პო­პუ­ლა­რუ­ლი სე­რი­ა­ლი "ჩემი ცო­ლის და­ქა­ლე­ბი" მალე ტე­ლე­კომ­პა­ნია "ფორ­მუ­ლას" ეთერ­ში დაბ­რუნ­დე­ბა.

მე-16 სე­ზო­ნის დე­ტა­ლებს გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფი ჯერ არ გვიმ­ხელს, თუმ­ცა ამ­ბო­ბენ, რომ სე­რი­ალს ახა­ლი ხა­ზე­ბი და ახა­ლი პერ­სო­ნა­ჟე­ბი და­ე­მა­ტე­ბა. შე­საძ­ლოა, კი­დევ უფრო ძველ­მა და ცოტა და­ვი­წყე­ბულ­მა სა­ხე­ებ­მაც შეგ­ვახ­სე­ნონ თავი...

სა­ნამ სე­რი­ა­ლი ეთერ­ში დაბ­რუნ­დე­ბა, AMBEBI.GE ესა­უბ­რა მის ყვე­ლა­ზე გა­მოკ­ვე­თილ სა­ხე­ებს, "მეგ­რუ­ლი კლა­ნის" წევ­რებს: გრი­შა კა­კა­ჩი­ა­სა (და­ვით კვირ­ცხა­ლია) და კვა­ზი მან­ტკა­ვას (ზუ­რაბ ან­თე­ლა­ვა).

რას ფიქ­რო­ბენ მსა­ხი­ო­ბე­ბი თა­ვი­ანთ გმი­რებ­ზე, რო­გორ წარ­მო­უდ­გე­ნი­ათ მე-16 სე­ზონ­ზე სა­კუ­თა­რი თავი სე­რი­ალ­ში და რა ხდე­ბა მათ შე­მოქ­მე­დე­ბით ცხოვ­რე­ბა­ში სე­რი­ა­ლის მიღ­მა, ამა­ზე თა­ვად მოგ­ვიყ­ვე­ბი­ან:

ასევე დაგაინტერესებთ

10:57 / 01-10-2019

"მათ, როგორც მსახიობებმა თვითმკვლელობა ჩაიდინეს" - ვის ვეღარ ვიხილავთ "ჩცდ"-ში და რა სიახლეები გველის სერიალში მე-16 სეზონზე

და­ვით კვირ­ცხა­ლია:

- 5 წელი გა­უხ­და გრი­შა კა­კა­ჩი­ას ამ პრო­ექ­ტში და სულ წარ­მა­ტე­ბის გზა­ზე მა­ვა­ლი პერ­სო­ნა­ჟია. თა­ვი­დან, როცა გა­მოჩ­ნდა, აკ­ლდა­მის ასა­შე­ნებ­ლად ჩა­მო­ვი­და. ხე­ლოვ­ნე­ბა­ში ასეა, თუ პირ­ველ მოქ­მე­დე­ბა­ში კე­დელ­ზე თოფი კი­დია, მან უნდა გა­ის­რო­ლოს...

- ჰოდა, "გა­ის­რო­ლა" კა­კა­ჩი­ამ...

- რა­ღა­ცე­ბი მგო­ნი გა­ა­კე­თა, მაგ­რამ მო­მა­ვალ­ში რა იქ­ნე­ბა, რო­გორ გან­ვი­თარ­დე­ბა ამ პერ­სო­ნა­ჟის ბედი, სამ­წუ­ხა­როდ, ეს ჩემ­ზე არ არის და­მო­კი­დე­ბუ­ლი... ჯერ სცე­ნა­რი არ მი­მი­ღია და ვე­რა­ფერს ვი­ტყვი. ერთი რამ კი ცხა­დია, მთე­ლი ეს პე­რი­ო­დია და­სავ­ლეთ­ში ვარ - ხალ­ხის­გან უდი­დეს სით­ბოს და სიყ­ვა­რულს ვგრძნობ, დიდი და პა­ტა­რა გარს მეხ­ვე­ვა. არა იმი­ტომ, რომ „გოლი“ გა­ვი­ტა­ნე, არა, ამ­დე­ნი წე­ლია, თა­ვი­სი­ა­ნად მთვლი­ან.

