ერთ-ერთ ფე­ის­ბუქ-ჯგუფ­ში ინ­ტერ­ნეტ­მომ­ხმა­რე­ბელ­მა ნონა გი­უ­ნაშ­ვილ­მა შვილ­თან ერ­თად გა­და­ღე­ბუ­ლი ფოტო გა­მო­აქ­ვეყ­ნა, რო­მელ­საც დიდი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა მოჰ­ყვა. დედა-შვი­ლი დებს უფრო გვა­ნან და მათი ერ­თმა­ნე­თის­გან გან­სხვა­ვე­ბა ნამ­დვი­ლად გა­გი­ჭირ­დე­ბათ.

"აბა, ახალ­გაზ­რდა დე­დე­ბი და­მე­ნა­ხეთ უფ­როს შვი­ლებ­თან ერ­თად, ვინც დებს, და-ძმებს გავ­ხართ. ამ სუ­რათ­ზე მე და ჩემი გოგო ვართ და ყვე­ლას დები ვგო­ნი­ვართ... რა­ღაც და­დე­ბი­თი მა­ინც აქვს ამ ნა­ად­რევ დე­დო­ბას" - წერ­და ნონა გი­უ­ნაშ­ვი­ლი. პოსტს უამ­რა­ვი გა­მოხ­მა­უ­რე­ბა მოჰ­ყვა და ბევ­რმა დე­დამ გა­ა­ზი­ა­რა შვი­ლებ­თან ერ­თად გა­და­ღე­ბუ­ლი ფო­ტო­ე­ბი.

AMBEBI.GE რამ­დე­ნი­მე მათ­განს და­უ­კავ­შირ­და და დღეს გა­გაც­ნობთ 11 ქალს, რომ­ლე­ბიც არაჩ­ვე­უ­ლებ­რივ ფორ­მა­ში არი­ან და გა­რეგ­ნო­ბით შვი­ლებს არ ჩა­მო­უ­ვარ­დე­ბი­ან. დე­დებ­სა და შვი­ლებს შო­რის ასა­კობ­რი­ვი ზღვა­რი თით­ქმის წაშ­ლი­ლია და დედ­მა­მიშ­ვი­ლებს უფრო გვა­ნან.

ბევ­რმა ქალ­მა ჩვენ­თან სა­უ­ბარ­ში აღ­ნიშ­ნა, რომ ნა­ად­რე­ვად შექ­მნა ოჯა­ხი, ახლა ამას არას­წო­რად მი­იჩ­ნე­ვენ და შვი­ლებ­საც ურ­ჩე­ვენ გა­აზ­რე­ბულ ასაკ­ში მი­ი­ღონ ეს გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა.

ნონა გი­უ­ნაშ­ვი­ლი: "34 წლის ვარ, სამი შვი­ლის დედა. ჩემი უფ­რო­სი შვი­ლი გიგა 17 წლი­საა, გვან­ცა 16-ის და ნიცა კი - ექ­ვსის. 17 წლის ვი­ყა­ვი, როცა დედა გავ­ხდი. მო­მი­ტა­ცეს... მა­შინ ასეც ხდე­ბო­და და სამ­წუ­ხა­როდ, პა­ტა­რა ასაკ­ში გო­გო­ნას გა­თხო­ვე­ბა არა­ვის უკ­ვირ­და. აქვე მინ­და ისიც და­ვა­ფიქ­სი­რო, რომ ნა­ად­რე­ვად ოჯა­ხის შექ­მნა არ არის კარ­გი. ძნე­ლია, რო­დე­საც არ ხარ მზად დე­დო­ბის­თვის...

მე გა­მოვ­ტო­ვე ბავ­შვო­ბის ლაღი წლე­ბი, მაგ­რამ ყვე­ლა­ფერს ხომ აქვს რა­ღაც და­დე­ბი­თი? ვუ­ყუ­რებ ჩემს შვი­ლებს და არ მჯე­რა, რომ მე გა­ვა­ჩი­ნე, ისე­თი დი­დე­ბი არი­ან, მე­გობ­რე­ბი­ვით ვართ. რო­დე­საც შვი­ლებ­თან ერ­თად ქუ­ჩა­ში გავ­დი­ვარ და დე­დას მე­ძა­ხი­ან, გა­ო­ცე­ბულ სა­ხე­ებს ვხე­დავ, ამა­ზე მე­ღი­მე­ბა, ყვე­ლას და-ძმე­ბი ვგო­ნი­ვართ.

