მსოფლიო
კულტურა/შოუბიზნესი
სამართალი
მოზაიკა
პოლიტიკა
კონფლიქტები
Faceამბები
საზოგადოება
მეცნიერება
წიგნები
სამხედრო
სპორტი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
კიდევ ერთი საოცარი უცნობი სახლი გრიბოედოვის ქუჩიდან - თბილისის ისტორიის ნაწილი
კიდევ ერთი საოცარი უცნობი სახლი გრიბოედოვის ქუჩიდან - თბილისის ისტორიის ნაწილი

თბი­ლი­სის ერთ-ერთი კო­ლო­რი­ტუ­ლი გრი­ბო­ე­დო­ვის ქუ­ჩის ის­ტო­რია მე-19 სა­უ­კუ­ნის მე­ო­რე ნა­ხევ­რი­დან იწყე­ბა. ქუჩა 1843 წლი­დან კო­მენ­დან­ტის სა­ხელს ატა­რებ­და, ვი­ნა­ი­დან ამ ქუ­ჩა­ზე თბი­ლი­სის სამ­ხედ­რო კო­მენ­დან­ტის სახ­ლი იდგა. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, 1881 წლი­დან მას ცნო­ბი­ლი მწერ­ლის, ალექ­სან­დრე გრი­ბო­ე­დო­ვის სა­ხე­ლი ეწო­და. სწო­რედ ამ ქუ­ჩა­ზე 1903 წელს თბი­ლი­სე­ლი, ეროვ­ნე­ბით სო­მე­ხი ვაჭ­რის, ტუ­ნი­ბე­კო­ვის დაკ­ვე­თით იტა­ლი­ელ­მა არ­ქი­ტექ­ტორ­მა ორ­სარ­თუ­ლი­ა­ნი სახ­ლი აა­შე­ნა. წლე­ბის შემ­დეგ სახ­ლი ოთა­ხე­ბად გა­ი­ყი­და. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ავა­რი­ულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­შია, ძველ იერ­სა­ხეს დღე­მე ინარ­ჩუ­ნებს. დღეს ამ სახ­ლის ორი ოთა­ხი ბო­კე­რი­ე­ბის ოჯა­ხის სა­კუთ­რე­ბაა. ის მათ ტუ­ნი­ბე­კო­ვის ქა­ლიშ­ვი­ლის­გან, 1940 წელს შე­ი­ძი­ნეს. ირი­ნა ბო­კე­რი­ამ shin-ს უმას­პინ­ძლა და სახ­ლის ის­ტო­რი­ის შე­სა­ხებ მო­უ­თხრო.

