სო­ფე­ლი ბა­რი­სა­ხო... თბი­ლი­სი­დან 110 კი­ლო­მეტ­რი, რომ­ლის გავ­ლა­საც 3 სა­ა­თი სჭირ­დე­ბა... წლი­დან წლამ­დე შემ­ცი­რე­ბუ­ლი სოფ­ლის მო­სახ­ლე­ო­ბა... სკო­ლის, პან­სი­ო­ნის, ბა­ღი­სა და ამ­ბუ­ლა­ტო­რი­ის­თვის გა­მო­ყო­ფი­ლი ერთი ძვე­ლი შე­ნო­ბა... ზა­ფხუ­ლო­ბით ტუ­რის­ტე­ბი და კა­ფე­ე­ბი, სა­ო­ჯა­ხო სას­ტუმ­რო­ე­ბი... ეს ხევ­სუ­რე­თის ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე ხალ­ხმრა­ვა­ლი და აქ­ტი­უ­რი სო­ფე­ლია, რო­მე­ლიც სი­ნამ­დვი­ლე­ში ძა­ლი­ან პა­ტა­რაა და სულ 150-მდე ადა­მი­ა­ნი ცხოვ­რობს...

16 წლის თა­თია ლი­ქო­კე­ლი და-ძმას­თან ერ­თად ბა­რი­სა­ხოს სა­ჯა­რო სკო­ლა პან­სი­ონ­ში სწავ­ლობს და ცხოვ­რობს. პან­სი­ონ­ში სულ 9 ბავ­შვია, რომ­ლე­ბიც 4 სხვა­დას­ხვა სოფ­ლი­დან და­დი­ან. თა­თია ჭა­ლის­ცი­ხი­და­ნაა, მა­ი­სის და­სა­წყის­ში იქ ჯერ კი­დევ თოვ­და, პა­რას­კევს გაკ­ვე­თი­ლე­ბის შემ­დეგ სახ­ლში ბრუნ­დე­ბა, ორ­შა­ბათს დი­ლით უკვე ბა­რი­სა­ხო­ში სკო­ლა­ში. სწავ­ლა უნდა, პრო­ფე­სი­აც არ­ჩე­უ­ლი აქვს- ვე­ტე­რი­ნა­რია. მერე ისევ სო­ფელ­ში რომ დაბ­რუნ­დეს სახ­ლსაც გა­მო­ად­გეს, თავ­საც და სო­ფელ­საც.