მე­უბ­ნე­ბი­ან რომ ასაკ­თან შე­და­რე­ბით უფრო პა­ტა­რა შე­ხე­დუ­ლე­ბა მაქვს და ვერ იჯე­რე­ბენ, რომ ეს დიდი ბიჭი და გოგო ჩემი შვი­ლე­ბი არი­ან. ჯერ­ჯე­რო­ბით არა­ნა­ი­რი პრო­ცე­დუ­რა არ ჩა­მი­ტა­რე­ბია, არც ძვი­რა­დღი­რე­ბულ პარ­ფი­უ­მე­რი­ას ვხმა­რობ - მომ­წონს ბუ­ნებ­რი­ვო­ბა და თმა­საც არ ვი­ღე­ბავ. გა­მი­მარ­თლა, რომ მიდ­რე­კი­ლე­ბა არ მაქვს სიმ­სუქ­ნის­კენ.

მე და გვან­ცა ხან ერ­თად გავ­დი­ვართ გა­სარ­თო­ბად ბარ­ში და ვამ­ბობთ, რომ დები ვართ. მერე ბევ­რს ვი­ცი­ნით და ვხა­ლი­სობთ ამა­ზე, ვჭო­რა­ობთ, ვგი­ჟობთ. დღეს მარ­ტო­ხე­ლა დედა ვარ... რთუ­ლია ჩემი ცხოვ­რე­ბა, მაგ­რამ ბედ­ნი­ე­რი ვარ"

მერი ბეგ­ლა­რიშ­ვი­ლი: "22 წლის ვი­ყა­ვი ზუკა რომ გა­ვა­ჩი­ნე, ჩემი პირ­ვე­ლი შვი­ლი. ფაქ­ტი­უ­რად ერ­თად გა­ვი­ზარ­დეთ და დღეს ძა­ლი­ან ახლო და მე­გობ­რუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა გვაქვს, ჩემი მე­სა­ი­დუმ­ლეა და ასე­ვე ვარ მეც მის­თვის, ყვე­ლას და-ძმა ვგო­ნი­ვართ. თუმ­ცა, ეს არ მიშ­ლის ხელს, ამავდრო­უ­ლად მისი დედა ვიყო, მრჩე­ვე­ლი, მი­მარ­თუ­ლე­ბის მიმ­ცე­მი.

ზუ­კას შემ­დეგ კი­დევ ორი შვი­ლი შეგ­ვე­ძი­ნა. პა­ტა­რე­ბი ბაღ­ში და­დი­ოდ­ნენ აქამ­დე, ახლა შუ­ა­თა­ნა - გო­გო­ნა სკო­ლა­ში მი­დის. მარ­ტო ვცხოვ­რობთ და ბავ­შვე­ბის მოვ­ლაც მე მი­წევს, სახ­ლის საქ­მეც, აბ­სო­ლუ­ტუ­რად ყვე­ლა­ფე­რი, რაც დი­ა­სახ­ლისს ევა­ლე­ბა. ბავ­შვე­ბის მოვ­ლა-აღ­ზრდა­ში მე­უღ­ლე და მისი მშობ­ლე­ბიც დიდ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას იღე­ბენ.

შვი­ლე­ბის მოვ­ლის პა­რა­ლე­ლუ­რად ვმუ­შა­ობ და სხვა­ნა­ი­რად ვერც წარ­მო­მიდ­გე­ნია. ვმუ­შა­ობ ერთ-ერთ ბან­კში კლი­ენ­ტთა მომ­სა­ხუ­რე­ბის მე­ნე­ჯე­რად. ზო­გა­დად, სა­ბან­კო სფე­რო­ში უკვე 15 წე­ლია ვარ. მე­უღ­ლეც ბან­კში მუ­შა­ობს და ჩვე­ნი უფ­რო­სი ვაჟი კი ზა­ფხუ­ლის პე­რი­ოდ­ში ერთ-ერთ კა­ფე­ში მუ­შა­ობს.

