ჩემი ნაწარმოები რომ წავიკითხე, ვიფიქრე, „ეს მართლა ჩემი დაწერილია-მეთქი?“ - როგორ გახდა 31 წლის თინიკო ბერიძე „პალიტრა L”-ის კონკურსის გამარჯვებული

მალე ლიტერატურის მოყვარულებს გამომცემლობა „პალიტრა L”-ის კონკურსის - „გახდი ბესტსელერის ავტორი 2019“-ის გამარჯვებულთა ნაწარმოებების სრულად წაკითხვის შესაძლებლობა მიეცემათ.

თითოეული მათგანი სულმოუთქმელად ელოდება, როდის იხილავენ საკუთარ ნაწარმოებებს წიგნის სახით და აინტერესებთ, რა უკუკავშირს მიიღებენ მკითხველისგან.

თინიკო ბერიძე ერთ-ერთია იმ 5 მონაწილეს შორის, რომელმაც გამომცემლობა „პალიტრა L”-ის კონკურსში გაიმარჯვა. იგი ხალხის რჩეული გახდა. მის რომანს „მოპარულისიყვარული“ პირველ ტურში როგორც ხალხის, ისე ჟიურის მხარდაჭერა ერთდროულად ხვდა წილად, მეორე ეტაპზე კი მკითხველმა აირჩია.

31 წლის ავტორს განათლება ფინანსებისა და საბანკო საქმის მიმართულებით აქვს მიღებული. 5 წლის განმავლობაში ბანკში მუშაობდა. ახლა კი სამოქალაქო რეესტრის თანამშრომელია. ამბობს, რომ მისი საქმე რუტინული და ცოტა მოსაწყენია, ლიტერატურა კი ერთფეროვანი ყოველდღიურობისგან განთავისუფლების საშუალებას აძლევს. გამომცემლობა „პალიტრა L”-ის კონკურსმა თინიკოს ცხოვრებაში ბევრი სიახლე შეიტანა და მისი რუტინა, ფაქტობრივად, მთლიანად გაარღვია.

თქვენს ნაწარმოებზე ჟიურისა და ხალხის არჩევანი ერთმანეთს დაემთხვა. მაინტერესებს, როგორ მოხდა ეს და თქვენ რა მოლოდინები გქონდათ ამასთან დაკავშირებით?

მოულოდნელი მთლიანად კონკურსის შედეგიც იყო, განსაკუთრებით, ჟიურის არჩევანი. ხმები რომ მემატებოდა, ამას სოციალურ ქსელში ყოველდღე ვხედავდი, მაგრამ შემდეგ მეგობარმა მითხრა, რომ კონკურსის პირველი ტურის შედეგები გამოქვეყნდა და ჟიურის ერთ-ერთი რჩეულიც ვიყავი, ძალიან გამიხარდა. არ ველოდი ასეთ შედეგებს. მანამდე არაფერი არ დამიწერია. პატარა ჩანახატიც კი არ მქონდა დაწერილი და ალბათ იდეები სულ მქონდა, მაგრამ შიში მიშლიდა ხელს. მეგონა, რომ კარგი არ იქნებოდა. ჟიურიმ რომ ამირჩია, მაშინ ცოტა დავმშვიდდი.

„მოპარული სიყვარული“ კონკურსში ხალხის ერთ-ერთ რჩეულად დასახელდა. საინტერესოა, რა იყო ინსპირაცია და რამ გადაგაწყვეტინათ კონკურსში მონაწილეობის მიღება?

„მოპარული სიყვარულის“ ინსპირაცია Facebook-ის ერთ-ერთი მომხმარებლის მიერ დაწერილისტატუსი გახდა.

„პალიტრა L”-ის კონკურსის შესახებ მანამდეც ვიცოდი, სანამ ნაწარმოებს გამოვგზავნიდი. წინა გამარჯვებულების წიგნები წაკითხული მქონდა. მე თვითონ წერა რომ დავიწყე, პერიოდულად, მეგობარს ვაკითხებდი. მითხრა, რატომაც არა, „პალიტრა L”-ის კონკურსში გაგზავნეო. დარწმუნებულიარ ვიყავი, რომ კარგი ნაწარმოები დავწერე. ვფიქრობდი, რომ ვიღაცას ამაზე გაეცინებოდა, მქონდა შიში,მაგრამ საბოლოოდ, გადავწყვიტე, რომ მაინც გამეგზავნა. აღმოჩნდა, რომ ტყუილად არ მიშრომია.

ჩემი ნაწარმოები რომ წავიკითხე, ვიფიქრე, „ეს მართლა ჩემი დაწერილია-მეთქი?“, რადგან რაღაც მომენტების წერის პროცესი არ მახსოვს.როცა „პალიტრა L”- ის კონკურსში ჩემი ბიოგრაფია გავგზავნე, იქაც ვწერდი, რომ ალბათ, ყველა ადამიანს აზის მხარზე მუზა, რომელიც რაღაცას კარნახობს.

როცა მეგობრებს წააკითხეთ, როგორი უკუკავშირი მიიღეთ მათგან?

რამდენიმე მეგობარმა რომ წაიკითხა, მათაც მკითხეს, ეს ნამდვილად შენ დაწერეო? ყველას უკვირს, რადგან არასდროს არ მქონია ასეთი მცდელობა. რეალურად, სულ სხვა რაღაც მქონდა ჩაფიქრებული და სხვა რაღაც გამომივიდა. განვითარება ასე დავინახე წერის პროცესში. სიყვარულის ისტორია მოფიქრებული მქონდა, მაგრამ ბოლოსკენ მაინც შევცვალე.

როგორ ფიქრობთ, რას მიიღებს მკითხველი თქვენი ნაწარმოებისგან?

ეს არ არის ფილოსოფიური ნაწარმოები, რომ რაღაც ეძებო, რაღაც დასკვნები გამოიტანო ცხოვრებაზე. ისეთია, რომ შეიძლება, ნებისმიერმა ადამიანმა საკუთარი თავი ამოიცნოს, სიყვარულზე, მეგობრობაზე, ცხოვრებაზეა. სიუჟეტი ისეთი არ არის, რომ თქვა, არ მოხდებოდაო. მართლა შეიძლება ეს ნებისმიერის ცხოვრებაში მოხდეს. ალბათ, ჩემი შეხედულებაც გადმოვეცი იმასთან დაკავშირებით, თუ რა აზრის ვარ მეგობრობაზე, ზოგადად, ურთიერთობაზე.

ჩემი მკითხველები ალბათ, უფრო ახალგაზრდები იქნებიან, მაგრამ შეიძლება, სხვა თაობის წარმომადგენლებსაც დააინტერესოს.

ოდესმე წარმოგედგინათ, რომ თქვენი ავტორობით წიგნი გამოიცემოდა?

არა. ბევრი ოცნება მქონდა, ჟურნალისტობაზე ვოცნებობდი, მაგრამ არასდროს არ მიოცნებია მწერლობაზე და ვერასდროს ვერ წარმომედგინა, რომ მაღაზიაში შესულს ჩემი წიგნი დამხვდება.