რე­ჟი­სო­რი გეგ­ლა ბაბ­ლუ­ა­ნი წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნო პრო­ცე­სებს ეხ­მა­უ­რე­ბა და სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში ყო­ფი­ლი და მოქ­მე­დი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის პო­ლი­ტი­კას აფა­სებს:

"მო­გე­სალ­მე­ბით მე­გობ­რე­ბო, არა­სო­დეს მი­ფიქ­რია სო­ცი­ა­ლურ ქსე­ლებ­ში ჩარ­თვა და აქ­ტი­უ­რი კა­მა­თი, თავს ვი­კა­ვებ­დი ყო­ველ­გვა­რი კო­მენ­ტა­რი­სა­გან მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ აქ­ტი­უ­რად ვა­დევ­ნებ თვალს მიმ­დი­ნა­რე სა­არ­ჩევ­ნო პრო­ცესს. ამ­დე­ნი ზი­ზღი, ცი­ლის­წა­მე­ბა, ყო­ველ ნა­ბიჯ­ზე მო­ღა­ლა­ტის ძა­ხი­ლი, დე­ფი­ცი­ტი ყო­ველ­გვა­რი მო­რა­ლუ­რი და ზნე­ობ­რი­ვი ღირ­სე­ბის... რო­მე­ლი ოკუ­პან­ტი მო­ა­ხერ­ხებ­და ქარ­თუ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ასე და­ყო­ფას, ამ­დე­ნი შხა­მი­სა და და­უნ­დობ­ლო­ბის და­თეს­ვას?პატ­რი­ო­ტიზ­მით აღ­ჭურ­ვი­ლი ნიღ­ბე­ბის მიღ­მა, რუ­სუ­ლი პო­ლი­ტი­კის ძა­ლა­დო­ბა­ზე მე­ტად, ერ­თმა­ნე­თი გვძულს ქარ­თვე­ლებს, ეს სამ­წუ­ხა­როდ ჩვე­ნი რე­ა­ლო­ბაა. თუმ­ცა, ამ სი­ძულ­ვი­ლით დატ­ბო­რილ ფუნ­და­მენტზე გვინ­და ქვეყ­ნის აშე­ნე­ბა. წარ­სუ­ლის არას­წორ­მა თუ არარ­სე­ბულ­მა ანა­ლიზ­მმა მი­იყ­ვა­ნა ქვე­ყა­ნა ამ მდგო­მა­რე­ო­ბამ­დე.

შეგ­ვწევს კი ობი­ექ­ტუ­რი ანა­ლი­ზის უნა­რი? რათა აღარ და­ვუშ­ვათ იგი­ვე შეც­დო­მე­ბი და ჩა­მოვ­ყა­ლიბ­დეთ კონ­სტრუქ­ცი­უ­ლი ხვა­ლინ­დე­ლი დღი­სათ­ვის? თუ ვე­ძა­ხოთ ერ­თმა­ნეთს მო­ღა­ლა­ტე­ე­ბი და ყო­ველ­გვა­რი გარე ძა­ლე­ბის ჩა­უ­რევ­ლად მო­ვუ­ღოთ ბოლო ჩვენს ქვე­ყა­ნას და და­ვაბ­რა­ლოთ მერე სა­კუ­თა­რი უგუ­ნუ­რე­ბა სხვას.

გუ­შინ­დე­ლი დღის სწო­რად ანა­ლი­ზი არის ნა­ბი­ჯი პერ­სპექ­ტი­უ­ლი მო­მავ­ლის­კენ, ტო­ლე­რან­რო­ბა კი ერ­თა­დერ­თი გზა ძა­ლა­დო­ბის ასა­რი­დებ­ლად.

