერ­თმა­ნე­თის­გან ტრა­დი­ცი­ე­ბი და დოგ­მა­ტუ­რი სწავ­ლე­ბე­ბი. წელს ეს რო­გორც არას­დროს ისეა აქ­ტუ­ა­ლუ­რი. ზო­გი­ერ­თმა ტრა­დი­ცი­ამ, თუ რე­ლი­გი­უ­რი სწავ­ლე­ბე­ბის სხვა­დას­ხვა­ნა­ი­რად გა­აზ­რე­ბამ, გა­და­ფა­რა დღე­სას­წა­უ­ლის ჭეშ­მა­რი­ტი არსი.

თუნ­დაც, რაც ახლა სა­აღ­დგო­მო ცე­ცხლთან და­კავ­ში­რე­ბით ხდე­ბა. ადა­მი­ა­ნე­ბის დიდ ნა­წილს ჰგო­ნია, რომ თუ ეს სა­აღ­დგო­მო ცე­ცხლი სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ ჩა­მო­ვი­და, რა­ღა­ცა ირ­ღვე­ვა. გა­ვიხ­სე­ნოთ, რომ წინა სა­უ­კუ­ნე­ში, მა­გა­ლი­თად, 90-იან წლებ­ში სა­აღ­დგო­მო ცე­ცხლი სა­ერ­თოდ არ ჩა­მო­დი­ო­და სა­ქარ­თვე­ლო­ში და ყვე­ლა მშვე­ნივ­რად დღე­სას­წა­უ­ლობ­და. წელს ისე და­ი­ხა­ტა სი­ტუ­ა­ცია, რომ მე პი­რა­დად, რო­გორც სა­სუ­ლი­ე­რო პირი, გა­ოგ­ნე­ბუ­ლი დავ­რჩი.

ხალ­ხი, რო­მე­ლიც თავს დებს მარ­თლმა­დი­დებ­ლო­ბა­ზე, შეშ­ფო­თე­ბუ­ლია: ვა­ი­მე, რა გვეშ­ვე­ლე­ბა, ეს ცე­ცხლი თუ სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ ჩა­მო­ვაო. მე მინ­და ყვე­ლას ავუხ­სნა, რომ მთა­ვა­რია, ქრის­ტი­ა­ნი აც­ნო­ბი­ე­რებ­დეს რა მოხ­და აღ­დგო­მას, და ამ აღ­დგო­მის სი­ხა­რუ­ლით ვი­ყოთ სავ­სე­ნი, ჩვენ უნდა გვეს­მო­დეს, რომ ქრის­ტეს­მი­ერ აღ­დგო­მა, ჩვე­ნი სა­კუ­თა­რი აღ­დგო­მის და­სა­ბა­მია, რა­მე­თუ ქრის­ტეს მიერ სიკ­ვდი­ლის დათ­რგუნ­ვით ჩვენ­შიც და­ით­რგუ­ნა სიკ­ვდი­ლი, რაც გა­მო­ხა­ტუ­ლია იმა­ში, რომ მე კი გარ­და­ვიც­ვლე­ბი, მაგ­რამ ისევ აღვდგე­ბი, რო­გორც ქრის­ტე. ამას ადას­ტუ­რებს მრწამ­სიც : „მო­ვე­ლი აღ­დგო­მა­სა მკვდრე­თით და ცხოვ­რე­ბა­სა მერ­მი­სა მის სა­უ­კუ­ნო­სა­სა ამინ“.

ყვე­ლა­ფე­რი სხვა არის მე­ო­რე­ხა­რის­ხო­ვა­ნი, შე­იძ­ლე­ბა ისე­თი დო­ნის გან­საც­დე­ლი იყოს მოვ­ლე­ნი­ლი, რომ კვერ­ცხიც კი ვერ შევ­ღე­ბოთ. წელს ძა­ლი­ან ბევრ ადა­მი­ანს უჭირს თუნ­დაც, ენ­დროს ყიდ­ვა. სხვა­თა­შო­რის ერთი ძა­ლი­ან გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი მწერ­და ამას­წი­ნათ: იმ­დე­ნად გვიყ­ვარს კვერ­ცხის შე­ღებ­ვის ტრა­დი­ცია, სო­ფელ­ში მივ­დი­ო­დით სპე­ცი­ა­ლუ­რად და მხო­ლოდ სოფ­ლის ნამ­დვილ კვერ­ცხს ვღე­ბავ­დით, სხვას არც ვა­კად­რებ­დით ამ დღე­სას­წა­ულს და ახლა ვერ ვა­ხერ­ხებთ წას­ვლა­სო, წუხ­და.

