ხმა, რომელიც ცნობილი სერიალებიდან 20 წელია გვესმის - ეკა ჩხეიძე გვიყვება, რა შეიცვალა "ბლანკოს ქვრივიდან" თურქულ საპნის ოპერებამდე

წლებია ქართველი მაყურებელი უყურებს ბრაზილიურ, ვენესუელურ, თურქულ თუ ინდურ სერიალებს, რომლებსაც ქართველი მსახიობები ახმოვანებენ და ეს ხმები ოჯახის წევრებივით ახლობლად იქცა მათთვის. თუმცა, მსახიობი ეკა ჩხეიძე მაინც გამორჩეულია, რადგანაც ამ საქმეს უკვე 20 წელია ერთგულად ემსახურება.

ეკა იმდენად ცნობილი „ხმაა“, რომ მაყურებელს ის არავისში ეშლება... თავად მსახიობი იმას, რასაც ახმოვანებს, არასდროს უყურებს, უბრალოდ, ეს მისი საქმეა, რომელსაც წლებია აკეთებს.

AMBEBI.GE-მ ეკა ჩხეიძეს ამ წლების და ცნობილი სერიალების მთავარი გმირების გახსენება სთხოვა:

"ეს პერიოდი იყო მარტივიც, სახალისოც, გახმოვანება ჩვენი პროფესიის ერთ-ერთი ნაწილია. კარგი კოლექტივი შევიკრიბეთ, ყველანი - მსახიობები, მეგობრები და თურმე 20-მა წელმაც ისე ჩაიარა, ვერც მივხვდი, ოღონდ, ესეც შემთხვევით გავიგე, როდესაც ნიკა ლომიძემ ერთ-ერთ გადაცემაში ცოტა ხნის წინ მკითხა, - რამდენი ხანია სერიალებს ახმოვანებო? ალბათ, 10 წელზე მეტი-მეთქი. მერე ერთად დავითვალეთ - 20 წელი გამოვიდა.

პირველი სერიალი „ბლანკოს ქვრივი“ იყო... წლების წინ დუტა სხირტლაძე და მე ერთ სპექტაკლზე ვმუშაობდით და მითხრა - „რუსთავი 2“-ზე გახმოვანების სტუდია ყალიბდება, ხმებს ეძებენ, მსახიობები უნდათ და შენი ხმა ალბათ გამოდგებაო, - წავყევი... მე და დუტა დავსხედით ერთად გახმოვანებაზე... მეორე სერიალი „გვადალუპე“ იყო,“ - გვეუბნება ეკა ჩხეიძე, რომელსაც ამ საქმემ დიდი გამოცდილება შესძინა...

"კი, დიდი გამოცდილება მოიტანა - არაფერი აღარ მეშლება, ეს საქმე ძალიან კარგად ვიცი. მართალია, ხელფასმა წლებთან ერთად, საგრძნობლად მოიკლო, მაგრამ ოპტიმიზმს რომ არ კარგავ და სულ რომ გგონია, უკეთესი დრო მოვა, რაღაც გამოსწორდება, შენი საქმის სიყვარულით, ერთმანეთის, კოლექტივის ხათრით, რჩები, არ ღალატობ საქმეს და გახმოვანებაზე მუშაობას განაგრძობ. ეს მდგომარეობა მაქვს ახლა, იმიტომ, რომ სხვა არანაირი ენთუზიაზმი აღარ მამუშავებს იმ ხელფასზე, რაც ახლა გვაქვს. ზოგადად, ხელფასების საქმე კომპანიაში ცუდადაა, რამაც ჩვენზეც იმოქმედა. ბევრი ამის გამო წავიდა კიდეც".

თავად გახმოვანების პროცესზე მსახიობი გვეუბნება, რომ სულაც არ არის რუტინული საქმე:

"ამ ყველაფერს ისე არ უნდა მიუდგე, რომ იტანჯები, თუ ამის გამო წვალობ, მაშინ რაღა გამოვა?! მოკლედ, ჩემთვის ეს ტანჯვას არ წარმოადგენს. მართალია, დახურულ კაბინაში ვიზივარ, თავზე მონიტორი მადგას, ვრცელ ტექსტს ვკითხულობ, მაგრამ არც ეს არის პრობლემა... შუალედებში დასვენებაც შეიძლება".

- ქალ პერსონაჟებს სულ თქვენ ახმოვანებთ?

- გააჩნია, როგორ გადანაწილდება. იყო პერიოდი, როცა ვისხედით ორნი, - ყველა ქალ პერსონაჟს ერთი ქალი ახმოვანებდა, ყველა მამაკაცს - ერთი მამაკაცი. ზოგჯერ ისე ნაწილდება, რომ სულ 4-ნი ვმუშაობთ. ბავშვებს, პატარა გოგნებს სხვა მსახიობი ქალი ახმოვანებს; მე უმეტესად - ქალბატონებს, - ყველაფერი ხასიათის მიხედვით ნაწილდება. გააჩნია, რა სერიალია, რომელ საათზე გადის, ჩემი სერიალები ძირითადად 8 საათზეა. კარგი და საინტერესო იყო, როდესაც ბრაზილიურ სერიალებზე ვმუშაობდით. მშვენიერი მსახიობებიც თამაშობდნენ, ბიუჯეტიც ეტყობოდა პროექტს, კინოსავით იყო, ბრაზილიის ლამაზი კადრები უხდებოდა, სიუჟეტიც ჰქონდა, ამბავი იშლებოდა.