ჩემი სამ­სა­ხი­ო­ბო მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლი მოღ­ვა­წე­ო­ბის ფონ­ზე ვი­ტყვი, რომ ბედ­ნი­ე­რე­ბაა, ასე­თი სა­მუ­შაო ჩემ­თან თა­ვი­სით რომ მო­ვი­და. ვუ­მად­ლი ავ­ტორს, ქეთი დევ­და­რი­ანს და რე­ჟი­სორს გი­ორ­გი ლი­ფო­ნა­ვას, რომ­ლებ­მაც ჩემ­ში და­ი­ნა­ხეს რა­ღაც მო­ნა­ცე­მი, რომ ასეთ პერ­სო­ნაჟ­ზე ყვე­ლას ერ­თად გე­ფიქ­რა... მად­ლო­ბე­ლი ვარ გან­გე­ბის, მათი და მა­ყუ­რებ­ლის, რო­მელ­მაც ასე თბი­ლად მი­ი­ღო ეს ნა­მუ­შე­ვა­რი.

- აკ­ლდა­მა ახ­სე­ნეთ და გა­მახ­სენ­და თქვე­ნი სა­ო­ცა­რი მო­ნო­ლო­გი სწო­რედ კა­კა­ჩი­ას აშე­ნე­ბულ აკ­ლდა­მა­ში. მე მა­ინც მგო­ნია, რომ ეს პერ­სო­ნა­ჟი თქვე­ნე­ბუ­რად გარ­დაქ­მე­ნით, სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბით წა­იყ­ვა­ნეთ და სცე­ნა­რისტსაც აი­ძუ­ლეთ, თქვენ­თან და­კავ­ში­რე­ბით სხვა კუ­თხით წა­სუ­ლი­ყო...

- არ არის გა­მო­რი­ცხუ­ლი... ამ­დე­ნი წე­ლია, ახალ­გაზ­რდა ნი­ჭი­ე­რი შე­მოქ­მე­დი ქალ­ბა­ტო­ნი ამ ყვე­ლა­ფერს წერს, ფიქ­რობს ჩემს პერ­სო­ნაჟ­ზე, მიგ­ზავ­ნის რა­ღაც სი­ტუ­ა­ცი­ებს, სა­დაც დაბ­რკო­ლე­ბა უნდა გა­დავ­ლა­ხო. რომ არ იბ­რუ­ნებ­დეს ჩემ­გან სა­ჭი­რო მა­სა­ლას, აღარ გა­აგ­რძე­ლებ­და ჩემ­თვის წე­რას და მარ­თა­ლიც იქ­ნე­ბო­და. ალ­ბათ, ჩემ­გა­ნაც მი­დის რა­ღაც იდი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი, ისე­თი სა­ინ­ტე­რე­სო სი­ტუ­ა­ცი­ე­ბი აქვს აღ­წე­რი­ლი და მო­გო­ნი­ლი, რომ მა­ო­ცებს...

ნა­ხევ­რად სა­მეგ­რე­ლო­ში გა­ვი­ზარ­დე, რა­ღა­ცე­ბი მახ­სოვს, ნა­თე­სა­ვე­ბის, მე­ზობ­ლე­ბის ხა­სი­ა­თე­ბი, სა­უბ­რე­ბი დი­ა­ლო­გე­ბი, ხში­რად ემ­თხვე­ვა ბევ­რი რამ სცე­ნარ­ში

ამი­ტომ სცე­ნარს ყო­ველ­თვის გა­ფა­ცი­ცე­ბით ვკი­თხუ­ლობ - ნე­ტავ, ახა­ლი რა მო­ი­ფიქ­რა-მეთ­ქი?! მერე იწყე­ბა ხორ­ცის შეს­ხმა, ზოგ­ჯერ უკე­თე­სად გა­მო­დის, ზოგ­ჯერ - უა­რე­სად. ჯამ­ში კი მგო­ნი, ჯერ არ მოგ­ვბეზ­რდა ერ­თმა­ნე­თი...

- ბო­ლოს და ბო­ლოს, ვინ არის გრი­შა კა­კა­ჩია?

- გა­და­სა­რე­ვი გვა­რია კა­კა­ჩია, ამ გვა­რის ადა­მი­ანს არა­ერ­თს ვიც­ნობ. ერ­თმა­ნეთ­ზე უკე­თე­სი ხალ­ხია, ცუდი კა­კა­ჩია ჯერ არ შემ­ხვედ­რია... გრი­შა კი ძვე­ლი ყა­ი­დის ადა­მი­ა­ნია, ნოს­ტალ­გი­ით შე­პყრო­ბი­ლი და საბ­ჭო­თა აზ­როვ­ნე­ბის, რო­მელ­საც ახალ დრო­შიც გა­ეხ­სნა ას­პა­რე­ზი ფული აკე­თოს, მაგ­რამ ეს ორი რამ ერ­თმა­ნეთს არ ეთან­ხმე­ბა. საბ­ჭო­თა პე­რი­ოდ­ში ასეთ კა­ცებს "მა­ქი­ნა­ტო­რებს" ეძახ­დნენ...