„ბა­რი­სა­ხოს პან­სი­ონ­ში მე­ო­რე კლა­სი­დან ვსწავ­ლობ. ახლა მე­ა­თე კლას­ში ვარ. ჩემი სო­ფე­ლი სკო­ლი­დან 9 კი­ლო­მეტ­რის და­შო­რე­ბი­თაა. თა­ვი­დან პან­სი­ონ­ში ცხოვ­რე­ბა ცოტა გა­მი­ჭირ­და, ახლა კი კარ­გად ვარ. შა­ბათ-კვი­რას სახ­ლში რომ მივ­დი­ვარ, მშობ­ლებს სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ებ­ში ვეხ­მა­რე­ბი. სკო­ლა­ში კი რამ­დე­ნი­მე სა­გა­ნი მა­ინ­ტე­რე­სებს გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად. ესე­ნია ქარ­თუ­ლი, ბი­ო­ლო­გია და ინ­გლი­სუ­რი. თა­ვი­სუ­ფალ დროს ვკი­თხუ­ლობ ან ვქარ­გავ. ქარ­გვა სკო­ლა­ში ვის­წავ­ლე, ქარ­გვის წრე­ზე. ხატ­ვაც წრე­ზე ვის­წავ­ლე. ჩემს ნა­მუ­შევ­რებს ოჯა­ხის წევ­რებ­სა და მე­გობ­რებს ვჩუქ­ნი ხოლ­მე. ეს საქ­მე ძა­ლი­ან მომ­წონს, მაგ­რამ მინ­და ვე­ტე­რი­ნა­რი გა­მო­ვი­დე. ცხო­ვე­ლე­ბიც ძა­ლი­ან მიყ­ვარს და მათი მოვ­ლა მსი­ა­მოვ­ნებს. ამ საქ­მით ჩემს სო­ფელს უფრო და­ვეხ­მა­რე­ბი. მინ­და, რომ გა­ნათ­ლე­ბა თბი­ლის­ში მი­ვი­ღო და შემ­დეგ სო­ფელ­ში დავ­ბრუნ­დე. აქა­უ­რო­ბას­თან სა­მუ­და­მოდ მო­შო­რე­ბა ვერ წარ­მო­მიდ­გე­ნია. ძა­ლი­ან მწყდე­ბა გული, რომ სო­ფე­ლი ნელ-ნელა იც­ლე­ბა და იმე­დი მაქვს, ეს პრო­ცე­სი შე­ჩერ­დე­ბა. ჩემი აზ­რით, ყვე­ლას იმი­ტომ უნდა წას­ვლა, რომ აქ სა­მუ­შაო ად­გი­ლე­ბი არაა, ახალ­გაზ­რდებს არ აქვთ შე­საძ­ლებ­ლო­ბა, რომ მო­მა­ვა­ლი სა­კუ­თა­რი ინ­ტე­რე­სე­ბის მი­ხედ­ვით და­გეგ­მონ. ისე, მინ­და გი­თხრათ, რომ ჩვე­ნი, სკო­ლა-პან­სი­ო­ნის მოს­წავ­ლე­ე­ბის ინ­ტე­რე­სე­ბით რამ­დე­ნი­მე თვის წინ ერთი კომ­პა­ნია, „სა­ქარ­თვე­ლოს ინ­დუსტრი­უ­ლი ჯგუ­ფი“ და­ინ­ტე­რეს­და. ყვე­ლას გვკი­თხეს, რა გვა­ინ­ტე­რე­სებ­და და რა იყო ჩვე­ნი ჰობი. ჰოდა, ახ­ლა­ხანს ამ ინ­ტე­რე­სე­ბის შე­სა­ბა­მი­სად სა­ჩუქ­რე­ბი ჩა­მოგ­ვი­ტა­ნეს. გან­სა­კუთ­რე­ბით წიგ­ნებ­მა გა­მა­ხა­რა. კომ­პი­უ­ტე­რე­ბიც ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ჩვენ­თვის, მაგ­რამ ჩემი აზ­რით, წიგ­ნი მა­ინც შე­უც­ვლე­ლია,“ -ასე ახა­სი­ა­თებს სა­კუ­თარ და სკო­ლა-პან­სი­ო­ნის ცხოვ­რე­ბას თა­თია.

ბა­რი­სა­ხოს სკო­ლა-პან­სი­ო­ნის კი­დევ ერთი მოს­წავ­ლე, 18 წლის გიგი არა­ბუ­ლი უკვე აბი­ტუ­რი­ენ­ტია და სო­ფელს მალე და­ტო­ვებს. ახლა ეროვ­ნუ­ლი გა­მოც­დე­ბის­თვის ემ­ზა­დე­ბა. უნდა მშე­ნე­ბელ-ინ­ჟი­ნე­რი გა­მო­ვი­დეს. თუმ­ცა ჯერ არ იცის, სწავ­ლის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ მშობ­ლი­ურ სო­ფელს და­უბ­რუნ­დე­ბა თუ არა.

