ას­ტრო­ლო­გი ხა­თუ­ნა ნო­ე­ლი ადა­მი­ა­ნის პი­რად რუ­კა­ზე სხვა­დას­ხვა პლა­ნე­ტის გავ­ლე­ნი­სა და მნიშ­ვნე­ლო­ბის შე­სა­ხებ სა­ინ­ტე­რე­სო პოსტს აქ­ვეყ­ნებს, რო­მელ­საც უც­ვლე­ლად გთა­ვა­ზობთ:

"ბოლო წლებ­ში აშ­კა­რად გა­მო­იკ­ვე­თა ტენ­დენ­ცია, რომ ას­ტრო­ლო­გი­ით სულ უფრო მეტი და მეტი ადა­მი­ა­ნი ინ­ტე­რეს­დე­ბა. თუმ­ცა რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, სკეპ­ტი­კუ­რად გან­წყო­ბილ­თა რი­ცხვიც არა­ნაკ­ლე­ბია. და ამ ფაქ­ტორს თა­ვი­სი ახ­სნაც აქვს. რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი კი­თხუ­ლობს სა­კუ­თა­რი ზო­დი­ა­ქოს ნიშ­ნის და­ხა­სი­ა­თე­ბას, იქ შე­საძ­ლოა ბევ­რი რამ არც ემ­თხვე­ო­დეს მის ფსი­ქო­ტიპს, იყოს ჩა­მოთ­ვლი­ლი ისე­თი თვი­სე­ბე­ბიც კი, რომ­ლე­ბიც არამ­ცთუ არ გა­აჩ­ნია ამ კონ­კრე­ტულ ადა­მი­ანს, არა­მედ სხვებ­შიც აღი­ზი­ა­ნებს. ცხა­დია, ასე­თი "შე­ფა­სე­ბის" შემ­დეგ ის ას­ტრო­ლო­გი­ი­სად­მი კრი­ტი­კუ­ლად გა­ნე­წყო­ბა და სა­დღაც მარ­თა­ლიც იქ­ნე­ბა. თუმ­ცა საქ­მე ასე მარ­ტი­ვად რო­დია.