არის თუ არა ზაზა სა­რა­ლი­ძე პო­ლი­ტი­კუ­რი მა­ნი­პუ­ლა­ცი­ის მსხვერ­პლი? ან პო­ლი­ტი­კუ­რად ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლი? ეს არის მე­ა­თე ხა­რის­ხო­ვა­ნი იმ უბე­დუ­რე­ბის ფონ­ზე რაც მან შვი­ლის სიკ­ვდი­ლით გა­ნი­ცა­და. არ ღირს არ­ცერ­თი პო­ლი­ტი­კუ­რი პარ­ტია იმა­ზე მეტი რა­საც სა­მარ­თა­ლი ჰქვია. მე არ მჯე­რა იმ პო­ლი­ტი­კუ­რი ძა­ლის გულთმის­ნო­ბის ზა­ზას­თან მი­მარ­თე­ბა­ში რო­მელ­მაც სან­დრო გირ­გვლი­ა­ნი წა­მე­ბით მოკ­ლა, რო­გორც არ მჯე­რა ამ სა­ხელ­მწი­ფო სის­ტე­მის სრულ­ყო­ფი­ლე­ბის რო­მელ­მაც მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა რომ თა­ვად არ კლავს თა­ვის მო­ქა­ლა­ქე­ებს, ვერ მო­ა­ხერ­ხა კა­ნო­ნის უზე­ნა­ე­სო­ბა და სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბის სრუ­ლი აღ­დგე­ნა. სა­ხელ­მწი­ფო ვალ­დე­ბუ­ლია იყოს კა­ნო­ნის დამ­ცვე­ლი, გა­რან­ტო­რი, ნე­ბის­მი­ე­რი მშობ­ლის, ადა­მი­ა­ნის, მო­ქა­ლა­ქის წი­ნა­შე. ამ პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას არ უნდა გა­ურ­ბო­დეს არ­სე­ბუ­ლი სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვი სტრუქ­ტუ­რე­ბი. კა­ნო­ნის წი­ნა­შე უნდა აგონ პა­სუ­ხი დამ­ნა­შა­ვე­ებ­მა, ამას ითხო­ვენ შვილ­მოკ­ლუ­ლი მა­მე­ბი და მათი მო­თხოვ­ნა უნდა ას­რულ­დეს. ეს არ შე­იძ­ლე­ბა გახ­დეს სა­კა­მა­თო სა­გა­ნი და იქ­ცეს პო­ლი­ტი­კუ­რი ყორ­ნე­ბის სა­ჯიჯგნ ლე­შად.

ის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა, რომ­ლიც სას­ტი­კად ძა­ლა­დობ­და სა­კუ­თა­რი ხალ­ხზე, ის ტე­ლე­ვი­ზი­ე­ბი რომ­ლე­ბიც არ გა­მო­სუ­ლან სან­დრო გირ­გვლი­ა­ნის დე­დის გვერ­დზე და­სად­გო­მად, დღეს მათ მიერ გა­ზი­ა­რე­ბუ­ლი სა­რა­ლი­ძის ტკი­ვი­ლი არა­რე­ა­ლუ­რად მი­მაჩ­ნია რო­გორც მი­ხე­ილ სა­ა­კაშ­ვი­ლის ჯა­დოს­ნუ­რი გაქ­რის­ტი­ა­ნე­ბა. ის ვინც ამ მა­მე­ბის უბე­დუ­რე­ბით პო­ლი­ტი­კურ სპე­კუ­ლა­ცი­ას ცდი­ლობს, სა­კუ­თა­რი სუ­ლის სი­მა­ხინ­ჯეს კი­დევ ერთხელ ააშ­კა­რა­ვებს, მაგ­რამ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ამ მა­მე­ბის იგ­ნო­რით, პო­ლი­ტი­კუ­რი სოვ­დაგ­რე­ბის მდა­ბი­ო­ე­ბას არ უნდა უტოლ­დე­ბო­დეს.კა­მა­თი ომის და­წყე­ბას­თან და­კავ­ში­რე­ბით, ცვლი­ის ჩვენს რე­ა­ლო­ბას? აუ­ცი­ლე­ბე­ლია სწო­რად გა­ვარ­კვი­ოთ და გა­ვა­ა­ნა­ლი­ზოთ ეს ტრა­გი­კუ­ლი ის­ტო­რი­უ­ლი მოვ­ლე­ნა რომ­ლის წი­ნა­შეც დგას ჩვე­ნი ქვე­ყა­ნა ოკუ­პი­რე­ბუ­ლი ტე­რი­ტო­რი­ე­ბის და­საბ­რუ­ნებ­ლად.

