Faceამბები
პოლიტიკა
მსოფლიო

24

ივნისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

სამშაბათი, მთვარის ოცდამერვე დღე დაიწყება 02:47-ზე, მთვარე ტყუპშია – შეგიძლიათ დაიწყოთ ნებისმიერი საქმე. განსაკუთრებით მიწისა და უძრავი ქონების შესაძენად. აკეთეთ ბიზნესი და იმუშავეთ. დაიწყეთ ახალი საქმეები. მოაგვარეთ ფინანსური საკითხები. გააფორმეთ მნიშვნელოვანი დოკუმენტები, ხელშეკრულებები და კონტრაქტები. შეინარჩუნეთ სიმშვიდე და კეთილგანწყობა ყველა საკითხში. საიდუმლოდ შეინახეთ თქვენი წარმატებები და მიღწევები. უხვად მიირთვით მწვანილი, ხილი და ბოსტნეული. უმჯობესია რაციონიდან გამორიცხოთ მარცვლეული და ცხოველური საკვები.
მოზაიკა
სამხედრო
საზოგადოება
მეცნიერება
კონფლიქტები
კულტურა/შოუბიზნესი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
ყველაზე არაორდინალური ქართველი შეფი, რომელიც თბილისში ექსტრავაგანტულ სივრცეებს ქმნის - "მასტერშეფის" კონკურსანტმა გემო უნდა "დამანახოს"
ყველაზე არაორდინალური ქართველი შეფი, რომელიც თბილისში ექსტრავაგანტულ სივრცეებს ქმნის - "მასტერშეფის" კონკურსანტმა გემო უნდა "დამანახოს"

ის ჯერ კი­დევ 22 წლის ასაკ­ში, ბერ­ლინ­ში მდე­ბა­რე ქარ­თუ­ლი რეს­ტორ­ნის შეფ-მზა­რე­უ­ლი იყო. ყვე­ლა­ფე­რი კი ჰო­ბით და­ი­წყო, რო­მე­ლიც საყ­ვა­რელ პრო­ფე­სი­ად იქცა.

"მას­ტერ­შე­ფის" ჟი­უ­რის ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე კრე­ა­ტი­უ­ლი და არა­ორ­დი­ნა­ლუ­რი ჟი­უ­რის წევ­რი, კონ­სტან­ტი­ნე თე­დე­ლუ­რი სა­რეს­ტორ­ნო სივ­რცე­ში 2006 წლი­დან საქ­მი­ა­ნობს. დღეს, რაც მას ყვე­ლას­გან გა­მო­არ­ჩევს, ექ­სტრა­ვა­გან­ტუ­ლი კონ­ცეპტ-სივ­რცე­ე­ბია.

კონ­სტან­ტი­ნემ რამ­დე­ნი­მე წლის წინ სა­კუ­თა­რი რეს­ტო­რა­ნი გახ­სნა, რო­მე­ლიც ალ­ბათ, თბი­ლი­სის ყვე­ლა რეს­ტო­რან­ზე პა­ტა­რა ზო­მი­საა და სტუ­მა­რი სა­კუ­თა­რი კერ­ძის მზა­დე­ბის პრო­ცესს თა­ვად­ვე აკ­ვირ­დე­ბა. თე­დე­ლურ­მა ორი მსგავ­სი სივ­რცე შექ­მნა და თბი­ლის­ში ორი­ვე გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი პო­პუ­ლა­რო­ბით სარ­გებ­ლობს ტუ­რის­ტებ­ში.

2018 წელს კონ­სტან­ტი­ნე თე­დე­ლურ­მა Gault&Millau-ს ნო­მი­ნა­ცია - "ახალ­გაზ­რდა ტა­ლან­ტი" მო­ი­გო. „მას­ტერ­შე­ფის“ ჟი­უ­რის ყვე­ლა­ზე ექ­სტრა­ვა­გან­ტუ­ლი და არა­ორ­დი­ნა­ლუ­რი წევ­რი, კონ­სტან­ტი­ნე თე­დე­ლუ­რი AMBEBI.GE-ს სა­კუ­თარ ის­ტო­რი­ას უა­მობს:

- თავ­და­პირ­ვე­ლად, მოყ­ვა­რუ­ლის დო­ნე­ზე, ჩემ­თვის, სახ­ლში ვამ­ზა­დებ­დი. ინ­სტი­ტუ­ტის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ, ბერ­ლინ­ში წა­ვე­დი სას­წავ­ლებ­ლად. ერთი წლის შემ­დეგ მივ­ხვდი, რომ გა­რეთ კვე­ბა ძა­ლი­ან ძვი­რი მიჯ­დე­ბო­და და გა­დავ­წყვი­ტე შე­მე­ძი­ნა პრო­დუქ­ტე­ბი და დე­დის დახ­მა­რე­ბით, ტე­ლე­ფონ­ზე ჩა­მო­კი­დე­ბულს შე­მექ­მნა ქარ­თუ­ლი კერ­ძე­ბი, რომ­ლე­ბიც ნელ-ნელა ჩემ­თვის ნოს­ტალ­გი­უ­რი ხდე­ბო­და.

მე და ჩემს ახ­ლად შე­ძე­ნილ უცხო­ელ მე­გობ­რებს ასე­თი ტრა­დი­ცია გაგ­ვიჩ­ნდა, რომ დას­ვე­ნე­ბის დღე­ებ­ში სახ­ლში უნდა მოგ­ვემ­ზა­დე­ბი­ნა ჩვე­ნი ქვეყ­ნის კერ­ძე­ბი და სახ­ლში უნდა დაგ­ვე­გე­მოვ­ნე­ბი­ნა. ასე, ნელ-ნელა შე­მო­ი­პა­რა ეს პრო­ფე­სია ჩემ­ში. და­ახ­ლო­ე­ბით, ერთ წე­ლი­წად­ში და­ვი­წყე სტუ­დენ­ტუ­რი სა­მუ­შა­ოს ძებ­ნა და ყვე­ლა­ზე ახ­ლოს რაც იყო, ქარ­თულ რეს­ტო­რანს მი­ვაკ­ვლიე, რო­მელ­მაც 2-კვი­რი­ა­ნი გა­მო­საც­დე­ლი ვადა მომ­ცა. გა­ვი­ა­რე გა­მო­საც­დე­ლი დროც და გარ­კვე­უ­ლი პე­რი­ო­დის შემ­დეგ, ამ რეს­ტორ­ნის შეფი გავ­ხდი.

ეს იყო 2006 წელი, 22 წლის ვი­ყა­ვი.

- ამ დროს გა­და­წყვი­ტეთ, რომ ეს ნამ­დვი­ლად თქვე­ნი პრო­ფე­სია იყო და გსურ­დათ, კა­რი­ე­რა ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით გა­გეგ­რძე­ლე­ბი­ნათ?

- ეს იყო პრო­ფე­სია, რო­მე­ლიც მსი­ა­მოვ­ნებ­და და ეს იყო საქ­მე, რომ­ლის კე­თე­ბის დრო­საც არ ვიღ­ლე­ბო­დი. კუ­ლი­ნა­რია ისე შე­მო­ვი­და და დაჯ­და ჩემ­ში, რომ შემ­დეგ ვე­ღარ გა­ვუშ­ვი.

1 წლის თავ­ზე ქარ­თუ­ლი რეს­ტორ­ნი­დან წა­მო­ვე­დი და შემ­დეგ ძა­ლი­ან ცოტა ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვი­მუ­შა­ვე რუ­სულ რეს­ტო­რან­ში, ამის შემ­დეგ გა­და­ვე­დი გერ­მა­ნულ­ში. სა­ბო­ლო­ოდ ისევ ქარ­თულ რეს­ტო­რან­ში გა­ვაგ­რძე­ლე მუ­შა­ო­ბა, რო­მე­ლიც იმ დროს იხ­სნე­ბო­და.

- თქვენ გაქვთ ყვე­ლა მზა­რე­უ­ლის­გან გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი კონ­ცეფ­ცი­ე­ბი. სა­ი­დან იღებთ ინ­სპი­რა­ცი­ას?