„მე სო­ფელ სა­ხი­ლე­დან ვარ, მაგ­რამ ჩემს სო­ფელ­ში სკო­ლა არაა და მე­ო­თხე კლა­სი­დან ბა­რი­სა­ხოს სკო­ლა-პან­სი­ონ­ში ვცხოვ­რობ. აქ ყოფ­ნა ძა­ლი­ან მომ­წონს, მიყ­ვარს ჩემი სკო­ლა. ყვე­ლა­ზე მე­ტად ის­ტო­რია, მა­თე­მა­ტი­კა, ინ­გლი­სუ­რი მა­ინ­ტე­რე­სებს. ჯერ არ მაქვს გა­და­წყვე­ტი­ლი, სად ვი­ცხოვ­რებ მო­მა­ვალ­ში. გა­აჩ­ნია, სამ­სა­ხუ­რი რო­გორ შე­მი­წყობს ხელს, თორე მირ­ჩევ­ნია აქ დავ­რჩე. ყვე­ლა­ზე მე­ტად ის მინ­და, რომ სწავ­ლის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ ჩემს მხა­რეს მივ­ხე­დო. ტექ­ნი­კუ­რი უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში მინ­და ჩა­ბა­რე­ბა. გა­მოც­დე­ბის­თვის სკო­ლა­ში ვმე­ცა­დი­ნე­ობ, მას­წავ­ლე­ბელ­თან მხო­ლოდ ინ­გლი­სურ­ში ვემ­ზა­დე­ბი. გა­მოც­დე­ბის­თვის მომ­ზა­დე­ბა­ში სკო­ლა ძა­ლი­ან მეხ­მა­რე­ბა. ვცდი­ლობ, ჩე­მი­თაც მაქ­სი­მა­ლუ­რად ბევ­რი ვი­მე­ცა­დი­ნო. ვფიქ­რობ, სტუ­დენ­ტო­ბი­სას თბი­ლის­ში ცხოვ­რე­ბა არ იქ­ნე­ბა მარ­ტი­ვი, მაგ­რამ არც აქ ცხოვ­რე­ბაა ად­ვი­ლი. ბევრ რამ გვაკ­ლია აქ. ახალ­გაზ­რდებს გან­ვი­თა­რე­ბი­სა და ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბის­თვის ტექ­ნო­ლო­გი­უ­რი მხარ­და­ჭე­რა გვჭირ­დე­ბა. დღეს ყვე­ლა­ფე­რი კომ­პი­უ­ტე­რით კეთ­დე­ბა. სწო­რედ ამი­ტომ, ძა­ლი­ან გა­მი­ხარ­და GIG-ის სა­ჩუ­ქა­რი კომ­პი­უ­ტე­რე­ბი და სხვა სა­ხის ტექ­ნი­კა, წიგ­ნე­ბი გვა­ჩუ­ქა, სპორ­ტუ­ლი ინ­ვენ­ტა­რი. ეს ჩვენ­თვის ძა­ლი­ან დიდი მო­ტი­ვა­ცი­აა, რომ უკე­თე­სად ვის­წავ­ლოთ, მეტი გა­ვი­გოთ და სა­ბო­ლოო ჯამ­ში მე­ტად და­ვეხ­მა­როთ ჩვენს მხა­რეს. ასე­თი მხარ­და­ჭე­რით შე­საძ­ლე­ბე­ლი გახ­დე­ბა, რომ სო­ფე­ლი არ და­ი­ცა­ლოს, რაც ჩვენს შემ­თხვე­ვა­ში გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, რად­გან ეს სა­ზღვრის­პი­რა სო­ფე­ლია და აუ­ცი­ლე­ბე­ლია, რომ ის უპატ­რო­ნოდ არ დარ­ჩეს,“ - ყვე­ბა გიგი არა­ბუ­ლი.

თა­თი­ა­სა და გი­გის გარ­და, ბა­რი­სა­ხოს სკო­ლა-პან­სი­ონ­ში კი­დევ 7 ბავ­შვი ცხოვ­რობს. სულ სკო­ლა­ში კი 51 ბავ­შვია. რო­გორც სკო­ლის დი­რექ­ტო­რი ლელა არა­ბუ­ლი აღ­ნიშ­ნავს, მთის სოფ­ლებ­ში გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად მონ­დო­მე­ბუ­ლი და მო­ტი­ვი­რე­ბუ­ლი ბავ­შვე­ბი არი­ან. სწო­რედ ამი­ტომ თვი­თო­ნაც, სა­ხელ­მწი­ფო­სა თუ კერ­ძო კომ­პა­ნი­ე­ბის დახ­მა­რე­ბით, ცდი­ლობს მაქ­სი­მა­ლუ­რად ბევ­რი შე­საძ­ლებ­ლო­ბა შეს­თა­ვა­ზოს ბავ­შვებს და გა­აქ­ტი­უ­რე­ბა­ში, რე­ა­ლი­ზა­ცი­ა­ში და­ეხ­მა­როს. ყუ­რა­დღე­ბა ყვე­ლა­ზე მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია მათ­თვის.

