მე­უბ­ნე­ბი­ან, „ამას“ მი­ე­ცი ხმა, იმი­ტომ, რომ „იმას“ მე­ტის და­შა­ვე­ბა შე­უძ­ლი­აო... ანუ, ერთი და იმა­ვე უფსკრუ­ლამ­დე გრძე­ლი ბი­ლი­კით სი­ა­რუ­ლი არ­ჩიე მოკ­ლე ბი­ლი­კით სი­ა­რულს და თავი ანე­ბე ისე­თი ბი­ლი­კის ძებ­ნას, რო­მე­ლიც ყვე­ლას ერ­თად გაგ­ვიყ­ვანს სამ­შვი­დო­ბო­სო, - ამის შე­სა­ხებ „ინ­ტერპრეს­ნი­უსს“ პრე­ზი­დენ­ტო­ბის ყო­ფილ­მა კან­დი­დატ­მა და­ვით უსუ­ფაშ­ვილ­მა გა­ნუ­ცხა­და.

მი­სი­ვე გან­მარ­ტე­ბით, ის ამ გზას არ ირ­ჩევს და რო­გორც „თუნ­დაც სას­ტი­კად და­მარ­ცხე­ბუ­ლი, მაგ­რამ სა­ხელ­მწი­ფოს გა­სა­ძღო­ლად ქარ­თვე­ლი ხალ­ხის­თვის სა­კუ­თა­რი თა­ვის შემ­თა­ვა­ზე­ბე­ლი პო­ლი­ტი­კო­სი, ვალ­დე­ბუ­ლია, ბოლო წა­მამ­დე ეძე­ბოს პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­მო­სავ­ლის ფორ­მუ­ლა და არ ჩა­ბარ­დეს რო­მე­ლი­მე არას­წორ მხა­რეს“.

უსუ­ფაშ­ვი­ლის შე­ფა­სე­ბით, რო­გორც სა­ლო­მე ზუ­რა­ბიშ­ვი­ლის, ისე გრი­გოლ ვა­შა­ძის არ­ჩე­ვის შემ­თხვე­ვა­ში ქვე­ყა­ნა უფსკრულს ვერ ას­ცდე­ბა, რის გა­მოც მი­იჩ­ნევს, რომ 2019 წლის ოქ­ტომ­ბერ­ში ვა­დამ­დე­ლი სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბი უნდა ჩა­ტარ­დეს, ახა­ლი პრე­ზი­დენ­ტი კი გა­დად­გეს.

„სა­ა­კაშ­ვი­ლი რომ ქვეყ­ნის­თვის სა­ზი­ა­ნო ლი­დე­რია, მე ეს 2004 წლის ივ­ნის­ში და­ვას­კვე­ნი და მას შემ­დეგ ეს აზრი მხო­ლოდ მიმ­ყარ­დე­ბო­და. ცხა­დია, დღეს მისი სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო რე­ვან­ში და­უშ­ვე­ბე­ლია, მაგ­რამ რის ფა­სად? მტრულ ბან­კე­ბად გახ­ლე­ჩი­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს ფა­სად? ზნე­ო­ბის ელე­მენ­ტა­რუ­ლი ნორ­მე­ბის ფა­სად? სა­ჯა­რო სამ­სა­ხუ­რის, სა­სა­მარ­თლოს, პრო­კუ­რა­ტუ­რის და უშიშ­რო­ე­ბის პარ­ტი­ის სამ­სა­ხურ­ში ჩა­ყე­ნე­ბის ფა­სად? კერ­ძო ბიზ­ნე­სის პო­ლი­ტი­კუ­რი მარ­თვის ფა­სად? დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი არ­ჩევ­ნე­ბის კო­მერ­ცი­ულ აუქ­ცი­ო­ნად ქცე­ვის ფა­სად?

და თუ ამ ფასს გა­და­ვიხ­დით, მა­შინ რა­ღას გა­და­ვარ­ჩენთ სა­ა­კაშ­ვი­ლის­გან? ერ­თა­დერ­თს - ოც­ნე­ბის სა­ოც­ნე­ბო ყოფ­ნას ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში!

აი, ამ ვი­თა­რე­ბა­ში, მე­უბ­ნე­ბი­ან აქეთ-იქი­დან, მა­ინც „ამას“ მი­ე­ცი ხმა, იმი­ტომ, რომ „იმას“ მე­ტის და­შა­ვე­ბა შე­უძ­ლი­აო... ანუ, ერთი და იმა­ვე უფსკრუ­ლამ­დე გრძე­ლი ბი­ლი­კით სი­ა­რუ­ლი არ­ჩიე მოკ­ლე ბი­ლი­კით სი­ა­რულს და თავი ანე­ბე ისე­თი ბი­ლი­კის ძებ­ნას, რო­მე­ლიც ყვე­ლას ერ­თად გაგ­ვიყ­ვანს სამ­შვი­დო­ბო­სო.