ამით იმის თქმა მინ­და, რომ წელს რა­ღა­ცე­ე­ბი შე­იძ­ლე­ბა და­ერ­ღვას მრევლს. ამი­ტომ მე მინ­და გა­ვახ­ნე­ვო ჩვე­ნი მკი­თხვე­ლი, რომ თუ ვინ­მემ კვერ­ცხის შე­ღებ­ვა ვერ მო­ა­ხერ­ხა, ან პას­კა ვერ გა­მო­ა­ცხო, ამით არ ინ­გრე­ვა ყვე­ლა­ფე­რი. მთა­ვა­რია, მათ ჰქონ­დეთ ში­ნა­გა­ნი სი­ხი­ა­რუ­ლი და ზე­ი­მი თა­ვი­ანთ სუ­ლი­ერ სამ­ყა­რო­ში. რა თქმა უნდა, მეს­მის იმ ადა­მი­ა­ნე­ბის სევ­დის, ვინც ამას ვერ გა­ა­კე­თებს, მაგ­რამ მინ­და იცოდ­ნენ, რომ ეს ცოდ­ვა არ არი და მათ ოჯა­ხებ­ზე ცუ­დად არ აი­სა­ხე­ბა.

- მინ­და გკი­თხოთ კო­რო­ნა­ვი­სუ­რის გამო ეკ­ლე­სი­ის ირ­გვლივ გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი მოვ­ლე­ნე­ბის შე­სა­ხე­ბაც. სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გარ­კვე­უ­ლი ნა­წი­ლი მი­იჩ­ნევს, რომ ზი­ა­რე­ბის წესი უნდა შეც­ვლი­ლი­ყო. რო­გორ შე­ა­ფა­სებთ სა­პატ­რი­არ­ქოს მიერ გა­დად­გმულ ნა­ბი­ჯებს?

- უპირ­ვე­ლე­სად ჯან­მრთე­ლო­ბას ვუ­სურ­ვებ ჩვენს მკი­თხველს და ყვე­ლა ადა­მი­ანს. წირ­ვა იწყე­ბა უნი­კა­ლუ­რი სი­ტყვე­ბით: "მშვი­დო­ბით უფ­ლი­სა მი­მართ ვი­ლო­ცოთ“ და "მშვი­დო­ბი­სათ­ვის ყოვ­ლი­სა სოფ­ლი­სა". გთხოვთ ამ სი­ტყვებს გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ყუ­რა­დღე­ბა მი­ვაქ­ცი­ოთ. ქრის­ტი­ა­ნი პირ­ველ ყოვ­ლი­სა, უფალს ევედ­რე­ბა სამ­ყა­როს მშვი­დო­ბას. მას­ში მო­აზ­რე­ბა ყო­ვე­ლი ადა­მი­ა­ნი, ყო­ვე­ლი ერის შვი­ლი, ჩვენ­გან ცხრა მთა­სა და ცხრა ზღვას იქეთ მყო­ფე­ბიც, ამი­ტომ ჩვენ არა­ვინ უნდა გან­ვი­კი­თხოთ.

ჩემი დაკ­ვირ­ვე­ბით, მე­დი­ა­ში უფრო მე­ტად რე­ლი­გი­ურ პრობ­ლე­მა­ტი­კას ეთ­მო­ბა ყუ­რად­რე­ბა, ვიდ­რე თა­ვად პან­დე­მი­ის პრობ­ლე­მა­ტი­კას და ამის წი­ნა­აღ­მდეგ ბრძო­ლას. მე რო­გორც სა­სუ­ლი­ე­რო პირს, ეჭვი არ მე­პა­რე­ბა, რომ რო­მე­ლი­მე საღვთო სა­ი­დუმ­ლო დე­და­მი­წა­ზე, მათ შო­რის ევ­ქა­რის­ტი­ის, წმინ­და ზი­ა­რე­ბის სა­ი­დუმ­ლო, რამე საფრ­თხის შემ­ცვე­ლი შე­იძ­ლე­ბა იყოს. მაგ­რამ ამავდრო­უ­ლად არ შე­იძ­ლე­ბა არ მი­ვაქ­ცი­ოთ ყუ­რა­დღე­ბა იმას, რომ ეს საფრ­თხე არის სე­რი­ო­ზუ­ლი, ძა­ლი­ან ბევ­რი ადა­მი­ა­ნია და­ა­ვა­დე­ბუ­ლი და ბევ­რიც გარ­დაც­ვლი­ლი.