„ჩვე­ნი ბავ­შვე­ბი ეროვ­ნულ გა­მოც­დებ­ზე ძა­ლი­ან კარგ შე­დე­გებს იღე­ბენ ხოლ­მე. ქა­ლაქ­ში კლა­სებ­ში სა­შუ­ა­ლოდ 30-40 ბავ­შვია, ჩვენ­თან კი მაქ­სი­მუმ 9. სწო­რედ ამი­ტომ სკო­ლას ხში­რად მო­სამ­ზა­დე­ბელ ცენ­ტრს ვუ­წო­დებ ხოლ­მე. შე­დე­გიც კარ­გი გვაქვს. ვცდი­ლობთ, სა­მა­გა­ლი­თო პე­და­გო­გე­ბი ვი­ყოთ, თუმ­ცა გულ­და­სა­წყვე­ტია, რომ ახალ­გაზ­რდებს მას­წავ­ლებ­ლო­ბა არ უნ­დათ. მათი ინ­ტე­რე­სე­ბის სფე­რო მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნია და ჩვენც ვცდი­ლობთ ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რად ყვე­ლას და­ვეხ­მა­როთ გან­ვი­თა­რე­ბა­ში. ძა­ლი­ან ბევ­რი ტუ­რიზ­მი­თაა და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლი და ჩვე­ნი მხა­რის გან­ვი­თა­რე­ბა უნ­დათ. ბავ­შვე­ბის მხარ­და­ჭე­რა­ში გვეხ­მა­რე­ბა „სა­ქარ­თვე­ლოს ინ­დუსტრი­უ­ლი ჯგუ­ფი“, რო­მელ­მაც ტექ­ნი­კით, წიგ­ნე­ბი­თა და სხვა სა­ჭი­რო ნივ­თე­ბით დაგ­ვა­სა­ჩუქ­რა. ჩვე­ნი ბავ­შვე­ბი მსგავ­სი სა­ჩუქ­რე­ბი­თა და ყუ­რა­დღე­ბით არ არი­ან გა­ნე­ბივ­რე­ბუ­ლი და გვი­ხა­რია, რომ გა­მოჩ­ნდა კომ­პა­ნია, რო­მე­ლიც მათი ინ­ტე­რე­სე­ბის დაკ­მა­ყო­ფი­ლე­ბა­ზე ზრუ­ნავს. მათ მიერ გად­მო­ცე­მუ­ლი კომ­პი­უ­ტე­რე­ბი­თა და წიგ­ნე­ბით შე­იქ­მნე­ბა სივ­რცე, რო­მე­ლიც იქ­ნე­ბა თა­ვი­სუ­ფა­ლი ტი­პის ბიბ­ლი­ო­თე­კა, არა­სა­გაკ­ვე­თი­ლო სივ­რცე, სა­დაც პა­ნი­ოს­ნის მოს­წავ­ლე­ე­ბის­თვის მო­ე­წყო­ბა ფილ­მე­ბის ჩვე­ნე­ბა, გა­ი­მარ­თე­ბა დის­კუ­სი­ე­ბი და ახალ­გაზ­რდებს ზო­გა­დი გა­ნათ­ლე­ბის მი­ღე­ბის შე­საძ­ლებ­ლო­ბა გა­უ­ფარ­თოვ­დე­ბათ. ჩვენც, ჩვე­ნი მხრი­დან, ყვე­ლა­ფერს ვა­კე­თებთ. სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო ხა­სი­ა­თის კლუ­ბე­ბის, ეთ­ნოგ­რა­ფი­უ­ლი, ასე­ვე ხელ­გარ­ჯი­ლო­ბის კლუ­ბის შექ­მნა ვგეგ­მავთ. გვინ­და სპორტდარ­ბა­ზის გა­კე­თე­ბაც, რად­გან ბავ­შვებს უტარ­დე­ბათ ჭად­რა­კის, ძი­უ­დოს, ფა­რი­კა­ო­ბი­სა და ცეკ­ვის გაკ­ვე­თი­ლე­ბი, რის­თვი­საც ძა­ლი­ან მო­უ­წე­სირ­გე­ბე­ლი სივ­რცე გვაქვს გა­მო­ყო­ფი­ლი,“ - გან­მარ­ტავს ლელა არა­ბუ­ლი.