რაც შე­ე­ხე­ბა იმას, რომ ახალ­გაზ­რდუ­ლად გა­მო­ვი­ყუ­რე­ბი, თა­ვის მოვ­ლის რა­ი­მე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ხერ­ხე­ბი არ მაქვს, არც არა­ნა­ი­რი ოპე­რა­ცია და პრო­ცე­დუ­რე­ბი ჩა­მი­ტა­რე­ბია. უბ­რა­ლოდ, ვცდი­ლობ ვი­ვარ­ჯი­შო და წონა შე­ვი­ნარ­ჩუ­ნო, არ მო­ვი­მა­ტო".

ეკა­ტე­რი­ნე გე­ლაშ­ვი­ლი: "17 წლის ვი­ყა­ვი, როცა შვი­ლი - მე­რაბ გი­გო­ლაშ­ვი­ლი გა­მიჩ­ნდა. მა­შინ მე თვი­თონ ბავ­შვი ვი­ყა­ვი... სა­ო­ცა­რი მე­გობ­რო­ბა გვაქვს მე და ჩემს შვილს, ერ­თად გა­ვი­ზარ­დეთ... გა­რეთ რომ გავ­დი­ო­დით სა­სე­ირ­ნოდ და "დეეს" და­მი­ძა­ხებ­და, ხალ­ხის რე­აქ­ცი­ას ვგრძნობ­დი, ისე უკ­ვირ­დათ. მე­რაბ­მა სკო­ლა რომ და­ამ­თავ­რა და ბან­კეტ­ზე მი­ვე­დი, გი­გო­ლაშ­ვი­ლის დედა სად არი­სო, მე­ძებ­დნენ, დას­თან ერ­თად რა­ტომ მო­ვი­დაო.

ჩემი შვი­ლის ოც­ნე­ბაა წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ფეხ­ბურ­თე­ლი გახ­დეს. სა­ქარ­თვე­ლო­ში ნორჩ დი­ნა­მო­ში თა­მა­შობ­და და როცა მივ­ხვდი, რომ უფრო მეტი უნ­დო­და, 2019 წლის თე­ბერ­ვალ­ში მად­რიდ­ში წა­ვიყ­ვა­ნე, იქ რომ გა­ეგ­რძე­ლე­ბი­ნა სპორ­ტუ­ლი მოღ­ვა­წე­ო­ბა. ეს იყო უბედ­ნი­ე­რე­სი წუ­თე­ბი მის­თვი­საც და ჩემ­თვი­საც!

ერთი შვი­ლი მყავს და ძა­ლი­ან მი­ჭირს მის გა­რე­შე სა­ქარ­თვე­ლო­ში ცხოვ­რე­ბა, მაგ­რამ ახლა მის­თვის ასე უკე­თე­სია. მე­რა­ბის სურ­ვი­ლია სა­ქარ­თვე­ლო­ში დაბ­რუნ­დეს, რო­გორც სა­უ­კე­თე­სო ფეხ­ბურ­თე­ლი"

ნინო ღა­რი­ბაშ­ვი­ლი: "ზუს­ტად 18 წლის შევ­სრულ­დი და გი­გიც მო­ევ­ლი­ნა ჩემს ცხოვ­რე­ბას. ხში­რად მას­თან ერ­თა­დაც კი მი­ტი­რია ღამე, რომ ვერ ვი­გებ­დი რა­ტომ ტი­რო­და... მერე ნელ-ნელა შე­ვეჩ­ვი­ეთ ერ­თმა­ნეთს. ძა­ლი­ან ცელ­ქი ბავ­შვი იყო, მახ­სოვს სი­ა­რუ­ლი რომ და­ი­წყო, იმ დღის მერე სახ­ლში სკა­მე­ბი მა­გი­და­ზე გვე­წყო. იგის გარ­და კი­დევ ერთი, უმ­ცრო­სი ვაჟი მყავს.

