სპორტი
კონფლიქტები
საზოგადოება

24

მარტი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ორშაბათი, მთვარის ოცდამეხუთე დღე დაიწყება 06:11-ზე, მთვარე მერწყულში იქნება 19-19-დან ახალ საქმეებს ნუ წამოიწყებთ, მაგრამ დაწყებულები დაასრულეთ. კარგი დღეა ვაჭრობისთვის, სასამართლო საქმეებისთვის. არასასიამოვნო დღეა კონტაქტებისთვის, აკონტროლეთ თქვენი ემოციები. არ იკამათოთ და მოერიდეთ უსიამოვნო საუბრებს. კარგი დღეა მოგზაურობის დასაწყებად, მგზავრობისათვის. სხვა დღისთვის გადადეთ ქორწინება და ნიშნობა. მოერიდეთ ალკოჰოლსა და სიგარეტს. დღის რთული ორგანოა ყურები, მოერიდეთ მათ გახვრეტას, ოპერაციას, გაწმენდას. მიირთვით ახალმომზადებული კერძი. გაამდიდრეთ რაციონი უმი ბოსტნეულით. არ დაძაბოთ და გადაღალოთ თვალები.
მსოფლიო
Faceამბები
სამართალი
პოლიტიკა
მოზაიკა
სამხედრო
კულტურა/შოუბიზნესი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
არგენტინაში მცხოვრები ქართველი ხელოვანი, რომელიც უნიკალურ გამოცემებს ქმნის
არგენტინაში მცხოვრები ქართველი ხელოვანი, რომელიც უნიკალურ გამოცემებს ქმნის

არ­გენ­ტი­ნა­ში მცხოვ­რე­ბი ქარ­თვე­ლი ხე­ლო­ვა­ნი, გოჩა გა­ი­ოს შა­თი­რიშ­ვი­ლი უნი­კა­ლურ გა­მო­ცე­მებს ქმნის. მათ­ზე მუ­შა­ო­ბა ხე­ლო­ვან­მა 5 წლის წინ, ბუ­ე­ნოს-აი­რეს­ში და­ი­წყო. გა­მო­ცე­მე­ბი 20-იანი წლე­ბის ქარ­თუ­ლი ლი­ტე­რა­ტუ­რის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბის პო­ე­ზი­ის ნი­მუ­შებ­ზეა აგე­ბუ­ლი.

ცის­ფერ­ყან­წე­ლე­ბი, სიმ­ბო­ლის­ტე­ბი, ფუ­ტუ­რის­ტე­ბი: ტი­ცი­ან ტა­ბი­ძე, პა­ო­ლო იაშ­ვი­ლი, ვა­ლე­რი­ან გაფ­რინ­დაშ­ვი­ლი, გა­ლა­კტი­ონ ტა­ბი­ძე, სი­მონ ჩი­ქო­ვა­ნი, სხვა­დას­ხვა დროს შექ­მნი­ლი ლექ­სე­ბით არი­ან წარ­მოდ­გე­ნი­ლი.

"ეს არის მხატ­ვრუ­ლი გა­მო­ცე­მა, უნი­კა­ლუ­რი, ერ­თა­დერ­თი, რო­მელ­შიც ტექ­სტი რო­მე­ლი­მე ქარ­თვე­ლი პო­ე­ტის ხე­ლით გა­და­წე­რი­ლი ლექ­სე­ბია, მაგ­რამ ეს ტექ­სტის მხატ­ვრუ­ლად გა­ფორ­მე­ბაა, რო­გორც ფერ­წე­რუ­ლის, სა­დაც ლი­ტე­რა­ტუ­რა, მხატ­ვრო­ბა და ზო­გა­დად, ხე­ლოვ­ნე­ბა ერ­თად არ­სე­ბობს. ეს არის ამ ყვე­ლაფ­რის აზრი" - გვე­უბ­ნე­ბა გოჩა შა­თი­რიშ­ვი­ლი. "გოჩა გა­ი­ოს" მისი არ­ტის­ტუ­ლი სა­ხე­ლია - გა­ი­ო­სი მა­მის სა­ხე­ლის პა­ტივ­სა­ცე­მად.

