ბიჭი, ვისაც ნატო გელაშვილმა სიმღერა მიუძღვნა - გაიცანით კომპოზიტორის ვაჟი, რომელიც "მხოლოდ ქართულის" კონკურსანტია

პროექტი „მხოლოდ ქართული“ 3, ქართული სიმღერებით ეთერს უკვე დაუბრუნდა. 16 დეკემბერს პირველი ლაივკონცერტია. ათი კონკურსანტი მზად არის „ბრძოლას“ შეუდგეს. როგორც ამბობენ, წინ საინტერესო ლაივები გველოდება.

AMBEBI.GE ეცდება, კონკურსანტები ახლოს გაგაცნოთ. ამჯერად ჩვენი სტუმარი ერთ-ერთი მონაწილე, 20 წლის ლუკა ჭოხონელიძეა, რომელიც შესარჩევ კონკურსზე ჟიურის მოეწონა და დამსახურებულადაც მიიღო შოუში მონაწილეობის საგზური.

ლუკა, როგორც პროექტის ერთგულმა მაყურებელმა იცის, კომპოზიტორ ნატო გელაშვილის უმცროსი ვაჟია. მუსიკის სიყვარული რომ ბავშვობიდან საკუთარი ოჯახიდან მოსდევს, ამას უკვე ყველა მიხვდა. გარდა იმისა, რომ მღერის, ივანე ჯავახიშვილის სახელმწიფო უნივერსიტეტში სამართალმცოდნეობის ფაკულტეტზე სწავლობს, მეოთხე კურსის სტუდენტია. „სწავლის პარალელურად ვმუშაობ კიდეც, უფრო სწორად ერთ-ერთ საადვოკატო ბიუროში ჩემი პროფესიით ვმუშაობდი, ახლა პროექტის გამო ეს სტატუსი შევაჩერე, თუმცა ჯერ დაწყებით ეტაპზე ვიყავი... მოკლედ, ვნახოთ, შემდეგ რაც იქნება, ამას სიტუაცია გვაჩვენებს“.

- მუსიკა ძალიან გიყვარს და შენთვის ის ბავშვობიდან ახლობელია, სამართლის განხრით სწავლა რატომ გადაწყვიტე?

- მიუხედავად იმისა, რომ მუსიკა ჩემთვის ყველაფერია, მოგეხსენებათ, ჩვენი ცხოვრება რა სირთულეებით არის სავსე. ამიტომ ადამიანს მუსიკის პარალელურად, ვფიქრობ, რომ სხვა პროფესიაც გჭირდება. თორემ მხოლოდ მუსიკაში ყოფნას რა სჯობია?! მოკლედ, გადაწყვეტილება პროფესიის არჩევასთან დაკავშირებით ჩვენი რეალობიდან არის ნაკარნახევი, რადგანაც გარდა მუსიკალური განათლებისა, საჭიროა, რაღაც ხელჩასაჭიდი პროფესია გქონდეს, რომელიც ჩავარდნილ სიტუაციაში გამოგადგება, შეგეშველება...

- მუსიკოს დედას, ნატო გელაშვილსაც მოეწონა შენი არჩევანი?

- დედამაც მხარი დამიჭირა. ასეთი მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილებების დროს ყოველთვის გასათვალისწინებელია მშობლების აზრი და ერთ-ერთი გულშემატკივარი მაგ კუთხით დედაჩემი იყო.

- თუმცა „მხოლოდ ქართულში“ რომ გადაწყვიტე მონაწილეობა, ეს არ სცოდნია...

- კი, არ იცოდა და მე და ჩემმა ძმამ სიურპრიზად გავუკეთეთ. როცა უკვე გაიგო, გვიანი იყო, სხვა გზა აღარ ჰქონდა და რა თქმა უნდა, დადებითად შეხვდა ჩემს ამ სურვილს.

- რა ასაკში დაიწყე სიმღერა, დედა გასწავლიდა მუსიკას?

- დედაჩემი მინიმალურად ერეოდა ჩემი და ჩემი ძმის სწავლა-განათლების საკითხებში, განსაკუთრებით მუსიკის მიმართულებით. რაც გვინდოდა და რა ინტერესებიც გვქონდა, იქითკენ მივილტვოდით. ამიტომ, დედას სურვილი არასდროს ყოფილა, გინდა თუ არა, მუსიკას გავყოლოდით, მიუხედავად იმისა, რომ ბავშვობიდან ორივეს სმენაც კარგი გვქონდა და ხმაც, არც სხვა ამისთვის საჭირო უნარებს ვუჩიოდით.

