„ქრონიკული დაღლილობის სურნელი“ და პირველი ქართველი მწერალი, რომელიც აზიის წამყვან კულტურულ-ლიტერატურულ ფესტივალზე მიიწვიეს

ქართველი მწერალი ბალიზე, აზიის წამყვან კულტურულ-ლიტერატურულ ფესტივალ UBUD WRITERS & READERS FESTIVAL-ზე პირველად მიიწვიეს. ეს მწერალი ალეკო შუღლაძეა, რომელიც თავის რომანს “გადამალვა“ 23-27 ოქტომბერს სამ ლიტერატურულ ღონისძიებაზე წარადგენს.

ნაწარმოებმა დიდი მოწონება დაიმსახურა ქართველ მკითხველშიც. ის 2017 წელს პრემია „საბას“ მფლობელია ნომინაციაში წლის საუკეთესო რომანი. მალე კი გამომცემლობა „პალიტრა L” ავტორის ახალ რომანს „ქრონიკული დაღლილობის სურნელი“ გამოსცემს. როგორც ავტორი განმარტავს, ეს რომანი გარკვეულწილად „გადამალვის“ გაგრძელებაა, თუმცა, მეორე მხრივ, ემიჯნება კიდეც მას.

ახალ რომანში ავტორი მსუბუქი იუმორისა და ადამიანურ გრძნობების პარალელურად, ძალიან ღრმა და ეგზისტენციალურ თემებზე ფიქრს სთავაზობს მკითხველს და უამრავ რამეზე უცვლის წარმოდგენას. წიგნის წარდგენა 23 მაისს გაიმართება.

რა მთავარი სათქმელი აკავშირებს ერთმანეთთან „გადამალვასა“ და თქვენს ახალ რომანს „ქრონიკული დაღლილობის სურნელს“?

მე მინდოდა ტრილოგიის გაკეთება. სწორედ ამიტომ მეორე რომანი, როგორც ტრილოგიის მეორე ნაწილი, ისე ჩავიფიქრე. პირველ რომანში საერთოდ სხვა სიუჟეტია, მეორეში კი საერთოდ სხვა. მინდა მესამე რომანის დაწერაც, სადაც ასევე განსხვავებული სიუჟეტი განვითარდება. საბოლოოდ, ეს სამი ნაწარმოები ტრილოგიის ნაწილები გახდებიან. თუმცა, ცალკეც შესაძლებელი იქნება თითეული მათგანის წარმოდგენა. "გადამალვასთან" შედარებით, "ქრონიკული დაღლილობის სურნელი" გაცილებით უფრო სიუჟეტურია. უფრო მეტად იგრძნობა დინამიურობა. აქ დეტექტიური ხაზის შემოღებაც დამჭირდა. ეს ხაზი პირველ ნაწილშიც ჩანს. ზოგადად, მიყვარს, რომანში მსგავსი რაღაცების შემოტანა, რადგან ჩემში დევს ეს ძიების მომენტი.

ძალიან საინტერესოდ ჟღერს თქვენი ახალი რომანის სახელი. არის თუ არა ის ავტობიოგრაფიული ნაწარმოები?

როგორც „გადამალვა" ეს ნაწარმოებიც ავტობიოგრაფიულ ელემენტებს შეიცავს, მაგრამ გარდა ამისა, კიდევ დაემატა, ირეალური სამყაროც, მაგიური რეალიზმიც. ამიტომ ამას მთლად ავტობიოგრაფიულსაც ვერ დავარქმევთ. ჩემი რუსეთში ყოფნის რამდენიმე ეპიზოდი გავაერთიანე ამ რომანში.

მთავარი გმირი საშა ხუბოვი ჩემი ალტერ ეგოა. დაახლოებით ოთხმოცდაათი პროცენტი ამ პერსონაჟის ცხოვრებიდან ავტობიოგრაფიულია. სხვათაშორის უნივერსიტეტში მეც საშას მეძახდნენ, რადგან ალექსანდრე მქვია. გვარს რაც შეეხება ეს დედაჩემის გვარია, რომელიც "გადამალვაშიც" გვხვდება. ანუ ძირითადად ეს პერსონაჟი გადმოსცემს ჩემს მთავარ სათქმელს. თუმცა, რა თქმა უნდა, ნაწარმოების სხვა დანარჩენ გმირებშიც ჩავდე რაღაც ისეთი, რაც ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.

წერა 1990-იან წლებში დაიწყეთ, თუმცა შემდეგ 15 წლიანი პაუზა გქონდათ, ვიდრე „გადამალვას“ დაწერდით. რატომ ამხელა პაუზა და რას ნიშნავს ეს პერიოდი თქვენთვის?