მეს­მის, ასე­თი ბი­ლი­კის ძებ­ნას ყვე­ლა მო­ქა­ლა­ქე ვერ შე­ერ­კი­ნე­ბა მრა­ვა­ლი მი­ზე­ზის გამო. ამი­ტომ, ტრა­გიზ­მით სავ­სე, მაგ­რამ გა­სა­გე­ბი მო­ქა­ლა­ქე­ობ­რი­ვი პო­ზი­ცი­აა არ­ჩევ­ნებ­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა და უფსკრუ­ლის­კენ მი­მა­ვა­ლი უფრო გრძლად მიჩ­ნე­უ­ლი ბი­ლი­კის­თვის მხარ­და­ჭე­რა იმ იმე­დით, რომ იქ­ნებ დრო მო­ვი­გოთ რამე საშ­ვე­ლის გა­მო­ჩე­ნამ­დე.

მაგ­რამ მე, თუნ­დაც სას­ტი­კად და­მარ­ცხე­ბუ­ლი, მაგ­რამ სა­ხელ­მწი­ფოს გა­სა­ძღო­ლად ქარ­თვე­ლი ხალ­ხის­თვის სა­კუ­თა­რი თა­ვის შემ­თა­ვა­ზე­ბე­ლი პო­ლი­ტი­კო­სი, ვალ­დე­ბუ­ლი ვარ, ბოლო წა­მამ­დე ვე­ძე­ბო პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­მო­სავ­ლის ფორ­მუ­ლა და არ ჩავ­ბარ­დე რო­მე­ლი­მე არას­წორ მხა­რეს.

ასე­თი ფორ­მუ­ლა ჯერ კი­დევ მო­ი­ძებ­ნე­ბა, თუკი მხა­რე­ე­ბი უმ­ძი­მე­სი სა­არ­ჩევ­ნო პრო­ცე­სის ფი­ნი­შის სწორ­ზე მა­ინც წა­მით შე­ჩერ­დე­ბი­ან და გა­იხ­სე­ნე­ბენ, რომ მომ­ხდურ გა­რე­შე მტერ­თან კი არა, ქვეყ­ნის ბედ-იღ­ბალ­ზე ზი­ა­რი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის მქო­ნე ოპო­ნენ­ტთან აქვთ საქ­მე.

ასეთ შემ­თხვე­ვა­ში, მმარ­თვე­ლი პარ­ტი­ის ლი­დე­რი, ქვეყ­ნის პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრი და საპ­რე­ზი­დენ­ტო კან­დი­და­ტე­ბი შეძ­ლებ­დნენ ისე­თი შე­თან­ხმე­ბის მიღ­წე­ვას, რო­მე­ლიც ქვე­ყა­ნას გა­ა­მაგ­რებ­და, სა­ზო­გა­დო­ე­ბას და­ამ­შვი­დებ­და და პო­ლი­ტი­კურ პრო­ცესს აღმშე­ნებ­ლო­ბით კა­ლა­პოტ­ში გა­და­იყ­ვან­და - პრო­პორ­ცი­უ­ლი არ­ჩევ­ნე­ბი, დრო­ე­ბი­თი პრე­ზი­დენ­ტი, მი­უ­კერ­ძო­ე­ბე­ლი სა­ხელ­მწი­ფო ორ­გა­ნო­ე­ბი:

1. საპ­რე­ზი­დენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბის შე­დე­გის მი­უ­ხე­და­ვად, 2019 წლის ოქ­ტომ­ბერ­ში ჩა­ტარ­დე­ბა ვა­დამ­დე­ლი სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბი პრო­პორ­ცი­უ­ლი სის­ტე­მით;

2. ვინც არ უნდა იქ­ნეს პრე­ზი­დენ­ტად არ­ჩე­უ­ლი, მისი მთა­ვა­რი ამო­ცა­ნა იქ­ნე­ბა 2019 წლის ოქ­ტომ­ბერ­ში ვა­დამ­დე­ლი პრო­პორ­ცი­უ­ლი სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბის სა­მარ­თლი­ა­ნად და თა­ვი­სუფ­ლად ჩა­ტა­რე­ბა, რის შემ­დე­გაც იგი გა­დად­გე­ბა;