გარ­და დედა-შვი­ლი­სა, კარ­გი მე­გობ­რე­ბი ვართ, როცა ქუ­ჩა­ში ერ­თად გვხე­დავ­დნენ, ჩემი პა­ტა­რა ძმა ეგო­ნათ და იყო მერე და­შო­კი­ლი შე­ძა­ხი­ლე­ბი: "კი მაგ­რამ შენ თვი­თონ რამ­დე­ნი წლის ხარ?" სპორ­ტსმე­ნი ვი­ყა­ვი და ორი შვი­ლის შე­ძე­ნის შემ­დე­გაც ყო­ველ­თვის ვცდი­ლობ­დი ფორ­მა­ში ყოფ­ნას. დღემ­დე ვვარ­ჯი­შობ, რად­გან ვარ­ჯი­ში ჩემი ცხოვ­რე­ბის გა­ნუ­ყო­ფე­ლი ნა­წი­ლია.

მე და გი­გის ხში­რად ერ­თა­დაც გვი­ვარ­ჯი­შია, პარკში ვე­ლო­თი ერ­თად გვი­სე­ირ­ნია. გა­რე­თაც, როცა ჩემ­თვის დედა და­უ­ძა­ხია, გა­ო­ცე­ბა და თბი­ლი სი­ტყვე­ბი მოჰ­ყვე­ბა ამას, რაც ორი­ვეს­თვის სა­სი­ა­მოვ­ნოა. ჩემი შვი­ლე­ბი და მე ვა­მა­ყობთ ერ­თმა­ნე­თით, მე იმით, რომ ამ­ხე­ლა შვი­ლე­ბი მყავს და ისი­ნი იმით, რომ ახალ­გაზ­რდა დედა ჰყავთ".

ეკა გო­გო­ლა­ძე: "17 წლის ვი­ყა­ვი პირ­ვე­ლი ქა­ლიშ­ვი­ლი რომ შე­მე­ძი­ნა, ნინო. ფაქ­ტობ­რი­ვად ერ­თად გა­ვი­ზარ­დეთ. ახლა 24 წლი­საა და ნამ­დვი­ლად მე­გობ­რუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა გვაქვს, ეს არ არის ჰა­ერ­ზე მო­ტა­ნი­ლი სი­ტყვე­ბი - რაც შე­იძ­ლე­ბა ქა­ლებს გვა­ერ­თი­ა­ნებ­დეს, ყვე­ლა­ფერ­ზე ვსა­უბ­რობთ და აღარ არის ბა­რი­ე­რი ჩვენს შო­რის. მე­ო­რე გო­გო­ნა 18 წლი­საა. შვი­ლებ­თან ერ­თად როცა ვარ, დედ­მა­მიშ­ვი­ლე­ბი ვგო­ნი­ვართ.

ვი­ცი­ნით ხოლ­მე ამა­ზე, მიჩ­ვე­უ­ლე­ბი არი­ან დე­დის ძა­ხილს, სა­ხე­ლით არას­დროს მომ­მარ­თავ­დნენ. მცდე­ლო­ბა ჰქონ­დათ ერთი პე­რი­ო­დი სა­ხე­ლით მო­ე­მარ­თათ, მაგ­რამ რომ წა­მოც­დათ „დედა“, თვა­ლებ­და­ჭყე­ტი­ლე­ბი გვი­ყუ­რებ­დნენ.

ის ასა­კი, რაც აუ­ცი­ლე­ბე­ლია დე­დამ შვილ­თან გა­ა­ტა­როს, მე არ მი­მუ­შა­ვია. სკო­ლა, ცეკ­ვა, წრე­ებ­ზე სი­ა­რუ­ლი, გარ­და­ტე­ხის ასა­კი - მა­შინ არ ვმუ­შა­ობ­დი და როცა აუ­ცი­ლე­ბე­ლი იყო მათ გვერ­დით ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი, ჯან­სა­ღი დედა-შვი­ლის ურ­თი­ერ­თო­ბა გვქონ­და, მზრუნ­ვე­ლო­ბას არ ვაკ­ლებ­დი, რაც ახლა დე­ფი­ცი­ტია ხში­რად...

