"დღეს სიყვარული მაბედნიერებს, მაშინ ვიტანჯებოდი" - რატომ თვლის ნუცა შანშიაშვილი თავს შეუმდგარ ქალად და რას იხსენებს პუგაჩოვასთან შეხვედრიდან

"სულ 10 დღეა, რაც ნუცა შანშიაშვილი თბილისში იმყოფება, მაგრამ უამრავი საქმის გაკეთება უკვე მოასწრო. როგორ გახდა თაღლითი პატარძალი, რისი ეშინია ყველაზე მეტად, რომელ დღეს ამოშლიდა საკუთარი მეხსიერებიდან და ვინ ცდილობდა მასში წინათგრძნობის უნარი ჩაეხშო? - ამ ყველაფერს მის მიერ დასრულებული წინადადებებიდან შეიტყობთ:

ჩემზე ამბობენ...

- ...რომ ვარ ნიჭიერი. პიროვნული თვისებებიდან ხაზგასმა ჩემს კარგ ხასიათზე ხდება, ყველაზე ხშირად მესმის სიტყვა "პოზიტიური" და ეს ძალიან მსიამოვნებს.

- ბედნიერი ვარ, რომ...

- ...ვარ ნუცა, რომ დავიბადე საქართველოში. ვინმეს არჩევანის საშუალება რომ მოეცა, რომელ ქვეყანაში დაბადებას ისურვებდიო? აუცილებლად საქართველოს დავასახელებდი. დღეს ხშირად მესმის, წუწუნებენ, რატომ დავიბადე საქართველოში? ეს არასწორი მიდგომაა. მე ვგიჟდები იერუსალიმზე, მაგრამ ჩემი გული არის საქართველო. მთელი მსოფლიო მოვლილი მაქვს, მსგავსი მშვენიერი მიწა-წყალი არსად არსებობს; მსგავსი კეთილი ენერგიის მქონე, ხასიათისა და ნიჭის მქონე ადამიანები მსოფლიოში იშვიათობაა. მადლობა უფალს, რომ აქ მომავლინა. თუმცა, ამერიკა ბევრისთვის ოცნების ქვეყანაა, იქ ბოლომდე გეძლევა შესაძლებლობა საკუთარი თავის რეალიზება მოახდინო. თუ რამე გინდა და იშრომებ, ნებისმიერ მიზანს მიაღწევ!

- ჩემს წარმატებაში ყველაზე დიდი წვლილი მიუძღვის...

- ...ჩემს რწმენას ღმერთის მიმართ. ეს ენერგია და ძალა, რომელსაც მე სიყვარულს ვუწოდებ, არის ღმერთი. ამოუცნობია, ის მატარებს მთელი ცხოვრება და ყოველთვის ჩემს გულში ვგრძნობ. მასთან უხილავი, უწყვეტი კავშირი მაქვს. ყველა პრობლემა ზემოდან მოდის და ვესაუბრები, რომ მოგვარებაში დამეხმაროს. შესაძლოა, ეს ვიღაცისთვის სიგიჟეა.

- წარმატება, რომელიც ნიუ-იორკში ახლახან მქონდა...

- ...2019 წლის აპრილში, გრანდიოზული კონცერტი მქონდა, რომელიც ქართველი და ამერიკელი ხალხის ურთიერთობას, მეგობრობის გაღვივებას მივუძღვენი. ამერიკაში მამაჩემის - ჯემალ შანშიაშვილის სკულპტურა "ხელი" წავიღე, რომელიც მამას მეგობარმა, მოქანდაკე თემურ ლომიძემ ჩამოასხა. ეს ქანდაკება ნიუ-იორკში დაიდგმება. საღამოს ორგანიზება ჩემმა პროდიუსერმა მარგარიტა კაგანიმ გაუწია. ამერიკელ ჯაზ-ვარსკვლავებთან ერთად სცენაზე ბევრი ქართული კომპოზიცია გავაჟღერე. ჩემი ფერწერული ნამუშევრებიც იყო წარმოდგენილი. ამ ყველაფრის შემდეგ, უკვე რიგით მეორე ჯილდო (პირველი ჯილდო პოლიციიდან იყო - "ნიუ-იორკში მცხოვრები საპატიო ხელოვანი" - ამ ჯილდოს პოლიციელები გასცემენ) გადმომეცა. ეს გახლდათ ჯილდო კონგრესიდან და მივიღე მესამე ჯილდოც, რომელიც ნიუ-იორკის კულტურის სამსახურისა და დემოკრატიული პარტიის წარმომადგენლების სახელით გადმომცეს, ამჯერად "ხელოვნებაში შეტანილი მნიშვნელოვანი წვლილისთვის" დამაჯილდოეს. ეს არა მხოლოდ ჩემთვის, ვფიქრობ, ჩემი ქვეყნისთვისაც მნიშვნელოვანია.

