"ჩვეულებრივი დედისერთა, ეგოისტი ბავშვი ვიყავი" - როგორ შეხვდა დედის გათხოვებას მაკა ძაგანიას ქალიშვილი

მსახიობი მაკა ძაგანია 19 წლის იყო, როდესაც პირველი შვილი - თინათინ ჩაკვეტაძე შეეძინა. თინათინი თანდათან თინი, თინუცა, ბოლოს კი ნუცა გახდა. დღეს ნუცა უკვე 19 წლისაა. მას უმცროსი ძმა - 4 წლის გიორგი ცერცვაძე ჰყავს (რომელიც მაკას მეორე ქორწინებიდან შეეძინა). მაკა და ნუცა ჟურნალ "გზასთან" ინტერვიუში იმ დედაშვილურ-დაქალური ურთიერთობის შესახებ საუბრობენ, რაც მათ აკავშირებთ...

მაკა: - ნუცა რომ გავაჩინე, 19 წლის ვიყავი. ახალგაზრდა ასაკის გამო, ცოტათი რთულად მივხვდი, რა იყო ახალი სიცოცხლის დაბადება. რა თქმა უნდა, დედობას მალევე ავუღე ალღო - მივხვდი, დედობისთვის რა იყო საჭირო და რამდენი რამ უნდა გამეკეთებინა... ნუცა ძალიან საყვარელი ბავშვი იყო. ულამაზესი თმის ფერი ჰქონდა. თან, მსუქანი და "გემრიელი" იყო. ნუცას გამო, ქუჩაში გვაჩერებდნენ (იღიმის)... ნელ-ნელა ერთად გაზრდა დავიწყეთ. ცხოვრებაში ძალიან რთული ეტაპებიც გვქონდა, რადგან მარტომ გავზარდე. დედაჩემი მეხმარებოდა (მამაჩემი გარდაიცვალა). ძნელია, როცა ბავშვს უმამოდ ზრდი. ყოველთვის იმის განცდა გაქვს, რომ მას რაღაც დააკელი, სრულფასოვანი ოჯახი არ აქვს... ეს კომპლექსები სულ მქონდა. თანაც პატარა ვიყავი. ჩემი მეგობრები სულ სადღაც დადიოდნენ, მე კი ასე ვერ ვიქცეოდი - ნუცა უნდა დამეძინებინა, გამომეკვება...

ნუცა: - კლუბში ხომ წამიყვანე?

მაკა: - არა, დე... მინდოდა, მაგრამ ვინ შეგვიშვებდა? მაშინ 3 წლის იყავი. ბათუმში ჩემს ახლობელს წვეულება ჰქონდა. იქ შესვლა გვინდოდა, მაგრამ 3 წლის ბავშვით ვინ შემიშვებდა?! ამიტომ ყურებჩამოყრილები სახლში წავედით.

- ნუცა, როგორი დედაა მაკა?

- იდეალური დედაა, რადგან არასოდეს მიგრძნია, რომ უმამოდ ვიზრდებოდი - მაკა ჩემზე გადაყოლილი იყო. მახსოვს, პირველი ხელფასით - 12 ლარით (თეატრალურ უნივერსიტეტში ბავშვებს ასწავლიდა) ჩემთვის შოკოლადს ყიდულობდა. როგორი ცხოვრებაც მაკას ჰქონდა, მეც ზუსტად იგივე გავიარე: მაგალითად, თეატრში, ღამის რეპეტიციაზე დავყვებოდი. მიზეზი მხოლოდ ის კი არ იყო, რომ ვერსად მტოვებდა? თავად ვინტერესდებოდი. თეატრის გარემოს შევეჩვიე.

მაკა: - დედაჩემს რთული რეჟიმი აქვს. ბავშვს დიდ ბებიას ვუტოვებდით, მაგრამ სპექტაკლებზე, რეპეტიციებზე, მერე უკვე გადაღებებზე ნუცაც დადიოდა, ყველა "სამზარეულო" იცოდა, სად რა ხდებოდა...

- ნუცა, ამჟამად რომელ პროფესიას ეუფლები?

ნუცა: - კავკასიის უნივერსიტეტში ფსიქოლოგიას ვსწავლობ. ეს სფერო მომწონს. თავიდან სამედიცინო ფაკულტეტზე სწავლა მინდოდა. ასევე, ვხატავ და სამხატვრო აკადემიაში ჩაბარებაზეც ვფიქრობდი. ბოლოს ფსიქოლოგია შევარჩიე. ჰოდა, ან ამ საქმეს გავყვები, ან - სამედიცინოზე ჩავაბარებ, ოღონდ - უცხოეთში.

მაკა: - გერმანულ სკოლაში სწავლობდა. თავიდანვე გავთვალეთ, რომ გერმანიაში ესწავლა, მაგრამ შემდეგ გამგზავრება გადაიფიქრა, რადგან უჩვენოდ ვერ გაძლებს ჩემი კუნკულიკა (იღიმის). ჯერ 19 წლისაა და ბოლომდე დამოუკიდებელი ვერ არის. წამოიზრდება და ვნახოთ, რას იზამს.

- ნუცას გარდატეხის ასაკი როგორ გადაიტანეთ?

- ნუცას გარდატეხის ასაკში ერთმანეთს ვეღარ ვუგებდით, ვერ ვკონტაქტობდით. ჩვენი საუბარი ყვირილში გადაიზრდებოდა ხოლმე, სულ ვჩხუბობდით. ჩემი არაფერი მოსწონდა - როგორ ვიქცეოდი, ვლაპარაკობდი... შესაბამისად, ის მე აღარ მომწონდა. მერე, ნელ-ნელა ისევ "დავლაგდით", რადგან გაიზარდა და უკვე დიდი გოგოა... საერთოდ, როცა ოჯახში მამაც არის, იქ სხვაგვარი რიდი და შიში არსებობს. ჩვენ თავისუფლება გვქონდა. ამიტომ გარდატეხის ასაკი რთულად "გადავიარეთ".

- ნუცა, ახალგაზრდა და ლამაზი დედის თაყვანისმცემლებზე არ ეჭვიანობდი?

- არა, არასოდეს. ერთადერთი, შეიძლებოდა, ჩემს ძმაზე მეეჭვიანა (იცინის). მაკას ყოველთვის ვეუბნებოდი, - ერთადერთი უნდა ვიყო-მეთქი. ჩვეულებრივი დედისერთა, ეგოისტი ბავშვი ვიყავი.

მაკა: - მაგრამ ეგეც "გადავაგორეთ".

• "ბავშვი დავტოვო იმისთვის, რომ კაფეში წავიდე, ცოტა მეუხერხულება..." - როგორია მაკა ძაგანია დედის ამპლუაში

- ნუცა დედის დაოჯახებას როგორ შეხვდი?

- ჩვეულებრივად. პირველივე დღიდან, როცა მაკამ გათხოვების შესახებ მითხრა, ეს ამბავი ძალიან კარგად მივიღე. დედა, პირველი სიტყვები, რაც ამ დროს გითხარი, რა იყო? მიყვარს, როცა ეს შენგან მესმის...

მაკა:- მინდა, ბედნიერი იყო და თუ ამ ყველაფრით ბედნიერი იქნები, მაშინ ბედნიერი იყავიო. ასე დამლოცა საკუთარმა შვილმა...წაიკითხეთ სრულად

ფოტო: ჟურნალი გზა