ჩვენ უნდა და­ვიც­ვათ ის წე­სე­ბი და რე­კო­მენ­და­ცი­ე­ბი, რა­საც მეც­ნი­ე­რუ­ლი ცოდ­ნით აღ­ჭურ­ვი­ლი სა­მე­დი­ცი­ნო სა­ზო­გა­დო­ე­ბა გვთა­ვა­ზობს. მი­ვე­სა­ლე­ბი სა­ქარ­თვე­ლოს ეკ­ლე­სი­ის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას, რომ მოხ­დეს წე­სე­ბის დაც­ვა ეკ­ლე­სი­ა­ში. პი­რა­დად ჩვენ­თა­ნაც ტა­ძარ­ში ძა­ლი­ან მკაც­რად არის დის­ტან­ცია და­ცუ­ლი, მრევლს სა­კუ­თა­რი სახ­ლი­დან მო­აქვს ერთჯე­რა­დი ჭი­ქე­ბი და თეფ­შე­ბი ზი­ა­რე­ბის შემ­დეგ სიტ­კბო­ე­ბი­სა და სე­ფის­კვე­რის მი­სა­ღე­ბად. რო­გოც იცით, ეს არ არის ზი­ა­რე­ბის ნა­წი­ლი. ბევრ ტა­ძარ­ში სუ­ლაც არ ხდე­ბა ზი­ა­რე­ბის შემ­დეგ სიტ­კბო­ე­ბის შე­თა­ვა­ზე­ბა მრევ­ლის­თვის, რად­გან ზი­ა­რე­ბა არის უშუ­ა­ლოდ ბარ­ძი­მი­დან სა­ერ­თო კოვ­ზით წმინ­და ნა­წი­ლე­ბის მი­ღე­ბის პრო­ცე­სი.

ზი­ა­რე­ბის წესი არ შეც­ვლი­ლა და იგი არც უნდა შეც­ვლი­ლი­ყო, რად­გან არ შე­იძ­ლე­ბა საღვთო სა­ი­დუმ­ლო და­ა­ვა­დე­ბის გა­დამ­ცე­მი იყოს. პი­რი­ქით. თუმ­ცა ყვე­ლა რე­კო­მენ­და­ცი­ას ვი­ცავთ მკაც­რად. ასე­ვე, მო­ვუ­წო­დებთ სახ­ლში დარ­ჩე­ნის­კენ იმ ადა­მი­ა­ნებს, რო­მე­ლე­ბიც თავს უძ­ლუ­რე­ბა­ში გრძნო­ბენ და ზო­გი­ერთ შემ­თხვე­ვა­ში მო­ძღვა­რი აზი­ა­რებს სახ­ლში მათ.

- რო­გორ ფიქ­რობთ, რა­ტომ გაჩ­ნდა ეკ­ლე­სი­ის სა­კი­თხთან და­კავ­ში­რე­ბით ასე­თი ურ­თი­ერ­თდა­პი­რის­პი­რე­ბა აქ­ტი­ურ მრევლსა და სა­ზო­გა­დო­ე­ბის და­ნარ­ჩენ წევ­რებს შო­რის?

- მთა­ვა­რი სათ­ქმე­ლი არის ეს, რა­საც ახლა ვი­ტყვი: მე მო­ვუ­წო­დებ ყვე­ლა ქრის­ტი­ანს, რომ და­იც­ვას ოქ­როს შუ­ა­ლე­დი სა­მე­უ­ფეო გზა­ზე, რაც არის ყვე­ლა­ზე სწო­რი გზა - 50/50-ზე. ე.ი. ქრის­ტი­ა­ნი არც სა­სო­წარ­კვე­თი­ლე­ბა­ა­ში არ უნდა ჩა­ვარ­დეს და არც - ხიბლში. იგი ურ­წმუ­ნო­ე­ბამ­დე არ უნდა მი­ვი­დეს, რომ აღარ გა­ე­კა­როს ეკ­ლე­სი­ას და მოს­წყდეს სა­ეკ­ლე­სიო სა­ი­დუმ­ლო­ებს, მაგ­რამ არ უნდა ჩა­ვარ­დეს მე­ო­რე უკი­დუ­რე­სო­ბა­შიც - ისე გა­თა­მამ­დეს და თვით­და­ჯე­რე­ბუ­ლი გახ­დეს, იფიქ­როს, არა­სო­დეს არა­ფე­რი მო­უ­ვა, არ და­ინ­ფი­ცირ­დე­ბა, რად­გან ის არის რჩე­უ­ლი და ა.შ. ეს უკვე ხიბ­ლის და სი­ა­მა­ყის გა­მოვ­ლი­ნე­ბაა.