ბოლო შვი­დი წე­ლია ვმუ­შა­ობ, და­კა­ვე­ბუ­ლი ვარ, ჩემი საქ­მე მაქვს, გო­გო­ნე­ბიც უკვე ზრდას­რუ­ლე­ბი არი­ან, ვის­ვე­ნებთ, ვჭო­რა­ობთ, ვერ­თო­ბით ერ­თად, ახლა მე­გობ­რუ­ლია ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა. გო­გო­ნებს თა­ვი­ან­თი აზრი გა­აჩ­ნი­ათ ყვე­ლა სა­კი­თხზე, პრაქ­ტი­კუ­ლი და თა­ვი­სუ­ფა­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი არი­ან".

ნინი ფა­რე­შიშ­ვი­ლი: "36 წლის ვარ, 5 შვი­ლის დედა. ჩემი უფ­რო­სი გო­გო­ნა 19 წლის არის. არა­ვინ იჯე­რებს, რომ დედა-შვი­ლი ვართ, ყვე­ლას დები ან მე­გობ­რე­ბი ვგო­ნი­ვართ. მყავს 6 წლის ტყუ­პი გო­გო­ნე­ბი, ასე­ვე 3 წლის ბიჭი და 1 წლის ბი­ჭუ­ნა. მინ­და გი­თხრათ, რომ არა­ფერს ვა­კე­თებ ფორ­მე­ბის შე­სა­ნარ­ჩუ­ნებ­ლად, ყო­ვე­ლი მომ­დევ­ნო შვი­ლის გა­ჩე­ნის შემ­დეგ ახალ­გაზ­რდავ­დე­ბა ჩემი გა­რეგ­ნო­ბა!

აქ­ტი­უ­რი ცხოვ­რე­ბა რომ არ მქონ­დეს, ამ­დენს ვერ შევ­ძლებ­დი - ჩემი ჰო­ბია აქ­ტი­უ­რი ცხოვ­რე­ბის სტი­ლი! ვმუ­შა­ობ გა­რე­მოს დაც­ვის სა­მი­ნის­ტრო­ში, გა­რე­მოს­დაც­ვი­თი ზე­დამ­ხედ­ვე­ლო­ბის დე­პარ­ტა­მენ­ტში მთა­ვარ ბუ­ღალ­ტრად, ასე­ვე მაქვს სა­კუ­თა­რი სა­ლო­ნი და ვცხოვ­რობ აქ­ტი­უ­რი ცხოვ­რე­ბით. მარ­თა­ლია ძი­ძე­ბი მყავს, მაგ­რამ შვი­ლებ­თან მა­ინც ვა­ტა­რებ საკ­მა­რის დროს.

რაც შე­ე­ხე­ბა ად­რე­ულ ქორ­წი­ნე­ბას, ჩემს შვი­ლებს ნამ­დვი­ლად არ ვურ­ჩევ ადრე შექ­მნან ოჯა­ხი, მე გა­მი­მარ­თლა, შე­მი­წყო დე­დამ და ოჯახ­მა ხელი, რომ მეს­წავ­ლა და და­ვიმ­კვიდ­რე ჩემი ად­გი­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში. თუმ­ცა, ხში­რად ნა­ად­რე­ვი ქორ­წი­ნე­ბის გამო, სა­კუ­თა­რი თა­ვის რე­ა­ლი­ზე­ბას, კა­რი­ე­რის აწყო­ბას ვერ ახერ­ხე­ბენ, ამი­ტომ ზო­გა­დად, წი­ნა­აღ­მდე­გი ვარ ნა­ად­რე­ვი ქორ­წი­ნე­ბის".

მაკა ჩა­გა­ნა­ვა: "17 წლის ასაკ­ში გავ­ხდი დედა. ჩემ­თვის ეს მდგო­მა­რე­ო­ბა იმ ასაკ­ში ძა­ლი­ან უჩ­ვე­უ­ლო იყო, ამი­ტომ ბავ­შვის აღ­ზრდა­ში დედა მეხ­მა­რე­ბო­და. გა­მომ­დი­ნა­რე აქე­დან, ჩემი შვი­ლის დედა დე­და­ჩე­მი ეგო­ნათ იმ­დე­ნად და­უ­ჯე­რე­ბე­ლი იყო, ასე პა­ტა­რა გო­გოს შვი­ლი ჰყო­ლო­და.

