"არც უკიდურესი სიმდიდრე მაკვირვებს და არც უკიდურესი სიღარიბე" - რას საქმიანობს რეალური ცხოვრებაში "დოჩი ალიშბაია"

ნანუკა გულუა "ჩემი ცოლის დაქალებში" "მეგრული კლანის" ძლიერი წარმომადგენელი - დოჩი ალიშბაიაა. დავინტერესდით, რას საქმიანობს დოჩის როლის შემსრულებელი რეალურ ცხოვრებაში...

- გადაღებების პროცესი მენატრება - ის ბრჭყვიალა ნაწილი ჩემს ცხოვრებას ძალიან აკლია, თუმცა ეს ნაწილიც - როცა ეკრანზე არ ვჩანვარ და ხალხს ვენატრები, კარგი ყოფილა: მნიშვნელოვანია, რომ უნდათ, ეკრანზე მნახონ... ეს პერიოდი ნაყოფიერად გამოვიყენე: ჩემს ატელიესთან დაკავშირებით, უფრო დიდი მიზნები დავისახე, გავაფართოეთ, ახლა სხვა ტერიტორიაზე გადავდივართ და ატელიეს პროფილიც შევუცვალეთ.

- ატელიეში რა ამპლუაში ხართ დაკავებული?

- მე მევალება კლიენტების დახვედრა, დიზაინის მოფიქრებაში დახმარება, ქსოვილის შერჩევა, გალამაზება და ატელიედან ადამიანების კმაყოფილი გაშვება. ახლა უკვე ჩემს საყვარელ მომხმარებელს შესაძლებლობა ექნება, ჩვენი ატელიეს მზა პროდუქციაც შეიძინოს.

- ტანსაცმლის დიზაინის სფეროში პროფესიული განათლება გაქვთ მიღებული?

- ჩემს ცხოვრებაში ასე ხდება: რაშიც პროფესიული განათლება მაქვს მიღებული, იმ საქმეს არასოდეს ვაკეთებ - სხვა საქმე უფრო გამომდის (იცინის). მესამე წელია, რაც ატელიე მაქვს. ყველაზე მნიშვნელოვანი - პრაქტიკული გამოცდილება მივიღე, მაგრამ პროფესიით დიზაინერი არ ვარ და ჩემს თავს "დიზაინერს" არც ვუწოდებ. უბრალოდ, ადამიანებს ლამაზად ჩაცმაში ვეხმარები.

- მოდის ტენდენციებს თვალ-ყურს ადევნებთ, რომ შემდეგ, სამოსის დიზაინის მოფიქრებისას გაითვალისწინოთ?

- არა. ასეთ საიტებს იშვიათად ვსტუმრობ, ქართველი დიზაინერების გვერდებსაც იშვიათად ვათვალიერებ, რადგან როცა სამოსი ძალიან მომეწონება, არ მინდა, მისი ზეგავლენა მქონდეს. მირჩევნია, ჩვენი მოფიქრებული იყოს, სამოსს ჩვენი შტრიხი ჰქონდეს, ვიდრე სხვისი დეტალი შევიტანო.

- ატელიეს გახსნის საკითხი რატომ დადგა თქვენს დღის წესრიგში?

- ჟურნალისტიკის ფაკულტეტი დავამთავრე. ამ სფეროში ძალიან მცირე გამცდილება მაქვს. ჩემი პროფესია, რაზეც შემიძლია ვთქვა, რომ საქმის კეთება ვიცი, პერსონალის მართვის მენეჯმენტი გახლავთ. 13-14 წელი "ეიჩარი" ვიყავი. არანორმალური, რუტინული რეჟიმი მქონდა. გარკვეული პერიოდის შემდეგ მივხვდი: მთელ ჩემს რესურსს ადამიანებს ფუჭად ვახმარდი - უკან არ მიბრუნებდნენ. რაკი ჭარბი წონა მქონდა, მთელი ცხოვრება სამოსს თავად ვიკერავდი და ეს საქმე მომწონდა. მე და ჩემმა მეგობარმა სამსახურებიდან წამოსვლა გადავწყვიტეთ და პატარა ატელიე შევქმენით. ყველაფერი აქედან დაიწყო... ცოტა რომ "მოვიზარდეთ", უკვე მესამე მეგობარიც შემოგვიერთდა. ახლა ვაპირებთ, მთლიანი ბაზარი ავითვისოთ - ყველა და ყველაფერი "შევჭამოთ" (იცინის).

- საერთოდ, როდის იფიქრეთ, - უკვე დროა, საკუთარი შემოსავალი მქონდესო?

- სხვათა შორის, პატარა ვიყავი, როცა მივხვდი, რომ მსურდა საკუთარი შემოსავალი. ბავშვობიდან უზრუნველი ცხოვრება მქონდა. მცირე ასაკიდანვე შრომის დაწყება, უხეშად რომ ვთქვა, აბსოლუტურად არ მჭირდებოდა, მაგარამ დიდი იყო სურვილი იმისა, რომ მიწაზე მყარად დავმდგარიყავი. რაც გონებრივად "გავიზარდე", განვვითარდი, სულ ვფიქრობდი: იმისთვის, რომ ქალი დამოუკიდებელი, დაფასებული იყოს და საკუთარი თავი უყვარდეს, უნდა ჰქონდეს საკუთარი საქმე, შემოსავალი და შემოსავლის ზრდის ამბიცია-მეთქი.

- თქვენი პირველი სამსახური რა იყო?

- მე და ერთ-ერთი ცნობილი პიარკომპანიის (რომელიც მაშინაც წარმატებული იყო) ხელმძღვანელის გოგონა ჯგუფელები ვიყავით. ორივე ამ კომპანიაში სამუშაოდ მივედით. ძალიან მაგარი გამოცდილება მივიღე, რამაც საკუთარი თავის რწმენა შემმატა. იმ სამსახურიდან მალევე გადავედი - "ეიჩარი" გავხდი (ძირითადად, საცალო გაყიდვების საკითხში) და უკვე ამ პროფესიით განვვითარდი. წარმატებული სუპერმარკეტების "ეიჩარი" გახლდით.

- თქვენი პირველი გასამარჯელო გახსოვთ, რამდენი იყო?

- 400 ლარი (იცინის)...წაიკითხეთ სრულად