„სხვი­სი შენ­და­მი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა და აგ­რე­სია შე­იძ­ლე­ბა შენ­გან და­მო­უ­კი­დებ­ლად ხდე­ბო­დეს, მაგ­რამ შენს რე­აქ­ცი­ა­სა და პა­სუხზე უკვე შენ ხარ პა­სუ­ხის­მგე­ბე­ლიო“... ეს ეხე­ბა ყვე­ლა ადა­მი­ანს და ათ­მა­გად ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში მყოფთ. ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა არის უზარ­მა­ზა­რი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა და არა პრი­ვი­ლე­გია, ნა­მოქ­მე­დარ­ზე უპა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის.

რუზ­ველ­ტი ამ­ბობ­და: უნი­ა­თო­ე­ბი ეძე­ბენ თა­ვის გა­სა­მარ­თლე­ბელ მი­ზე­ზებს, გმი­რე­ბი კი გა­მო­სა­ვალს პო­უ­ლო­ბე­ნო. შე­იძ­ლე­ბა ზო­გი­ერ­თი თქვენ­თა­გა­ნი არ იყოს პი­რა­დი სიმ­პა­ტი­ე­ბით გან­წყო­ბი­ლი სა­ლო­მე ზუ­რა­ბიშ­ვი­ლის მი­მართ, მაგ­რამ ვთვლი, რომ მას უნდა მი­ე­ცეს სა­შუ­ა­ლე­ბა ჩვე­ნი ქვეყ­ნის სა­სარ­გებ­ლოდ გა­მო­ი­ყე­ნოს მისი მრა­ვალ­წლი­ა­ნი გა­მოც­დი­ლე­ბა.

ქარ­თვე­ლებ­მა უნდა დავძლი­ოთ ერ­თმა­ნე­თის სი­ძულ­ვი­ლი და ვი­პო­ვოთ გა­მო­სა­ვა­ლი ჩვე­ნი ქვეყ­ნის ჯერ გა­და­სარ­ჩე­ნად შემ­დეგ კი ასა­ღორ­ძი­ნებ­ლად. ქვე­ყა­ნას სჭირ­დე­ბა შეკ­რუ­ლი და ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის მქო­ნე ადა­მი­ან­თა გუნ­დი, ახა­ლი მუხ­ტი, ახალ­გაზ­რდუ­ლი ძალა, რო­მე­ლიც აქ­ტი­უ­რად უნდა ჩა­ერ­თოს თა­ნა­მედ­რო­ვე პო­ლი­ტი­კა­ში.

რო­დე­საც მეთ­ვრა­მე­ტე სა­უ­კუ­ნე­ში სა­ქარ­თვე­ლოს ედგა უმ­ძი­მე­სი პე­რი­ო­დი, რუ­სე­თის მფარ­ვე­ლო­ბის ქვეშ შეს­ვლა ეს არ იყო სურ­ვი­ლი რუ­სე­თის მო­ნო­ბის, არა­მედ არ­ჩე­ვა­ნი ცუდ­სა და უა­რეს შო­რის ქვეყ­ნის გა­დარ­ჩე­ნის თვალ­საზ­რი­სით. გი­ორ­გი სა­ა­კა­ძემ სა­კუ­თა­რი შვი­ლი გა­წი­რა სქარ­თვე­ლოს კე­თილ­დღე­ო­ბის­თვის. იმ სა­ე­რო პი­რე­ბის სამ­შობ­ლოს სიყ­ვა­რუ­ლი და ვაჟ­კა­ცო­ბა ამოქ­მე­დებ­დათ. ისი­ნი ღე­ბუ­ლობ­დნენ ქვეყ­ნი­სათ­ვის „სა­ჭი­რო გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბებს„ და არ მოქ­მე­დებ­დნენ პი­რად ამ­ბი­ცი­ებ­სა თუ სურ­ვი­ლებ­ზე დაყ­რდნო­ბით. ამ­ბი­ცი­ე­ბით ქმე­დე­ბა რო­მე­ლიც შენს შე­საძ­ლებ­ლო­ბებს აღე­მა­ტე­ბა არის დამ­ღუპ­ვე­ლი, გან­სა­კუთ­რე­ბით პო­ლი­ტი­კა­ში.სა­ქარ­თვე­ლოს სჭირ­დე­ბა გა­მა­ერ­თი­ა­ნე­ბე­ლი ძალა და არა რა­დი­კა­ლუ­რად შავ პი­არ­ზე აგე­ბუ­ლი ცე­ცხლზე ნავ­თის დამ­სხმე­ლი მე­დია. პო­ლი­ტი­კუ­რი შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბის­გან და­მო­უ­კი­დებ­ლად მე­დია ობი­ექ­ტუ­რად უნდა ცდი­ლობ­დეს ერის გა­ერ­თი­ა­ნე­ბას და არა მის კა­ტე­გო­რი­ე­ბად და­ყო­ფას, ჩვე­ნი და­ყო­ფა ეს მტრის სურ­ვი­ლია. თა­ვი­სუ­ფა­ლი მე­დია არ უნდა ნიშ­ნავ­დეს თა­ვი­სუფ­ლად ცი­ლის­წა­მე­ბას.

