"ოცნების" ხელისუფლება მუდმივად აპელირებს იმაზე, რომ საქართველოში ელიტური კორუფცია არ არსებობს, თუმცა ბოლო პერიოდში საჯარო მოხელეების მიერ ქრთამის აღების შემთხვევების შესახებ სულ უფრო ხშირად გვესმის.
ბოლო სამი წლის (2015-2018 წლების) განმავლობაში ქრთამის აღების ბრალდებით 51 საჯარო მოხელე დააკავეს - აღნიშნული მონაცემები AMBEBI.GE-მ უზენაესი სასამართლოსგან საჯარო ინფორმაციის სახით გამოითხოვა.
ბოლო მსგავსი შემთხვევა რამდენიმე დღის წინ დაფიქსირდა - სუს-მა ქრთამის აღების ფაქტზე, გარემოს დაცვისა და სოფლის მეურნეობის სამინისტროს გარემოსდაცვითი ზედამხედველობის დეპარტამენტის კახეთის რეგიონალური სამმართველოს სწრაფი რეაგირებისა და პატრულირების განყოფილების უფროსი ზაქარია ქინქლაძე დააკავა. ასევე უკანონო ქმედების ჩასადენად ქრთამის მიცემის ფაქტზე დაკავებულები არიან: ორი შპს-ს დამფუძნებლები და დირექტორი.
სჯის თუ არა სათანადოდ სახელმწიფო მექრთამე ჩინოვნიკებს და რატომ ვერ ხერხდება საქართველოში ელიტური კორუფციის აღმოფხვრა - ამ კითხვებზე პასუხების მისაღებად AMBEBI.GE-მ რამდენიმე სისხლის სამართლის საქმე მოიძია.
AMBEBI.GE დაუკავშირდა გელა კობალაძის ადვოკატს, ხათუნა კეჭეყმაძეს. მისი თქმით, კობალაძეს პირველი ინსტანციის სასამართლოში გარკვეული თანხის სანაცვლოდ (თანხას არ ასახელებს) საპროცესო შეთანხმება გაუფორმდა და 3 წლამდე თავისუფლების აღკვეთა მიესაჯა.
როგორც აკაკი წერეთლის ადვოკატმა, მაია წერეთელმა AMBEBI.GE-ს განუცხადა, ბრალდებულს პირველი ინსტანციის სასამართლომ 6 წლითა და 6 თვით თავისუფლების აღკვეთა მიუსაჯა. გადაწყვეტილება სააპელაციო სასამართლოში გაასაჩივრეს, სადაც აკაკი წერეთელს გარკვეული თანხის (ადვოკატი თანხას არ აკონკრეტებს, თუმცა აცხადებს, რომ თანხა დიდი ოდენობის არ იყო) სანაცვლოდ საპროცესო შეთანხმება გაუფორმდა და ორ წლამდე პატიმრობა შეეფარდა.
AMBEBI.GE შეეცადა გაერკვია, რა ბედი ეწიათ ქრთამის აღების ბრალდებით სხვადასხვა დროს დაკავებულ საჯარო მოხელეებს, თუმცა აღმოჩნდა, რომ ამ ინფორმაციის მოპოვება სახელმწიფო უწყებებისგან ფაქტობრივად შეუძლებელია. არც ერთმა სამართალდამცავმა უწყებამ არ მოგვაწოდა კონკრეტული პირების სასამართლო დავების შესახებ ინფორმაცია, იმ მოტივით, რომ ეს პერსონალური მონაცემებია.
არასამთავრობო ორგანიზაციები სამართალდამცავი უწყებების ამგვარ მიდგომას საგანგაშოდ მიიჩნევენ. "საერთაშორისო გამჭირვალობა საქართველოს" იურისტის ერეკლე ურუშაძის თქმით, რამდენიმე არასამთავრობო ორგანიზაციამ საკონსტიტუციო სასამართლოში გაასაჩივრა სახელწიფო უწყებების სწორედ ეს პრაქტიკა:
"თუ ვსაუბრობთ იმაზე, რამდენად ეფექტურად ებრძვის სახელმწიფო კორუფციას, ჩვენ უნდა ვიცოდეთ არამხოლოდ ის, თუ ვინ დააკავეს, არამედ ისიც, როგორ დასრულდა შემდეგ პროცესი. სახელმწიფო თუ ვერ უზრუნველყოფს ამ ინფორმაციის საჯაროობას, თუ ჩვენ მოქალაქეებს და ჟურნალისტებს არ გვაქვს იმის საშუალება, რომ გავიგოთ როგორ დასრულდა კონკრეტული მოხელის ესა თუ ის სისხლის სამართლის საქმე, მაშინ ცხადია ჩვენ ვერ შევაფასებთ, რამდენად ეფექტურად მუშაობს სახელმწიფო კორუფციის წინააღმდეგ.