- მსოფ­ლი­ოს მას­შტა­ბით რომ მო­ძებ­ნოთ, ჩემს კონ­ცეფ­ცი­ას ანა­ლო­გი არ აქვს. შე­მიძ­ლია, თა­მა­მად ვთქვა, რომ მე­ო­რე დღეს­ვე დავ­კე­ტავ კარს, თუ ამის ანა­ლოგს სად­მე მი­პოვ­ნით.

რო­დე­საც სა­ქარ­თვე­ლო­ში ვბრუნ­დე­ბო­დი, მინ­დო­და, გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი რეს­ტო­რა­ნი გა­მე­კე­თე­ბი­ნა, სა­დაც ადა­მი­ა­ნი სახ­ლში იგ­რძნობ­და თავს. ჩემი ამო­ცა­ნა იყო, რომ სტუ­მა­რი ყო­ფი­ლი­ყო კომ­ფორ­ტუ­ლად, მი­ე­ღო მაქ­სი­მა­ლუ­რი სი­ა­მოვ­ნე­ბა კერ­ძე­ბის­გან და მაქ­სი­მა­ლუ­რად ახ­ლოს ყო­ფი­ლი­ყო მზა­დე­ბის პრო­ცეს­თან.

პირ­ვე­ლი რეს­ტო­რა­ნი სამ­წლი­ნა­ხევ­რის წინ გავ­ხსე­ნი და მგო­ნი, სა­ქარ­თვე­ლო­ში ყვე­ლა­ზე პა­ტა­რა რეს­ტო­რა­ნი მაქვს, მთლი­ა­ნი სივ­რცე 19,7 კვად­რა­ტუ­ლი მეტ­რია, სა­დაც ერ­თი­ან­დე­ბა სას­ტუმ­რო მა­გი­და, კერ­ძე­ბის მო­სამ­ზა­დე­ბე­ლი სივ­რცე და სანკვან­ძი.

რეს­ტო­რანს სა­ხე­ლი არ აქვს, მაქვს ერთი დრო­შა, რო­მელ­ზეც და­ტა­ნი­ლია გერ­ბი, ჩემი სტა­ტუ­სი და სა­ხე­ლი და გვა­რი. მე­ო­რე რეს­ტო­რა­ნი „შე­ფის ბე­ბია" - ყვე­ლა­ფე­რი ძა­ლი­ან გამჭვირ­ვა­ლეა, არის ერთი ძი­რი­თა­დი ოთა­ხი, სა­დაც სტუმ­რის კერ­ძი მის თვალ­წინ მზად­დე­ბა, თი­თო­ე­უ­ლი ჩემი ვახ­შა­მი, მას­ტერკლა­სია.

ერ­თმა­გი­დი­ან რეს­ტო­რან­ში კერ­ძებს თა­ვად ვამ­ზა­დებ. ხოლო მე­ო­რე სივ­რცე­ში სა­ხე­ლად - „შე­ფის ბე­ბია“, ორი პა­ტა­რა ოთა­ხია. სა­ერ­თო ჯამ­ში ამ სივ­რცე­ში 24 ადა­მი­ან­ზე მე­ტის ად­გი­ლი არ არის. სამ­ზრე­უ­ლო­ში დგას ბე­ბია, რო­მე­ლიც ჩემ მიერ შექ­მნი­ლი რე­ცეპ­ტე­ბით ბე­ბი­ურ ქარ­თულ კერ­ძებს ამ­ზა­დებს.

ეს კონ­ცეფ­ცია გან­სხვა­ვე­ბუ­ლია, არის ახა­ლი გემო, სტუ­მა­რი კმა­ყო­ფი­ლია. ჩემი სტუმ­რე­ბის 90% უცხო­ე­ლია, რომ­ლე­ბიც ერ­თმა­ნეთ­ში ავ­რცე­ლე­ბენ რეს­ტორ­ნის შე­სა­ხებ ინ­ფორ­მა­ცი­ას და სა­ნამ ჩა­მოვ­ლენ, მა­ნამ­დე აკე­თე­ბენ რე­ზერ­ვა­ცი­ას.