"ჩემი ნა­მუ­შევ­რე­ბი სხვა­დას­ხვა ხა­რის­ხის, ფორ­მის, სის­ქის, წო­ნის ფურ­ცლ­ზე იქ­მნე­ბა. მათ შო­რი­საა ამა თუ იმ ქვე­ყა­ნა­ში გა­მო­ცე­მუ­ლი ქა­ღალ­დე­ბი... მას­ზე ასო­ე­ბის მო­ხა­ზუ­ლო­ბა, გრუნ­ტი, გა­ფორ­მე­ბა ქა­ღალ­დის წო­ნის მი­ხედ­ვით ხდე­ბა, ფორმ­დე­ბა და გა­ნი­სა­ზღვრე­ბა.

ასე რომ, ყვე­ლა ტი­პის ქა­ღალ­დი მაქვს გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლი, მაგ­რამ რო­დე­საც შე­მო­დის უკვე კონ­ცეპ­ტუ­ა­ლუ­რი ხე­ლოვ­ნე­ბის ფაქ­ტო­რი, შე­იძ­ლე­ბა საკ­რა­ვი ფირ­ფი­ტა, წარ­სულ­ში გა­მო­ცე­მუ­ლი რო­მე­ლი­მე წიგ­ნი გა­მო­ვი­ყე­ნო - ხე­ლოვ­ნე­ბის ნი­მუ­შად ვაქ­ციო და ის რო­მე­ლი­მე ავ­ტორს - მწე­რალს, პო­ეტს და­უ­კავ­ში­რო" - გან­მარ­ტავს რეს­პონ­დენ­ტი.

რაც შე­ე­ხე­ბა მა­სა­ლას, რი­თაც ავ­ტო­რი მხატ­ვრუ­ლად წერს ამ ლექ­სებს, შავი, ჩი­ნუ­რი მე­ლა­ნია. სა­წე­რად კა­ლამს იყე­ნებს, ხოლო გა­მო­ცე­მის მხატ­ვრულ გა­ფორ­მე­ბას სხვა­დას­ხვა ტექ­ნი­კით ქმნის. ხე­ლო­ვა­ნი შე­რე­ულ ტექ­ნი­კა­საც იყე­ნებს და ამ ყვე­ლა­ფერს ინ­ფორ­მა­ლის­ტურ სტილს მი­ა­კუთ­ვნებს, რო­მე­ლიც სა­თა­ვეს იღებს გა­სუ­ლი სა­უ­კუ­ნის 60-იანი წლე­ბი­დან.

- არ­გენ­ტი­ნა­ში რო­დის და რო­გორ აღ­მოჩ­ნდით?

- სა­ქარ­თვე­ლო­დან 1989 წელს, 19 წლის ასაკ­ში წა­ვე­დი, ივა­ნე ჯა­ვა­ხიშ­ვი­ლის სა­ხე­ლო­ბის თბი­ლი­სის სა­ხელ­მწი­ფო უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ფი­ლო­ლო­გი­ის ფა­კულ­ტეტ­ზე ვსწავ­ლობ­დი. თა­ვი­დან ვარ­შა­ვა­ში გა­ვემ­გზავ­რე, იქა­ურ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში შოთა რუს­თა­ვე­ლის „ვე­ფხის­ტყა­ოს­ნის“ თარ­გმა­ნე­ბის ის­ტო­რი­ა­ზე.

პო­ლო­ნურ ენა­ზე ჩემი სა­მა­გის­ტრო ნა­მუშ­ვა­რი იან ბრა­უ­ნის, გა­მო­ჩე­ნი­ლი ქარ­თვე­ლო­ლო­გის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბით და­ვი­ცა­ვი. უნი­ვერ­სი­ტე­ტი რომ და­ვამ­თავ­რე, პო­ლო­ნე­თის მთავ­რო­ბამ სა­დოქ­ტო­რო სტი­პენ­დია მომ­ცა და იქ დამ­ტო­ვეს. სა­დოქ­ტო­რო ნაშ­რო­მი დავ­წე­რე, რო­მე­ლიც შე­ე­ხე­ბო­და XIX სა­უ­კუ­ნის ქარ­თულ ის­ტო­რი­ოგ­რა­ფი­ა­სა და ლი­ტე­რა­ტუ­რა­ში და­ცულ ცნო­ბებს.

