"მე ვნახე სიკვდილთან დაუნებებელი ბრძოლა და სიყვარულის საოცარი ისტორია..." - როგორ ემშვიდობებიან რატი სამყურაშვილს ახლობლები

43 წლის ასაკში ყოფილი დეპუტატი რატი სამყურაშვილი გარდაიცვალა. იგი ხანგრძლივი დროის განმავლობაში მძიმე დაავადებას, გლიობლასტომას ებრძოდა. ყოფილ პოლიტიკოსს მეუღლე და ერთი ქალიშვილი დარჩა. რატი სამყურაშვილი "ერთიანი ნაციონალური მოძრაობის წევრი" იყო, ის საქართველოს პარლამენტის VI და VII მოწვევის წევრი გახლდათ.

მის გარდაცვალებას სოციალურ ქსელში უამრავი ადამიანი გამოეხმაურა. რატი სამყურაშვილის ყოფილი თანაგუნდელები, მეგობრები და უბრალო ნაცნობები მის შესახებ უამრავ ემოციურ პოსტს წერენ და ყოფილ დეპუტატს იხსენებენ:

თეონა დოლენჯაშვილი, მწერალი:

"ეს ყველაზე დიდი გულის ბიჭი... წავიდა და ჩვენი გულიც წაიღო... მე ვნახე წლების მანძილზე სიკვდილთან ყოველდღიური და დაუნებებელი ბრძოლა და სიყვარულის საოცარი ისტორია. ამიტომ წარმოუდგენელია რომ ადამიანის სული უბრალოდ ქრებოდეს. ამას აუცილებლად აქვს გაგრძელება.

გისამძიმრებ, დაო, ეკატერინე! და საკუთარ თავსაც ვუსამძიმრებ...".

თინათინ სამყურაშვილი, პიარსკოლის მენეჯერი, რატი სამყურაშვილის ბიძაშვილი:

"დასრულდა ყველაფერი... რატი აღარ გვყავს", - კირას ამ მესიჯით დაიწყო უკვე გუშინდელი დილა. ბოლო 22 თვის მანძილზე, ყველაზე მეტად ამ სიტყვების გაგების მეშინოდა. ყოველ დღე, მას შემდეგ რაც გავიაზრე და მივიღე მისი დაავადება, როგორც ცხოვრებისეული განსაცდელი, ჩემს თავს დაჟინებით ვუმეორებდი, - "რატი კარგად იქნება".

მდგომარეობა რომ დამძიმდა, მეგობრებისა და ნათესავებისგან ჩამოყალიბდა მოძრაობა "რატისთვის". დღეში 2-ჯერ, 1-ზე და 9-ზე ვერთიანდებოდით და ვიწყებდით ლოცვას. ყველას ერთად ღრმად გვწამდა, რომ სასწაულს მოვახდენდით... სხვანაირად არ შეიძლებოდა... ეს განწყობა გადაარჩენდა... შევაჩერებდით..

ჩვენ ვერ მოვიგეთ ომი, მაგრამ დავრწმუნდით, რომ სიკვდილზე გამარჯვება არის სახელი, რომელსაც ადამიანი თავის სიცოცხლეში ტოვებს. რატი სამყურაშვილი ყველასთან დარჩა, ვისაც გვქონდა პატივი მისი ცნობის და ვისაც თუნდაც მცირედი მაინც სმენია მასზე.

მადლობა რომ იყავი ჩემი ძმა (ბიძაშვილი). რამდენი წელიც წინ მაქვს, იმდენი წელი ვიამაყებ შენით და ავიღებ შენგან მაგალითებს, ჩემო საუკეთესო. შენსავით უშეცდომოდ რთული იქნება... მადლობა ყველაფრისთვის.მიყვარხარ! მე კი კირას ვუპასუხე"რა გვეშველება."

