"ჩემი ყოველდღიურობა მზიან დღეებად იქცა..." - როგორ ცხოვრობს სოფელში გადასვლის შემდეგ ყოფილი დეპუტატი მარიამ საჯაია

ყოფილი დეპუტატი მარიამ საჯაია, მას შემდეგ, რაც 2018 წელს საცხოვრებლად მუხრანში გადავიდა, სოციალურ ქსელში მეგობრებს საკუთარი სოფლური ცხოვრების ამბებს უყვება და ფოტოებსაც უზიარებს. ყოფილი პარლამენტარი მუხრანში შვილთან და მეუღლესთან, ზურა ქავთარაძესთან ერთად ცხოვრობს. მარიამი უკვე, საკუთარი პროექტით, სახლსაც აშენებს.

"იყო დრო, ერთი საყვარელი მანტრა მქონდა აკვიატებული: დაე, ყველა არსება ყველგან იყოს ბედნიერი და თავისუფალი. მერე ცოტა მიზანტროფიამ დამრია ხელი, მაგრამ საბოლოოდ გემრიელმა ბალანსმა, რომელიც როგორღაცნაირად საკუთარი თავის და სამყაროს ერთიანობად აღქმით მივიღე, სრულიად გააქრო საყოველთაო ზრუნვაც და მიზანტროფიაც. ან ვიცე ვერსა, კი არ გააქრო, ორივე, ეს ორი ურთიერთწინააღმდეგობა გარკვეულ ერთიანობადაც კი აქცია... როგორც ნებისმიერი ურთიერთწინააღმდეგობები მთელ სამყაროში. ინი და იანი და ბუმბერაზი კლასიკოსები მაინც ახლას დავუბრუნდები (რადგან წარსული არ არსებობს, ისევე როგორც მომავალი) და მაინც ბედნიერებას და თავისუფლებას ვუსურვებ ყველას - "ჩემსავით" ახლა უკვე შემიძლია დავამატო ამ მზიან სიტყვებს. ჩემი ყოველდღიურობა რომ ამ მზიან დღეებად იქცა ამიტომ და ამის განაწილება რომ არ გვენანება, ამიტომაც ფაქტებზე კი შემდეგს ვიტყვი - სახლის მშენებლობა გახსნილად გამოგვიცხადებია", - წერს მარიამი.

"მშრომელი ხალხის სალამი. სახლის საყრდენ სვეტებს ვამზადებთ. აღემართრეენიიიით!"

"რაღა მე და რაღა გეპეის სტუდენტი. ვზივარ, ვხაზავ და ვხაზავ. ვნახოთ, რა გამოვა ჩემი დახაზული სახლი", - წერს მარიამ საჯაია.

"თქვენ გააგრძელეთ "მე რომ ბავშვობაში ზიპლაინი მქონოდა ეზოში..." ჩვენ არ ვიცით, უბრალოდ ასე შევნატრით მაკაკა ბავშვს, რომელიც მერე არ ვიცი რა როგორი იქნება, მაგრამ ახლა რომ აქაა და ზიპლაინი რომ აქვს ეზოში, ძალიან ძალიან ბედნიერია ამ ყველაფრით. ჯერ მარტო იმიტომ მადლობა, რომ ტყუილად არ მქონია შენი იმედი"

"ვინც კი მხვდება და მეხმიანება, თუმცა კი ცოტა, ყველას პირველი სათქმელია რა ლამაზად ვცხოვრობთ, რომ ფოტოებს ნახულობენ, რომ თვალს გვადევნებენ ფბზე. არადა მე ხომ ვიცი, როგორ გავზარმაცდი ამასობაში სოცქსელში ამბების გაზიარებით. სრული უმაქნისობა ჩემი ამ მხრივ ძაან უცნაურია. ეგრე სცოდნია დალხენილ ცხოვრებას, მაგრამ რადგანაც მაინც ძაან მომწონს ადამიანების მოტივირება (და ეს ცალსახაა შემხვედრ-შემხმიანებლების აღფრთოვანებით), პირობას ვდებ, რომ ვიბრძოლებ ჩემი განცხრომილობით გამოწვეული სიზარმაცის წინააღმდეგ. გადავიღებ მეტ ფოტოს ჩვენი ყოველდღიური (ანუ მრავალფეროვანი) ცხოვრების შესახებ, მოვყვები მეტ ფერად ამბავს, გაგაცნობთ პატარა, კოხტა დეტალებს და ვიჭყლოპინებ აქ, ზუსტად ისე როგორც ყოველ დილით ვჭყლოპინებ ცხელი ყავის სმისას გადათრვილულ ეზოს რომ გავცქერი. ნელნელა მოვყვები ერთ წელზე ნაკლებ დროში რა (ანუ რამდენი) გავაკეთეთ და სახლის შენებასაც სულ წვრილად აღვწერ", - წერს მარიამი.