3. კონფრონ­ტა­ცი­უ­ლი არ­ჩევ­ნე­ბის სა­ბო­ლოო შე­დე­გი­სად­მი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ნდო­ბის ასა­მაღ­ლებ­ლად სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო ქვე­და­ნა­ყო­ფე­ბი და­უ­ყოვ­ნებ­ლივ გა­დავ­ლენ არ­ჩევ­ნე­ბის თა­ვი­სუფ­ლე­ბის უზ­რუნ­ველ­ყო­ფის რე­ჟიმ­ზე, რა­ზეც პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრი აი­ღებს პერ­სო­ნა­ლურ პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას“, - აცხა­დებს და­ვით უსუ­ფაშ­ვი­ლი.

ამას­თან, პრე­ზი­დენ­ტო­ბის ყო­ფი­ლი კან­დი­და­ტი გან­მარ­ტავს, რა­ტომ არის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ვა­დამ­დე­ლი პრო­პორ­ცი­უ­ლი არ­ჩევ­ნე­ბის და­ნიშ­ვნა, ხოლო ახა­ლარ­ჩე­უ­ლი პრე­ზი­დენ­ტის მა­ლე­ვე გა­დად­გო­მა.

რა­ტომ ვა­დამ­დე­ლი პრო­პორ­ცი­უ­ლი არ­ჩევ­ნე­ბი?

ქვეყ­ნის მთა­ვა­რი პო­ლი­ტი­კუ­რი პრობ­ლე­მა „ოც­ნე­ბის“ ერ­თპარ­ტი­უ­ლი, არაკ­ვა­ლი­ფი­ცი­უ­რი, ქა­ო­ტუ­რი და არა­ე­ფექ­ტუ­რი მმარ­თვე­ლო­ბაა. ყვე­ლა სხვა პრობ­ლე­მა, მათ შო­რის, ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის აღ­ზე­ვე­ბა, „ოც­ნე­ბის“ არას­წო­რი პო­ლი­ტი­კის შე­დე­გია. ამ­გვა­რი პო­ლი­ტი­კით „ოც­ნე­ბა“ რაც მე­ტად ებ­რძვის ნა­ცებს, მით მე­ტად სუს­ტდე­ბა თვი­თონ.

„ოც­ნე­ბამ“ უნდა გა­ი­აზ­როს, რომ ნა­ცე­ბის რე­ვან­შის თა­ვი­დან ასა­ცი­ლებ­ლა­დაც, სა­კუ­თა­რი შიდა რე­ფორ­მე­ბის­თვი­საც და ქვეყ­ნის სხვა პრობ­ლე­მებ­თან გა­სამ­კლა­ვებ­ლა­დაც აუ­ცი­ლე­ბე­ლია და­უ­ყოვ­ნებ­ლივ გა­მო­ა­ცხა­დოს ერ­თპარ­ტი­უ­ლი მმარ­თვე­ლო­ბის და­სას­რუ­ლის და­სა­წყი­სი - პრო­პორ­ცი­უ­ლი სა­პარ­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბი 2019 წლის ოქ­ტომ­ბერ­ში.

„ოც­ნე­ბის“ ამ ნა­ბი­ჯ­მა „ნაც­მოძ­რა­ო­ბას“ უნდა და­ა­ნა­ხოს, რომ რე­ვო­ლუ­ცი­უ­რი მი­წოლ-მო­წო­ლით ძა­ლა­უფ­ლე­ბის ერ­თპი­როვ­ნუ­ლად და­პატ­რო­ნე­ბა არ გა­მო­უ­ვა და საპ­რე­ზი­დენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბის ნე­ბის­მი­ე­რი შე­დე­გის შემ­თხვე­ვა­ში მო­უ­წევს სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო ცვლი­ლე­ბის უკვე და­სა­ხულ, კონ­სტი­ტუ­ცი­ურ და სა­მარ­თლი­ან გზა­ზე დად­გო­მა.

ამის შემ­ხედ­ვა­რე და­ნარ­ჩენ­მა სა­ქარ­თვე­ლომ კი (ასე­თე­ბიც ვარ­სე­ბობთ...) შვე­ბით უნდა ამო­ი­სუნ­თქოს, რად­გან აღარ მო­უ­წევს ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის ჩა­ბა­რე­ბა „ძა­ლი­ან ცუ­დის­თვის“, რათა მას „ძა­ლი­ან, ძა­ლი­ან ცუდი“ არ და­ე­პატ­რო­ნოს და შე­საძ­ლე­ბე­ლი გახ­დე­ბა და­ბა­ლან­სე­ბუ­ლი, კო­ა­ლი­ცი­უ­რი უმ­რავ­ლე­სო­ბის ფორ­მი­რე­ბა ერთი წლის შემ­დეგ.