- თქვე­ნი, რო­გორც „მას­ტერ­შე­ფის“ ჟი­უ­რის წევ­რის მო­სა­ხიბ­ლად, არის თუ არა სა­ჭი­რო გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ვი­ზუ­ა­ლის მქო­ნე კერ­ძე­ბის მომ­ზა­დე­ბა?

- რა თქმა უნდა, ვი­ზუ­ა­ლი კერძს უნდა ჰქონ­დეს, "თვა­ლი ჭამს"! მაგ­რამ, მთე­ლი ეს კონ­კურ­სი მა­ინც გე­მო­ებ­ზეა აწყო­ბი­ლი. კონ­კურ­სან­ტმა გემო უნდა „და­მა­ნა­ხოს“.

თუ ისეთ ადა­მი­ანს ვნა­ხავთ, რო­მელ­საც კრე­ა­ტი­ვი არ ექ­ნე­ბა, მაგ­რამ ტექ­ნი­კუ­რად გა­მარ­თულ გემ­რი­ელ კერძს მო­მაწ­ვდის, ის უკვე ჩემ­თვის კარ­გი ტექ­ნი­კო­სია, რო­მელ­საც და­ვეყ­რდნო­ბი იმ გე­მოს გად­მო­ცე­მა­ში, რო­მელ­საც მე მას მი­ვაწ­ვდი. ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი ბევ­რად უფრო მნიშ­ვნე­ლო­ვან­ნი არი­ან ჩვენს სივ­რცე­ში, ვიდ­რე ყვე­ლა მე­ო­რე „კრე­ა­ტი­უ­ლი“.

- რამ­დე­ნად მკაც­რი ხართ „მას­ტერ­შე­ფის“ კონ­კურ­სან­ტე­ბის შე­ფა­სე­ბი­სას?

- მი­მაჩ­ნია, რომ ვარ ობი­ექ­ტუ­რი. ჯერ ვარ თვითკრი­ტი­კო­სი და შემ­დეგ ვაკ­რი­ტი­კებ სხვას. „ჩარ­ჩოს“ არ გა­დავ­დი­ვარ, კერ­ძის გარ­შე­მო ვტრი­ა­ლებ, აღ­ვნიშ­ნავ იმას, თუ რა და­ზი­ა­ნე­ბა აქვს კერძს, რო­გო­რი გა­მარ­თუ­ლია, არის თუ არა მი­სა­ღე­ბი. შე­იძ­ლე­ბა, ვი­ღა­ცის­თვის მწა­რეა ჩემი კრი­ტი­კა, ვი­ღა­ცის­თვის ასა­ტა­ნიც, მაგ­რამ მი­მაჩ­ნია, რომ ვარ ობი­ექ­ტუ­რი, მკაც­რი და მე­გობ­რუ­ლი.

- რა შე­დე­გებს ელო­დე­ბით შო­უ­დან „მას­ტერ­შე­ფი“?

- ჩემ­თვის ეს პრო­ექ­ტი, რა თქმა უნდა, ახა­ლი გა­მოწ­ვე­ვაა, სა­ინ­ტე­რე­სოა, მეც ექ­სპე­რი­მენ­ტის მო­ნა­წი­ლე ვარ, რად­გან ალ­ბათ უფრო მე­ტად გან­ვიც­დი, ვიდ­რე კონ­კურ­სან­ტე­ბი. როცა ჟი­უ­რის წევ­რი ხარ, თი­თო­ე­ულ სი­ტყვას, თი­თო­ე­ულ შენს ჟესტს, თი­თო­ე­ულ გა­მო­ხედ­ვას ძა­ლი­ან დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს, რო­გორც კონ­კურ­სან­ტის­თვის, ასე­ვე მა­ყუ­რებ­ლის­თვის, რო­მე­ლიც მხო­ლოდ ვი­ზუ­ალს ხე­დავს კერ­ძი­სას და ვერ გრძნობს გე­მოს.