ადა­მი­ა­ნი უნდა ხვდე­ბო­დეს, რომ მას საღ­მრთო მად­ლი იცავს, მაგ­რამ უნდა ვი­ყოთ სიფრ­თხი­ლით და მო­რი­დე­ბით, შე­ვი­ნარ­ჩუ­ნოთ დის­ტან­ცია და ყვე­ლა ის წესი და­ვიც­ვათ, რა­საც მე­დი­კო­სე­ბი მოგ­ვი­წო­დე­ბენ. კარ­გი იქ­ნე­ბა თუ ეს წე­სე­ბი პოსტპან­დე­მი­ურ პე­რი­ოდ­შიც შე­ნარ­ჩუნ­დე­ბა.

მე არ მიყ­ვარს ან­და­ზა "ზოგი ჭირი მარ­გე­ბე­ლია". ვე­თან­ხმე­ბი ივა­ნე კა­რა­მა­ზოვს, დოს­ტო­ევ­სკის რო­მა­ნის გმირს, რო­მე­ლიც ამ­ბობს, რომ არა­ვი­თა­რი ბედ­ნი­ე­რე­ბის არ მჯე­რა, თუ მის ძირ­ში, ფეს­ვებ­ში იკარ­გე­ბა ბავ­შვის ტი­რი­ლი და ადა­მი­ა­ნის უბედ­რუ­რე­ბაო. ე.ი ვე­რა­ნა­ი­რი ეკო­ლო­გი­უ­რი ან სხვა რა­ი­მე სარ­გე­ბე­ლი, ვე­რა­სო­დეს იქ­ნე­ბა სა­პირ­წო­ნე ათა­სო­ბით და­ღუ­პუ­ლი ადა­მი­ა­ნის სი­ცო­ცხლი­სა. რაც არ უნდა კარ­გი რამ მოხ­დეს ამ პან­დე­მი­ის შემ­დეგ, ჩვენ ვე­რა­სო­დეს და­ვი­ვი­წყებთ იმ უამ­რავ ადა­მი­ანს, რო­მე­ლიც ამ ვირუს­მა შე­ი­წი­რა, ან ვი­საც ტან­ჯვა მი­ა­ყე­ნა.

ჩემი რჩე­ვაა ყვე­ლა ადა­მი­ა­ნის­თვის: მორ­წმუ­ნეს­თვი­საც და ურ­წმუ­ნოს­თვი­საც, რომ კო­რექ­ტუ­ლად, ძა­ლი­ან მშვი­დად და უზ­რდე­ლო­ბის გა­რე­შე და­წე­რონ კო­მენ­ტა­რე­ბი სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში. ნუ დას­ცი­ნი­ან და შე­უ­რა­ცხყო­ფას ნუ აყე­ნე­ბენ ერ­თმა­ნეთს უფ­ლის სა­ხე­ლით. არ შე­იძ­ლე­ბა მორ­წმუ­ნე ადა­მი­ან­მა უძა­ხოს ვინ­მეს "ეშ­მა­კის მქო­ცი­ქუ­ლო", "სა­ტა­ნა", "ან­ტი­ქი­რის­ტე" - ამ სი­ტყვებს ქრის­ტი­ა­ნი არ ხმა­რობს. შე­უძ­ლე­ბე­ლია ერ­თმა ბა­გემ წარ­მოთ­ქვას "მშვი­დო­ბით უფ­ლი­სა მი­მართ ვი­ლო­ცოთ" და და ეს სა­ში­ნე­ლი სი­ტყვე­ბი. ნუ ჩავ­ვარ­დე­ბით ხიბლში, ვი­ყოთ მშვი­დად, მოთ­მი­ნე­ბით, თავ­მდაბ­ლად. ვი­ლო­ცოთ და და­ვეხ­მა­როთ ერ­თმა­ნეთს თუ შეგ­ვიძ­ლია.

წა­ი­კი­თხეთ ინ­ტერ­ვიუ ვრცლად