"ჩაჯდომა რომ მომესწრო, ახლა თქვენთან არც ვიქნებოდი..." - რას ყვება ეკა ჩხეიძე ინციდენტზე, რომელმაც მანქანა გაუნადგურა

მსახიობმა ეკა ჩხეიძემ რამდენიმე დღის წინ სოციალურ ქსელში საკუთარი დაზიანებული მანქანის ფოტოები გაავრცელა, რომელიც გუდაურში თოვლმა სრულიად გაუნადგურა. ამ ცუდ ამბავში სასიხარულო ის არის, რომ ეკა და მისი მეგობარი თავიანთი შვილებით ბედად გადაურჩნენ იმას, რომ მანქანაში არ ისხდნენ.

აღნიშნულ ინციდენტთან დაკავშირებით სასაუბროდ, AMBEBI.GE მსახიობს დაუკავშირდა:

"ეს ამბავი გუდაურში მოხდა, სადაც მე და ჩემი მეგობარი შვილებით წავედით - ორივეს ტოლი ბიჭები გვყავს, სრიალი და კარგი დროსტარება გვქონდა დაგეგმილი, მაგრამ ნახევარი საათის ჩასულები ვიყავით, რომ სასტუმროს სახურავიდან გაყინულ-გაქვავებული თოვლის მასა გადმოეშვა და ჩემს მანქანას დაეცა.

რა თქმა უნდა, სახურავები გადაწმენდილი უნდა იყოს და ასეთი რამ არ უნდა ხდებოდეს, უსაფრთხოების ნორმების დაცვა ყველგან რომ საჭიროა, მათ შორის, სასტუმროს ეზოშიც, ეს სხვა პრობლემაა, მაგრამ განადგურებული მანქანა რომ დავინახე, წარმოვიდგინე, რა შეიძლებოდა, მომხდარიყო, ათი წუთით ადრე, ან გვიან რომ მომხდარიყო...

მანქანის ადგილი სხვაგან არ იყო და იქ დავაყენე. მერე მითხრეს, გადააყენე, სახურავს ფიზიკურად ვერ ვუდგებით, ვერ ვწმენდთ, რამე არ ჩამოვარდესო. თან, გუდაურში რომელიღაც სასტუმროსთან მსგავსი შემთხვევის გამო კაცი გარდაცვლილა. თუ ასეთი რამ ხდება, ყველა ყურადღებით უნდა იყოს და პასუხს უნდა აგებდეს... თუმცა ვიმეორებ, ეს სხვა თემაა.

მოკლედ, როგორც კი მითხრეს, გადააყენეო, ნომერში ავედი, რომ გასაღები ამეღო, სანამ ჩამოვიდოდი, ეს ცუდი ამბავი დამხვდა... ჩაჯდომა რომ მომესწრო, ახლა თქვენთან არც ვიქნებოდი... ვფიქრობ, რომ ცუდს ავცდი და ღმერთმა უარესისგან დამიცვა. მართლა წუთებში იყო საქმე - 5-10 წუთის განსხვავებით უკვე სხვა შედეგი ექნებოდა, ჯერ ერთი, ბავშვები გვესხდნენ მანქანაში, სულ 4 ადამიანი ვიყავით... სახურავი ისე ჩაიჭეჭყა, რომ მანქანა გადასაგდებია... ფაქტია, რომ ჩვენ გადავრჩით! ფინანსური ზარალი კია, მაგრამ ჩემი ჭირიც წაუღია-მეთქი, - ვამბობ.

- ვინ აანაზღაურებს ამ ზარალს? არავინ იღებს პასუხისმგებლობას?

- არც არავინ და მეც არ ვარ ის ტიპი, რომ ვიდავო... მაშინვე ჩემს ქმარს დავურეკე, რადგანაც შოკში ვიყავი, არავისთვის არ მითქვამს, მასაც იმიტომ დავურეკე, მეკითხა, დაზღვეული იყო თუ არა მანქანა, რადგანაც მის სახელზე იყო გაფორმებული. გული გაუსკდა და პირველი რაც მითხრა - ხომ არავინ დაშავდაო? მერე დამამშვიდა.

- დაზღვეულია მანქანა?

- არა, დაზღვეული რომ ყოფილიყო, სხვანაირად დამთავრდებოდა ყველაფერი...

- ისე განადგურდა, რომ არაფერი ეშველება?

- რომც ეშველოს, იმ მანქანაში აღარ ჩავჯდები. თუმცა დღეს ხელოსნები ყველაფერს აკეთებენ - ოთხიდან ერთს აწყობენ, მაგრამ ეგეთი შეკეთებულ-აწყობილი რა აუცილებელია?! ეტყობა, ეგრე ეწერა... მიხარია, რომ არავინ დავზიანდით. მანქანა იმავე საღამოს სასტუმრომ ევაკუატორს გაატანა. ვცდილობ, ამ ყველაფერზე არც ვიფიქრო და ვინერვიულო. გუდაურიდან არ წამოვსულვართ, დავრჩით, ვისრიალეთ და შაბათ-კვირას დავისვენეთ. ბავშვებს სიამოვნება არ წავართვით. თან, თბილისის დაბინძურებულ ჰაერს რაც ნაკლებად ისუნთქებ, უკეთესია. რასაც არ ეშველება, ნერვიულობას აზრი არ აქვს.

სხვათა შორის, რომ ჩამოვედით, ოღონდაც არ მენერვიულა და გული გადამეყოლებინა და მეუღლემ სიურპრიზი გამიკეთა: კრედიტი აუღია და ახალი მანქანა დამახვედრა! არც იმაზე მანერვიულა, რომ აქ უმანქანოდ ვიქნებოდი, იმიტომ კი არა, რომ ამას ვერ მოვახერხებდი, თვითონაც ტაქსით დადის, უბრალოდ, გული გამიკეთა...