ჩემი ამო­ცა­ნაა სწო­რად გა­დავ­ცე კონ­კურ­სან­ტის გემო სა­ზო­გა­დო­ე­ბას და გა­სა­გე­ბად ავ­ხსნა ის შეც­დო­მე­ბი, რაც მას­შია. ამ დროს კი, გა­დი­ხარ ბეწ­ვის ხიდ­ზე, რომ ეს არ იყოს აგ­რე­სი­უ­ლი და ვი­ღა­ცა­ში ზი­ზღი არ გა­მო­იწ­ვიო.

ვე­ლო­დე­ბი, რომ კუ­ლი­ნა­რია სა­ქარ­თვე­ლო­ში გან­ვი­თარ­დე­ბა. სა­სურ­ვე­ლია, დამ­კვიდ­რდეს ახა­ლი სტან­დარ­ტე­ბი! ხოლო იმ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ კონ­კურ­სანტს ძვე­ლი გე­მო­ე­ბის კონ­ცეფ­ცია აქვს და ასე­თი მი­მარ­თუ­ლე­ბით მი­დის, რა თქმა უნდა, მი­სა­ღე­ბია და და­სა­ფა­სე­ბე­ლი, მაგ­რამ ამას­თან კერ­ძის სიმ­სუ­ბუ­ქე­ზე აქ­ცენ­ტიც აუ­ცი­ლე­ბე­ლია.

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ზურაბ ჯაფარიძეს საგამოძიებო კომისიის მოთხოვნის შეუსრულებლობის საქმეზე, 7 თვით თავისუფლების აღკვეთა მიესაჯა, ასევე აეკრძალა 2 წლის ვადით თანამდებობის დაკავება
ავტორი:

ყველაზე არაორდინალური ქართველი შეფი, რომელიც თბილისში ექსტრავაგანტულ სივრცეებს ქმნის - "მასტერშეფის" კონკურსანტმა გემო უნდა "დამანახოს"

ყველაზე არაორდინალური ქართველი შეფი, რომელიც თბილისში ექსტრავაგანტულ სივრცეებს ქმნის - "მასტერშეფის" კონკურსანტმა გემო უნდა "დამანახოს"

ის ჯერ კიდევ 22 წლის ასაკში, ბერლინში მდებარე ქართული რესტორნის შეფ-მზარეული იყო. ყველაფერი კი ჰობით დაიწყო, რომელიც საყვარელ პროფესიად იქცა.

"მასტერშეფის" ჟიურის ერთ-ერთი ყველაზე კრეატიული და არაორდინალური ჟიურის წევრი, კონსტანტინე თედელური სარესტორნო სივრცეში 2006 წლიდან საქმიანობს. დღეს, რაც მას ყველასგან გამოარჩევს, ექსტრავაგანტული კონცეპტ-სივრცეებია.

კონსტანტინემ რამდენიმე წლის წინ საკუთარი რესტორანი გახსნა, რომელიც ალბათ, თბილისის ყველა რესტორანზე პატარა ზომისაა და სტუმარი საკუთარი კერძის მზადების პროცესს თავადვე აკვირდება. თედელურმა ორი მსგავსი სივრცე შექმნა და თბილისში ორივე განსაკუთრებული პოპულარობით სარგებლობს ტურისტებში.

2018 წელს კონსტანტინე თედელურმა Gault&Millau-ს ნომინაცია - "ახალგაზრდა ტალანტი" მოიგო. „მასტერშეფის“ ჟიურის ყველაზე ექსტრავაგანტული და არაორდინალური წევრი, კონსტანტინე თედელური AMBEBI.GE-ს საკუთარ ისტორიას უამობს:

- თავდაპირველად, მოყვარულის დონეზე, ჩემთვის, სახლში ვამზადებდი. ინსტიტუტის დამთავრების შემდეგ, ბერლინში წავედი სასწავლებლად. ერთი წლის შემდეგ მივხვდი, რომ გარეთ კვება ძალიან ძვირი მიჯდებოდა და გადავწყვიტე შემეძინა პროდუქტები და დედის დახმარებით, ტელეფონზე ჩამოკიდებულს შემექმნა ქართული კერძები, რომლებიც ნელ-ნელა ჩემთვის ნოსტალგიური ხდებოდა.