ქარ­თვე­ლი, რო­მე­ლიც პო­ლი­ტი­კუ­რი შე­ხე­დუ­ლე­ბე­ბის გამო, ქარ­თველს გა­ი­მე­ტებს, არ და­ზო­გავს, მის­თვის მთა­ვა­რი ვერ იქ­ნე­ბა სა­ქარ­თვე­ლოს მო­მა­ვა­ლი, ვერც ქარ­თვე­ლო­ბა, ეს აქ­სი­ო­მაა. უზ­ნე­ო­ბის და­სა­მარ­ცხებ­ლად არ­სე­ბობს ორი გზა, გავ­ხდეთ უფრო უზ­ნეო ვიდ­რე ჩვე­ნი მო­წი­ნა­აღ­მდე­გე ან მოთ­მი­ნე­ბით და გო­ნე­ბა­გამ­ჭრი­ა­ხო­ბით ვძლი­ოთ ის. ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც სო­ცი­ა­ლუ­რი ქსელ­ში, პირ­ველ გვერ­დზე უდევს ილია ჭავ­ჭა­ვა­ძის სუ­რა­თი, გა­ფორ­მე­ბუ­ლი ცნო­ბი­ლი ილი­ას ცი­ტა­ტით... სი­კე­თით სძლიე შენს მტერ­სა, ერი­დე სის­ხლით ზღვე­ვა­სა, სულ­გრძე­ლო­ბი­თა ძლე­ვა სჯობს სი­ბო­რო­ტი­თა ძლე­ვა­სა“ არ მეს­მის იგი­ვე ადა­მი­ა­ნი რო­გორ ახერ­ხებს კო­მენ­ტა­რებ­ში მო­უ­წო­დოს, ჩა­ქო­ლონ, დახ­ვრი­ტონ, ჩა­ა­ძაღ­ლონ - მისი ასევთქვათ პო­ლი­ტი­კუ­რად სა­წი­ნა­აღ­მდე­გო აზ­რის მქო­ნე თა­ნა­მე­მა­მუ­ლე­ე­ბი. ამ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბით ერ­თმა­ნე­თის მი­მართ, ჩვენ ვერ შე­ვი­ნარ­ჩუ­ნებთ ქარ­თვე­ლო­ბას, რო­მელ­ზეც ასე ვდებთ თავს და რისი სა­ხე­ლი­თაც ვიბ­რძვით.მსოფ­ლიო ის­ტო­რი­ას არ ახ­სოვს არც ერთი მა­გა­ლი­თი, რომ ფა­ნა­ტიზმსა და რა­დი­კა­ლურ და­უნ­დობ­ლო­ბას, რო­მე­ლი­მე ერი გა­მარ­ჯვე­ბის და ნა­თე­ლი მო­მავ­ლის გზა­ზე და­ე­ყე­ნე­ბი­ნოს.