- ეს სახ­ლი იტა­ლი­ურ­მა კომ­პა­ნი­ამ აა­შე­ნა. არ­ქი­ტექ­ტო­რი სა­ვა­რა­უ­დოდ იყო ან­დრეა ოლე­ტი. ჩვე­ნი პა­ტა­რა ოთა­ხი ფსევ­დო მავ­რი­ტა­ნულ სტილ­შია, რო­გორც ოპე­რა­ში. რაც შე­ე­ხე­ბა დიდ, მი­სა­ღებ ოთახს, ის რო­კო­კოს სტილ­ში უნდა იყოს.სახ­ლი ეკუთ­ვნო­და სო­მეხ ვა­ჭარს, გვა­რად ტუ­ნი­ბე­კოვს, რო­მე­ლიც 1917 წლის რე­ვო­ლუ­ცი­ამ­დე ხი­ზი­ლა­ლი­თა და თევ­ზით ვაჭ­რობ­და. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით ტუ­ნი­ბე­კო­ვი სამ­კურ­ნა­ლოდ გერ­მა­ნი­ა­ში წა­ვი­და, სა­დაც გარ­და­იც­ვა­ლა. აქ და­ტო­ვა ცოლი და ქა­ლიშ­ვი­ლი. ტუ­ნი­ბე­კო­ვის ქა­ლიშ­ვი­ლი შემ­დგომ­ში ცნო­ბი­ლი დი­რი­ჟო­რის ალექ­სან­დრე გვე­ლე­სი­ა­ნის მე­უღ­ლე გახ­და.ტუ­ნი­ბე­კო­ვის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შემ­დეგ მის მე­უღ­ლე­სა და ქა­ლიშ­ვილს ძა­ლი­ან გა­უ­ჭირ­დათ, და­ი­წყეს სახ­ლის ოთა­ხე­ბის გა­ყიდ­ვა. ბო­ლოს ერთ პა­ტა­რა ოთახ­ში ცხოვ­რობ­დნენ. ჩემ­მა ბე­ბი­ამ და ბა­ბუ­ამ ტუ­ნი­ბე­კო­ვე­ბის­გან ეს ოთა­ხე­ბი 1940 წელს იყი­დეს და მას მერე ჩვე­ნი ოჯა­ხი აქ ცხოვ­რობს. დე­და­ჩე­მი უკვე 94 წლი­საა და ამ სახ­ლის გა­რე­შე ცხოვ­რე­ბა ვერ წარ­მო­უდ­გე­ნია. გარ­და ზე­პი­რი გად­მო­ცე­მი­სა, მე სხვა ცნო­ბე­ბი არ მაქვს ამ სახ­ლის შე­სა­ხებ. რაც ვიცი, ისიც ბავ­შვო­ბა­ში მსმე­ნია ვარ­ვა­რა ან­დრე­ევ­ნას­გან.ამ სახ­ლის მე­პატ­რო­ნეს, ბა­ტონ ტუ­ნი­ბე­კოვს, ჰყო­ლია ვაჟი. ძმას შურ­და მისი კე­თილ­დღე­ო­ბის, სიმ­დიდ­რის. არ უნ­დო­და, რომ ეს სახ­ლი, სიმ­დიდ­რე, ძმის­შვილს დარ­ჩე­ნო­და, ამი­ტომ მო­უ­წამ­ლავს ბიჭი და მას შემ­დეგ ცოლ-ქმარს შვი­ლი აღარ შეს­ძე­ნი­ათ. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით კი იშ­ვი­ლეს ვარ­ვა­რა ან­დრე­ევ­ნა, რო­მელ­ზეც უკვე გე­სა­უბ­რეთ.

ჩვენ­თან ექი­მი კაცი ცხოვ­რობ­და, ირაკ­ლი ძაგ­ნი­ძე. მას­თან მო­სულ პა­ცი­ენტს მო­უ­ყო­ლია სა­ო­ცა­რი ის­ტო­რია: ოჯახს ახალ­სახ­ლო­ბა­ზე გავ­ლე­ნი­ა­ნი სტუმ­რე­ბი მო­უწ­ვე­ვი­ათ. და­ქი­რა­ვე­ბუ­ლი ჰყავ­დათ შვე­ი­ცა­რი, რო­მე­ლიც ქურ­თუ­კებს ხდი­და და ემ­სა­ხუ­რე­ბო­და მო­სულთ, და იმ­დე­ნი გა­სამ­რჯე­ლო მი­უ­ღია ამ წვე­უ­ლე­ბა­ზე, რომ მე­ო­რე დღეს წა­სუ­ლა და ავ­ლა­ბარ­ში სახ­ლი უყი­დია.სახ­ლში სხვა ოთა­ხე­ბიც ლა­მა­ზია, მაგ­რამ ასე­თი არც ერთი არ არის. რო­გორც გი­თხა­რით, გვერ­დი­თა ოთა­ხი ფსევ­დო მავ­რი­ტა­ნულ სტილ­შია, ჩუ­ქურ­თმე­ბი სხვა­ნა­ი­რა­დაა გა­მოკ­ვე­თი­ლი. მსგავ­სი ჩუ­ქურ­თმე­ბი ოპე­რის ფო­ი­ე­შია. ეს ოთა­ხი გახ­ლდათ ვარ­ვა­რა ან­დრე­ევ­ნას სა­მე­ცა­დი­ნო ოთა­ხი.

- ძა­ლი­ან ბევრ წელს ით­ვლის ეს სახ­ლი, ალ­ბათ რთუ­ლი იყო პირ­ვან­დე­ლი სა­ხის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბა. ოთახ­ში რამე შეც­ვა­ლეთ?