ახლა ჩემი გო­გო­ნა 21 წლის არის და თსუ-ს მე­ო­თხე კურ­სის სტუ­დენ­ტია. მის არ­ჩე­ვან­ში ყო­ველ­თვის თა­ვი­სუ­ფა­ლია, აქვს სა­კუ­თა­რი ინ­ტე­რე­სის სფე­რო­ე­ბი და ზუს­ტად იცის, რისი კე­თე­ბა უნდა სა­მო­მავ­ლოდ.

სა­ხე­ლით მომ­მარ­თავს და ეს ფაქ­ტი სუ­ლაც არ მწყინს, პი­რი­ქით ძა­ლი­ან მსი­ა­მოვ­ნებს. მეც და ჩემი მე­უღ­ლეც და­საქ­მე­ბუ­ლე­ბი ვართ, ორი­ვეს საკ­მა­ოდ სა­პა­სუ­ხის­მგებ­ლო სამ­სა­ხუ­რი გვაქვს, ზოგ­ჯერ გვი­წევს და­ძა­ბულ გა­რე­მო­ში მუ­შა­ო­ბა, მაგ­რამ მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, მა­ინც ვა­ხერ­ხებთ სა­მი­ვე ერ­თად ყოფ­ნას. ცხოვ­რე­ბა­ში ჩემი ყვე­ლა­ზე დიდი მე­გო­ბა­რი მა­ინც ჩემი შვი­ლია და ეს ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბი­და­ნაც ნათ­ლად ჩანს".

შო­რე­ნა კე­პუ­ლა­ძე: "16 წლის ვი­ყა­ვი, როცა გა­მიჩ­ნდა ჩემი სა­ოც­რე­ბა გოგო. მალე 18-ის გახ­დე­ბა... სი­მარ­თლე გი­თხრათ, როცა გა­ვა­ჩი­ნე, მა­შინ ვერც პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას ვგრძნობ­დი და ვერც იმას, რომ დედა ვი­ყა­ვი... როცა ბაღ­ში მი­ვიყ­ვა­ნე და მშობ­ლე­ბის რი­გებ­ში დავ­დე­ქი, მა­შინ აღ­ვიქ­ვი რომ გა­ვი­ზარ­დე... იმ­დე­ნად მო­მე­ძა­ლა გრძნო­ბა დე­დაშ­ვი­ლო­ბის, რომ ძა­ლი­ან აქ­ტი­ურ მშობ­ლად ჩა­მოვ­ყა­ლიბ­დი...

ბავ­შვის ნიჭ­მაც შე­მი­წყო ხელი და ჩემ­მა სურ­ვილ­მაც, ყვე­ლა­ფერ­ზე დამ­ყავ­და, სა­ბო­ლო­ოდ ცეკ­ვა აირ­ჩია და მო­ი­ა­რა ევ­რო­პა, ყო­ველ მის წარ­მა­ტე­ბას სი­გი­ჟემ­დე მივ­ყავ­დი და ყო­ველ­თვის ამა­ყად ვამ­ბობ­დი, რომ მე დედა ვარ ამ სა­ოც­რე­ბის... ეხლა აბი­ტუ­რი­ენ­ტია და ალ­ბათ უახ­ლო­ეს მო­მა­ვალ­ში დიდი ადა­მი­ა­ნე­ბის რი­გებ­ში ვნა­ხავ, რად­გან ამის­თვის ძა­ლი­ან ბევ­რს ვშრო­მობთ ორი­ვე...

მი­ხა­რია, რომ ის ყო­ველ­თვის ამა­ყობს, რომ მე დე­და­მი­სი ვარ, ბედ­ნი­ე­რე­ბის­გან ბრწყი­ნავს, როცა მხე­დავს, რომ ლა­მა­ზად გა­მო­ვი­ყუ­რე­ბი და მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ხში­რად არ მაქვს ხა­ლი­სი გა­დატ­ვირ­თუ­ლი რე­ჟი­მი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, თავს და­ვუთ­მო დრო, მა­შინ გა­ორ­მა­გე­ბუ­ლად ცდი­ლობს, არ მომ­ცეს მო­დუ­ნე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბა...

