"ნახევარ საათში დაუწერია მამას "ყვავილების ქვეყანა"... ჰონორარით კარაქი და წამალი იყიდა" - ცნობილი სიმღერის უცნობი ისტორია, რომლის ტექსტიც გია ფერაძის მამამ შექმნა
ერთ-ერთი უძველესი თბილისური ოჯახი - ფერაძეების ოჯახი, არა მხოლოდ თბილისელებისთვის, არამედ მთელი საქართველოსთვის კარგად არის ცნობილი. პოპულარული მსახიობის გია ფერაძისა და მისი ოჯახის ისტორია, დღემდე დიდ ინტერესს იწვევს საზოგადობაში.
იმ ოჯახის საუკუნოვანი ისტორია, სადაც გია ფერაძე დაიბადა, დაწვრილებით არის მოთხრობილი მსახიობის ძმის, ილიკო ფერაძის წიგნში - "მე, ბებია, ბაბუა, დედა, მამა და გია ფერაძე".
ბევრმა შესაძლოა არც იცის, რომ ცნობილი ქალაქური სიმღერის - "ყვავილების ქვეყანას" სიტყვების ავტორი, გია და ილიკო ფერაძეების მამა ბიძინა ფერაძეა.
AMBEBI.GE ილიკო ფერაძეს დაუკავშირდა და პირდად მისგან მოისმინა საზოგადოებისთვის უცნობი ისტორიები ფერაძეების ოჯახის შესახებ:
"1946 წლის აგვისტო იყო. ოჯახი წყნეთში ვისვენებდით. გია ჯერ არ იყო დაბადებული. სამამულო ომი ახალი დამთავრებული იყო და რა მძიმე მდგომარეობა იქნებოდა ადვილი წარმოსადგენია. მე ექვსი წლის ვიყავი, გავცივდი და მაღალი სიცხე მქონია. დედაჩემმა მამას სთხოვა: ჩადი ქალაქში, ფული იშოვე და სტრეპტოციდი და კარაქი ამოუტანე ბავშვსო. ეს იყო ერთადერთი წამალი იმ დროისთვის. ამ პერიოდში პენიცილინი და არც სხვა ანტიბიოტიკები არ იყო გამოგონებული.
მამაჩემიც წავიდა თბილისში კარაქისა და წამლის მოსატანად. მამა, ბიძინა ფერაძე, ინგლისურის ცნობილი პედაგოგი იყო, სხვათაშორის საქართველოში სკოლის ინგლისურის პირველი სახელმძღვანელოები მისი ავტორობით გამოდიოდა. რადგან ომი ახალი დამთავრებული იყო, გერმანულ ენაზე კეთდებოდა აქცენტი უფრო მეტად, ინგლისურს ნაკლებად ეტანებოდნენ, ამიტომ მამა აქტიურად ეწეოდა ინგლისური ენის პოპულარიზაციას.
ჩვენ ვერაზე ვცხოვრობდით, ჩვენთან ახლოს, ზემელზე ცხოვრობდა მამას მეგობარი ჯანო ბაგრატიონის ოჯახი. წყნეთიდან თბილისში ფულის საშოვნელად წამოსულ მამას ვერაზე შეხვედრია ჯანო. მისთვის მოუყოლია მამას თავისი გაჭირვების შესახებ. ჯანომ იცოდა რომ ბიძინა ლექსებს წერდა და მის სიმღერებს ხალხი მღეროდა და თავის მხრივ შეუთავაზებია - გოგი ვასაძემ (მსახიობ აკაკი ვასაძის შვილი), ძალიან კარგი მელოდია ჩამოიტანა ქუთაისიდან, წამოდი, მოისმინე, დაწერე ლექსი და თუ მოგვეწონა ჰონორარს გამოგიწერთ და შენს ილიკოს მიუტან კარაქსაც და წამალსაცო.
მართლაც, მოუსმენია მამას მელოდია, ძალიან მოსწონებია და ნახევარ საათში დაუწერია ლექსი. "ყვავილების მეუფევ" ასე ერქვა ამ ლექსს. ხელდახელ გამოუწერეს ჰონორარი, მამამ იყიდა კარაქი, წამალი და სამი ბოთლი ღვინოც თან მოაყოლა. გაიშალა სუფრა ოჯახში და პირველად "ყვავილების ქვეყანა" შეასრულა დედამ და მამამ, მეზობლებთან ერთად...
თავის სიცოცხლეში ავტორობის დადასტურება მამაჩემს არც უცდია. არ უყვარდა თავის წარმოჩენა (რასაც ვერ ვიტყოდი დედაზე და გიაზე, რომლებიც პირიქით, სულ ცდილობდნენ ხალხის ყურადღების ცენტრში ყოფნას). მამა სულ ამბობდა - მე ის მიხარია ჩემს ლექსს ხალხი რომ მღერის და ეს არის მთავარიო.
პირველად ეს სიმღერა ჯანო ბაგრატიონმა შეასრულა. შემდეგ ასრულებდნენ „ორერა“ და სხვადასხვა ორკესტრები. მაშინ თბილისში ცნობილი მომღერალი იყო ულამაზესი მსახიობი თემო ხელაშვილი. ჯანოსთვის უთქვამს, ისეთ სიმღერას ვმღერი ბისზე ცხრაჯერ გამომიძახებენო. ჯანოს მიუგია, შენ არ იცი მე რა სიმღერა უნდა ვიმღერო, სანაძლეო დავდოთ, მე უფრო მეტჯერ გამოვალ ბისზეო.
ასეც მოხდა: "ჯანოს ჯაზის" პირველ კონცერტზე, რომელიც ქუთაისში გაიმართა, თემო ხელაშვილი მართლაც ცხრაჯერ გამოიძახეს ბისზე მსმენელებმა. როდესაც ჯანო გამოვიდა და ძალიან ემოციურად შეასრულა „ყვავილების ქვეყანა", აღფრთოვანებულმა ქუთაისლებმა იგი 11- ჯერ დააბრუნეს სცენაზე! გარდა „ყვავილების ქვეყანისა“, მამას კიდევ ორი ცნობილი ლექსია სიმღერად ქცეული - "მთაში დაკრეფილ ზამბახთა კონას" და "ადრე ჩემი ვარდი იყავ, ახლა დარდი ხარ"... კიდევ სხვა ლექსებიც, რომლებიც დიდი პოპულარობით სარგებლობდნენ 50-იან წლებში.
რაც შეეხება დედაჩემს, იგი იყო მსახიობ სანდრო ჟორჟოლიანის ძმისშვილი და ძალიან კარგი მსახიობური მონაცემები ჰქონდა, მაგრამ ბავშვობაში დაეცა, ცხვირი დაიზიანა და მსახიობობაზე არ უფიქრია. თუმცა, დედ-მამის არტისტულმა ნიჭმა ერთიანად იფეთქა გიაში და იგი პროფესიულად შეუდგა მსახიობობის დაუფლებას თეატრალურ ინსტიტუტში" - გვიყვება ილიკო ფერაძე.
გაგრძელება იქნება...