მსოფლიო
პოლიტიკა
საზოგადოება

30

ივნისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ორშაბათი, მთვარის მეექვსე დღე დაიწყება 10:53-ზე, მთვარე ქალწულშია – მარტოობისა და თავმდაბლობის დღეა. ინტუიცია მძაფრდება. კარგია სუნთქვითი ვარჯიში და არომათერაპია. კარგია ზედა სასუნთქი გზებისა და ბრონქების გაწმენდა. ნუ დალევთ ლუდს, ბევრ წყალს, რძეს. მოაგვარეთ მატერიალური და ფულადი საკითხები. გამოავლინეთ თქვენი უნარები და ნიჭი. წარმატების მიღწევა ბევრ სფეროში შეიძლება. არ არის რეკომენდებული ფულის გასესხება ან ვალის აღება. არ გადაიღალოთ, არ დარჩეთ სამსახურში გვიანობამდე. უმჯობესია თავი შეიკავოთ როგორც გრძელი, ასევე მოკლე მოგზაურობისგან. ეს დღე განკუთვნილია დასვენებისთვის.
მეცნიერება
მოზაიკა
სპორტი
კონფლიქტები
სამხედრო
Faceამბები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"მახსოვს, ტაძრიდან გამოსვენება იყო ტელევიზიით, ბიძაჩემმა გვითხრა: ფეხზე წამოვუდგეთ ყველაო..." - გიორგი სანაიას გარდაცვალებიდან 18 წელი გავიდა
"მახსოვს, ტაძრიდან გამოსვენება იყო ტელევიზიით, ბიძაჩემმა გვითხრა: ფეხზე წამოვუდგეთ ყველაო..." - გიორგი სანაიას გარდაცვალებიდან 18 წელი გავიდა

26 ივ­ლისს ჟურ­ნა­ლისტ გი­ორ­გი სა­ნა­ი­ას გარ­დაც­ვა­ლე­ბი­დან 18 წელი გა­ვი­და. გარ­დაც­ვლი­ლი ძმის ფო­ტოს "ფე­ის­ბუ­ქის" პი­რად გვერ­დზე ჟურ­ნა­ლის­ტი ვახო სა­ნა­ია აქ­ვეყ­ნებს. ფო­ტოს უამ­რა­ვი ემო­ცი­უ­რი კო­მენ­ტა­რი აქვს:

"სა­მა­რა­დი­სო ნა­თე­ლი და სან­თე­ლი უძ­ლი­ე­რეს, ცნო­ბილ ჟურ­ნა­ლისტს, გი­ორ­გი სა­ნა­ი­ას. უამ­რა­ვი ხალ­ხი იყო გას­ვე­ნე­ბა­ზე და მათ შო­რის მეც. რაც არ უნდა წლე­ბი გა­ვი­დეს და სა­უ­კუ­ნე­ე­ბი მა­ინც არა­ვინ და­ი­ვი­წყებს წამ­ყვან ჟურ­ნა­ლისტს".

"ბე­ბია-ბა­ბუ­ას­თან ვი­ყა­ვი, ეს ამ­ბა­ვი რომ მოხ­და და მახ­სოვს ყვე­ლა გა­ყი­ნუ­ლი სახე. გი­ორ­გიმ ღირ­სე­უ­ლი კვა­ლი და­ტო­ვა"

"არას­დროს და­მა­ვი­წყდე­ბა 18 წლის წი­ნან­დე­ლი ჩემი და­ბა­დე­ბის დღე და მისი გარ­დაც­ვა­ლე­ბა"

"ექ­ვსი წლი­დან ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა­ზე ვოც­ნე­ბობ­დი, ჩემი საყ­ვა­რე­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტი იყო. 10 წლი­სამ პირ­ვე­ლად გა­ვი­აზ­რე, თუ რა იყო მკვლე­ლო­ბა და მახ­სოვს, ბევ­რი ვი­ტი­რე!"

"მის­მა სიკ­ვდილ­მა ერთ დღე­ში გამ­ზარ­და"

"რომ დავ­ბერ­დი, ახ­ლა­ღა ვხვდე­ბი, რა პა­ტა­რა ყო­ფი­ლა"

"თა­ვი­სი სტი­ლი ჰქონ­და, მომ­ღი­მა­რი, ხა­ლი­სი­ა­ნი... ამას დღე­საც კი ვე­რა­ვინ ახერ­ხებს..."