- ეს ერთი მთლი­ა­ნი ოთა­ხი იყო და გა­დავ­ტიხ­რეთ. ორ­ჯერ ჩა­ვუ­ტა­რეთ რეს­ტავ­რა­ცია სა­კუ­თა­რი ხარ­ჯე­ბით. პირ­ვე­ლად რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რი­დან მო­ვიწ­ვი­ეთ მხატ­ვრე­ბი, მე მა­შინ ძა­ლი­ან პა­ტა­რა ვი­ყა­ვი და გად­მო­ცე­მით ვიცი. მე­ო­რედ, როცა ოპე­რა და­იწ­ვა, მა­შინ მო­ვიყ­ვა­ნეთ მხატ­ვრე­ბი. აქ არა­სო­დეს უმუ­შა­ვი­ათ ხე­ლოს­ნებს, ყო­ველ­თვის მხატ­ვრე­ბი მუ­შა­ობ­დნენ. 1937 წელს სახ­ლს ზე­მო­დან და­ა­შე­ნეს მე­სა­მე სარ­თუ­ლი, რა­მაც ძა­ლი­ან გა­უ­ფუ­ჭა იერ­სა­ხე. საბ­ჭო­თა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის დროს აქ იყო სა­სა­მარ­თლო და პრო­კუ­რა­ტუ­რა. ეს სახ­ლი პრი­ვი­ლე­გი­რე­ბუ­ლი გახ­ლდათ პრო­კუ­რო­რე­ბის­თვის. სწო­რედ ამი­ტომ და­ა­შე­ნეს მე­სა­მე სარ­თუ­ლი, სა­დაც შემ­დეგ­ში პრო­კუ­რო­რე­ბი ცხოვ­რობ­დნენ...წა­ი­კი­თეთ სრუ­ლად

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ნიკა მელია სასამართლო სხდომაზე გამოცხადებას და გირაოს გადახდას არ აპირებს
ავტორი:

კიდევ ერთი საოცარი უცნობი სახლი გრიბოედოვის ქუჩიდან - თბილისის ისტორიის ნაწილი

კიდევ ერთი საოცარი უცნობი სახლი გრიბოედოვის ქუჩიდან - თბილისის ისტორიის ნაწილი

თბილისის ერთ-ერთი კოლორიტული გრიბოედოვის ქუჩის ისტორია მე-19 საუკუნის მეორე ნახევრიდან იწყება. ქუჩა 1843 წლიდან კომენდანტის სახელს ატარებდა, ვინაიდან ამ ქუჩაზე თბილისის სამხედრო კომენდანტის სახლი იდგა. მოგვიანებით, 1881 წლიდან მას ცნობილი მწერლის, ალექსანდრე გრიბოედოვის სახელი ეწოდა. სწორედ ამ ქუჩაზე 1903 წელს თბილისელი, ეროვნებით სომეხი ვაჭრის, ტუნიბეკოვის დაკვეთით იტალიელმა არქიტექტორმა ორსართულიანი სახლი ააშენა. წლების შემდეგ სახლი ოთახებად გაიყიდა. მიუხედავად იმისა, რომ ავარიულ მდგომარეობაშია, ძველ იერსახეს დღემე ინარჩუნებს. დღეს ამ სახლის ორი ოთახი ბოკერიების ოჯახის საკუთრებაა. ის მათ ტუნიბეკოვის ქალიშვილისგან, 1940 წელს შეიძინეს. ირინა ბოკერიამ shin-ს უმასპინძლა და სახლის ისტორიის შესახებ მოუთხრო.