რა­ტომ დრო­ე­ბი­თი პრე­ზი­დენ­ტი?

უკა­ნას­კნე­ლი პირ­და­პი­რი საპ­რე­ზი­დენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბით ვერ ვირ­ჩევთ ყვე­ლას პრე­ზი­დენ­ტო­ბის შემ­ძლე, სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გა­მა­ერ­თი­ა­ნე­ბელ სა­ხელ­მწი­ფოს მე­თა­ურს. არა იმი­ტომ, რომ რო­მე­ლი­მე კან­დი­და­ტი მო­ღა­ლა­ტეა. იმი­ტომ, რომ ორი­ვე უკი­დუ­რე­სად ვიწ­რო პარ­ტი­ულ, მე­ტიც, პრაქ­ტი­კუ­ლად პერ­სო­ნა­ლურ ჩარ­ჩო­ში ჩა­ი­კე­ტა: ერთი ივა­ნიშ­ვი­ლის კან­დი­და­ტია, მე­ო­რე - სა­ა­კაშ­ვი­ლის. გარ­და ამი­სა, მათ მო­ა­ხერ­ხეს „მე­ო­რე ნა­ხე­ვა­რი“ სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის სრუ­ლი­ად მი­უ­ღე­ბელ ფი­გუ­რე­ბად ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბა. მრა­ვალ სხვა ლე­გიტ­მურ პრე­ტენ­ზი­ებ­თან ერ­თად, არ­ჩე­ვის შემ­თხვე­ვა­ში, ეს რე­ა­ლო­ბა მო­უ­ცი­ლე­ბელ და­ღად გაჰ­ყვე­ბა ერ­თსაც და მე­ო­რე­საც.

ეს მა­შინ, რო­დე­საც ქვე­ყა­ნა ისე­დაც წელ­ში წყდე­ბა სხვა სა­ხელ­მწი­ფო ინ­სტი­ტუ­ტე­ბის სი­სუს­ტის გამო და ჰა­ე­რი­ვით გვჭირ­დე­ბა გა­მა­ერ­თი­ა­ნე­ბე­ლი, დამ­ბა­ლა­სე­ბე­ლი, ავ­ტო­რი­ტე­ტუ­ლი, მარ­თლაც მრა­ვალ­პარ­ტი­უ­ლი ნდო­ბის მქო­ნე პო­ლი­ტი­კუ­რი ფი­გუ­რა-პრე­ზი­დენ­ტი.

გარ­და ამი­სა, შექ­მნი­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი კრი­ზი­სი, რო­მელ­მაც სა­ზო­გა­დო­ე­ბა მტრულ პო­ლი­ტი­კურ-მე­დია ბა­ნა­კებს შო­რის სამ­კვდრო-სა­სი­ცო­ცხლო შე­ტა­კე­ბამ­დე მი­იყ­ვა­ნა, სწო­რედ ქვეყ­ნის მო­მა­ვა­ლი პრე­ზი­დენ­ტის უმ­თავ­რე­სი სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი სატ­კი­ვა­რი და მო­საგ­ვა­რე­ბე­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი პრობ­ლე­მა უნდა იყოს. ამი­ტომ იგი უნდა გა­მო­ვი­დეს არა­ორ­დი­ნა­რუ­ლი პო­ლი­ტი­კურ ინი­ცი­ა­ტი­ვით, რო­მე­ლიც გან­მუხ­ტავს სა­ხი­ფა­თო და­ძა­ბუ­ლო­ბას, გა­ა­ჩენს სწორ გზა­ზე ქვეყ­ნის მყა­რად და­ყე­ნე­ბის კა­ლა­პოტს და პი­რა­დად მა­საც ჩა­მო­ბანს სა­არ­ჩევ­ნო პრო­ცეს­ში მო­ცხო­ბილ ლა­ქებს.