სა­შუ­ა­ლე­ბა მქონ­და, ვარ­შა­ვის უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში პრო­ფეს­ო­რად დავ­რჩე­ნი­ლი­ყა­ვი, მაგ­რამ სა­დოქ­ტო­როს დაც­ვი­დან სამ კვი­რა­ში არ­გენ­ტი­ნა­ში წა­ვე­დი...

- რო­გორ და­ი­წყო ცხოვ­რე­ბა ბუ­ე­ნოს-აი­რეს­ში?

- არ­ცთუ ად­ვი­ლად, მაგ­რამ ესეც რა­ღაც სი­უ­რი­ა­ლუ­რი მოგ­ზა­უ­რო­ბა იყო ყვე­ლა­ზე შო­რე­ულ ქვე­ყა­ნა­ში სამ­ხრეთ ამე­რი­კის კონ­ტი­ნენტზე. იქ ბევ­რი კარ­გი ადა­მი­ა­ნი გა­ვი­ცა­ნი, გან­სა­კუთ­რე­ბით უნდა გა­მოვ­ყო ფერმ­წე­რი ქალ­ბა­ტო­ნი - ალი­ცია გოლდბ­ლუმ დე ჯი­ან­გრან­დე. წარ­მო­შო­ბით პო­ლო­ნე­ლი იყო, ებ­რა­უ­ლი ფეს­ვე­ბით.

ამ უგა­ნათ­ლე­ბუ­ლე­სი ქალ­ბა­ტო­ნის მეშ­ვე­ო­ბით ბევ­რი შე­სა­ნიშ­ნა­ვი ადა­მი­ა­ნი გა­ვი­ცა­ნი, ხოლო თა­ვად კი ჩემი ფერ­წე­რის პე­და­გო­გი იყო. სახ­ვით ხე­ლოვ­ნე­ბა­ში ასე­ვე ჩემი პე­და­გო­გი იყო ხუან ეიშ­ლე­რი, გა­მო­ჩე­ნი­ლი ფერმ­წე­რი. თუმ­ცა, უმე­ტე­სად და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი არ­გენ­ტი­ნის სი­უ­რე­ა­ლიზ­მის მა­მამ­თა­ვარ­თან ვიქ­ტორ ჩაბ­თან.

გრა­ფი­კულ ხე­ლოვ­ნე­ბას ალი­ცია დიაზ რი­ნალდთან ვე­ზი­ა­რე - მის სამ­ხატ­ვრო ატე­ლი­ე­ში გა­ვი­ა­რე გრა­ვი­უ­რი­სა და გრა­ფი­კუ­ლი ხე­ლოვ­ნე­ბის კურ­სი, ყვე­ლა­ფე­რი, რაც გრა­ვი­უ­რას და ტექ­ნი­კას უკავ­შირ­დე­ბა (სი­ლიგ­რა­ფია, ლი­ტოგ­რა­ფია, მო­ნო­ტი­პი, აგუ­ა­ფურ­ტე, მშრა­ლი სტამ­პი და სხვ.) ნას­წავ­ლი მაქვს.

- წლე­ბის შემ­დეგ არ­გენ­ტი­ნა­ში ცხოვ­რე­ბას რო­გორ აფა­სებთ - სწო­რი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა იყო იქ და­სახ­ლე­ბა?

- იქ დამ­კვიდ­რე­ბით უკ­მა­ყო­ფი­ლო არ ვარ. წლე­ბი, რაც ცხოვ­რე­ბის იმ პე­რი­ოდ­ში გა­ვი­ა­რე, უფ­ლე­ბას არ მაძ­ლევს, რა­მით უკ­მა­ყო­ფი­ლო ვიყო, უბ­რა­ლოდ, გა­მი­მარ­თლა...