მართალია, წერა 1990-იანი წლების დასაწყისში დავიწყე. 2002 წელს დავბეჭდე რომანი „სამსარა“, რომლის შემდეგაც 15 წელი გაჩერებული ვიყავი. ამ დროს დამაინტერესა სულიერმა საკითხებმა, მატერიალური უკანა პლანზე გადავიდა. სწორედ ამიტომ ამ ყველაფრის პარალელურად წერა გამიჭირდა. საკუთარი თავის ძიება დავიწყე, წავედი ინდოეთში, სადაც მყავდა მასწავლებელი, გურუ, რომელსაც მოწაფეები მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხიდან ჰყავდა და მეც მისი მოწაფე გავხდი. ვსწავლობდი ვაიშნავიზმს. ვაიშნავები კრიშნას მიმდევრები არიან. მეც ამ პრაქტიკას მივდევ დღემდე. თუმცა, 2010 წელს გარდაიცვალა ჩემი მასწავლებელი და მეც მთლიანად საქართველოზე გადმოვერთე. 2014 წელს დედაჩემიც გარდაიცვალა. ამ ყველაფრის მერე ჩემში ისევ ძველმა, ხელოვნებისადმი მიდრეკილებამ გაიღვიძა და წერის გაგრძელება მომინდა. საკუთარ საქმეს დავუბრუნდი.

მკითხველი ხშირად აღნიშნავს, რომ გამორჩეული წერის სტილი გაქვთ. ამ მიმართულებით თქვენთან ახლოს რომელი მწერიალია?

ასეთი ხუთი ავტორი მახსენდება. ესენია: ალბერ კამიუ, მიხაელ ბულგაკოვი, მილან კუნდერა, ჩარლზ ბუკოვსკი და დოსტოევსკი. სხვათაშორის, ვინც ჩემი ახალი რომანი წაიკითხა, ერთხმად აღნიშნა, რომ ის ნაწილობრივ ჰგავს დოსტოევსკის ერთ-ერთ რომანს. რაღაც მხრივ ვეთანხმები. განწყობა, რომელიც ამ ავტორს აქვს, მსურდა, რომ მეც აღმეწერა. მე ის ჩემი ხედვით დავანახე მკითხველს. მინდოდა, ყველაფერი, რაც მე შევნიშნე, ქართული რეალობისთვისაც მეჩვენებინა.

რაც შეეხება კუნდერას, მისმა შემოქმედებამ ასევე ძალიან დამაფიქრა. ის ღრმაა. ასევე დიდი გავლენა იქონია ჩარლზ ბუკოვსკიმაც.

ზოგადად, ჩემი აზრით, მწერალი სხვა მწერლებზეა აგებული და რაღაც მხრივ, სხვის გამოცდილებას იყენებს. თითქმის შეუძლებელია, რომ პირდაპირ, ამ ყველაფრის გარეშე რაღაც ახალი მოიგონო. რაც შეეხება ქართველ ავტორებს, ვაჟა-ფშაველას გავიხსენებდი. იმ სიძლიერის, სიმტკიცის, თავისუფლებისა და სილაღის, რაც მის ნაწარმოებებს ახასიათებს, სწორად აღწერა ძალიან რთულია და ჯერ-ჯერობით მიჭირს.

რომანებს გამოცემამდე ვის აკითხებთ და მათ რჩევებს თუ ითვალისწინებთ?

ასეთი ადამიანები, რა თქმა უნდა, მყავს. „გადამალვაც“ წავაკითხე ჩემს მეგობრებს და ახალი რომანიც დაახლოებით 5 ადამიანს ვაჩვენე. მოეწონათ და რჩევებიც მომცეს, ყველამ სხვადასხვა რამ მითხრა. ზოგი გავითვალისწინე, ზოგი - არა. მაგალითად, მეგობრების რჩევით, ფინალი შევცვალე ნაწილობრივ. რომანის სახელწოდების შერჩევისასაც ჩემს ორ მეგობარს ვკითხე რჩევა. საინტერესო იყო ასე მუშაობა.

ქრონიკული დაღლილობის სურნელის შეძენა წიგნის მაღაზიებში უკვე შესაძლებელია, წარდგენა კი 23 მაისს, 19:00 საათზე ბიბლუსი გალერეაში (კანდელაკის ქუჩა #7) გაიმართება.

ღონისძიების ბმული: https://www.facebook.com/events/387290798537109/?active_tab=discussion