თუმცა თურქულ სერიალებშიც არის კარგი და ცუდი, რომელზეც მთელი საქართველოა "შემჯდარი".

- რა იზიდავთ?

- რა ქნან? სხვანაირად ვერ ერთობიან. ბრაზილიური აღარ გადის, ამიტომ უყურებენ იმას, რასაც უყურებენ. ამერიკულიც გადიოდა და იყო დაბალი ხარისხის ვენესუელური სერიალიებიც. არის ინდურიც და მასაც ჰყავს თავისი მაყურებელი. მოკლედ, რასაც მიაწვდი, ყველაფერს იღებენ. სიმართლე რომ გითხართ, მე არც ერთს ვუყურებ, არ მომწონს. მაგრამ ამის საპირისპიროდ, არსებობს კარგი სერიალები, რომლებსაც ხალხი ინტერნეტში უყურებს. ისე, ქართული ტელევიზიების ეთერით, ბოლო დროს მასობრივად მაინც თურქულს უჩვენებენ.

- თქვენს ამ საქმეში რა არის მნიშვნელოვანი?

- მაყურებელს მშრალად მიაწოდო დიალოგი, იქ არაფერია სათამაშო, რადგანაც თამაშით ყალბი გამოვა, მაგრამ არც დიქტორივით მონოტონურად არ უნდა ილაპარაკო. უბრალოდ, საინტერესო თხრობაა საჭირო, დიალოგი ასე უნდა წარმართო, ხმის ცვლა კი არა, ხასიათი უნდა ცვალო - რამდენად მკაცრია, რბილი, მხიარული პერსონაჟი, იმის მიხედვით უნდა იმოქმედო, რომ მოსაწყენი და მოსაბეზრებელი არ იყოს.

- სერიალის პერსონაჟის ხმით თუ უცნიხართ?

- კი, როგორ არა. ბევრს უთქვამს, - თქვენი ხმა მიყვარსო. თუმცა მგონია, რომ ცხოვრებაში სხვა ხმა მაქვს და იქ სხვა ხმით ვახმოვანებ. ფაქტია, რომ ის მაინც მუდმივ მაყურებელს უფრო ეცნობა. რომ დავუნახივართ, ასეც უთქვამთ, - აი, „რუსთავი 2“-ის ხმაო...

- როდესაც საკუთარი ხმა გესმით სერიალში, რას გრძნობთ?

- კრიტიკულად მომისმენია ჩემი ნამუშევარისთვის და მიფიქრია, ამ სერიაში რაღაც სხვა ხომ არ სჭირდებოდა-მეთქი? განსაკუთრებით მაშინ, როცა ახალი დაწყებულია ხოლმე სერიალი, მაგრამ როდესაც კაბინაში, მიკროფონთან ზიხარ, ამას ვერ გრძნობ და როდესაც უკვე გვერდიდან უყურებ, ამას მერე ამჩნევ.

- თქვენი დაკვირვებით - ვენესუელურ, ბრაზილიურ, თურქულ სერიალებს შორის რა სხვაობაა?

- ბევრი რამ. ჯერ ერთი, ქვეყანა რაც უფრო ღარიბია, შესაბამისად, ღარიბია ყველაფერი. მსახიობებს ნაკლებს უხდიან, ამიტომ იმ სერიალზე კარგი მსახიობი არ მივა, კარგი სცენარისტი სცენარს არ დაუწერს, გადაღებაც დაბალი ხარისხის იქნება. რასაც ბრაზილიურ სერიალებზე ვერ ვიტყვით - ატმოსფერო ფანტასტიკური, შესანიშნავი სახლები, სანაპიროები. ამას თურქულ სერიალებში ვერ აკეთებენ, თუმცა შინაარსობრივადაც რაც მახსოვს, ერთი კარგი თურქული სერიალია „დედამთილი“, რომლის გადაღება თურქეთში ახლაც მიმდინარეობს, ამიტომ, ჩვენთან გახმოვანება ახლა შეწყვეტილია, რადგან ფეხდაფეხ მივყვებით. სხვა თურქული სერიალი არ მახსოვს, რომ ასე კარგად თამაშობდნენ. მოკლედ, როგორც უნდა იყოს, მე არავინ მეკითხება, რომელი მომწონს და რომელი - არა.

როგორც ვთქვი, თავიდან ბრაზილიურ სერიალებს ვახმოვანებდით. პირველი თურქული ნამუშვარი „მაესტროს“ ეთერში გაჩნდა და საოცრად იმატა მათმა რეიტინგმა, რატომ მოეწონა ხალხს ეს თურქული, ჩემთვის უცნობია, მაგრამ გემოვნებაზე არ დავობენ. მერე უკვე თურქული თითქმის ყველა ტელევიზიამ დაიწყო.

- ჩაწერისას რაიმე უცნაური რამ თუ მომხდარა, რომელიც ეთერშიც გასულა?

- კი, ხშირად ყოფილა, რომ ვიდეოინჟინერს გამოპარვია მსახიობის უზუსტო ტექსტი, რომელიც ეთერში არ უნდა გასულიყო, რადგანაც არაფერ შუაში ყოფილა, რის გამოც საწყალი ვიდეოინჟინერი დასჯილა...

მოკლედ, გახმოვანება ჩვენი პროფესიის ნაწილია და ჩემთვის ეს საქმე უსიამოვნო სულაც არ არის, ვიმეორებ, რაც არ მომწონს, მხოლოდ ის არის, რომ შეგვიმცირდა ხელფასი...