მო­დით, გან­ვმარ­ტოთ, რე­ა­ლუ­რად რას ნიშ­ნავს, რას ვგუ­ლის­ხმობთ, რო­დე­საც ვთქვათ ვამ­ბობთ "ჩემი ზო­დი­ა­ქოს ნი­შა­ნია კურო", ან "ვერ­ძი" ან "თხის რქა" და ასე შემ­დეგ. ეს ნიშ­ნავს, რომ დრო­ის მო­ცე­მულ იმ მო­მენ­ტში, რო­დე­საც მე და­ვი­ბა­დე მზე გა­დი­ო­და ამ კონ­კრე­ტულ ზო­დი­ა­ქოს ნი­შანს, ვთქვათ იგი­ვე კუ­როს. და სწო­რედ აი, ამ მზით კუ­როს და­ხა­სი­ა­თე­ბას ვკი­თხუ­ლობთ ჰო­როს­კოპ­ში. დიახ, მზე ჩვე­ნი სის­ტე­მის ცენ­ტრა­ლუ­რი ვარ­სკვლა­ვია, მთა­ვა­რი ფი­გუ­რან­ტი და მისი ზე­გავ­ლე­ნა ჩვენ­ზე უდა­ოდ დი­დია, მაგ­რამ გარ­და მზი­სა, ამ სის­ტე­მა­ში კი­დევ შე­დის მერ­კუ­რიც, ვე­ნე­რაც, მარ­სიც, იუ­პი­ტე­რიც, სა­ტურ­ნიც და ბო­ლოს­და­ბო­ლოს მთვა­რეც, რო­მე­ლიც აგერ, ოკე­ა­ნე­ე­ბის წყლე­ბის უზარ­მა­ზა­რი მა­სე­ბის მიქ­ცე­ვა-მოქ­ცე­ვას იწ­ვევს. და განა შეგ­ვიძ­ლია მისი ჩვენ­ზე ზე­გავ­ლე­ნის გა­მო­რი­ცხვა? მი­თუ­მე­ტეს, რო­დე­საც ჯერ კი­დევ სკო­ლის სა­ხელ­მძღვა­ნე­ლო­დან ვი­ცით, რომ ჩვე­ნი სხე­უ­ლის 80% სი­თხი­სა­გან შედ­გე­ბა?! ჩვე­ნი და­ბა­დე­ბის მო­მენ­ტში ხომ არამ­ხო­ლოდ მზე იყო ცაზე, იყო მთვა­რეც, და კი­დევ სხვა პლა­ნე­ტე­ბიც, რომ­ლებ­საც თავ­თა­ვი­ან­თი წვლი­ლი შე­აქვთ ჩვე­ნი ფსი­ქო­ტი­პის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბის საქ­მე­ში. სწო­რედ ამი­ტომ მხო­ლოდ მზის ზე­გავ­ლე­ნით მო­ცე­მუ­ლი თვი­სე­ბე­ბი სრუ­ლი­ად არა­საკ­მა­რი­სია ჩვე­ნი ხა­სი­ა­თის მთლი­ა­ნი სუ­რა­თის და­სა­ხა­ტად. ეს შე­იძ­ლე­ბა ით­ქვას, მო­ზა­ი­კუ­რი ნა­ხა­ტია, სა­დაც მზე ერთ ფრაგ­მენტს წარ­მო­ად­გენს, მთვა­რე მე­ო­რეს, მერ­კუ­რი, მე­სა­მეს, ვე­ნე­რა მე­ო­თხეს და ასე შემ­დეგ, ანუ ისი­ნი ავ­სე­ბენ ერ­თმა­ნეთს.

ჩვენ ხომ ვი­ცით, რომ ყვე­ლა პლა­ნე­ტას აქვს თა­ვი­სი სა­კუ­თა­რი ორ­ბი­ტა და სიჩ­ქა­რე. ეს კი იმას გუ­ლის­ხმობს, რომ სუ­ლაც არაა აუ­ცი­ლე­ბე­ლი ჩვე­ნი და­ბა­დე­ბის მო­მენ­ტში მზეც, ვე­ნე­რაც, იუ­პი­ტე­რი, მერ­კუ­რიც, სა­ტურ­ნიც და მარ­სიც, იგი­ვე ზო­დი­ა­ქოს ნი­შან­ში იყ­ვნენ ჩამ­წკრი­ვე­ბუ­ლე­ბი, რა­შიც მზე. ასე­თი რამ ხდე­ბა ხოლ­მე, თუმ­ცა რა­საკ­ვირ­ვე­ლია ძალ­ზე იშ­ვი­ა­თად, ას­ტრო­ნო­მი­ა­ში ამას პლა­ნე­ტა­თა აღ­ლუ­მი ეწო­დე­ბა. ბო­ლოს თუ არ ვცდე­ბი, პლა­ნე­ტა­თა აღ­ლუ­მი, ისიც არას­რუ­ლი 2011 წელ­ში იყო, ხოლო მომ­დევ­ნო 2022 წელ­ში გვექ­ნე­ბა. უმე­ტეს წე­ლად კი, ეს პლა­ნე­ტე­ბი და მნა­თო­ბე­ბი სხვა­დას­ხვა ზო­დი­ა­ქოს ნიშ­ნებ­ში იმ­ყო­ფე­ბი­ან და, შე­სა­ბა­მი­სად, სხვა­დას­ხვა შტრი­ხე­ბით ამ­რა­ვალ­ფე­როვ­ნე­ბენ ჩვენს ხა­სი­ათს.