მი­ლი­ონ­ზე მეტი ემიგ­რან­ტია ლუკ­მა­პუ­რის სა­შოვ­ნე­ლად გა­დახ­ვე­წი­ლი მსოფ­ლი­ოს სხვა­დას­ხვა კუ­თხე­ში. ნუ ავიგ­დებთ მას­ხრად ემიგ­რა­ცი­ა­ში და­ბა­დე­ბუ­ლე­ბის „ქარ­თულს“. ჩემს შვილს გი­ორ­გი ბაბ­ლუ­ანს, რო­მელ­საც დედა ჰყავს ამე­რი­კე­ლი და ცხოვ­რობს ამე­რი­კა­ში, აქვს ინ­გლი­სუ­რი აქ­ცენ­ტი როცა ქარ­თუ­ლად სა­უბ­რობს. აგ­რეთ­ვე, ჩემი ძმის­შვი­ლე­ბი, დის­შვი­ლე­ბი და ბევ­რი ჩემი ემიგ­რან­ტი მე­გობ­რის შვი­ლი აქ­ცენ­ტით ლა­პა­რა­კობს ქარ­თუ­ლად. ვი­საც სა­კუ­თარ თავ­ზე არ გა­მო­უც­დია და არ იცის რის ფა­სად უჯ­დე­ბა ემიგ­რანტ ქარ­თველ მშობლს მო­მა­ვა­ლი თა­ო­ბე­ბი­სათ­ვის მშობ­ლი­უ­რი ენის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა, ვთხოვთ თავი შე­ი­კა­ვონ ცი­ნიზ­მი­სა­გან. უნდა ვა­მა­ყობ­დეთ და ვამ­ხნე­ვებ­დეთ ქარ­თვე­ლებს რომ­ლე­ბიც აღი­ზარ­დნენ უცხო ენა­ზე, უცხო კულ­ტუ­რა­ში, მაგ­რამ შე­ი­ნარ­ჩუ­ნეს ქარ­თვე­ლო­ბა და ქარ­თუ­ლი ენა. რო­დე­საც არა­ფერს ვზო­გავთ იმი­სათ­ვის, რომ შვი­ლებს ჩა­ვუ­ნერ­გოთ სა­ქარ­თვე­ლოს სიყ­ვა­რუ­ლი, ვას­წავ­ლოთ ჩვე­ნი ქვეყ­ნის ის­ტო­რია. ქარ­თუ­ლი წერა-კი­თხვა და ამ ყვე­ლაფ­რის მერე მათ თუ სა­ქარ­თვე­ლო­ში აქ­ცენ­ტის გამო დას­ცი­ნე­ბენ, ეს იქ­ნე­ბა ყვე­ლა ქარ­თვე­ლი მშობ­ლის დამ­ცი­რე­ბა და ქარ­თვე­ლო­ბის შე­უ­რა­ცყო­ფა.

ნა­ცი­ო­ნა­ლურ­მა მოძ­რა­ო­ბამ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში მოს­ვლი­სას ბევ­რი და­დე­ბი­თი გა­ა­კე­თა ქვეყ­ნის წინსვლი­სათ­ვის, მო­ი­შო­რა კრი­მი­ნა­ლუ­რი სამ­ყა­რო, ჩა­ა­ტა­რა უამ­რა­ვი რე­ფორ­მა, სა­ფუძ­ვე­ლი ჩა­უ­ყა­რა ეკო­ნო­მი­კის გან­ვი­თა­რე­ბას, მრა­ვალ სფე­რო­ში შე­მო­ი­ტა­ნა დი­ნა­მი­კა... მაგ­რამ მან როცა სა­კუ­თა­რი და­დე­ბი­თი ქმე­დე­ბის მაქ­სი­მუმს მი­აღ­წია, იწყო უკუს­ვლა. ადა­მი­ა­ნის ფუნ­და­მენ­ტუ­რი ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბის გა­თელ­ვით იქცა დიქ­ტა­ტო­რულ სა­ხელ­მწი­ფოდ, სა­დაც მე­ფობ­და ტე­რო­რი, კა­ცის კვლა და უსა­მარ­თლო­ბა. არა­მო­რა­ლუ­რია მო­ი­აზ­რე­ბო­დეს იმ ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის უკან დაბ­რუ­ნე­ბა რო­მე­ლიც თა­ვად აღი­ა­რებს რომ ჩა­დი­ო­და იმა­ვე ქმე­დე­ბებს, რა­საც ოკუ­პან­ტი. ანუ თა­ვად ეწე­ო­და ოკუ­პა­ცი­ას და სახ­ლებს არ­თმევ­და სა­კუ­თარ მო­სახ­ლე­ო­ბას (რაც უა­რე­სია ოკუ­პან­ტის ქმე­დე­ბა­ზე). არ­ცერ­თი პო­ლი­ტი­კუ­რი ლი­დე­რი არ ღირს ქარ­თვე­ლი ხალ­ხის სის­ხლის ფა­სად. ბი­ძი­ნა ივა­ნიშ­ვილ­მა ითა­მა­შა გა­დამ­წყვე­ტი როლი ქარ­თველ ხალ­ხთან ერ­თად ამ რე­ჟი­მის და­სამ­ხო­ბად და ეს არის მისი პო­ლი­ტი­კუ­რი მოღ­ვა­წე­ო­ბის ყვე­ლა­ზე დიდი მიღ­წე­ვა. მაგ­რამ, სამ­წუ­ხა­როდ, მი­უ­ხე­დავდ იმი­სა, რომ ქვე­ყა­ნა­ში აღარ არის ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მიერ მო­ქა­ლა­ქე­ებ­ზე ნა­დი­რო­ბა, ბიზ­ნეს­მე­ნე­ბის რე­კე­ტი და არის აზ­რის გა­მო­ხატ­ვის თა­ვი­სუფ­ლე­ბა, ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ ვერ მო­ა­ხერ­ხა სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბის აღ­დგე­ნა და მრა­ვა­ლი და­პი­რე­ბის გან­ხორ­ცი­ე­ლე­ბა.