"ყვე­ლა­ზე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტი! რვა წლის ვი­ყა­ვი, მაგ­რამ ღა­მის ეთერს ვუ­ყუ­რებ­დი და მუ­დამ მე­მახ­სოვ­რე­ბა"

"ჩვე­ნი გი­ორ­გი, ასე მე­გო­ნა ჩვე­ნი ოჯა­ხის წევ­რი იყო, ყო­ველ­დღე ისეთ სით­ბოს და სხივს ას­ხი­ვებ­და ეკ­რა­ნი­დან და ერთხელ სამ­სა­ხურ­ში მო­ვი­და სამ­სა­ხუ­რე­ობ­რივ საქ­მე­ზე და რომ და­ვი­ნა­ხე, მე­გო­ნა წლე­ბი ვიც­ნობ­დი ისე შევ­ხვდი და არც თვი­თონ და­იბ­ნა, ჩვენ ხომ ბი­ძაშ­ვი­ლე­ბი ვარ­თო და თა­ნამ­შრო­მე­ლებს, მარ­თლა ეგო­ნათ! აი ასე­თი კარ­გი გი­ორ­გი გვყავ­და ეკ­რა­ნებ­ზე... სა­სუ­ფე­ვე­ლი და­უმ­კვიდ­როს უფალ­მა! მან დიდი სი­კე­თე და­ტო­ვა და დღემ­დე ახ­სოვს ხალ­ხს!"

"პირ­ვე­ლი მი­სა­ღე­ბი გა­მოც­და მქონ­და მე­ო­რე დღეს, ჟურ­ნა­ლის­ტი­კა­ზე... ძა­ლი­ან დიდი გავ­ლე­ნა იქო­ნია ამ ამ­ბავ­მა ჩემ­ზე და ჩემს პრო­ფე­სი­ულ არ­ჩე­ვან­ზე... თემა თა­ვი­სუ­ფა­ლი შემ­ხვდა "მე რომ ჟურ­ნა­ლის­ტი ვიყო..." ბევ­რი რამ დავ­წე­რე გი­ორ­გი­ზე... ყო­ველ­თვის სა­მა­გა­ლი­თო იქ­ნე­ბა ჩემ­თვის!"

"რო­გორ მახ­სოვს ეს დღე, არა­და ახლა ვხვდე­ბი, რომ მხო­ლოდ ათის ამ თერ­თმე­ტის ვიქ­ნე­ბო­დი მა­შინ. პრო­ცე­სი­აც მახ­სოვს, უამ­რა­ვი ხალ­ხი მდუ­მა­რედ, ქუდ­მოხ­დი­ლი კა­ცე­ბი"

"მახ­სოვს, ტაძ­რი­დან გა­მოს­ვე­ნე­ბა რომ და­ი­წყო და პირ­და­პი­რი ჩარ­თვა იყო ტე­ლე­ვი­ზი­ით, ბი­ძა­ჩემ­მა გვი­თხრა, ფეხ­ზე წა­მო­ვუდ­გეთ ყვე­ლაო. ხოდა, ასე ფეხ­ზე დგო­მით გა­ვაგ­რძე­ლეთ გა­მოს­ვე­ნე­ბის ყუ­რე­ბა მთელ­მა ოჯახ­მა"

"11 წლის ვი­ყა­ვი, მან­გლის­ში ვის­ვე­ნებ­დით მე და ჩემი ძმა. დე­და­ჩემ­მა რო­მე­ლი­ღაც ჟურ­ნა­ლი ჩა­მო­ი­ტა­ნა, სა­დაც პირ­ვე­ლი­ვე გვერ­დზე ეწე­რა ეს სა­ში­ნე­ლი ამ­ბა­ვი. უსუ­სუ­რო­ბის გან­ცდა მქონ­და, ჩემი ძმა რომ ტი­რო­და და არ შე­მეძ­ლო და­მემ­შვი­დე­ბი­ნა. სა­ქარ­თვე­ლოს უყ­ვარ­და გი­ორ­გი"

"მერ­ვე კლას­ში გა­დავ­დი­ო­დი, გუ­შინ­დე­ლი დღე­სა­ცით მახ­სოვს, სად ვი­ყა­ვი და რო­გორ გა­ვი­გე. არას­დროს და­ვა­მა­ვი­წყდე­ბა ორ­სუ­ლი დე­ი­და­ჩე­მის გა­უ­თა­ვე­ბე­ლი ტი­რი­ლი და წარ­წე­რა რუს­თა­ვი 2-ის ეკ­რან­ზე. 18 წელი გა­სუ­ლა იმ სა­ში­ნე­ლი დღი­დან"