გა­მო­გი­ტყდე­ბით, 34 წლის ვარ და სა­ხე­ზე არა­ნა­ი­რი კრე­მი არ მიხ­მა­რია, მა­კი­აჟ­საც იშ­ვი­ა­თად ვი­ყე­ნებ სა­ღა­მო­ებ­ზე... გე­ნე­ტი­კაც არის ალ­ბათ ამის მი­ზე­ზი, თუმ­ცა წო­ნის პრობ­ლე­მა­ში გე­ნე­ტი­კამ არ მიშ­ვე­ლა და რაც თავი მახ­სოვს, სულ დი­ე­ტა­ზე ვარ.

მომ­წონს ხალ­ხის გა­ო­ცე­ბუ­ლი სა­ხე­ე­ბი იმის გა­გე­ბა­ზე, რომ ჩვენ არა დები, არა­მედ დედა-შვი­ლი ვართ. მყავს მე­ო­რე შვი­ლი, ვაჟი, რო­მე­ლიც 9 წლის არის და მყავს მე­უღ­ლე, რო­მე­ლიც ტკბე­ბა იმით რომ, ჩვენ მისი ოჯა­ხი ვართ... მთა­ვა­რი ცხოვ­რე­ბა­ში სიყ­ვა­რუ­ლია და ყვე­ლას გი­სურ­ვებთ ეს გან­ძი გე­პო­ვოთ!"

მა­ი­კო მა­მუ­ლაშ­ვი­ლი: "ბავ­შვო­ბი­დან ვოც­ნე­ბობ­დი მყო­ლო­და და, რად­გან ვერ მო­მი­ხერ­ხეს ჩემ­მა მშობ­ლებ­მა, ავიხ­დი­ნე სურ­ვი­ლი და თა­ვად გა­ვა­ჩი­ნე! ეს რა თქმა უნდა, ხუმ­რო­ბით. ნა­ად­რე­ვად გავ­თხოვ­დი და შე­სა­ბა­მი­სად ად­რე­ვე გავ­ხდი დედა. პირ­ვე­ლი შვი­ლი ბიჭი მყავს, რო­მე­ლიც 15 წლი­საა, გო­გო­ნა მა­რი­ა­ნა კი 14-ის და დღეს მარ­თლაც დე­ბი­ვით გა­მო­ვი­ყუ­რე­ბით.

მა­რი­ა­ნა ისე­თი პრან­ჭია და საყ­ვა­რე­ლი იყო, სულ მინ­დო­და გა­და­მე­ღო, შე­მე­ნა­ხა მისი ცხოვ­რე­ბის ყვე­ლა პე­რი­ო­დი. 4 წლი­დან ჩა­ერ­თო სა­მო­დე­ლო სფე­რო­ში, შემ­დეგ ცეკ­ვა და დღემ­დე ცეკ­ვავს, ან­საბლ “ივე­რი­ა­ნის” მო­ცეკ­ვა­ვეა... შე­მაყ­ვა­რა ფო­ტოგ­რა­ფია, დი­ზა­ი­ნი...

მაქვს მცი­რე ბიზ­ნე­სი, მთელ ჩემს დროს შვი­ლებს ვუთ­მობ­დი და ვუთ­მობ, ახლა კი როცა წა­მო­ი­ზარ­დნენ, ჩემს სა­ფუს­ფუ­სე ად­გილს მო­ვი­წყობ - მალე გავ­ხსნი ჩემს სტუ­დია-ატე­ლი­ეს, სა­დაც გვექ­ნე­ბა ულა­მა­ზე­სი კა­ბე­ბი, ფო­ტო­სე­სი­ე­ბი. მა­რი­ა­ნა იქ­ნე­ბა ატე­ლი­ეს სახე. იმ­დე­ნად სწრა­ფი ტემ­პით გა­ვი­ზარ­დეთ, მარ­თლაც მი­წევს დო­ბას, და­ქა­ლო­ბას, მე­გობ­რო­ბას...