მე და ჩემს ახლად შეძენილ უცხოელ მეგობრებს ასეთი ტრადიცია გაგვიჩნდა, რომ დასვენების დღეებში სახლში უნდა მოგვემზადებინა ჩვენი ქვეყნის კერძები და სახლში უნდა დაგვეგემოვნებინა. ასე, ნელ-ნელა შემოიპარა ეს პროფესია ჩემში. დაახლოებით, ერთ წელიწადში დავიწყე სტუდენტური სამუშაოს ძებნა და ყველაზე ახლოს რაც იყო, ქართულ რესტორანს მივაკვლიე, რომელმაც 2-კვირიანი გამოსაცდელი ვადა მომცა. გავიარე გამოსაცდელი დროც და გარკვეული პერიოდის შემდეგ, ამ რესტორნის შეფი გავხდი.

ეს იყო 2006 წელი, 22 წლის ვიყავი.

- ამ დროს გადაწყვიტეთ, რომ ეს ნამდვილად თქვენი პროფესია იყო და გსურდათ, კარიერა ამ მიმართულებით გაგეგრძელებინათ?

- ეს იყო პროფესია, რომელიც მსიამოვნებდა და ეს იყო საქმე, რომლის კეთების დროსაც არ ვიღლებოდი. კულინარია ისე შემოვიდა და დაჯდა ჩემში, რომ შემდეგ ვეღარ გავუშვი.

1 წლის თავზე ქართული რესტორნიდან წამოვედი და შემდეგ ძალიან ცოტა ხნის განმავლობაში ვიმუშავე რუსულ რესტორანში, ამის შემდეგ გადავედი გერმანულში. საბოლოოდ ისევ ქართულ რესტორანში გავაგრძელე მუშაობა, რომელიც იმ დროს იხსნებოდა.

- თქვენ გაქვთ ყველა მზარეულისგან განსხვავებული კონცეფციები. საიდან იღებთ ინსპირაციას?

- მსოფლიოს მასშტაბით რომ მოძებნოთ, ჩემს კონცეფციას ანალოგი არ აქვს. შემიძლია, თამამად ვთქვა, რომ მეორე დღესვე დავკეტავ კარს, თუ ამის ანალოგს სადმე მიპოვნით.

როდესაც საქართველოში ვბრუნდებოდი, მინდოდა, განსხვავებული რესტორანი გამეკეთებინა, სადაც ადამიანი სახლში იგრძნობდა თავს. ჩემი ამოცანა იყო, რომ სტუმარი ყოფილიყო კომფორტულად, მიეღო მაქსიმალური სიამოვნება კერძებისგან და მაქსიმალურად ახლოს ყოფილიყო მზადების პროცესთან.

პირველი რესტორანი სამწლინახევრის წინ გავხსენი და მგონი, საქართველოში ყველაზე პატარა რესტორანი მაქვს, მთლიანი სივრცე 19,7 კვადრატული მეტრია, სადაც ერთიანდება სასტუმრო მაგიდა, კერძების მოსამზადებელი სივრცე და სანკვანძი.

რესტორანს სახელი არ აქვს, მაქვს ერთი დროშა, რომელზეც დატანილია გერბი, ჩემი სტატუსი და სახელი და გვარი. მეორე რესტორანი „შეფის ბებია" - ყველაფერი ძალიან გამჭვირვალეა, არის ერთი ძირითადი ოთახი, სადაც სტუმრის კერძი მის თვალწინ მზადდება, თითოეული ჩემი ვახშამი, მასტერკლასია.

ერთმაგიდიან რესტორანში კერძებს თავად ვამზადებ. ხოლო მეორე სივრცეში სახელად - „შეფის ბებია“, ორი პატარა ოთახია. საერთო ჯამში ამ სივრცეში 24 ადამიანზე მეტის ადგილი არ არის. სამზრეულოში დგას ბებია, რომელიც ჩემ მიერ შექმნილი რეცეპტებით ბებიურ ქართულ კერძებს ამზადებს.

ეს კონცეფცია განსხვავებულია, არის ახალი გემო, სტუმარი კმაყოფილია. ჩემი სტუმრების 90% უცხოელია, რომლებიც ერთმანეთში ავრცელებენ რესტორნის შესახებ ინფორმაციას და სანამ ჩამოვლენ, მანამდე აკეთებენ რეზერვაციას.