ესეც რომ არ იყოს, ას­ტრო­ლო­გი­ა­ში მზე წარ­მო­ად­გენს ჩვენს ეგოს, ცნო­ბი­ერს, რო­მე­ლიც გვმარ­თავს. მაგ­რამ მზის ნე­ბე­ლო­ბა­ში გა­ჩე­ნი­ლი იდეა უნდა გა­ა­ტა­როს და აზ­რად ჩა­მო­ა­ყა­ლი­ბოს მერ­კუ­რიმ, რად­გან ის გან­კარ­გავს ჩვენს გო­ნე­ბას, ინ­ტე­ლექტს, ინ­ფორ­მა­ცი­ის ათ­ვი­სე­ბი­სა და გა­ცე­მის უნარს. რო­გორც ბი­ო­ლო­გი­ი­დან ვი­ცით, ტვი­ნი შე­სა­ბა­მის ინ­ფორ­მა­ცი­ას აწ­ვდის კუნ­თებს და ისი­ნიც უკვე ხვდე­ბი­ან. რა ქმე­დე­ბა უნდა შე­სა­რუ­ლონ, რას მო­ი­თხოვს ადა­მი­ა­ნის ნება მათ­გან. ასე­ვეა ას­ტრო­ლო­გი­ა­ში, ღმერ­თე­ბის შიკ­რი­კად წო­დე­ბუ­ლი მერ­კუ­რი მზის ბრძა­ნე­ბას გა­დას­ცემს მარსს, და სწო­რედ მარ­სის მეშ­ვე­ო­ბით ვა­ხორ­ცი­ე­ლებთ ჩვენს აქ­ტი­ვო­ბებს, მარ­სი ას­ტრო­ლო­გი­უ­რად კუნ­თე­ბის მმარ­თვე­ლია და იმი­ტომ. მარ­სი­ვე გან­კარ­გავს ჩვენს უნარს ვი­ყოთ ან არ ვი­ყოთ ლი­დე­რუ­ლი თვი­სე­ბე­ბის მა­ტა­რე­ბე­ლი, პა­სი­უ­რე­ბი თუ აქ­ტი­უ­რე­ბი...

რაც შე­ე­ხე­ბა ვე­ნე­რას, ის ჩვენს გე­მოვ­ნე­ბა­ზე, ეს­თე­ტი­კა­ზე მუ­შა­ობს და გა­ნა­პი­რო­ბებს ჩვენს არ­ჩე­ვანს, ვინ მოგ­ვე­წო­ნოს, რა მოგ­ვე­წო­ნოს... იუ­პი­ტე­რი და სა­ტურ­ნი ჩვენს სო­ცი­ა­ლურ თვით­დამ­კვიდ­რე­ბას უწყო­ბენ ხელს, თუმ­ცა გან­სხვა­ვე­ბა აქაც არის - იუ­პი­ტე­რი უფრო გუ­ლუხ­ვია, ხოლო სა­ტურ­ნი მხო­ლოდ მა­შინ გვა­ჯილ­დო­ვებს, რო­დე­საც ვშრო­მობთ, ვბე­ჯი­თობთ და პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბებს ვი­ჩენთ.