ეს არავითარ შემთხვევაში არ უნდა იყოს პერსონალური და გასაიდუმლოებული ინფორმაცია, ეს "პერსონალური მონაცემების დაცვის შესახებ“ კანონის სრულიად არაგონივრული ინტერპრეტაცია, თუ ასეთი პრაქტიკა დამკვიდრდა, ეს იქნება სერიოზული დარტყმა ჩვენი ანტიკორუფციული სისტემისთთვის" - გვითხრა ერეკლე ურუშაძემ.
ელიტურ კორუფციაზე საუბრისას ხელისუფლება ხშირად თავს იწონებს მსოფლიო ბანკის მიერ მომზადებული კვლევის შედეგებით (2018 წლის ოქტომბერი), რომლის მიხედვითაც საქართველომ წინა წელთან შედარებით აჩვენა გაუმჯობესება ინდექსის ორ კომპონენტში - ეფექტური მმართველობა და კორუფციის კონტროლი. თუმცა, არასამთავრობო ორგანიზაცია "ინფორმაციის თავისუფლების განვითარების ინსტიტუტი" (IDFI) მიიჩნევს, რომ ეს შედეგი არ შეიძლება ცალსახად მივიჩნიოთ საქართველოში ელიტური კორუფციის მაჩვენებლის გაუმჯობესების ამსახველად. ორგანიზაციის შეფასებით, ინდექსი ფოკუსირებულია წვრილმან მექრთამეობაზე და ის ვერ ასახავს მაღალი დონის კორუფციის თვალსაზრისით არსებულ მდგომარეობას.
"ინფორმაციის თავისუფლების განვითარების ინსტიტუტის" (IDFI) პროგრამების მენეჯერი ლევან ავალიშვილი საქართველოში ელიტური კორუფციის კუთხით არსებულ მდგომარეობას მიმოიხილავს და ყველაზე მნიშვნელოვან გამოწვევებზე საუბრობს. მისი თქმით, კორუფციასთან მებრძოლ უწყებებში სწორედ მათი დამოუკიდებლობის საკითხია ყველაზე პრობლემური. მაგალითად, სუს-ის სტრუქტურაში ანტიკორუფციული სააგენტოს არსებობა შეუთავსებელია უწყების საქმიანობის საიდუმლო ბუნებასთან და ქმნის უსაფრთხოების სამსახურის პოლიტიკური წნეხის ქვეშ მოქცევის რისკს.
"მაღალი თანამდებობის პირის მიერ ჩადენილი სამოხელეო დანაშაული არც წინა ხელისუფლების დროს იყო აღმოფხვრილი და არც ამ ხელისუფლების დროს კეთდება ბევრი რამ ამ კუთხით. მთავრობა სულ აკეთებს აქცენტს იმაზე, რომ ელიტური კორუფცია არ არსებობს, ცხადია, მათ უჭირთ ამის აღიარება. დიდი პრობლემაა ის, რომ ბოლომდე მიყვანილი და სამართლიანად გამოძიებული საქმე არ გვახსენდება, გამოუძიებელი საქმეები კი ახალისებს ასეთი ტიპის დანაშაულებებს, რადგან ჩნდება დაუსჯელობის სინდრომი.
საჭიროა უფრო მკაცრი სისხლისსამართლებრივი პოლიტიკის შემუშავება და რაც ყველაზე მთავარია, აუცილებელია დამოუკიდებელი ანტიკორუფციული სამსახურის შექმნა, რომელიც იქნება ღია და გამჭირვალე.
დღეს ეს ფუნქცია სხვადასხვა უწყებებს აქვთ გადანაწილებული, თუმცა ასეთი ფაქტების გამოვლენა და აღკვეთა ძირითადად სუს-ის მოვალეობაა. სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურის ძირითადი ფუნქცია არის ტერორიზმთან ბრძოლა, უცხოურ დაზვერვასთან ბრძოლა და ა.შ. იგი არ არის ღია უწყება და არც უნდა იყოს. მსოფლიოში არსად არ აქვს ასეთ უწყებას კორუფციასთან ბრძოლის ფუნქცია შეთავსებული", - ამბობს ავალიშვილი.
არასამთავრობო ორგანიზაციების წარმომადგენლების თქმით, მათ არაერთხელ მიმართეს მთავრობას თუ პარლამენტს დამოუკიდებელი ანტიკორუფციული სამსახურის შექმნის ინიციატივით, თუმცა როგორც იურისტები აცხადებენ, ხელისუფლება მუდმივად იმაზე აკეთებს აქცენტს, რომ ამ მხრივ ქვეყანაში პრობლემა არ დგას.