„როცა ზამ­თარ­ში „სა­ქარ­თვე­ლოს ინ­დუსტრი­უ­ლი ჯგუ­ფის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი“ პირ­ვე­ლად ამო­ვიდ­ნენ და ბავ­შვებ­სე­კი­თხე­ბოდ­ნენ ყვე­ლა­ზე მე­ტად რა გჭირ­დე­ბათ, რა ამო­გი­ტა­ნო­თო, ხმა თა­ვი­დან არა­ვინ ამო­ი­ღო. სად იცი­ან მთის ბავ­შვებ­მა პრე­ტენ­ზი­ე­ბის წა­მო­ყე­ნე­ბა ან წუ­წუ­ნი. აქ მთა­ში ბავ­შვო­ბაც სხვა­ნა­ი­რი იცის,“ - და­ა­მა­ტა მან.

რე­გი­ონ­ში კი­დევ ერთი სკო­ლა-პან­სი­ო­ნი სო­ფელ მა­ღა­როს­კარსში მდე­ბა­რე­ობს. სო­ფე­ლი თბი­ლის­თან უფრო ახ­ლო­საა, თუმ­ცა შე­ნო­ბა ბევ­რად უფრო მო­უ­წეს­რი­გე­ბე­ლია, ვიდ­რე ბა­რი­სა­ხო­ში. პან­სი­ონს და მა­ღა­როს­კა­რის ცნო­ბილ სკო­ლას, სა­დაც რა­ზი­კაშ­ვი­ლე­ბი ას­წავ­ლიდ­ნენ ერთი კე­დე­ლი ყოფს. დღეს ორი­ვე შე­ნო­ბა სა­ვა­ლა­ლო მდგო­მა­რე­ო­ბა­შია.

ერთი სას­წრა­ფო რე­ბი­ლი­ტა­ცი­ას სა­ჭი­რო­ებს, მე­ო­რე კი - რო­გორც ის­ტო­რი­უ­ლი ძეგლი აღ­დგე­ნას. სა­ხელ­მწი­ფო პროგ­რა­მის ფარ­გლებ­ში ზა­ფხულ­ში სკო­ლა-პან­სი­ო­ნის შე­ნო­ბის სრუ­ლი რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცია იგეგ­მე­ბა. ზამ­თარ­ში პან­სი­ონს ავე­ჯი: სა­წო­ლე­ბი კა­რა­დე­ბი, ტუმ­ბო­ე­ბი„სა­ქარ­თვე­ლოს ინ­დუსტრი­ულ­მა ჯგუფ­მა“ გა­დას­ცა. გარ­და ამი­სა, კომ­პა­ნი­ამ პან­სი­ო­ნის მოს­წავ­ლე­ე­ბი, ბა­რი­სა­ხოს პან­სი­ო­ნის მოს­წავ­ლე­ე­ბის მსგავ­სად, მათი ინ­ტე­რე­სე­ბის შე­სა­ბა­მი­სად ტექ­ნი­კით, წიგ­ნე­ბით და სხვა სა­ჭი­რო ნივ­თე­ბით და­ა­სა­ჩუქ­რა.

სკო­ლის დი­რექ­ტო­რის თა­მარ თან­დი­ლაშ­ვი­ლის გან­მარ­ტე­ბით, სკო­ლა-პან­სი­ო­ნი 12 სო­ფელს ემ­სა­ხუ­რე­ბა და სა­ერ­თო ჯამ­ში 60 ბავ­შვი სწავ­ლობს.