თეო ტლაშაძე, ყოფილი პარლამენტარი:

"კიდევ ერთი კარგი ქართველი გამოაკლდა ამ ქალაქს, ქვეყანას. ვინც იცნობდა და ურთიერთობა ჰქონია რატისთან, ყველა დამეთანხმება, რომ იყო დიდბუნებოვანი, კეთილი, გვერდში მდგომი, გაჭირვებულის წამალი. ნათელში იყავი რატი! ჩვენს ეკლესიაშიც უკუნითი უკუნისამდე იქნები მოხსენიებული, როგორც მის მშენებლობაზე, ერთ-ერთი შემომწირველი !"

ლევან ბერძენიშვილი, ფილოლოგი, ყოფილი დეპუტატი:

"როგორ მიყვარდა! ერთხელ ჩემმა ძმამ მითხრა, შენი წიგნი ზეპირად იცისო და უზომოდ გამიხარდა. როგორ შეიძლებოდა, ეს მომხდარიყო! მადლობა, რომ ასეთი იყო. თქვენმა სიყვარულმაც ვერ დატოვა აქ..."

ნატა გოგოლაძე:

"რატი იყო, არის და იქნება მუდამ, რადგან რატისნაირი ადამიანები არ კვდებიან. იმხელა ნაკვალევს ტოვებენ თავის სიცოცხლით რომ მუდამ ჩვენთან არიან! შეხვედრამდე მეგობარო".

ნინა ყიფიანი:

ვერც დავთვლი, რამდენი წელი მაკავშირებს და რამდენი წელია ძალიან მიყვარს....ჩვენი რატიკო... რამდენჯერ მითქვამს-ვერც ვხვდები, რომ ჩემი სისხლი და ხორცი არ ხართ მეთქი....ნამდვილად ასეა. გმირი იყო ყოველთვის... ყველას ქომაგი, პატრონი, იმედი და მოყვარული...ადამიანი - ზეიმი. გმირულად ებრძოლა ამ სასტიკ სენსაც, უსიტყვოდ,მორჩილად! უდიდესი ტკივილი დაგვიტოვა, რითი უნდა ვანუგეშო ჩემი კირა, ჩემი დაიკო...თითქმის ყოველდღე ვეუბნებოდი -ყველაფერი კარგად იქნება! ეხლა რა ვუთხრა??????? წარმოუდგენლად მტკივა, ძალიან...

დიდი მასშტაბის კაცი წავიდა... მშვიდობით ჩემო საყვარელო ბიჭო. ბოლო სიტყვები ასეთი მომწერა - "მოვიგებ გენერალურ ბრძოლას!" შენ ყველა განზომილებაში გამარჯვებული იქნები ჩემო კეთილო და ლამაზო ბიჭო! შეხვედრამდე გენიალურო ადამიანო!"

სალომე ჭიჭინაძე:

"მორჩა. დავკარგე ჩემი ადამიანი, ჩემი ყველაფერი.

ის, ვინც დაბადების მომენტიდან ხელი მომკიდა და აქამდე მომიყვანა, შემქმნა ისეთად, როგორიც ვარ, ყველაფერი მასწავლა. იქნებ ისიც მასწავლა, როგორ გავაგრძელო მის გარეშე აწი ცხოვრება, თუმცა კი ჯერ ვერ ვპოულობ ამ ძალას. წინ მთელი ცხოვრებაა, მაგრამ როგორ უნდა გავიარო ეს გზა, არ ჩანს.

ძველ ვიდეობს ვნახულობდით ახლა და ამას წავაწყდი, ბოდიში, თუ ცოტა ნასვამია, იქნებ მას არც მოსწონებოდა, მაგრამ ეს ჩვენი რატია, რომელიც 2017 წლის 20 მაისს - ჯერ კიდევ მაშინ, როდესაც თურმე არაფერი არ ვიცოდით, “უდროოდ წასული” ადამიანების სადღეგრძელოს ამბობს.

მადლობის მეტი არაფერი მეთქმის, მადლობა ყოველი წამისთვის!"