- ეს სახლი იტალიურმა კომპანიამ ააშენა. არქიტექტორი სავარაუდოდ იყო ანდრეა ოლეტი. ჩვენი პატარა ოთახი ფსევდო მავრიტანულ სტილშია, როგორც ოპერაში. რაც შეეხება დიდ, მისაღებ ოთახს, ის როკოკოს სტილში უნდა იყოს.სახლი ეკუთვნოდა სომეხ ვაჭარს, გვარად ტუნიბეკოვს, რომელიც 1917 წლის რევოლუციამდე ხიზილალითა და თევზით ვაჭრობდა. მოგვიანებით ტუნიბეკოვი სამკურნალოდ გერმანიაში წავიდა, სადაც გარდაიცვალა. აქ დატოვა ცოლი და ქალიშვილი. ტუნიბეკოვის ქალიშვილი შემდგომში ცნობილი დირიჟორის ალექსანდრე გველესიანის მეუღლე გახდა.ტუნიბეკოვის გარდაცვალების შემდეგ მის მეუღლესა და ქალიშვილს ძალიან გაუჭირდათ, დაიწყეს სახლის ოთახების გაყიდვა. ბოლოს ერთ პატარა ოთახში ცხოვრობდნენ. ჩემმა ბებიამ და ბაბუამ ტუნიბეკოვებისგან ეს ოთახები 1940 წელს იყიდეს და მას მერე ჩვენი ოჯახი აქ ცხოვრობს. დედაჩემი უკვე 94 წლისაა და ამ სახლის გარეშე ცხოვრება ვერ წარმოუდგენია. გარდა ზეპირი გადმოცემისა, მე სხვა ცნობები არ მაქვს ამ სახლის შესახებ. რაც ვიცი, ისიც ბავშვობაში მსმენია ვარვარა ანდრეევნასგან.ამ სახლის მეპატრონეს, ბატონ ტუნიბეკოვს, ჰყოლია ვაჟი. ძმას შურდა მისი კეთილდღეობის, სიმდიდრის. არ უნდოდა, რომ ეს სახლი, სიმდიდრე, ძმისშვილს დარჩენოდა, ამიტომ მოუწამლავს ბიჭი და მას შემდეგ ცოლ-ქმარს შვილი აღარ შესძენიათ. მოგვიანებით კი იშვილეს ვარვარა ანდრეევნა, რომელზეც უკვე გესაუბრეთ.

ჩვენთან ექიმი კაცი ცხოვრობდა, ირაკლი ძაგნიძე. მასთან მოსულ პაციენტს მოუყოლია საოცარი ისტორია: ოჯახს ახალსახლობაზე გავლენიანი სტუმრები მოუწვევიათ. დაქირავებული ჰყავდათ შვეიცარი, რომელიც ქურთუკებს ხდიდა და ემსახურებოდა მოსულთ, და იმდენი გასამრჯელო მიუღია ამ წვეულებაზე, რომ მეორე დღეს წასულა და ავლაბარში სახლი უყიდია.სახლში სხვა ოთახებიც ლამაზია, მაგრამ ასეთი არც ერთი არ არის. როგორც გითხარით, გვერდითა ოთახი ფსევდო მავრიტანულ სტილშია, ჩუქურთმები სხვანაირადაა გამოკვეთილი. მსგავსი ჩუქურთმები ოპერის ფოიეშია. ეს ოთახი გახლდათ ვარვარა ანდრეევნას სამეცადინო ოთახი.

- ძალიან ბევრ წელს ითვლის ეს სახლი, ალბათ რთული იყო პირვანდელი სახის შენარჩუნება. ოთახში რამე შეცვალეთ?

- ეს ერთი მთლიანი ოთახი იყო და გადავტიხრეთ. ორჯერ ჩავუტარეთ რესტავრაცია საკუთარი ხარჯებით. პირველად რუსთაველის თეატრიდან მოვიწვიეთ მხატვრები, მე მაშინ ძალიან პატარა ვიყავი და გადმოცემით ვიცი. მეორედ, როცა ოპერა დაიწვა, მაშინ მოვიყვანეთ მხატვრები. აქ არასოდეს უმუშავიათ ხელოსნებს, ყოველთვის მხატვრები მუშაობდნენ. 1937 წელს სახლს ზემოდან დააშენეს მესამე სართული, რამაც ძალიან გაუფუჭა იერსახე. საბჭოთა ხელისუფლების დროს აქ იყო სასამართლო და პროკურატურა. ეს სახლი პრივილეგირებული გახლდათ პროკურორებისთვის. სწორედ ამიტომ დააშენეს მესამე სართული, სადაც შემდეგში პროკურორები ცხოვრობდნენ...წაიკითეთ სრულად

უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"

ვინ არის შორენა ბეგაშვილის ყოფილი ქმრის მეუღლე, რომელიც უკრაინაში ცნობილი დიზაინერია

8-9 ოქტომბერს ძლიერი წვიმა და ქარია, 10-ში კვლავ გამოიდარებს - უახლოესი დღეების ამინდის პროგნოზი