- თა­ვად რო­მე­ლი პერ­სო­ნა­ჟი მოგ­წონთ სე­რი­ალ­ში?

- ჩი­კას პერ­სო­ნა­ჟი. უც­ნა­უ­რი მხა­რე მიჰ­ყავს, რა­ღაც სიმ­ბო­ლო­ე­ბი ცო­ცხლდე­ბა, სა­ინ­ტე­რე­სოა მისი ყუ­რე­ბა. მომ­წონ­და, გი­ორ­გი ბა­ხუ­ტაშ­ვი­ლი­სა და ეკა ჩხე­ი­ძის დუ­ე­ტი, ეს იყო რა­ღაც ფან­ტას­ტი­კუ­რი, ოს­ტა­ტო­ბის მა­ღალ ხა­რისხს გვაჩ­ვე­ნებ­დნენ, რო­დე­საც მათი პარტნი­ო­რო­ბით სცე­ნე­ბი თა­მაშ­დე­ბო­და.

ამ დუ­ე­ტის გა­სა­ო­ცა­რი სცე­ნა იყო ლიფ­ტში, აბ­სო­ლუ­ტუ­რად სრულ­ყო­ფი­ლი. ბა­რა­ქა­ლა მსა­ხი­ო­ბებს, მაგ­რამ რე­ჟი­სორ­მაც სე­რი­ო­ზუ­ლად იმუ­შა­ვა. ვიწ­რო, ჩა­კე­ტილ სივ­რცე­ში ამ­დე­ნი ხანი მა­ყუ­რებ­ლის ყუ­რა­დღე­ბა მი­იქ­ციო ისე, რომ არ და­ღა­ლო, ტო­ნუ­სი შე­ი­ნარ­ჩუ­ნო, იშ­ვი­ა­თია.

გო­ცი­რი­ძე­ე­ბის ოჯა­ხი იქ­ცევს ყუ­რა­დღე­ბას, ანი ტყე­ბუ­ჩა­ვა და ლე­ვან ყო­ჩი­აშ­ვი­ლი...

- სე­რი­ა­ლის მიღ­მა რა სი­ახ­ლე­ე­ბია თქვენს შე­მოქ­მე­დე­ბით ცხოვ­რე­ბა­ში?

- ახალ სპექ­ტაკლში არ ვიცი, მი­ვი­ღებ თუ არა მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას, თუმ­ცა მაქვს ძვე­ლი რე­პერ­ტუ­ა­რი­დან კარ­გი სპექ­ტაკ­ლი "12 გან­რის­ხე­ბუ­ლი მა­მა­კა­ცი", რო­მელ­შიც ვმო­ნა­წი­ლე­ობ. ყვე­ლას გვიყ­ვარს ეგ წარ­მოდ­გე­ნა და ამ ზა­ფხულს გას­ტრო­ლე­ბით რა­ჭა­ში ვი­ყა­ვით (ამ­ბრო­ლა­უ­რი, ონში) - ხალ­ხმა ძა­ლი­ან გა­ი­ხა­რა და გა­ირ­კვა, რომ რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რი აქამ­დე იქ ასეთ გას­ტროლ­ზე არ ყო­ფი­ლა. ეტყო­ბა, სცე­ნა არ იძ­ლე­ო­და ამის სა­შუ­ა­ლე­ბას.

ჩვენც კმა­ყო­ფი­ლე­ბი წა­მო­ვე­დით, ისი­ნიც ბედ­ნი­ე­რე­ბი დავ­ტო­ვეთ. თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბის­თვის ტა­შის ფასი არა­ფე­რია - ეს ჩვე­ნი ნა­მუ­შევ­რის ყვე­ლა­ზე დიდი შემ­ფა­სე­ბე­ლია.