რაც შე­ე­ხე­ბა ღა­მე­ულ მნა­თობს - მთვა­რეს, მას ზოგ­ჯერ, მზე­ზე უფრო დიდი მნიშ­ვნე­ლო­ბაც კი შე­იძ­ლე­ბა ჰქონ­დეს ჩვენს რუ­კა­ში. გან­სა­კუთ­რე­ბით ქა­ლე­ბი­სათ­ვის. ახლა ძნე­ლი წარ­მო­სად­გე­ნია, მაგ­რამ კა­ცობ­რი­ო­ბის უშო­რეს ის­ტო­რი­ა­ში არ­სე­ბობ­და პე­რი­ო­დი, რო­და­საც მთვა­რე ჯერ კი­დევ არ იყო დე­და­მი­წის თა­ნამ­გზავ­რი. ანუ ღა­მე­ულ ცაზე ადა­მი­ანს მხო­ლოდ ვარ­სკვლა­ვე­ბის ხილ­ვა შე­ეძ­ლო. ამას ან­ტი­კუ­რი ხა­ნის ბერ­ძე­ნი ფი­ლო­სო­ფო­სე­ბის დე­მოკ­რი­ტე­სა და ანაქ­სა­გო­რის უძ­ვე­ლე­სი ხელ­ნა­წე­რე­ბი ადას­ტუ­რე­ბენ. არის­ტო­ტე­ლე, რო­მე­ლიც არ­კა­დი­ის მა­ცხოვ­რე­ბელ პე­ლაზ­გებ­ზე სა­უბ­რობს, მათ პრო­ტო­სე­ლე­ნი­ტებს უწო­დებს, რაც "მთვა­რემ­დე­ლებს" ნიშ­ნავს. აღარ გან­ვავ­რცობ ჩვენს სა­უ­ბარს იმ მი­მარ­თუ­ლე­ბით, რომ მეც­ნი­ერ­თა დიდი ნა­წი­ლი პე­ლას­გე­ბი იბე­რი­ულ-კავ­კა­სი­ურ, კერ­ძოდ კი ქარ­თვე­ლუ­რი ტო­მე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბად მი­იჩ­ნევს... თა­ვის­თა­ვად ეს თე­მაც ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სოა... თუმ­ცა და­ვუბ­რუნ­დეთ ისევ ჩვენს ღა­მის მნა­თობს.

ყვე­ლა დრო­ის მკვლე­ვა­რე­ბის და­უ­ცხრო­მელ ინ­ტე­რესს წარ­მო­ად­გენ­და მთვა­რის ე.წ. ბნე­ლი მხა­რე. რო­გორც იცით, მთვა­რე დე­და­მი­წი­სა­კენ მუ­დამ ცალი მხა­რი­თაა მობ­რუ­ნე­ბუ­ლი. მისი მე­ო­რე მხა­რე არას­დროს ჩანს.

ამან გა­ნა­პი­რო­ბა ის, რომ სწო­რედ მთვა­რით იმარ­თე­ბა ყვე­ლა­სათ­ვის და­ფა­რუ­ლი ჩვე­ნი ქვეც­ნო­ბი­ე­რიც

და მარ­თლაც რომ, ადა­მი­ა­ნის ქვეც­ნო­ბი­ე­რი იმ­დე­ნად და­ფა­რუ­ლი რა­მაა, ხში­რად თა­ვად ჩვენც კი არ ვი­ცით, რა დევს იქ, რა შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბი იმა­ლე­ბა, ან რა ფა­რუ­ლი ში­შე­ბი. ერ­თა­დერ­თი სწავ­ლე­ბა, რომ­ლებ­საც ამ კი­თხვებ­ზე პა­სუ­ხის გა­ცე­მა სრულ­ყო­ფი­ლად შე­უძ­ლია - ას­ტრო­ლო­გი­აა. გა­მოც­დილ ფსი­ქო­ლოგ­საც კი თა­ვის პა­ცი­ენ­ტთან მხო­ლოდ არა­ერ­თი სე­ან­სის შემ­დეგ ეძ­ლე­ვა ხოლ­მე სა­შუ­ა­ლე­ბა გა­მო­ი­ტა­ნოს სწო­რი დას­კვნე­ბი, რას წარ­მო­ად­გენს ეს ადა­მი­ა­ნი რე­ა­ლუ­რად შიგ­ნი­დან. აი, ას­ტრო­ლო­გის­თვის კი ეს რუ­კა­ზე ერთი და­ხედ­ვით უკვე ცნო­ბი­ლია. სა­ა­მი­სოდ უნდა შევ­ხე­დოთ მთვა­რეს და კარ­გად შე­ვის­წავ­ლოთ ის. აქ გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლია ყვე­ლა დე­ტა­ლი, რო­მელ ნი­შან­ში დგას მთვა­რე, რამ­დე­ნად ჰარ­მო­ნი­უ­ლია მის­თვის აქ ყოფ­ნა, ხომ არ არის ეს ზო­დი­ა­ქო მის­თვის მო­უ­ხერ­ხე­ბე­ლი, დის­კომ­ფორ­ტის ტე­რი­ტო­რია, და რა შე­იძ­ლე­ბა მის­ცეს ამან ადა­მი­ანს რე­ა­ლურ ცხოვ­რე­ბა­ში. რა ას­პექ­ტებს აკე­თებს სხვა პლა­ნე­ტებ­თან, ნე­გა­ტი­ურს, ჰარ­მო­ნი­ულს ან სა­ერ­თოდ აქვს თუ არა ას­პექ­ტე­ბი...

მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს იმა­საც კი, ზო­დი­ა­ქოს ნიშ­ნის სა­წყის გრა­დუ­სებ­ზე ხვდე­ბა ჩვენს რუ­კა­ში მთვა­რე, თუ ბო­ლო­ში. ნე­ბის­მი­ე­რი ზო­დი­ა­ქოს ნიშ­ნის 1°-ზე მოხ­ვედ­რი­ლი მთვა­რე (არა აქვს მნიშ­ვნე­ლო­ბა კირჩხიბ­ში იქ­ნე­ბა ეს თუ თხისრქა­ში) მიგ­ვა­ნიშ­ნებს იმა­ზე, რომ მისი პატ­რო­ნის მგრძრო­ბი­ა­რე­ო­ბა უფრო მე­ტად არის გა­მოკ­ვე­თი­ლი, ის ემო­ცი­უ­რად უფრო ღიაა გარე გა­რე­მო­ე­ბე­ბი­სა­გან შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბის თუ ზე­გავ­ლე­ნის მი­სა­ღე­ბად.

თუ ასე­თი მთვა­რე მა­მა­კაცს ეკუთ­ვნის, შე­საძ­ლოა აღ­მოჩ­ნდეს, რომ ის სხვა კა­ცებ­ზე უფრო იო­ლად ექ­ცე­ვა პარტნი­ო­რი ქა­ლე­ბის ზე­გავ­ლე­ნის ქვეშ, ვგუ­ლის­ხმობ, რომ ემო­ცი­უ­რი მი­ჯაჭ­ვუ­ლო­ბა ამ დროს უფრო დი­დია ხოლ­მე. ბავ­შვო­ბის წლებ­ში კი დე­დას ექ­ნე­ბო­და ძა­ლი­ან დიდი გავ­ლე­ნა მისი სუ­ლი­ე­რი სამ­ყა­როს ფორ­მი­რე­ბის საქ­მე­ში. რა თქმა უნდა, ეს არ გა­მო­რი­ცხავს მა­მის მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას, თუმ­ცა, ყვე­ლა­ფე­რი შე­და­რე­ბი­თია... ქა­ლებ­თა­ნაც, შე­იძ­ლე­ბა ანა­ლო­გი­უ­რი ით­ქვას. და ასე­ვე ქალ­ბა­ტო­ნებს სა­ში­ნაო, სა­ო­ჯა­ხო საქ­მე­ე­ბი­სად­მი უფრო მეტი ინ­ტე­რე­სი ექ­ნე­ბათ, ვიდ­რე მათ, ვი­საც მთვა­რე ზო­დი­ა­ქოს ნიშ­ნის შემ­დგომ გრა­დუ­სებ­ზე ჰყავთ. თუმ­ცა ეს ასე­ვე იწ­ვევს გუ­ნე­ბა-გან­წყო­ბის სწრაფ ცვლას, შფოთ­ვას სხვა­დას­ხვა წვრილ­მა­ნი მი­ზე­ზე­ბის გამო, რა­საც ზოგ შემ­თხვე­ვა­ში კაპ­რი­ზუ­ლო­ბა და ის­ტე­რი­უ­ლო­ბაც ემა­ტე­ბა. ეს უკვე გა­აჩ­ნია ზო­დი­ა­ქოს ნი­შანს.