- თქვენი, როგორც „მასტერშეფის“ ჟიურის წევრის მოსახიბლად, არის თუ არა საჭირო განსაკუთრებული ვიზუალის მქონე კერძების მომზადება?

- რა თქმა უნდა, ვიზუალი კერძს უნდა ჰქონდეს, "თვალი ჭამს"! მაგრამ, მთელი ეს კონკურსი მაინც გემოებზეა აწყობილი. კონკურსანტმა გემო უნდა „დამანახოს“.

თუ ისეთ ადამიანს ვნახავთ, რომელსაც კრეატივი არ ექნება, მაგრამ ტექნიკურად გამართულ გემრიელ კერძს მომაწვდის, ის უკვე ჩემთვის კარგი ტექნიკოსია, რომელსაც დავეყრდნობი იმ გემოს გადმოცემაში, რომელსაც მე მას მივაწვდი. ეს ადამიანები ბევრად უფრო მნიშვნელოვანნი არიან ჩვენს სივრცეში, ვიდრე ყველა მეორე „კრეატიული“.

- რამდენად მკაცრი ხართ „მასტერშეფის“ კონკურსანტების შეფასებისას?

- მიმაჩნია, რომ ვარ ობიექტური. ჯერ ვარ თვითკრიტიკოსი და შემდეგ ვაკრიტიკებ სხვას. „ჩარჩოს“ არ გადავდივარ, კერძის გარშემო ვტრიალებ, აღვნიშნავ იმას, თუ რა დაზიანება აქვს კერძს, როგორი გამართულია, არის თუ არა მისაღები. შეიძლება, ვიღაცისთვის მწარეა ჩემი კრიტიკა, ვიღაცისთვის ასატანიც, მაგრამ მიმაჩნია, რომ ვარ ობიექტური, მკაცრი და მეგობრული.

- რა შედეგებს ელოდებით შოუდან „მასტერშეფი“?

- ჩემთვის ეს პროექტი, რა თქმა უნდა, ახალი გამოწვევაა, საინტერესოა, მეც ექსპერიმენტის მონაწილე ვარ, რადგან ალბათ უფრო მეტად განვიცდი, ვიდრე კონკურსანტები. როცა ჟიურის წევრი ხარ, თითოეულ სიტყვას, თითოეულ შენს ჟესტს, თითოეულ გამოხედვას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს, როგორც კონკურსანტისთვის, ასევე მაყურებლისთვის, რომელიც მხოლოდ ვიზუალს ხედავს კერძისას და ვერ გრძნობს გემოს.

ჩემი ამოცანაა სწორად გადავცე კონკურსანტის გემო საზოგადოებას და გასაგებად ავხსნა ის შეცდომები, რაც მასშია. ამ დროს კი, გადიხარ ბეწვის ხიდზე, რომ ეს არ იყოს აგრესიული და ვიღაცაში ზიზღი არ გამოიწვიო.

ველოდები, რომ კულინარია საქართველოში განვითარდება. სასურველია, დამკვიდრდეს ახალი სტანდარტები! ხოლო იმ შემთხვევაში, თუ კონკურსანტს ძველი გემოების კონცეფცია აქვს და ასეთი მიმართულებით მიდის, რა თქმა უნდა, მისაღებია და დასაფასებელი, მაგრამ ამასთან კერძის სიმსუბუქეზე აქცენტიც აუცილებელია.

ფილმი, რომელიც გია ყანჩელის ცხოვრების შესახებ ყვება - 23 ნოემბერს "სევდის ანგელოზების" პრემიერა შედგება

"დედას დღეს მაინც გავახსენდები?" - მარტა ბარამიძის გულახდილი პასუხები

"საფრანგეთის უნივერსიტეტი, სადაც  ვსწავლობდი, სალომე ზურაბიშვილმა და შვიდმა პრეზიდენტმა დაამთავრა" -  რა გეგმები აქვს "ევროვიზიაზე" თამარ კაკალაშვილს