მოკ­ლედ, უცხო­ეთ­ში ცხოვ­რე­ბის პირ­ვე­ლი ეტა­პი სწავ­ლით და­ვი­წყე, პო­ლო­ნეთ­ში ყვე­ლა­ფე­რი მქონ­და იმის­თვის, რომ სხვა­ზე არა­ფერ­ზე მე­ფიქ­რა, მაგ­რამ იქი­დან წა­ვე­დი. უფრო რთუ­ლი გზა ავირ­ჩიე, რო­მელ­მაც ჩემი და­უ­ღა­ლა­ვი შრო­მის, სიძ­ნე­ლე­ე­ბის დაძ­ლე­ვის შე­დე­გად ასე­ვე გა­ა­მარ­თლა.

არ­გენ­ტი­ნა­ში რომ ჩა­ვე­დი, დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი გარ­დაქ­მნე­ბის მე­ო­რე პე­რი­ო­დი იყო, უმუ­შე­ვარ­თა რი­ცხვი იზ­რდე­ბო­და, ამი­ტომ, სხვა­დას­ხვა პო­ზი­ცი­ა­ზე მუ­შა­ო­ბამ მო­მი­წია, მაგ­რამ ვი­მე­ო­რებ, ცხოვ­რე­ბას ვუ­მად­ლი, ამ გზა­ზე ბევრ ისეთ ადა­მი­ანს შევ­ხვდი, რომ­ლე­ბიც დი­დად და­მეხ­მარ­ნენ.

ამა­ვე დროს არ­გენ­ტი­ნა სხვა კუ­თხი­თაც და­ვი­ნა­ხე. ის ემიგ­რან­ტე­ბის ქვე­ყა­ნაა. კი, ემიგ­რან­ტე­ბის შექ­მნილ ქვე­ყა­ნა­ში სხვა სული ტრი­ა­ლებს. დიდი გა­მოც­დი­ლე­ბა მი­ვი­ღე. თა­ვი­დან ქვე­ყა­ნამ იმა­ზე და­მა­ფიქ­რა, რომ მე სა­კუ­თა­რი თავი უნდა შე­მე­ნა­ხა და ამას რო­გორ შევ­ძლებ­დი. მოკ­ლედ, ცხოვ­რე­ბა ავა­წყვე...

- კი, მაგ­რამ თქვენს ამ ქარ­თულ გა­მო­ცე­მებ­ში მა­ინც იკი­თხე­ბა, რომ ნოს­ტალ­გია გა­წუ­ხებთ და ამ ნა­მუ­შევ­რე­ბით მო­ნატ­რე­ბას იკ­ლავთ...

- სა­ქარ­თვე­ლო­დან ძა­ლი­ან ახალ­გაზ­რდა წა­ვე­დი, რაც არ იყო ად­ვი­ლი. ვერ მო­ვას­წა­რი აქ იმის გა­კე­თე­ბა, რაც ქარ­თველ­მა, ქვეყ­ნის მო­ქა­ლა­ქემ უნდა გა­ა­კე­თოს. პო­ლო­ნეთ­ში ბედ­ნი­ე­რად კი ვგრძნობ­დი თავს და მი­ვიჩ­ნევ, რომ ის ჩემ­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ქვე­ყა­ნა იყო და იქ გა­ტა­რე­ბუ­ლი წლე­ბი სა­უ­კე­თე­სო პე­რი­ო­დი, მაგ­რამ არ­გენ­ტი­ნამ სხვა სარ­კმე­ლი გაჭ­რა ჩემს ბი­ოგ­რა­ფი­ა­ში.