გარდამტეხი მომენტი, როცა მე და ჩემი ძმა უცხოური მუსიკიდან ქართული მუსიკისკენ გადავიხარეთ, სადღაც 8 წლის წინ იყო... 12 წლამდე 60-70-იანი წლების უცხოური როკბენდების მსმენელები ვიყავით - ძალიან გვიყვარდა. ერთხელაც, დედაჩემის კონცერტი იყო ფილარმონიაში, რისთვისაც რეპეტიციები ჩვენს სახლში იმართებოდა, მონაწილეები, მომღერლები მოდიოდნენ, რეპეტიციას გადიოდნენ. იმ ყველაფერს რომ ვუყურებდით, ვუსმენდით, ქართული სიმღერით რაღაც თითქოს სხვანაირად დავინტერესდით. მანამდე ამ მუსიკასთან ასე ახლოს არ ვყოფილვართ. მომღერლების საოცარი შესრულების მოწმეები გავხდით, განსაკუთრებით გამოვყოფ ქართული ხმების კვარტეტს, რომლებიც ამ კონცერტზე ნატო გელაშვლის სიმღერას - „თეთრი კლავიშები“ მღეროდნენ. მოკლედ, იმ ყველაფერმა გარდატეხა მოახდინა და ქართული სიმღერიკენ შემოვბრუნდით და არა მარტო დედის მუსიკით ვინტერესდებოდით, მთლიანად ქართველი კომპოზიტორებით.

- გიტარაზე და ფორტეპიანოზეც უკრავ. ესეც შენით გაქვს ნასწავლი?

- კი, ვუკრავ სამოყვარულო დონეზე. ორივე ინსტრუმენტზე დაკვრა ჩემით ვისწავლე და ვუკრავ იმისთვის და ისე, რაც ქართული მუსიკის ფარგლებში მჭირდება. მგონი, ვახერხებ... ქალაქურ სიმღერებს, რაც მიყვარს, გიტარა უხდება.

- დედა ცნობილი კომპოზიტორია. ეს რას ნიშნავს შენთვის?

- სასიხარულოა, მაგრამ რაც უნდა მაგარი გახდე, რაც უნდა სახელი მოიხვეჭო, იმდენად დიდია მისი სახელიც და შემოქმედებაც, რომ ნატო გელაშვილი ყველგან სულ თან გამომყვება. მისი ჩრდილის და კალთის ქვეშ ვიქნები ალბათ მუდმივად...

- ე.ი. შენ ის ლუკა ხარ, რომელსაც ნატო გელაშვილმა მისი ცნობილი და ხალხისთვის საყვარელი სიმღერა „ჩემო ცისფერთვალება“ მიუძღვანა?

- ეს სიმღერა ჩემს ძმას მიუძღვნა, მე კი - "შემიყვარდა ერთი ბიჭი პაწაწინა"... ნატოს სიმღერებიდან, არა იმიტომ რომ დედაჩემია, სუბიექტურად ვუდგები, ძალიან ბევრი სიმღერა მიყვარს, მის შემოქმედებას საფუძვლიანად ვიცნობ, ბევრი ისეთია, რომელიც მასობრივად არ არის ცნობილი, ფართო საზოგადოებისთვის უცნობია. მოკლედ, მისი იმდენად ბევრი სიმღერა მიყვარს, რომ ვერც კი გამოვყოფ, მაგრამ ამასაც სულ ვამბობ, რომ ერთ-ერთი „მე მზეს ვატან“, ან „შემოდგობა დგება“ (ორი სახელი აქვს) გამორჩეულად მიყვარს.

- "მხოლოდ ქართულში" რატომ მოხვედი და რა გეგმები გაქვს? როგორ წარმოიდგენ შენს თავს ამ პროექტში?

- აქ მოსვლის ერთ-ერთი მიზეზი ისიც არის, რომ ჩემი ოჯახის წევრებმა, მეგობრებმა ჩემით იამაყონ. რა ეტაპამდე მივალ პროექტში, ამას ხომ მნიშვნელობა არ აქვს? ათეულში მოხვედრაც ერთ-ერთ მიღწევად მიმაჩნია და ეს არის ჩემთვის მისაღები, თუმცა, რა თქმა უნდა, მეტ წინსვლას არავინ უარყოფს, ეს ყველას უნდა, ამაზე უარს ვინ იტყვის?

აქ მოსვლის კიდევ ერთი მიზეზი ისიც არის, რომ მინდოდა, ჩემი თავის რეალიზება მომეხდინა, ბარიერები დამეძლია. საკმაოდ ძლიერი ათეულია, გულწრფელად ვამბობ, არავინ არავისზე ნაკლები არ არის და უბრალოდ, ყველაფერი იმაზეა დამოკიდებული, ვინ როგორ მოერგება ამ სიტუაციას, ფეხს როგორ აუწყობს, როგორ დადგება სხვადასხვა გამოწვევის პირისპირ. სიმართლე რომ გითხრათ, უკვე იმდენად დავმეგობრდით, რომ ყველას ვგულშემატკივრობ.

- რისი თქმა გინდა „მხოლოდ ქართულის“ სცენიდან აუდიტორიისთვის?

- მინდა, ვუთხრა და ხმა მივაწდინო ნებისმიერი ასაკის, შესაძლებლობის, სქესის ადამიანს, რომ ქართული სიმღერა არ არის დასაკარგი. განსაკუთრებით ახალგაზრდები უნდა დაუბრუნდნენ ქართველი კომპოზიტორების შემოქმედებას, იმას, რითაც ქართული ესტრადა საკმაოდ მდიდარია. მოკლედ, ამ საქმეში წვლილი მეც მინდა შევიტანო!