გა­სა­გე­ბია, რომ ასეთ შემ­თხვე­ვა­ში ახალ პრზი­დენტს ხალ­ხი ვე­ღარ აირ­ჩევს. მაგ­რამ რა გვირ­ჩევ­ნია, გვყავ­დეს ხალ­ხის ერთი ნა­ხევ­რის მიერ არ­ჩე­უ­ლი, ხალ­ხის მე­ო­რე ნა­ხევ­რის მიერ სა­ძულ­ველ მო­ღა­ლა­ტედ შე­რა­ცხუ­ლი, სი­ნამ­დვი­ლე­ში კი ერთი კა­ცის და­ნიშ­ნუ­ლი პრე­ზი­დენ­ტი თუ ნამ­დვი­ლად ხალ­ხის მიერ არ­ჩე­უ­ლი მრა­ვალ­პარ­ტი­უ­ლი პარ­ლა­მენ­ტის მიერ არ­ჩე­უ­ლი და მრა­ვალ­პარ­ტი­უ­ლი მხარ­და­ჭე­რის მქო­ნე პრე­ზი­დენ­ტი?

და თუ ერთ წე­ლი­წად­ში და­ვი­ნა­ხეთ, რომ „დი­მიტ­რი გე­ლო­ვა­ნი“ აგ­ვირ­ჩე­ვია პრე­ზი­დენ­ტად და არ გვცოდ­ნია, კვლავ იგი აირ­ჩი­ონ ხმოს­ნებ­მა...

რა­ტომ მთა­ვა­რი ყუ­რა­დღე­ბა არ­ჩევ­ნე­ბის შე­დე­გე­ბი­სად­მი ნდო­ბა­ზე?

სა­ნამ სა­ქარ­თვე­ლო­ში სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო სის­ტე­მა არ­ჩევ­ნე­ბის მხა­რეა და არა არ­ბიტ­რი, ჩვენ ჩვე­ნი­ვე ხე­ლით ჩვე­ნი­ვე სა­ხელ­მწი­ფოს საყ­რდენ ბურჯს ვან­გრევთ, რაც არ შე­იძ­ლე­ბა გა­მარ­თლე­ბუ­ლი იყოს არა­ნა­ი­რი მიმ­დი­ნა­რე პო­ლი­ტი­კუ­რი კო­ნი­უნ­ქტუ­რით და უფრო დიდი საფრ­თხე­ე­ბის თა­ვი­დან აცი­ლე­ბის ბუ­ტა­ფო­რი­უ­ლი მო­ტი­ვე­ბით.

გარ­და ამი­სა, საპ­რე­ზი­დენ­ტო არ­ჩევ­ნე­ბის მე­ო­რე ტუ­რის კონ­ტექ­სტში, ქვეყ­ნის ინ­ტე­რე­სებს ყვე­ლა­ზე დიდი საფრ­თხე შე­ექ­მნე­ბა სის­ტე­მუ­რი სა­არ­ჩევ­ნო დარ­ღვე­ვე­ბის ფონ­ზე სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო კან­დი­და­ტის გა­მარ­ჯვე­ბით. ასეთ შემ­თხვე­ვა­ში ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა და­კარ­გავს ყო­ველ­გვარ მო­რა­ლურ უპი­რა­ტე­სო­ბას და საპ­რო­ტეს­ტო-რე­ვო­ლუ­ცი­ურ ტალ­ღას შე­ექ­მნე­ბა სა­თა­ნა­დო მუხ­ტიც, ლე­გი­ტი­მა­ცი­აც და ას­პა­რე­ზიც. ყვე­ლა სხვა შე­საძ­ლო სცე­ნა­რი ამა­ზე ნაკ­ლებ სა­ხი­ფა­თოა, რად­გან ოპო­ზი­ცი­ის კან­დი­და­ტის გა­მარ­ჯვე­ბის შემ­თხვე­ვა­შიც კი ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა ინარ­ჩუ­ნებს კონ­სტი­ტუ­ცი­ურ და მო­რა­ლურ ლე­გი­ტი­მა­ცი­ას, ანუ შე­უძ­ლია პრო­ცე­სე­ბის მარ­თვა.

ამ­რი­გად, სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი ცხოვ­რე­ბის ანა-ბა­ნაც და კო­ნი­უნ­კტუ­რულ-პო­ლი­ტი­კუ­რი პრაგ­მა­ტიზ­მიც იმა­ზე მიგ­ვა­ნიშ­ნებს, რომ სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო სის­ტე­მა და­უ­ყოვ­ნებ­ლივ და სრუ­ლად უნდა გა­და­ერ­თოს არ­ჩევ­ნე­ბის სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბის უზ­რუნ­ველ­ყო­ფის ტალ­ღა­ზე და არა­ვის გა­უ­ჩი­ნოს არ­ჩევ­ნე­ბის გა­ყალ­ბე­ბის მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბა“, - გან­მარ­ტავს უსუ­ფაშ­ვი­ლი.