"გი­ორ­გი სა­ნა­ია იყო და­მო­უ­კი­დე­ბე­ლი ქარ­თუ­ლი ჟურ­ნა­ლის­ტი­კის ერთ-ერთი ფუ­ძემ­დე­ბე­ლი, უნი­ჭი­ე­რე­სი ადა­მი­ა­ნი. ღმერ­თმა ნა­თელ­ში ამ­ყო­ფოს მისი სული"

"იმ ღა­მეს ტანი ვერ და­ვა­ტიე სა­წოლ­ზე... რა­ღაც სა­ში­ნე­ლი სი­ჩუ­მე იყო... სა­ში­ნე­ლი შეგ­რძნე­ბა... ჟურ­ნა­ლის­ტი­კის ფა­კულ­ტე­ტის პირ­ველ­კურ­სე­ლი ვი­ყა­ვი და ერთ ჩვენს სა­ერ­თო ნა­თე­სავს უნდა გა­ეც­ნო ჩემ­თვის იმდღე­ებ­ში... მარ­თლაც სახ­ლში შე­მო­დი­ო­და ეკ­რა­ნი­დან, სას­წა­უ­ლი გულ­წრფე­ლო­ბით, უიშ­ვი­ა­თე­სი მა­ნე­რით... ასე მე­გო­ნა ცა ჩა­მინ­გრე­ო­და დი­ლამ­დე.... მერე იყო ცო­ცხა­ლი ჯაჭ­ვი, სა­დაც ჩემს ოჯა­ხის წევ­რებ­თან და მე­გობ­რებ­თან ერ­თად ფეხ­შიშ­ვე­ლი ვი­დე­ქი, გა­ოგ­ნე­ბუ­ლი... ვერ გა­მე­გო, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბო­და ან პრო­ფე­სი­ის გამო გა­ე­მე­ტე­ბი­ნა ვინ­მეს, ან სა­ერ­თოდ... 4 სა­ა­თი ვი­დე­ქი რიგ­ში პა­ნაშ­ვიდ­ზე... ახ­ლოს­მი­სულ­მა აღ­მო­ვა­ჩი­ნე, რომ ძა­ლი­ან ახლო სა­ერ­თო ნა­თე­სა­ო­ბა გვყავ­და და რო­გორ ჩამ­წყდა ყვე­ლა­ფე­რი, რომ ვერ გა­ვი­ცა­ნი.... სულ მახ­სოვს დღე­ვან­დე­ლი დღე და მახ­სოვს 24 თე­ბერ­ვა­ლი, მისი და­ბა­დე­ბის დღე, რო­გორც ადა­მი­ა­ნის, რო­მელ­მაც რა­ღაც მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი წა­ი­ღო ყვე­ლა ჩვენ­გა­ნის სახ­ლი­დან, გუ­ლი­დან და ეკ­რა­ნი­დან... მშვი­დად გა­ნის­ვე­ნე გიო"

გი­ორ­გი სა­ნა­ი­ას 44 წელი შე­უს­რულ­დე­ბო­და. სა­ნა­ია 2001 წლის 26 ივ­ლისს სა­კუ­თარ სახ­ლში მოკ­ლუ­ლი იპო­ვეს. მე­გობ­რებ­მა მისი და­ღუპ­ვის ამ­ბა­ვი მხო­ლოდ მას შემ­დეგ გა­ი­გეს, რაც 21:00-სა­ა­თი­ა­ნი "კუ­რი­ე­რის" და­წყე­ბამ­დე სა­ნა­ია სამ­სა­ხურ­ში არ გა­მო­ცხად­და.

ჟურ­ნა­ლის­ტის მკვლე­ლო­ბას პო­ლი­ტი­კურ მო­ტი­ვებს უკავ­ში­რებ­დნენ. გა­მო­ძი­ე­ბამ კი მკვლე­ლო­ბის ოფი­ცი­ა­ლურ მი­ზე­ზად პი­რა­დი მო­ტი­ვე­ბი და­ა­სა­ხე­ლა.

მკვლე­ლო­ბა­ში ბრალ­დე­ბულ გრი­გოლ ხურ­ცი­ლა­ვას 13 წლით თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თა მი­უ­სა­ჯეს, თუმ­ცა ოჯა­ხის წევ­რე­ბი დღემ­დე დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლე­ბი არი­ან, რომ რე­ა­ლუ­რი მკვლე­ლი და მკვლე­ლო­ბის დამ­კვე­თი და­უს­ჯე­ლია. გარ­დაც­ვლი­ლის ოჯა­ხის წევ­რე­ბი გა­მო­ძი­ე­ბის ოფი­ცი­ა­ლურ ვერ­სი­ას არ ენ­დო­ბი­ან.