არ­ცერ­თი სა­ხელ­მწი­ფო მოღ­ვა­წე სა­ზო­გა­დო­ე­ბას არ უნდა შორ­დე­ბო­დეს, ხალ­ხის ტკი­ვი­ლი და სო­ცი­ა­ლუ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბა თუ სა­ხელ­მწი­ფო მოღ­ვა­წე­თა მთა­ვა­რი ამო­ცა­ნა არ არის მა­შინ ისი­ნი ქვე­ყა­ნას სარ­გე­ბელს ვერ მო­უ­ტა­ნენ. კარ­და­კარ უნდა ია­რონ არა მხო­ლოდ სა­არ­ჩევ­ნო პე­რი­ოდ­ში, არა­მედ არ­ჩევ­ნე­ბის მე­რეც, სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ უნდა ში­ო­დეს და წყუ­რო­დეს არ­ცერთ ადა­მი­ანს.

გა­ნათ­ლე­ბა არის ჩვე­ნი ქვეყ­ნის მო­მა­ვა­ლი, სწო­რი დიპ­ლო­მა­ტია - იმე­დი ჩვე­ნი ქვეყ­ნის ერ­თი­ა­ნო­ბის და ტე­რი­ტო­რი­უ­ლი მთლი­ა­ნო­ბის აღ­დგე­ნის, ჯან­მრთე­ლი პო­ლი­ტი­კა და კა­ნო­ნის უზე­ნა­ე­სო­ბა კი სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი სრულ­ყო­ფი­ლე­ბის.

ქარ­თულ­მა ოც­ნე­ბამ და­უშ­ვა არა­ერ­თი შეც­დო­მა, რო­მელ­თა გა­მოს­წო­რე­ბა შე­იძ­ლე­ბა, სწო­რი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბე­ბის ხარ­ჯზე, მაგ­რამ იმას რა­საც ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის ქმე­დე­ბა­თა შავი სია ჰქვია ვე­რა­ფე­რი გა­მო­ას­წო­რებს.

ამ­დე­ნი გან­ცალ­კე­ვე­ბუ­ლი, სხვა­დას­ხვა პარ­ტი­ი­სა თუ კან­დი­და­ტის მხარ­დამ­ჭერ ღო­ნის­ძი­ე­ბე­ბის ფონ­ზე, მო­ვუ­წო­დებ­დი ყვე­ლა ქარ­თველს, არა დამ­ყო­ფი, არა­მედ გა­მა­ერ­თი­ა­ნე­ბე­ლი სა­ხელ­მწი­ფოს შე­ნე­ბა­ში ჩვე­ნი ინ­დი­ვი­დი­ა­ლუ­რი წვლი­ლი შეგ­ვე­ტა­ნა, ერ­თმა­ნე­თის მი­ტე­ვე­ბით და ღირ­სე­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბით. ნუ და­ვა­ყე­ნებთ ჩვენს პო­ლი­ტი­კურ შე­ხე­დუ­ლე­ბებს იმა­ზე მაღ­ლა რა­საც ქარ­თვე­ლო­ბა ჰქვია".