ბოლო, ანუ 29-30° გრა­დუ­სებ­ზე მოხ­ვედ­რი­ლი მთვა­რე სრუ­ლი­ად გან­სხვა­ვე­ბულ სუ­რათს იძ­ლე­ვა, თუმ­ცა კი ნი­შა­ნი შე­იძ­ლე­ბა იგი­ვე იყოს. ადა­მი­ა­ნის­თვის ძნე­ლია რა­მის ძა­ლით შთა­გო­ნე­ბა, ის აღუ­შფოთვე­ლია, ემო­ცი­უ­რად თით­ქმის შე­უ­ვა­ლი, ზოგ­ჯერ შე­უბ­რა­ლე­ბე­ლიც კი, ყო­ველ­შემ­თხვე­ვა­ში, თა­ნაგ­რძნო­ბის გრძნო­ბა, ემ­პა­თია, ნაკ­ლე­ბად გა­მო­ხა­ტუ­ლი ექ­ნე­ბა. ყვე­ლა­ფერს უდ­გე­ბა საღი აზ­რის მი­ხედ­ვით და არა ემო­ცი­ებ­ზე აყო­ლით.

მთვა­რე ყვე­ლა სხვა ციურ სხე­ულ­ზე ახ­ლო­საა დე­და­მი­წას­თან, ამი­ტო­მაც ას­ტრო­ლო­გი­ა­ში ის იმ თე­მებს გა­ნა­გებს, რაც სწო­რედ ჩვენს სულ­თან არის ახლო - ანუ ოჯახს, ფეს­ვებს, ტრა­დი­ცი­ებს, წარ­მო­მავ­ლო­ბას. მთვა­რე ასე­ვე დე­დი­სა და დე­დობ­რი­ვი მზრუნ­ვე­ლო­ბის სიმ­ბო­ლოა, და ჩვენს ადაპ­ტა­ცი­ას და ცვლი­ლე­ბე­ბის უნარს მარ­თავს. და ეს უნა­რე­ბი იც­ვლე­ბა იმის მი­ხედ­ვით, თუ რო­მელ ნი­შან­ში ხვდე­ბა ჩვე­ნი მთვა­რე.

ცე­ცხლის ნიშ­ნებ­ში მოხ­ვედ­რი­ლი მთვა­რე გა­მო­იწ­ვევს ადა­მი­ა­ნის სურ­ვი­ლე­ბის და ემო­ცი­ე­ბის ამოფრქვე­ვებს, იმ­პულ­სუ­რო­ბას. ადა­მი­ა­ნის რე­აქ­ცი­ე­ბი გარე ფაქ­ტო­რებ­ზე პირ­და­პი­რია, ის იო­ლად და ენ­თუ­ზი­აზ­მით ეკი­დე­ბა ყვე­ლა­ფერს, მაგ­რამ ამა­ვედ­რო­უ­ლად მო­უთ­მენ­ლო­ბა სჭირს ხოლ­მე, და იო­ლად­ვე კარ­გავს თავ­და­პირ­ველ ინ­ტე­რესს. რად­გა­ნაც მისი ემო­ცი­ე­ბი სწა­რა­ფა­დც­ვა­ლე­ბა­დია.