ავტორი:

"მახსოვს, ტაძრიდან გამოსვენება იყო ტელევიზიით, ბიძაჩემმა გვითხრა: ფეხზე წამოვუდგეთ ყველაო..." - გიორგი სანაიას გარდაცვალებიდან 18 წელი გავიდა

"მახსოვს, ტაძრიდან გამოსვენება იყო ტელევიზიით, ბიძაჩემმა გვითხრა: ფეხზე წამოვუდგეთ ყველაო..." - გიორგი სანაიას გარდაცვალებიდან 18 წელი გავიდა

26 ივლისს ჟურნალისტ გიორგი სანაიას გარდაცვალებიდან 18 წელი გავიდა. გარდაცვლილი ძმის ფოტოს "ფეისბუქის" პირად გვერდზე ჟურნალისტი ვახო სანაია აქვეყნებს. ფოტოს უამრავი ემოციური კომენტარი აქვს:

"სამარადისო ნათელი და სანთელი უძლიერეს, ცნობილ ჟურნალისტს, გიორგი სანაიას. უამრავი ხალხი იყო გასვენებაზე და მათ შორის მეც. რაც არ უნდა წლები გავიდეს და საუკუნეები მაინც არავინ დაივიწყებს წამყვან ჟურნალისტს".

"ბებია-ბაბუასთან ვიყავი, ეს ამბავი რომ მოხდა და მახსოვს ყველა გაყინული სახე. გიორგიმ ღირსეული კვალი დატოვა"

"არასდროს დამავიწყდება 18 წლის წინანდელი ჩემი დაბადების დღე და მისი გარდაცვალება"

"ექვსი წლიდან ჟურნალისტიკაზე ვოცნებობდი, ჩემი საყვარელი ჟურნალისტი იყო. 10 წლისამ პირველად გავიაზრე, თუ რა იყო მკვლელობა და მახსოვს, ბევრი ვიტირე!"

"მისმა სიკვდილმა ერთ დღეში გამზარდა"

"რომ დავბერდი, ახლაღა ვხვდები, რა პატარა ყოფილა"

"თავისი სტილი ჰქონდა, მომღიმარი, ხალისიანი... ამას დღესაც კი ვერავინ ახერხებს..."

"ყველაზე განსაკუთრებული ჟურნალისტი! რვა წლის ვიყავი, მაგრამ ღამის ეთერს ვუყურებდი და მუდამ მემახსოვრება"

"ჩვენი გიორგი, ასე მეგონა ჩვენი ოჯახის წევრი იყო, ყოველდღე ისეთ სითბოს და სხივს ასხივებდა ეკრანიდან და ერთხელ სამსახურში მოვიდა სამსახურეობრივ საქმეზე და რომ დავინახე, მეგონა წლები ვიცნობდი ისე შევხვდი და არც თვითონ დაიბნა, ჩვენ ხომ ბიძაშვილები ვართო და თანამშრომელებს, მართლა ეგონათ! აი ასეთი კარგი გიორგი გვყავდა ეკრანებზე... სასუფეველი დაუმკვიდროს უფალმა! მან დიდი სიკეთე დატოვა და დღემდე ახსოვს ხალხს!"

"პირველი მისაღები გამოცდა მქონდა მეორე დღეს, ჟურნალისტიკაზე... ძალიან დიდი გავლენა იქონია ამ ამბავმა ჩემზე და ჩემს პროფესიულ არჩევანზე... თემა თავისუფალი შემხვდა "მე რომ ჟურნალისტი ვიყო..." ბევრი რამ დავწერე გიორგიზე... ყოველთვის სამაგალითო იქნება ჩემთვის!"