ახლა კი გა­დავ­წყვი­ტე, რომ გუ­ლით, სუ­ლით და სა­კუ­თა­რი ხე­ლით შექ­მნი­ლი ნა­მუ­შევ­რე­ბი, გა­მო­ცე­მე­ბი, რომ­ლე­ბიც შვი­ლე­ბი­ვით მიყ­ვარს, ეროვ­ნულ ბიბ­ლი­ო­თე­კას და­ვუ­ტო­ვო. ესეც დიდ ბედ­ნი­ე­რე­ბას მა­ნი­ჭებს და ამით რა­ღაც­ნა­ი­რად პო­ლო­ნე­თი-არ­გენ­ტი­ნა-სა­ქარ­თვე­ლოს რკალს ვკრავ. მო­ვა­ლე­ო­ბის გრძნო­ბა, რაც სულ მა­წუ­ხებ­და, რომ რა­ღაც უნდა გა­მე­კე­თე­ბი­ნა, ახლა შევ­ძე­ლი.

ბა­ტონ გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძეს ვე­სა­უბ­რე ამის შე­სა­ხებ და ჩემი გა­მო­ცე­მე­ბის ნახ­ვის სა­შუ­ა­ლე­ბა მნახ­ველს სა­ქარ­თვე­ლო­ში მუდ­მი­ვად ექ­ნე­ბა. მინ­და მო­მა­ვალ თა­ო­ბას, რომ­ლე­ბიც სამ­ხატ­ვრო აკა­დე­მი­ა­ში სწავ­ლობს, სა­შუ­ა­ლე­ბა ჰქონ­დეს, ეს ნა­ხოს და სტი­მუ­ლი მი­ე­ცეთ.

მსოფ­ლი­ოს არა­ერთ ქვე­ყა­ნა­ში არა­ერ­თი გა­მო­ფე­ნა მქო­ნია, ბო­ლოს შვე­ი­ცა­რი­ა­ში მი­მიწ­ვი­ეს და საკ­მა­ოდ კარ­გი შე­ფა­სე­ბე­ბი მქონ­და, უცხო­ე­ლებს ძა­ლი­ან მოს­წონთ ქარ­თუ­ლი ან­ბა­ნით შექ­მნი­ლი ნა­მუ­შევ­რე­ბი... ახლა სა­ქარ­თვე­ლო­ში ეს პირ­ვე­ლი პერ­სო­ნა­ლუ­რი გა­მო­ფე­ნაა, რაც გან­სხვა­ვე­ბულ ემო­ცი­ას იწ­ვევს.

- სა­მო­მავ­ლოდ რა გეგ­მე­ბი გაქვთ?

- ამა­ზე ასე­თი პა­სუ­ხი მაქვს - მო­მა­ვალ­ზე მე­ო­რე დღემ იზ­რუ­ნოს... ბუ­ე­ნოს-აი­რეს­ში ამ ყვე­ლაფ­რის პა­რა­ლე­ლუ­რად ვმუ­შა­ობ ხე­ლოვ­ნე­ბის მა­სა­ლე­ბის, დო­კუ­მენ­ტა­ცი­ის შეკ­რე­ბა­ზე, რომ­ლე­ბიც მო­ი­ცავს 30-70-იან წლებს და მთე­ლი ლა­თი­ნუ­რი ამე­რი­კის კონ­ტი­ნენ­ტსა და ევ­რო­პა­საც. სხვა­დას­ხვა მა­სა­ლას ყველ­გან ვე­ძებ, ვაგ­რო­ვებ, ვა­ხა­რის­ხებ და ვა­არ­ქი­ვებ. ასე რომ, საკ­მა­ოდ სა­ინ­ტე­რე­სოდ გა­დის წლე­ბი...

გოჩა შა­თი­რიშ­ვი­ლის ნა­მუ­შევ­რე­ბი 6 ნო­ემ­ბერს, 6 სა­ათ­ზე პირ­ვე­ლად გა­მო­ი­ფი­ნე­ბა სა­ქარ­თვე­ლო­ში. ეროვ­ნულ ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში 70-მდე სხვა­დას­ხვა ზო­მის და ფორ­მის ნა­მუ­შე­ვა­რი იქ­ნე­ბა წარ­მოდ­გე­ნი­ლი - გრაგ­ნი­ლი, წიგ­ნი, ფირ­ფი­ტა...