მი­წის სტი­ქი­ის ნიშ­ნებ­ში მოხ­ვედ­რი­ლი მთვა­რი­სათ­ვის ემო­ცი­ებ­ში და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლი იქ­ნე­ბა სიფრ­თხი­ლე და თავ­შე­კა­ვე­ბუ­ლო­ბა. ასე­თი ადა­მი­ა­ნი მუდ­მი­ვად ცდი­ლობს აკონ­ტრო­ლოს სა­კუ­თა­რი ემო­ცი­ე­ბი, არ გა­მო­ი­ტა­ნოს გა­რეთ. და თუ გარ­შე­მომ ყო­ფებს აჩ­ვე­ნებს კი­დეც რა­ი­მეს, ეს ყო­ველ­თვის ჩაჯ­დე­ბა სა­ყო­ველ­თა­ოდ მი­ღე­ბუ­ლი ნორ­მე­ბის ფარ­გლებ­ში, დინ­ჯად, და­მი­წე­ბუ­ლად, ზედ­მე­ტი აღ­ფრთო­ვა­ნე­ბე­ბის ან აღ­შფო­თე­ბე­ბის გა­რე­შე. თუმ­ცა­ღა, ის ასე­ვე იქ­ნე­ბა ში­ნა­გა­ნად ჯი­უ­ტი და გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებს მი­ი­ღებს არა იმის მი­ხედ­ვით, თუ რას კარ­ნა­ხო­ბენ სხვე­ბი, არა­მედ იმის მი­ხედ­ვით, თუ რას სურს მას, თა­ვად რომ მი­აღ­წი­ოს.

რაც შე­ე­ხე­ბათ იმ ადა­მი­ა­ნებს, ვი­საც მთვა­რე ჰა­ე­რის ნიშ­ნის ზო­დი­ა­ქო­ებ­ში ჰყავთ. ისი­ნი სა­კუ­თარ ემო­ცი­ურ მხა­რეს იო­ლად და თა­ვი­სუფ­ლად ამ­ჟღავ­ნე­ბენ, თუმ­ცა რო­გორც წესი, არ რე­ა­გი­რე­ბენ და­უ­ყო­ნებ­ლივ, გო­ნე­ბა­ში აფა­სე­ბენ სი­ტუ­ა­ცი­ას, და მხო­ლოდ მერე ამ­ჟღავ­ნე­ბენ ემო­ცი­ებს მი­ღე­ბუ­ლი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ხედ­ვით. თუ რამ­დე­ნად თბი­ლე­ბი და ყუ­რა­დღე­ბი­ა­ნე­ბი იქ­ნე­ბი­ან თა­ნა­მო­სა­უბ­რის მი­მართ, ეს და­მო­კი­დე­ბუ­ლია იმა­ზე, თუ ვის­თან კონ­ტაქ­ტობს ამ მო­ცე­მულ მო­მენ­ტში, რამ­დე­ნად სა­ინ­ტე­რე­სოა მის­თვის ეს ადა­მი­ა­ნი, გნე­ბავთ, ინ­ტე­ლექ­ტუ­ა­ლუ­რი კუ­თხით. ახალ გა­რე­მოს­თან ადაპ­ტი­რე­ბაც ანა­ლო­გი­უ­რად ხდე­ბა, ჯერ ცდი­ლო­ბენ გან­ყე­ნე­ბუ­ლად შე­ა­ფა­სონ სი­ტუ­ა­ცია, და შემ­დეგ მი­ი­ღონ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბე­ბი.

და ბო­ლოს, რო­დე­საც მთვა­რე წყლის ნიშ­ნებ­ში ხვდე­ბა, მისი პატ­რო­ნის­თვის თა­ვი­სი ნამ­დვი­ლი ემო­ცი­ე­ბის გა­მომ­ჟღავ­ნე­ბა ყო­ველ­თვის სა­სურ­ვე­ლი არ არის ხოლ­მე. ის ჩუ­მია და ფრთხი­ლი. ფა­რავს თა­ვის გრძნო­ბებს და თუ კი გა­რეთ გა­მო­აქვს, მხო­ლოდ გარ­კვე­ულ წრე­ში, ძა­ლი­ან ახლო ადა­მი­ა­ნებ­თან. ამავდრო­უ­ლად ეს ემო­ცი­ე­ბი გაჟ­ღენ­თი­ლია ხოლ­მე ძლი­ე­რი მგრძნო­ბი­ა­რე­ო­ბით. როცა მათ­ზე და­წო­ლა მი­დის ან სხვა სტრე­სულ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში ხვდე­ბა, კი­დევ უფრო იკე­ტე­ბა და თა­ვის­თავ­ში მი­დის.