"როგორ მახსოვს ეს დღე, არადა ახლა ვხვდები, რომ მხოლოდ ათის ამ თერთმეტის ვიქნებოდი მაშინ. პროცესიაც მახსოვს, უამრავი ხალხი მდუმარედ, ქუდმოხდილი კაცები"

"მახსოვს, ტაძრიდან გამოსვენება რომ დაიწყო და პირდაპირი ჩართვა იყო ტელევიზიით, ბიძაჩემმა გვითხრა, ფეხზე წამოვუდგეთ ყველაო. ხოდა, ასე ფეხზე დგომით გავაგრძელეთ გამოსვენების ყურება მთელმა ოჯახმა"

"11 წლის ვიყავი, მანგლისში ვისვენებდით მე და ჩემი ძმა. დედაჩემმა რომელიღაც ჟურნალი ჩამოიტანა, სადაც პირველივე გვერდზე ეწერა ეს საშინელი ამბავი. უსუსურობის განცდა მქონდა, ჩემი ძმა რომ ტიროდა და არ შემეძლო დამემშვიდებინა. საქართველოს უყვარდა გიორგი"

"მერვე კლასში გადავდიოდი, გუშინდელი დღესაცით მახსოვს, სად ვიყავი და როგორ გავიგე. არასდროს დავამავიწყდება ორსული დეიდაჩემის გაუთავებელი ტირილი და წარწერა რუსთავი 2-ის ეკრანზე. 18 წელი გასულა იმ საშინელი დღიდან"

"გიორგი სანაია იყო დამოუკიდებელი ქართული ჟურნალისტიკის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, უნიჭიერესი ადამიანი. ღმერთმა ნათელში ამყოფოს მისი სული"

"იმ ღამეს ტანი ვერ დავატიე საწოლზე... რაღაც საშინელი სიჩუმე იყო... საშინელი შეგრძნება... ჟურნალისტიკის ფაკულტეტის პირველკურსელი ვიყავი და ერთ ჩვენს საერთო ნათესავს უნდა გაეცნო ჩემთვის იმდღეებში... მართლაც სახლში შემოდიოდა ეკრანიდან, სასწაული გულწრფელობით, უიშვიათესი მანერით... ასე მეგონა ცა ჩამინგრეოდა დილამდე.... მერე იყო ცოცხალი ჯაჭვი, სადაც ჩემს ოჯახის წევრებთან და მეგობრებთან ერთად ფეხშიშველი ვიდექი, გაოგნებული... ვერ გამეგო, როგორ შეიძლებოდა ან პროფესიის გამო გაემეტებინა ვინმეს, ან საერთოდ... 4 საათი ვიდექი რიგში პანაშვიდზე... ახლოსმისულმა აღმოვაჩინე, რომ ძალიან ახლო საერთო ნათესაობა გვყავდა და როგორ ჩამწყდა ყველაფერი, რომ ვერ გავიცანი.... სულ მახსოვს დღევანდელი დღე და მახსოვს 24 თებერვალი, მისი დაბადების დღე, როგორც ადამიანის, რომელმაც რაღაც მნიშვნელოვანი წაიღო ყველა ჩვენგანის სახლიდან, გულიდან და ეკრანიდან... მშვიდად განისვენე გიო"

გიორგი სანაიას 44 წელი შეუსრულდებოდა. სანაია 2001 წლის 26 ივლისს საკუთარ სახლში მოკლული იპოვეს. მეგობრებმა მისი დაღუპვის ამბავი მხოლოდ მას შემდეგ გაიგეს, რაც 21:00-საათიანი "კურიერის" დაწყებამდე სანაია სამსახურში არ გამოცხადდა.

ჟურნალისტის მკვლელობას პოლიტიკურ მოტივებს უკავშირებდნენ. გამოძიებამ კი მკვლელობის ოფიციალურ მიზეზად პირადი მოტივები დაასახელა.

მკვლელობაში ბრალდებულ გრიგოლ ხურცილავას 13 წლით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯეს, თუმცა ოჯახის წევრები დღემდე დარწმუნებულები არიან, რომ რეალური მკვლელი და მკვლელობის დამკვეთი დაუსჯელია. გარდაცვლილის ოჯახის წევრები გამოძიების ოფიციალურ ვერსიას არ ენდობიან.

"მეხის გავარდნასავით იყო, ნანატრი შვილი, რომელსაც წლები ველოდით, უმძიმესი დიაგნოზის წინაშე დადგა" - 4 თვის ნენეს ჩვენი დახმარება სჭირდება

"ჩემს კისტის თოფს როდის დამიბრუნებ, საქართველოს პრემიერო?!" - გოგა ხაჩიძე ირაკლი ღარიბაშვილს მიმართავს

"სრული თავზარი! კეთილი მეგობარი, გემრიელი დრამერი, ასე აბსურდულად დაკარგული..." - ვინ იყო კრწანისის ქუჩაზე მომხდარი ავარიისას გარდაცვლილი ერთ-ერთი ადამიანი