„პან­სი­ონ­ში 10 ბავ­შვი გვყავს. შე­ნო­ბა ძა­ლი­ან ძვე­ლია, 1987 წელ­საა აშე­ნე­ბუ­ლი და გა­ნახ­ლე­ბა სჭირ­დე­ბა. ამ პი­რო­ბებ­ში ძა­ლი­ან რთუ­ლია, ბავ­შვებს სწავ­ლის­თვის შე­სა­ფე­რი­სი კო­მო­ფორ­ტუ­ლი გა­რე­მო შე­უქ­მნა, თუმ­ცა ჩვენ მაქ­სი­მუმს ვა­კე­თებთ. ამ ეტაპ­ზე კი სკო­ლა­ში არა­ერ­თი კლუ­ბია, მა­გა­ლი­თად, სიმ­ღე­რის, ცეკ­ვის, საბ­რძო­ლო ხე­ლოვ­ნე­ბის. GIG-ის დახ­მა­რე­ბით ახა­ლი ავე­ჯი გვაქვს, ბავ­შვებს ტექ­ნი­კაც აჩუ­ქეს. ვი­მე­დოვ­ნებ, მალე სა­ერ­თო ძა­ლის­ხმე­ვით უკე­თეს პი­რო­ბებ­ში იქ­ნე­ბი­ან ჩვე­ნი ბავ­შვე­ბი. სამ­ზა­რე­უ­ლოს ტექ­ნი­კა: მიქ­სე­რი, კომ­ბა­ი­ნი, ახა­ლი გა­ზ­ქუ­რა და სამ­ზა­რე­უ­ლოს წიგ­ნე­ბი ცალ­კე გა­და­დეს. ისი­ნი სპე­ცი­ა­ლუ­რად თა­მუ­ნას­თვის მო­ი­ტა­ნეს, რო­მელ­მაც გა­ან­დო კი­დეც რომ კუ­ლი­ნა­რო­ბა უნ­დო­და და ამის­თვის ყვე­ლა­ფე­რი ამო­უ­ტა­ნეს. ორ­შა­ბათს რომ ამო­ვა ყვე­ლა­ზე მე­ტად გა­უ­ხარ­დე­ბა,“ - გან­მარ­ტავს სკო­ლის დი­რექ­ტო­რი.

„უჯ­რა­ში ერთი ცალი გამ­ხმა­რი სა­ღე­ბა­ვის კომ­პლექ­ტი და ფუნ­ჯი დევს, აქამ­დე ყვე­ლა ამით სა­რეგბ­ლო­ბა და ახლა ყვე­ლას თა­ვი­სი სა­ხა­ტა­ვე­ბი, ფან­ქრე­ბი, აკავ­რე­ლე­ბი, ფუნ­ჯე­ბი ექ­ნე­ბათ, ისე­ვე რო­გორც წიგ­ნე­ბი, ჭად­რა­კი და სპორ­ტი­უ­ლი ინ­ვენ­ტა­რი. ეს ჩვენ­თვის ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია,“ - და­ა­მა­ტა მან.

მთე­ლი კვი­რა პან­სი­ონ­ში და შა­ბათ-კვი­რა სახ­ლში - ასე­თია მთის ბავ­შვე­ბის ცხოვ­რე­ბა. ხან­და­ხან პან­სი­ონ­ში ყოფ­ნა ურჩვე­ნი­თა, სახ­ლში მი­სუ­ლებს ბევ­რი საქ­მე ხვდე­ბათ ისე­თი სა­ბავ­შვო რომ არ არის, მაგ­რამ მთა­ში დი­დის და პა­ტა­რას სა­კე­თე­ბე­ლი არ იცი­ან, ყევ­ლა ერ­თნა­ი­რად შრო­მობს, სა­ქო­ნელს და­ა­ბი­ნა­ვე­ბენ, მოწ­ვე­ლი­ან, მერე ან თო­ხის ან ბა­რის საქ­მე, ვი­ღა­ცას ფუტ­კა­რი ყავს, წყა­ლია მო­სა­ტა­ნი... საქ­მეს რა გა­მო­ლევს, ხოდა ბავ­შვებ­საც პან­სი­ონ­ში თა­ნა­ტო­ლებ­თან გარ­თო­ბა ურ­ჩევ­ნი­ათ...