- ახლა თბილისში ვიმყოფები, რადგან...

- ...ვთამაშობ გიორგი ჯაფარიძის კომედიაში, ეს უკვე რიგით მეოთხე კომედიაა. არნახულ ტემპში ვმუშაობთ. სანამ ამერიკაში წავალ, სულ 8 ფილმში გადაღება მაქვს დაგეგმილი. იმ ეპიზოდების გადაღება მოხდება, სადაც ჩემი სცენა იქნება. ეს რთულია, მაგრამ სხვა გზა არ გვაქვს. ერთმანეთთან თანამშრომლობა ძალიან მოგვწონს. ეს არის ფილმები: "იდეალური ოჯახი", "ოქროს გასაღები", "ბანდიტები", "თაღლითები". ახლა სწორედ "თაღლითებს" ვიღებთ. არის საინტერესო კოსტიუმები, ძველი თბილისის კადრები, გაქცევები... მე გახლავართ თაღლითი პატარძალი. ძალიან სახალისო სცენებია. მიხარია, რომ ამ ფილმების მთავარი პერსონაჟი ვარ. გვინდა, ხალხს ღიმილი ვაჩუქოთ და ცხოვრება გავუხალისოთ. თბილისში აგვისტოს ბოლომდე ვიქნები.

- ყოველ წელს, ამერიკიდან საქართველოში ჩამოვდივარ...

- ...რადგან ეს ქალაქი, ჩემი სახლი, მამაჩემის სახლ-მუზეუმი, ახლობლები, მეგობრები ძალიან მენატრებიან. თბილისში ყოველთვის მომყავს ჩემი შვილი. მას დედა ქართველი ჰყავს და აუცილებლად უნდა უყვარდეს ეს ქვეყანა, აქაურობის მადლი უნდა შეიგრძნოს. ნიკა ქართულად ლაპარაკობს, მიუხედავად იმისა, რომ ამერიკელი ბავშვია. ხშირად მეკითხება, - დე, თბილისში როდის წავალთო? ჩემი ბავშვობის მეგობარი ნინო ლობჟანიძე, რომელთან ერთადაც გავიზარდე, ამერიკაში ჩვენს მეზობლად ცხოვრობს. ვერაზეც და ნიუ-იორკშიც მეზობლები ვართ. ჩვენი შვილებიც მეგობრობენ. ახლა მათთან რაჭაში მივდივარ, მერე - ქობულეთში, ჩემს დასთან.

- უცხოელ მეგობრებს საქართველოში დასვენებისკენ...

- ...ხშირად მოვუწოდებ. ამ მხრივ ძალიან ვაქტიურობ და ვუერთდები კამპანიას "გაატარე ზაფხულის დღეები საქართველოში". ვთვლი, რომ პოლიტიკოსებმა უნდა მიიკეტონ თავიანთი კარები, საქმეები ერთმანეთში ჩვენს გარეშე არკვიონ, მოქალაქეებს თავი დაგვანებონ. მთელ მსოფლიოს მოვუწოდებ, ჩამოვიდნენ საქართველოში და ისიამოვნონ. ამ ქვეყანაში საოცარი ენერგიის აღება შეიძლება. ამ სამოთხეზე ყველგან ვლაპარაკობ, სადაც კი ხმა მიმიწვდება. ვინც აქ ერთხელ მაინც ჩამოსულა, უთქვამთ, სად არ ვიყავით და თვალწინ სულ თბილისი და საქართველო გვიდგასო. მაგალითად, ფლორიდაში სულ ქვიშაა, იმ ადგილის გასაკეთილშობილებლად მილიარდებია დახარჯული და იქ რომ ხარ, სწორედ ამ მილიარდების კომფორტს გრძნობ. ჩვენ ღმერთმა სამოთხე ბუნებრივად მოგვცა. ახლა ჩემი ერთი პროდიუსერი აქ არის, მეორე ჩამოდის. კიდევ ერთი მეგობარი, ოჯახთან ერთად ჩამოვა. პუტინის მიერ გამოცხადებული აკრძალვის გამო, ბევრი რუსი ტურისტია განაწყენებული. ისინი, ვინც საქართველოში დასვენებას ოჯახთან ერთად გეგმავდა, რუსეთში მიტინგებს აწყობენ, ეს რა გაგვიკეთეთ, ჩვენ ქართველებთან ურთიერთობა გვინდაო.