ანო ქე­ბუ­ლა­ძე: "ჩემი პირ­ვე­ლი შვი­ლი - ლიზი 19 წლი­სამ გა­ვა­ჩი­ნე. ვი­ზუ­ა­ლუ­რა­დაც ერ­თმა­ნეთს საკ­მა­ოდ ვგა­ვართ. როცა იგე­ბენ, რომ თი­ნე­ი­ჯე­რი შვი­ლი მყავს, ყვე­ლა გა­ო­ცე­ბუ­ლი რჩე­ბა.

ლიზი უფრო დე­და­ჩემ­მა გა­ზარ­და, რად­გან როცა გა­ვა­ჩი­ნე, სა­მე­დი­ცი­ნო უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში მე­ო­რე კურ­სის სტუ­დენ­ტი ვი­ყა­ვი და ვერ ვა­ხერ­ხებ­დი ბო­ლომ­დე ჩემ თავ­ზე ამე­ღო ბავ­შვის გაზ­რდა. დღეს მრა­ვალ­შვი­ლი­ა­ნი დედა ვარ: მყავს 13 წლის ლიზი, 7 წლის საბა და ტყუ­პე­ბი - დე­მეტ­რე და ელე­ნე, რომ­ლე­ბიც 4 თვის არი­ან.

ვცდი­ლობ ვიყო მე­გობ­რუ­ლი დედა და მგო­ნი გა­მომ­დის კი­დეც. ვცდი­ლობ ჩემი შვი­ლე­ბი გა­ი­ზარ­დონ თა­ვი­სუ­ფა­ლი და გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი.

შვი­ლე­ბის აღ­ზრდის გარ­და, ვარ და­კა­ვე­ბუ­ლი პრო­ფე­სი­ა­შიც, ვცდი­ლობ ერ­თმა­ნეთს შე­ვუ­თავ­სო სამ­სა­ხუ­რი, ბავ­შვე­ბი და მე­გობ­რე­ბი, ვა­ხერ­ხებ და უკ­ვირთ კი­დეც, რო­გორ ვა­ხერ­ხებ ყვე­ლა­ფერს ერ­თად.

ალექ­სან­დრა მა­მა­ლა­ძე: "19 წლის გა­ვა­ჩი­ნე უფ­რო­სი შვი­ლი ლუკა. 22 წლის ასაკ­ში მე­ო­რე შვი­ლი გი­ორ­გი. ფაქ­ტია, რომ ეს ასა­კი დე­დო­ბის­თვის ცოტა ნა­ად­რე­ვია, მაგ­რამ ვთვლი რომ მა­ინც ვუმკლავ­დე­ბო­დი და ცოტა მკაც­რი დე­დაც ვი­ყა­ვი.

მე­სა­მე გო­გო­ნა, ჩვე­ნი ნა­ნატ­რი ქალ­ბა­ტო­ნი 34 წლის ასაკ­ში გა­ვა­ჩი­ნე და ვთვლი, რომ სწო­რედ ამ ასაკ­ში ვიგ­რძე­ნი ნამ­დვი­ლი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა.

რაც შე­ე­ხე­ბა ჩემი და ჩემი ბი­ჭე­ბის ურ­თი­ერ­თო­ბას, ვცდი­ლობ კარ­გი მე­გობ­რე­ბი ვი­ყოთ. ჩემ­მა ნიჭ­მა იხეთ­ქა მათ გე­ნებ­ში და მუ­სი­კა­ლუ­რი გა­ნათ­ლე­ბით და­ჯილ­დოვ­დნენ.

როცა კი იგე­ბენ, რომ დედა და შვი­ლე­ბი ვართ არა­ვის სჯე­რა, ალ­ბათ ეს ჩემი გე­ნე­ტი­კის დამ­სა­ხუ­რე­ბაა. ხში­რად ჰგო­ნი­ათ, რომ და-ძმა ვართ ან შეყ­ვა­რე­ბუ­ლე­ბიც კი. ეს კომ­პლი­მენ­ტი, რომ სა­ერ­თოდ არ გე­ტყო­ბა ასა­კი და რამ­ხე­ლა შვი­ლე­ბი გყავს, ძა­ლი­ან მსი­ა­მოვ­ნებს და მომ­წონს. მინ­და ყვე­ლა დედა ახალ­გაზ­რდა, მოვ­ლი­ლი და ბედ­ნი­ე­რი იყოს სულ!"