ბა­რი­სა­ხო­სა და მა­ღა­როს­კა­რის სკო­ლებ­ში GIG-ის წარ­მო­მად­გენ­ლებ­თან ერ­თად მის სა­ქარ­თვე­ლო ნინი გო­გი­ჩა­იშ­ვი­ლიც ჩა­ვი­და. მის სა­ქარ­თვე­ლო ახალ­გაზ­რდებს ჯან­სა­ღი ცხოვ­რე­ბის წე­სის შე­სა­ხებ ესა­უბ­რა და რჩე­ვე­ბი მის­ცა. ბა­რი­სა­ხო­ში ბავ­შვებ­თან ერ­თად ჭად­რა­კიც ითა­მა­შა, ჭად­რა­კის ფე­დე­რა­ცი­ა­ში მი­ღე­ბუ­ლი ცოდ­ნა ბავ­შვებ­საც გა­უ­ზი­ა­რა.

„მის სა­ქარ­თვე­ლოს რან­გის ფარ­გლებ­ში ეს ჩემ­თვის მე­ო­რე საქ­ველ­მოქ­მე­დო პრო­ექ­ტია. მად­ლო­ბა მინ­და გა­და­ვუ­ხა­დო კომ­პა­ნიაGIG-ის, რომ ამ სი­კე­თის თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე გამ­ხა­და და პრო­ექ­ტში მეც ჩამ­რთო. ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, რომ მა­ღალმთი­ა­ნი სოფ­ლე­ბი არ და­ვი­ვი­წყოთ და მათ ახალ­გაზ­რდო­ბა­ზე ვიზ­რუ­ნოთ. მათ ყვე­ლა ის პი­რო­ბა უნდა ჰქონ­დეთ, რომ სრულ­ფა­სო­ვა­ნი გა­ნათ­ლე­ბა მი­ი­ღონ. GIG-ის დახ­მა­რე­ბა კი მე­ტად მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია, რად­გან ამ სოფ­ლებ­ში­ა­რი­ა­ნა­ხალ­გაზ­რდე­ბი, რომ­ლებ­თაც სჭირ­დე­ბათ წვდო­მა წიგ­ნებ­თან, კომ­პი­უ­ტე­რებ­თან, რათა სა­კუ­თა­რი თა­ვის რე­ა­ლი­ზე­ბა უკეთ შეძ­ლონ,“ - აღ­ნიშ­ნავს ნინი გო­გი­ჩა­იშ­ვი­ლი.

რო­გორც GIG-ში გან­მარ­ტა­ვენ­კომ­პა­ნი­ის 25 წლის იუ­ბი­ლეს­თან და­კავ­ში­რე­ბით, რო­მე­ლიც მას წელს უს­რულ­დე­ბა, სხვა­დას­ხვა საქ­ველ­მოქ­მე­დო პრო­ექ­ტე­ბი იგეგ­მე­ბა.„შეგ­ვეძ­ლო მხი­ა­რუ­ლი სტუმ­რო­ბა მოგ­ვე­წყო, დიდი და გრან­დი­ო­ზუ­ლი მი­ღე­ბა გაგ­ვე­მარ­თა, მაგ­რამ­გა­დავ­წყვი­ტეთ ეს თან­ხე­ბი სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბით აკუ­მუ­ლი­რე­ბუ­ლი­ყო, მთე­ლი წელი ისე დავ­გეგ­მეთ, რომ სხვებს მო­ვუ­წყოთ დღე­სას­წა­უ­ლე­ბი,“ - აცხა­დე­ბენ კომ­პა­ნი­ა­ში.