- თვისება, რომელიც ჩემში ყველაზე მეტად მომწონს...

- ...საკუთარი თავისადმი კრიტიკულად ვარ განწყობილი და ვთვლი, რომ ეს ძალიან კარგია. იუმორის გრძნობა კი ბევრ რამეში მშველის. იმდენად კრიტიკული ვარ, სხვების კრიტიკა მამშვიდებს კიდეც.

- თვისება, რომელიც არ მომწონს და ვცდილობ, გამოვასწორო...

- ...არაკატეგორიულობა. ხანდახან ბევრ ამბავს "ვატარებ". ვთვლი, რომ ეს სასურველი თვისება არ არის.

- ვრისკავ, როცა...

- ...ახლა - ნაკლებად, მაგრამ წარსულში გაუაზრებელი რისკებიც ხშირად მქონდა.

- როდესაც დაძაბული პერიოდი მაქვს...

- ...თავით ვეშვები ხელოვნებაში. ეს არის ჩემი საუკეთესო წამალი. ხელოვნება არის ერთადერთი გასაღები ცხოვრებაში, როცა იხსნება კარი და ყოველგვარი დაძაბულობა იკარგება.

- ყოველთვის მაქვს სურვილი...

- ...ვითამაშო სცენაზე, ვითამაშო ფილმში დაუსრულებლად, შეუჩერებლად. ვხატო, ხელოვნებას ვემსახურო. მსახიობობას სიმღერაზე წინაც კი ვაყენებ.

- მეშინია...

- ...ახლობლების ტკივილის, დაკარგვის.

- ბოლოს ვიტირე...

- ...გუშინ, გადაღებაზე. ხშირად ვტირი. უი, უნდა მომეყოლა და დამავიწყდა. ამ ათ დღეში, რაც თბილისში ვარ, უამრავი რამ მოვასწარი. ვითამაშე დრამაში, რომელიც სიყვარულზეა. მთავარ როლში ზურა ინგოროყვა, ლევან ლაშხი და მე ვართ. ეს არის სასიყვარულო სამკუთხედი, გიორგი ჯაფარიძის სცენარით. მე ქმრისგან მივდივარ, მიყვარდება ახალგაზრდა ყმაწვილი, რომელიც მწერალია და ბოლოს ხდება ტრაგედია... დანარჩენს ვერ გიამბობთ.

- ამ წუთში ძალიან მინდა ვიყო...

- ...ახლო მეგობრების გარემოცვაში, თან მინდა ვიმუშაო.

- ვნანობ...

- ...თუკი რამ შემშლია იმ ადამიანებთან, რომლებიც დღეს ცოცხლები აღარ არიან და შეცდომის გამოსწორების შანსი აღარ მაქვს.

- მე ვარ შეუმდგარი...

- ...ქალი. მიუხედავად იმისა რომ მყავს არაჩვეულებრივი შვილი, ქმარი, რომელსაც ძალიან ვუყვარვარ. ტვინით, აზროვნებით მგონია, რომ მამაკაცი ვარ, ქალის სხეულში. ქალი უნდა იყოს ნაზი, ფაფუკი ფისოსავით, სულ სახლში. ქალი არის ბედნიერი, როცა მისი "ხელოვნება" არის სახლი. ჩემი "ხელოვნება" არის ქუჩა, მოგზაურობა, თამაში, ხატვა... მე თავიდან ბოლომდე შემდგარი პიროვნება ვარ, მაგრამ როგორც ქალი - შეუმდგარი...წაიკითხეთ სრულად