ზუ­რაბ ან­თე­ლა­ვა:

- ყველ­გან, სა­დაც არ მივ­დი­ვარ: ფოთ­ში, ზუგ­დიდ­ში, გა­და­ჭარ­ბე­ბის გა­რე­შე ვი­ტყვი, რომ ქუ­ჩა­ში თა­მა­მად ვერ გავ­დი­ვარ, კვა­ზი მატ­კა­ვამ მთლი­ა­ნად შეც­ვა­ლა ჩემი ცხოვ­რე­ბა! მაგ­რამ ეს ყვე­ლა­ფე­რი ჩემი დამ­სა­ხუ­რე­ბა არ არის, ვფიქ­რობ, რომ მთა­ვა­რია, რო­გორ და­წერს და რო­გორ შე­მოგ­ვთა­ვა­ზებს სცე­ნა­რის­ტი ქეთი დევ­და­რი­ა­ნი.

მე-15 სე­ზო­ნის სი­უ­ჟე­ტი ისე დამ­თავ­რდა, რომ ია­რა­ღით ხელ­ში ტყე­ში დგას კაცი და გა­და­წყვი­ტეთ, რო­გორ გან­ვი­თარ­დე­ბა მოვ­ლე­ნე­ბი... ვერ გე­ტყვით, რა შე­იძ­ლე­ბა მოხ­დეს. იმ­დე­ნად მრა­ვალ­ხა­ზი­ა­ნია თი­თო­ე­უ­ლი პერ­სო­ნა­ჟის ცხოვ­რე­ბის არსი, ისე­თი ტემ­პო-რიტ­მით მიმ­დი­ნა­რე­ობს, ისე­თი ში­ნა­გა­ნი და გა­რე­გა­ნი მოვ­ლე­ნე­ბი მოქ­მე­დე­ბენ მის სა­ხეც­ვლი­ლე­ბა­ზე, რომ ნამ­დვი­ლად არაფ­რის თქმა შე­მიძ­ლია.

- მო­ლო­დი­ნი გაქვთ, რომ ახალ სე­ზონ­ზეც ჩა­ერ­თვე­ბით „ჩცდ“-ში და თქვე­ნი გმი­რის გზა გაგ­რძელ­დე­ბა?

- ალ­ბათ, მაგ­რამ ხომ ვამ­ბობ, ყვე­ლა­ფე­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლია ამ პერ­სო­ნა­ჟის რე­ი­ტინგზე. რამ­დე­ნად მო­თხოვ­ნა­დია ამ ხა­ზის გაგ­რძე­ლე­ბა. შე­იძ­ლე­ბა, უფრო მეტი პრობ­ლე­მა­ტუ­რი სა­კი­თხია წარ­მო­სა­ჩე­ნი? ავ­ტორს ხომ ზუს­ტად სა­ზო­გა­დო­ე­ბის პულსზე უდევს ხელი?! ქეთი ყვე­ლა­ფერს ისე წერს, ისე მიჰ­ყავს სი­ტუ­ა­ცია, რომ კარ­გად იცის ამ პულ­სა­ცი­ას რა უხ­დე­ბა, თუნ­დაც ის, კვა­ზის ხა­ზის გაღ­რმა­ვე­ბა სა­ჭი­როა თუ არა.

- სე­რი­ა­ლის მიღ­მა შე­მოქ­მე­დე­ბით სი­ახ­ლე­ებ­ზეც გვე­სა­უბ­რეთ...

- ფო­თის თე­ატ­რში ვი­ყა­ვი მიწ­ვე­უ­ლი სპექ­ტაკლში "ერთხელ სა­ქარ­თვე­ლო­ში", "რწყი­ლი და ჭი­ან­ჭვე­ლას" მი­ხედ­ვით მი­უ­ზიკ­ლი ნიკა სა­ბაშ­ვილ­მა დად­გა. რა­მაზ იო­სე­ლი­ა­ნია ფო­თის თე­ატ­რის სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნე­ლი და მან მიგ­ვიწ­ვია - მე, ვანო იანტბე­ლი­ძე, და ლა­უ­რა რეხ­ვი­აშ­ვი­ლი. სა­მი­ვე ჯგუ­ფე­ლე­ბი ვართ. სა­სი­ა­მოვ­ნოა, რომ ახ­ლაც, ამ ასაკ­ში, ერ­თად დავ­დე­ქით სცე­ნა­ზე. სპექ­ტაკ­ლის წარ­მა­ტე­ბუ­ლი პრე­მი­ე­რა ჯერ თბი­ლის­ში გვქონ­და, შემ­დეგ - გორ­ში. შე­სა­ნიშ­ნა­ვი მი­უ­ზიკ­ლი გა­მო­ვი­და.