მკითხველის კომენტარები / 2 /
თარიღის მიხედვით
მოწონების მიხედვით
მამუკა
10
ეს არის ქართული ოცნების დაპირება? ადმინისტრაციულ ჯარიმების შემცირებაზე? ქვეყანაში ინვესტიცია არ შემოდის,არაფერი კეთდება და ესე უნდა ბიუჯეტის შევსება. თფუი
მარინა მიდელაური
0
გოჩა უნიჭიერესი და უკეთილშობილესი ადამიანი,ბრწყინვალე ოჯახის წარმომადგენელი,წარმატებებს გისურვებ
დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
შსს ფარულ ჩანაწერებს აქვეყნებს - დაკავებულია 3 პირი: კადრებში ჩანს, როგორ ყიდიან ნარკოტიკს
ავტორი:

არგენტინაში მცხოვრები ქართველი ხელოვანი, რომელიც უნიკალურ გამოცემებს ქმნის

არგენტინაში მცხოვრები ქართველი ხელოვანი, რომელიც უნიკალურ გამოცემებს ქმნის

არგენტინაში მცხოვრები ქართველი ხელოვანი, გოჩა გაიოს შათირიშვილი უნიკალურ გამოცემებს ქმნის. მათზე მუშაობა ხელოვანმა 5 წლის წინ, ბუენოს-აირესში დაიწყო. გამოცემები 20-იანი წლების ქართული ლიტერატურის წარმომადგენლების პოეზიის ნიმუშებზეა აგებული.

ცისფერყანწელები, სიმბოლისტები, ფუტურისტები: ტიციან ტაბიძე, პაოლო იაშვილი, ვალერიან გაფრინდაშვილი, გალაკტიონ ტაბიძე, სიმონ ჩიქოვანი, სხვადასხვა დროს შექმნილი ლექსებით არიან წარმოდგენილი.

"ეს არის მხატვრული გამოცემა, უნიკალური, ერთადერთი, რომელშიც ტექსტი რომელიმე ქართველი პოეტის ხელით გადაწერილი ლექსებია, მაგრამ ეს ტექსტის მხატვრულად გაფორმებაა, როგორც ფერწერულის, სადაც ლიტერატურა, მხატვრობა და ზოგადად, ხელოვნება ერთად არსებობს. ეს არის ამ ყველაფრის აზრი" - გვეუბნება გოჩა შათირიშვილი. "გოჩა გაიოს" მისი არტისტული სახელია - გაიოსი მამის სახელის პატივსაცემად.

"ჩემი ნამუშევრები სხვადასხვა ხარისხის, ფორმის, სისქის, წონის ფურცლზე იქმნება. მათ შორისაა ამა თუ იმ ქვეყანაში გამოცემული ქაღალდები... მასზე ასოების მოხაზულობა, გრუნტი, გაფორმება ქაღალდის წონის მიხედვით ხდება, ფორმდება და განისაზღვრება.

ასე რომ, ყველა ტიპის ქაღალდი მაქვს გამოყენებული, მაგრამ როდესაც შემოდის უკვე კონცეპტუალური ხელოვნების ფაქტორი, შეიძლება საკრავი ფირფიტა, წარსულში გამოცემული რომელიმე წიგნი გამოვიყენო - ხელოვნების ნიმუშად ვაქციო და ის რომელიმე ავტორს - მწერალს, პოეტს დაუკავშირო" - განმარტავს რესპონდენტი.

რაც შეეხება მასალას, რითაც ავტორი მხატვრულად წერს ამ ლექსებს, შავი, ჩინური მელანია. საწერად კალამს იყენებს, ხოლო გამოცემის მხატვრულ გაფორმებას სხვადასხვა ტექნიკით ქმნის. ხელოვანი შერეულ ტექნიკასაც იყენებს და ამ ყველაფერს ინფორმალისტურ სტილს მიაკუთვნებს, რომელიც სათავეს იღებს გასული საუკუნის 60-იანი წლებიდან.

- არგენტინაში როდის და როგორ აღმოჩნდით?

- საქართველოდან 1989 წელს, 19 წლის ასაკში წავედი, ივანე ჯავახიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში ფილოლოგიის ფაკულტეტზე ვსწავლობდი. თავიდან ვარშავაში გავემგზავრე, იქაურ უნივერსიტეტში შოთა რუსთაველის „ვეფხისტყაოსნის“ თარგმანების ისტორიაზე.