თუ ყვე­ლა­ფერს ამას გა­ვით­ვა­ლის­წი­ნებთ, სულ სხვა სუ­რათს მი­ვი­ღებთ. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ რომ ადა­მი­ა­ნი არის მზით ვერ­ძი ანუ ცე­ცხლო­ვა­ნი, იმ­პულ­სუ­რი, მაგ­რამ მთვა­რე თუ მას დინჯ კუ­რო­ში ან სე­რი­ო­ზულ ქალ­წულ­ში ეყო­ლე­ბა, რამ­დე­ნად და­ა­ბა­ლან­სებს ეს მის ხა­სი­ათს. ანდა ვთქვათ, რო­გორ შე­იც­ვლე­ბა მზით სას­წო­რის ყბა­და­ღე­ბუ­ლი მერ­ყე­ო­ბა, თუ მისი მთვა­რე ჯიუტ თხისრქა­ში მოხ­ვდე­ბა. რო­გო­რი რე­ზო­ნან­სი შე­იძ­ლე­ბა შე­ი­ტა­ნოს თევ­ზე­ბის გულ­ჩვილ­მა მთვა­რემ ამა­ყი ლო­მის ხა­სი­ა­თებ­ში... ძა­ლი­ან ბევ­რი ასე­თი მა­გა­ლი­თის ჩა­მოთ­ვლა შე­იძ­ლე­ბა, რად­გან ელე­მენ­ტა­რუ­ლად რომ გა­დავ­თვა­ლოთ 12 სხვა­დას­ხვა მზის ნიშ­ნის კომ­ბი­ნა­ცია სხვა­დას­ხვა 12 მთვა­რეს­თან 144 გან­სხვა­ვე­ბულ ტი­პაჟს მოგ­ვცემს. და ეს მა­შინ, როცა ჩვენ ჯერ კი­დევ არ შევ­ხე­ბი­ვართ პი­რად ჰო­როს­კოპ­ში არ­სე­ბულ სხვა პლა­ნე­ტებს... სწო­რედ ამი­ტომ ვართ ყვე­ლა­ნი ჩვენ ასე­თი ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რე­ბი, სწო­რედ ამი­ტო­მაა სამ­ყა­რო ასე­თი მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნი... ჩვენ დღეს ძა­ლი­ან მოკ­ლედ შე­ვა­ფა­სეთ მთვა­რის მდე­ბა­რე­ო­ბე­ბი სტი­ქი­ე­ბის მი­ხედ­ვით და და­ვი­ნა­ხეთ, რამ­დე­ნად მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი შე­იძ­ლე­ბა იყოს მათი მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლი. მთვა­რეს, მზეს­თან კომ­ბი­ნა­ცი­ა­ში უკვე შე­უძ­ლია ადა­მი­ან­ზე მი­ნი­მა­ლუ­რი წარ­მოდ­გე­ნა შეგ­ვიქ­მნას, და რო­დე­საც ამას და­ე­მა­ტე­ბა სხვა კომ­პო­ნენ­ტე­ბი, თუნ­დაც მხო­ლოდ მერ­კუ­რის, ვე­ნე­რას და მარ­სის სა­ხით, წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, რა უზარ­მა­ზა­რი ინ­ფორ­მა­ცი­ის მი­ღე­ბას შევ­ძლებთ და რამ­დე­ნად შეც­ვლის და შე­ავ­სებს ეს იმ პირ­ვან­დელ სუ­რათს, სა­დაც მხო­ლოდ მზე ეხა­ტა ფურ­ცლის კუ­თხე­ში".