ვიდრე სოფლად გადაბარგდებოდა, მარიამ საჯაიამ "ფეისბუქის" პირად გვერდზე ასეთი პოსტი გამოაქვეყნა:

"27 წლის და ჩემი დაპატარავების ამბავი… მთელი 27 წელია… არაფერიც… ვერც ვერაფერს ვიტყვი, რომ მთელი 27 წელია რამე. სულ ცვლილებებია. სულ დიდი ცვლილებები, ამოყირავებებს რომ ვეძახი.და მომწონს. და მადლობელიც ვარ. კონკრეტულად არა რამეს, ვინმეს. მთელი სამყაროს და ყველა, ჩემი გადმოსახედიდან, დადებითი თუ უარყოფითი მოვლენის თუ ადამიანის. ამ ყველაფერმა მოიტანა გამოცდილება, გამოცდილებებმა კი შემქმნა ცვლილებების მოყვარული, სიახლის მიმართ არათუ მხოლოდ მიმღებელი, მაძიებელიც.

ამ 27-ე წელს ისევ სიახლეა. ისევ განსხვავებული და ახლებური. ისევ ამოყირავება. ისევ არაფრით ჰგავს წინებს, გარდა ერთი რამისა – ბუნების სიახლოვის სურვილის და სიყვარულის. ამ სურვილის და სიყვარულის გაძლიერებამ, უპირველეს პრიორიტეტად ქცევამ, ადამიანის ინსტინქტმა, იყოს ბუნების ჰარმონიაში, გამოიწვია ჩემი გადაწყვეტილებაც, რომ აღარ ვიცხოვრო ბეტონის ჯუნგლებში, აღარ ვისუნთქო მტვრიანი ნახშირორჟანგი, აღარ ვყიდულობდე პოლიეთილენის საკვებს, აღარ მესმოდეს საცობების გაბმული გუგუნი.

აქ, ამ ადგილას არ არის ხეების, ყვავილების, ჩიტების და თევზების ადგილი. არც ადამიანის. ადამიანიც ისევეა ბუნების ნაწილი, მასზე დამოკიდებული, მისი ზეგავლენის ქვეშ მყოფი, როგორც ხე, ყვავილი, ჩიტი და თევზი. ჩვენ სამყაროს უნივერსალური ჰარმონიის, ბუნების კანონზომიერების ნაწილი და მორჩილი ვართ, ვაცნობიერებთ თუ არა, გვინდა თუ არა.

მივყვები ამ ძახილს, ვიღებ გამოწვევას და ვდგამ ნაბიჯს. ჯერ პატარას, ცოტა მეტი სიახლოვით ბუნებასთან. წავალ და ვიცხოვრებ სოფელში. ავიშენებ პატარა, ეკო-მეგობრულ სახლს. დავრგავ ხეებს და ყვავილებს. ავაშენებ ჩიტების სახლებს. გავაკეთებ პატარა გუბურას ლოტუსის ყვავილებით. პატარ-პატარა, ახალ-ახალ ეკოსისტემებს გავაჩენ, სადაც ყველა არსება ჰარმონიაში ვიცხოვრებთ. იქ იქნება სახლისკენ მიმავალი ბილიკი, რომელსაც love street ერქმევა. მექნება სუფთა ჰაერი და ჩემი მოწეული პროდუქტი, დილის ნამზე გაგრილებული სიო და ჩიტების ყურისწამღები ხმაური. მეც მათ ნაწილად. მე ადამიანის ფუნქციაც ეს მგონია. უსმინო და მიჰყვე საკუთარ ბუნებრივ დანიშნულებას. ცხოვრება არ არის ტანჯვა. არც ომია. არც სხვისი განადგურების ხარჯზე საკუთარის შენება. ასეა მათთვის, ვინც ამგვარად აღიქვამს ცხოვრებას, რადგან გიბრუნდება ის, რასაც თავად ასხივებ. ეგ არის ცხოვრება და ყველა ჩვენსას ჩვენ თვითონ ვქმნით შინაგანი მიდგომით.

მოკლედ, ასეთია სიახლე, რომლის გამო არათუ გიჟიას დამიძახებენო, უკვე მეძახიან.მუხრანში მივდივარ მალე საცხოვრებლად. პატარა ეზოა, პატარა რუთი, ხეხილის ბაღით, საოცარი მიწით, რომელზეც ყველაფერი გაიხარებს, პირველ რიგში, იქ ჩასახლებულები. ბუკაც მოდის. დღეებს ითვლის. მალემალეო. ასე მინდაო. სოფლის სკოლა რომ ბევრს ვერაფერს მისცემს, ბევრჯერ ავუხსენი. შენც მასწავლე იქაურ სკოლასთან ერთადო. შენც გასწავლი და სხვა ბავშვებსაც-მეთქი, შევპირდი. ზუსტად ვიცი, ბევრ ბავშვს გაუმართლა. ზუსტად ვიცი, ძალიან ბედნიერი ვარ, ძალიან სწორ რამეს ვაკეთებ, ძალიან ზღვა მოტივაცია მაქვს და ასე ყველაფერი გამოვა. მით უფრო ვარსკვლავბიჭი Zappa რომ მყავს, სიგიჟეების ცეცხლზე ნავთისდამსხმელი. soon: she lives on love street.

და აქვე: მუხრანში გადაიღეს შერეკილები, იმ ცნობილი ფრაზით, ხომ გითხარი გაფრინდებიანო“, - წერდა მარიამ საჯაია.

შეუძლებელი არაფერია, როგორც ხედავთ, მარიამმა ოცნებები აიხდინა...

• "დავტოვე სამსახური, ვტოვებ უძვირფასეს შვილს, მეგობრებს..." - მარიამ საჯაია ოცნების ასასრულებლად ემზადება