გაიცანით "ბორჯღალოსნების" იაპონელი თარჯიმანი, რომელსაც საქართველო "მონანიებამ" შეაყვარა - "ქართველი საცოლე უნდა ვიპოვო"

სპეციალურად იაპონიიდან, ბესიკ ჯანგავაძე

საქართველოს ნაკრების თარჯიმანი ჰაიატე სოტომე "ბორჯღალოსნებისკენ" მიმავალ გზაზე პირველი იაპონელი არ გახლდათ, რომელიც გავიცანი. ჩვენი გუნდის სასტუმროს შესასვლელთან, ნაგოიაში, ერთი მათგანი თავად გამომეცნაურა. არ გახსოვარო? ვერა, ვერაფრით გაგიხსენემეთქი. ბოლოს მომიბოდიშა ერთ თურქ მამაკაცში შემეშალეო.

ეს დაბნეული და სხვა არაერთი იაპონელი, ვინც გზად გადამეყარა, თავაზიანობით და ძალიან უშუალო დამოკიდებულებით გამოირჩეოდა. ასეთივე აღმოჩნდა "ბორჯღალოსნების" ქართველოლოგი თარჯიმანი ჰაიატე სოტომეც.

ცხადია, თავდაპირველად მისი სახელი და გვარი ვიკითხე, აღქმა რომ გამიჭირდა, მითხრა - ბიჭებმა ვატო შემარქვეს და შენც ეგრე მომიხსენიეო. ერთი სიტყვით ჩვენი ახლაგადმომცხვარი ვატო ქართულად შესანიშნავად ლაპარაკობს, იმდენად, რომ ჟარგონებსაც კარგად ფლობს.

"ძალიან კმაყოფილი ვარ ბიჭებმა ვატო რომ დამარქვეს. ეს ხომ საქართველოს ნაკრებია, ამ ქვეყნის ერთ-ერთი საუკეთესო ნაწილია. ამიტომ, მიხარია დ მომწონს კიდეც ჩემი ახალი სახელი" - გვეუბნება ჰაიატე-ვატო.

- პირველად როდის შეიტყვეთ საქართველოს შესახებ?

- ტოკიოს უნივერსიტეტში ვსწავლობ შედარებითი ლიტერატურის ფაკულტეტზე. ერთხელ ქართული ფილმი "მონანიება" გვაყურებინეს. დიდი შთაბეჭდილება დატოვა ჩემზე! გადავწყვიტე ახლოს გამეცნო ეს ერი. ასე დაიწყო ჩემი მოგზაურობა ქართულ სამყაროში.

- როგორები არიან ქართველები, რა მოგწონთ მათში და რა არა?

- მომწონს ის, რომ ძალიან ლაღი, თავისუფალი ხალხი ხართ. ეს ჩვენთვის ცოტა ძნელი რამაა. იაპონიაში მკაცრი წესებია და ხანდახან ამის გამო იაპონიაში თავს კარგად არ ვგრძნობ. არ მომწონს ის, რომ ქართველებს მოთმინება გაკლიათ. თუმცა, საბოლოო ჯამში ძალიან კარგი ხალხი ხართ.

- რას ფიქრობთ ჩვენს ნაკრებზე. როგორი ბიჭები არიან ჩვენი მორაგბეები?

- ძალიან კარგი ბიჭები არიან. ჭკვიანად იქცევიან. ერთი ეგაა, იაპონიაში სიჩუმეს დიდ მნიშვნელობას ანიჭებენ. თქვენ კი, ხმაურიანები ხართ. ეს არაფერს ცვლის. კარგი, ჭკვიანი ბიჭები არიან.

- ქართული ასე კარგად სად და როგორ ისწავლეთ?

- ჩემი მასწავლებელი ქართველოლოგი იასუჰირო კოჯიმაა. მან ძალიან კარგად იცის ქართული. ქართველი ცოლი ჰყავს და ახლა თბილისში ცხოვრობს.

- რამდენადაც ჩემთვის ცნობილია, ტოკიოს გარდა თბილისშიც სწავლობთ...

- თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის მერვე კორპუსში არსებობს ქართველოლოგიის სექტორი, რომელსაც აკადემიკოსი ელგუჯა ხინთიბიძე ხელმძღვანელობს. კოჯიმაც სწორედ იქ სწავლობდა. მოკლედ, ამ კაცთან ნაცნობობის შემდეგ "გაიჩითა" სურვილი ქართული მესწავლა.

- თქვენს ოჯახზეც გვიამბეთ. მშობლები, და-ძმა თუ გყავთ?

- ჩემი მშობლები ტოკიოდან ჩრდილოეთით, 100 კილომეტრში ცხოვრობენ, ხაშურის პონტია რა. რეალურად მე ხაშურელი ვარ. მამა ერთ-ერთ კომპანიაში მუშაობს. დედა ექთანი იყო და ახლა ამ პროფესიას ახალგაზრდებს ასწავლის. მყავს და და ძმა. ორივენი ჩემზე უმცროსები არიან. ისინიც მუშაობენ.

- ყველა მუშაობს. ესეიგი იაპონიაში უმუშევრობის პრობლემა არ არის...

- დიახ, ასეა. ახალგაზრდები დასაქმებულები არიან. ამიტომ შობადობა დაბალია.

- რა შუაშია შობადობა?

- ჩვენთან იაპონიაში ბევრი მოხუცია. კარგი პენსია აქვთ. კარგად ცხოვრობენ. პენსიას ხომ სახელმწიფო ბიუჯეტიდან იღებენ. ბიუჯეტი კი, გადასახადებით ივსება. ახალგაზრდები მუშაობენ და გადასახახებს იხდიან. შემოსავალი არასაკმარისი აქვთ. ამიტომ, შობადობა დაბალია. ისევე, როგორც საქართველოში. ამის გამო ახლა იაპონიის ეკონომიკა მწირი ხდება. ჩინეთში ამ მხრივ კარგი მდგომარეობაა. იქ შობადობა დიდია.

- რა ეშველება იაპონიას და საქართველოს?

- არ ვიცი. ალბათ, შობადობა უნდა გაიზარდოს.

- მასწავლებლის მსგავსად თქვენც საქართველოში ხომ არ აპირებთ ცხოვრებას?

- გააჩნია. ჯერ ქართველი საცოლე უნდა ვიპოვო. ისე, ჩემთვის მნიშვნელობა არ აქვს სად ვიცხოვრებ.

იაპონიიდან, სპეციალურად AMBEBI.GE-სთვის, ბესიკ ჯანგავაძე