პოლონურ ენაზე ჩემი სამაგისტრო ნამუშვარი იან ბრაუნის, გამოჩენილი ქართველოლოგის ხელმძღვანელობით დავიცავი. უნივერსიტეტი რომ დავამთავრე, პოლონეთის მთავრობამ სადოქტორო სტიპენდია მომცა და იქ დამტოვეს. სადოქტორო ნაშრომი დავწერე, რომელიც შეეხებოდა XIX საუკუნის ქართულ ისტორიოგრაფიასა და ლიტერატურაში დაცულ ცნობებს.

საშუალება მქონდა, ვარშავის უნივერსიტეტში პროფესორად დავრჩენილიყავი, მაგრამ სადოქტოროს დაცვიდან სამ კვირაში არგენტინაში წავედი...

- როგორ დაიწყო ცხოვრება ბუენოს-აირესში?

- არცთუ ადვილად, მაგრამ ესეც რაღაც სიურიალური მოგზაურობა იყო ყველაზე შორეულ ქვეყანაში სამხრეთ ამერიკის კონტინენტზე. იქ ბევრი კარგი ადამიანი გავიცანი, განსაკუთრებით უნდა გამოვყო ფერმწერი ქალბატონი - ალიცია გოლდბლუმ დე ჯიანგრანდე. წარმოშობით პოლონელი იყო, ებრაული ფესვებით.

ამ უგანათლებულესი ქალბატონის მეშვეობით ბევრი შესანიშნავი ადამიანი გავიცანი, ხოლო თავად კი ჩემი ფერწერის პედაგოგი იყო. სახვით ხელოვნებაში ასევე ჩემი პედაგოგი იყო ხუან ეიშლერი, გამოჩენილი ფერმწერი. თუმცა, უმეტესად დაკავშირებული ვიყავი არგენტინის სიურეალიზმის მამამთავართან ვიქტორ ჩაბთან.

გრაფიკულ ხელოვნებას ალიცია დიაზ რინალდთან ვეზიარე - მის სამხატვრო ატელიეში გავიარე გრავიურისა და გრაფიკული ხელოვნების კურსი, ყველაფერი, რაც გრავიურას და ტექნიკას უკავშირდება (სილიგრაფია, ლიტოგრაფია, მონოტიპი, აგუაფურტე, მშრალი სტამპი და სხვ.) ნასწავლი მაქვს.

- წლების შემდეგ არგენტინაში ცხოვრებას როგორ აფასებთ - სწორი გადაწყვეტილება იყო იქ დასახლება?

- იქ დამკვიდრებით უკმაყოფილო არ ვარ. წლები, რაც ცხოვრების იმ პერიოდში გავიარე, უფლებას არ მაძლევს, რამით უკმაყოფილო ვიყო, უბრალოდ, გამიმართლა...

მოკლედ, უცხოეთში ცხოვრების პირველი ეტაპი სწავლით დავიწყე, პოლონეთში ყველაფერი მქონდა იმისთვის, რომ სხვაზე არაფერზე მეფიქრა, მაგრამ იქიდან წავედი. უფრო რთული გზა ავირჩიე, რომელმაც ჩემი დაუღალავი შრომის, სიძნელეების დაძლევის შედეგად ასევე გაამართლა.

არგენტინაში რომ ჩავედი, დემოკრატიული გარდაქმნების მეორე პერიოდი იყო, უმუშევართა რიცხვი იზრდებოდა, ამიტომ, სხვადასხვა პოზიციაზე მუშაობამ მომიწია, მაგრამ ვიმეორებ, ცხოვრებას ვუმადლი, ამ გზაზე ბევრ ისეთ ადამიანს შევხვდი, რომლებიც დიდად დამეხმარნენ.