სი­ახ­ლე ჩემ­სკენ კი­დევ ის არის, რომ ამ წლის მარ­ტი­დან, სა­ცხოვ­რებ­ლად ზუგ­დიდ­ში გა­და­ვე­დი - ფეს­ვებს და­ვუბ­რუნ­დი. ზუგ­დი­დის თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბი გავ­ხდი, სპექ­ტაკ­ლებ­ში ჯერ არ მი­მი­ღია მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა, მაგ­რამ სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნე­ლი ბად­რი წე­რე­დი­ა­ნი წა­ვი­და თე­ატ­რი­დან, ვა­კან­სია გა­მო­ცხად­და და კონ­კურ­სში ვმო­ნა­წი­ლე­ობ.

ასე­ვე ზუგ­დი­დის ხე­ლოვ­ნე­ბი­სა და კულ­ტუ­რის ცენ­ტრში კონ­სულ­ტანტ-რე­ჟი­სო­რი ვარ, პა­რა­ლე­ლუ­რად სიღ­ნა­ღის მუ­ნი­ცი­პა­ლურ თე­ატ­რშიც ვარ, ახლა გას­ტროლ­ზე იტა­ლი­ა­ში მი­დი­ან და ამ კონ­კურ­სის გამო ვერ მივ­ყვე­ბი, ვარ ასე­ვე სო­ხუ­მის მო­ზარდ-მა­ყუ­რე­ბელ­თა თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბი...

- ამ­დე­ნი რე­გი­ო­ნის თე­ატრს ასე ახ­ლოს იც­ნობთ, რა სი­ტუ­ა­ცი­აა რე­გი­ო­ნებ­ში თე­ატ­რა­ლუ­რი მი­მარ­თუ­ლე­ბით?

- სა­ხელ­მწი­ფომ თუ არ მი­აქ­ცია თე­ატრს ყუ­რა­დღე­ბა, სხვა­ნა­ი­რად არა­ფე­რი გა­მო­ვა. თე­ატ­რი ერ­თა­დერ­თი ყვე­ლა­ზე კულ­ტუ­რუ­ლი ცენ­ტრია, რო­მელ­საც შე­უძ­ლია თქვას, თუ რა გა­და­არ­ჩენს ქვე­ყა­ნას, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა მკურ­ნა­ლო­ბა და ქვეყ­ნის სე­ნის მორ­ჩე­ნა.

თე­ატ­რი იყო, არის და იქ­ნე­ბა ფლაგ­მა­ნი კულ­ტუ­რუ­ლი სი­მაღ­ლე­ე­ბის, მაგ­რამ თუ მას არ მი­ე­ცა სა­შუ­ა­ლე­ბა, თუ ბი­უ­ჯე­ტი არ გა­უ­ზარ­დეს, მა­ყუ­რებ­ლის მი­სა­ზი­დად ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბი არ ჩა­ტარ­და, არა­ფე­რი გა­მო­ვა.

მსა­ხი­ო­ბი უნდა იყოს ბედ­ნი­ე­რი და არა მში­ე­რი, მში­ერ მსა­ხი­ობს მა­ყუ­რე­ბე­ლი არ უნდა უყუ­რებ­დეს და ეს უნდა გა­ით­ვა­ლის­წი­ნოს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ! იმე­დი მაქვს, რომ თე­ატრს ყუ­რა­დღე­ბა მე­ტად მი­ექ­ცე­ვა

- რას უსურ­ვებთ "და­ქა­ლებს" ახა­ლი სე­ზო­ნის წინ?

- სა­ინ­ტე­რე­სო სი­უ­ჟე­ტებს. რო­მელ მსა­ხი­ო­ბებს შეხ­ვდე­ბით, ეს არ ვიცი, ვნა­ხოთ. ყვე­ლას წარ­მა­ტე­ბა მინ­და ვუ­სურ­ვო. პრო­ექ­ტი იმ­დე­ნად წარ­მა­ტე­ბუ­ლი და რე­ი­ტინ­გუ­ლია, რომ უნდა შე­ი­ნარ­ჩუ­ნოს ეს ყვე­ლა­ფე­რი. ამ პრო­დუქ­ტის და­კარ­გვა არ შე­იძ­ლე­ბა და არც არა­ვინ და­კარ­გავს. მა­ყუ­რე­ბე­ლიც დიდი ინ­ტე­რე­სით ელო­დე­ბა. ავ­ტო­რი და შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ჯგუ­ფი ყვე­ლა­ფერს გა­ა­კე­თებს, რომ ახალ არხზე სა­ინ­ტე­რე­სოდ დაბ­რუნ­დეს.