ამავე დროს არგენტინა სხვა კუთხითაც დავინახე. ის ემიგრანტების ქვეყანაა. კი, ემიგრანტების შექმნილ ქვეყანაში სხვა სული ტრიალებს. დიდი გამოცდილება მივიღე. თავიდან ქვეყანამ იმაზე დამაფიქრა, რომ მე საკუთარი თავი უნდა შემენახა და ამას როგორ შევძლებდი. მოკლედ, ცხოვრება ავაწყვე...

- კი, მაგრამ თქვენს ამ ქართულ გამოცემებში მაინც იკითხება, რომ ნოსტალგია გაწუხებთ და ამ ნამუშევრებით მონატრებას იკლავთ...

- საქართველოდან ძალიან ახალგაზრდა წავედი, რაც არ იყო ადვილი. ვერ მოვასწარი აქ იმის გაკეთება, რაც ქართველმა, ქვეყნის მოქალაქემ უნდა გააკეთოს. პოლონეთში ბედნიერად კი ვგრძნობდი თავს და მივიჩნევ, რომ ის ჩემთვის მნიშვნელოვანი ქვეყანა იყო და იქ გატარებული წლები საუკეთესო პერიოდი, მაგრამ არგენტინამ სხვა სარკმელი გაჭრა ჩემს ბიოგრაფიაში.

ახლა კი გადავწყვიტე, რომ გულით, სულით და საკუთარი ხელით შექმნილი ნამუშევრები, გამოცემები, რომლებიც შვილებივით მიყვარს, ეროვნულ ბიბლიოთეკას დავუტოვო. ესეც დიდ ბედნიერებას მანიჭებს და ამით რაღაცნაირად პოლონეთი-არგენტინა-საქართველოს რკალს ვკრავ. მოვალეობის გრძნობა, რაც სულ მაწუხებდა, რომ რაღაც უნდა გამეკეთებინა, ახლა შევძელი.

ბატონ გიორგი კეკელიძეს ვესაუბრე ამის შესახებ და ჩემი გამოცემების ნახვის საშუალება მნახველს საქართველოში მუდმივად ექნება. მინდა მომავალ თაობას, რომლებიც სამხატვრო აკადემიაში სწავლობს, საშუალება ჰქონდეს, ეს ნახოს და სტიმული მიეცეთ.

მსოფლიოს არაერთ ქვეყანაში არაერთი გამოფენა მქონია, ბოლოს შვეიცარიაში მიმიწვიეს და საკმაოდ კარგი შეფასებები მქონდა, უცხოელებს ძალიან მოსწონთ ქართული ანბანით შექმნილი ნამუშევრები... ახლა საქართველოში ეს პირველი პერსონალური გამოფენაა, რაც განსხვავებულ ემოციას იწვევს.

- სამომავლოდ რა გეგმები გაქვთ?

- ამაზე ასეთი პასუხი მაქვს - მომავალზე მეორე დღემ იზრუნოს... ბუენოს-აირესში ამ ყველაფრის პარალელურად ვმუშაობ ხელოვნების მასალების, დოკუმენტაციის შეკრებაზე, რომლებიც მოიცავს 30-70-იან წლებს და მთელი ლათინური ამერიკის კონტინენტსა და ევროპასაც. სხვადასხვა მასალას ყველგან ვეძებ, ვაგროვებ, ვახარისხებ და ვაარქივებ. ასე რომ, საკმაოდ საინტერესოდ გადის წლები...

გოჩა შათირიშვილის ნამუშევრები 6 ნოემბერს, 6 საათზე პირველად გამოიფინება საქართველოში. ეროვნულ ბიბლიოთეკაში 70-მდე სხვადასხვა ზომის და ფორმის ნამუშევარი იქნება წარმოდგენილი - გრაგნილი, წიგნი, ფირფიტა...

ყველაფერი თავის მოვლისთვის ერთ სივრცეში - Beauty Exhibition 2019 იწყება

"ამ ეტაპზე თვალს ბოლომდე ვერ ვახელ" - მსახიობს, რომელსაც 20 ივნისის ღამეს რეზინის ტყვია მოხვდა, მხედველობა ჯერ არ აღდგენია

"კიანუს სურს, ცხოვრება მასთან ერთად გაატაროს და ეს არავისთან დამალოს" - რივზი შეყვარებულია