კონფლიქტები
პოლიტიკა
მსოფლიო

9

ივნისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ორშაბათი, მთვარის მეთოთხმეტე დღე დაიწყება 21:02-ზე, მთვარე მშვილდოსანში იქნება 18:53-დან, უკურსო მთვარის პერიოდი იქნება 16:06-დან 18:55-მდე – მიიღეთ აქტიური და გადამწყვეტი მოქმედება. დაიწყე მნიშვნელოვანი და სერიოზული საქმეები. მომავალ წარმატებაში ეჭვი არ შეგეპაროთ. ფრთხილად და კარგად დაფიქრდი თქვენს ნაბიჯებზე. კომუნიკაცია სხვადასხვა ადამიანებთან. გააძლიერეთ ოჯახური კავშირები და დაამყარეთ ურთიერთობა საყვარელ ადამიანებთან, განსაკუთრებით უფროს თაობასთან. თუ შესაძლებელია, გადადეთ ყველაფერი, დაისვენეთ და ისიამოვნეთ ცხოვრებით. ფიზიკური აქტივობა სასარგებლოა. გაუფრთხილდით მხედველობას.
კულტურა/შოუბიზნესი
სამართალი
Faceამბები
მეცნიერება
სამხედრო
მოზაიკა
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"როცა მეკითხებოდნენ: დედა უფრო გიყვარს თუ მამა? ვამბობდი - ბაბუ!" - კახი კავსაძის 25 წლის შვილიშვილი ოჯახსა და ამერიკულ ცხოვრებაზე
"როცა მეკითხებოდნენ: დედა უფრო გიყვარს თუ მამა? ვამბობდი - ბაბუ!" - კახი კავსაძის 25 წლის შვილიშვილი ოჯახსა და ამერიკულ ცხოვრებაზე

ირინ­კა კავ­სა­ძე 15 წე­ლია აშშ-ში, ვა­შინგტონ­ში ცხოვ­რობს, პრო­ფე­სი­ით მსა­ხი­ო­ბია. 10 წლის იყო, როცა სა­ქარ­თვე­ლო მშობ­ლებ­თან ერ­თად და­ტო­ვა... უცხო­ეთ­ში გაზ­რდი­ლი არა­ერ­თი ქარ­თვე­ლი მი­ნა­ხავს, რომ­ლე­ბიც ქარ­თუ­ლად გა­მარ­თუ­ლად ვე­ღარ სა­უბ­რო­ბენ, ირინ­კას კი ეს საფრ­თხე არ და­მუქ­რე­ბია - ქარ­თუ­ლად ყო­ველ­გვა­რი დაბ­რკო­ლე­ბის გა­რე­შე ლა­პა­რა­კობს, რა­შიც მშობ­ლებს ემად­ლი­ე­რე­ბა:

"ამე­რი­კა­ში სკო­ლა­ში რომ შე­ვე­დი, ინ­გლი­სუ­რის სწავ­ლით ბედ­ნი­ე­რი ვი­ყა­ვი, ამი­ტომ, სახ­ლშიც ამ ენა­ზე ვსა­უბ­რობ­დი, მაგ­რამ რო­დე­საც ჩემი მშობ­ლე­ბი მიხ­ვდნენ, რომ ქარ­თუ­ლი მა­ვი­წყდე­ბო­და, შინ ინ­გლი­სუ­რად ლა­პა­რა­კი ამიკ­რძა­ლეს" - გვე­უბ­ნე­ბა ირინ­კა.

ჩვე­ნი რეს­პონ­დენ­ტი ცნო­ბი­ლი ოჯა­ხის წევ­რია - მსა­ხი­ობ კახი კავ­სა­ძის შვი­ლიშ­ვი­ლია, რი­თაც ძა­ლი­ან ამა­ყობს. ბა­ბუა უზო­მოდ უყ­ვარს და ამე­რი­კა­ში ყოფ­ნი­სას მუდ­მი­ვად ენატ­რე­ბა. ირინ­კა სა­ქარ­თვე­ლო­ში დრო­ე­ბით, რამ­დე­ნი­მე თვით ჩა­მო­ვი­და, რად­გან აქ ერთ-ერთ პრო­ექ­ტში აპი­რებს მო­ნა­წი­ლე­ო­ბის მი­ღე­ბას. იქამ­დე კი მისი ამე­რი­კუ­ლი ცხოვ­რე­ბის შე­სა­ხებ გვიყ­ვე­ბა:

"თა­ვი­დან ძა­ლი­ან გა­მი­ჭირ­და, რად­გა­ნაც აქ დავ­ტო­ვე ბევ­რი ახ­ლო­ბე­ლი, მე­გო­ბა­რი, სკო­ლა და უეც­რად ამე­რი­კა­ში აღ­მოვ­ჩნდი, რად­გა­ნაც ასე გა­და­წყდა, მა­მას იქ სამ­სა­ხუ­რი შეს­თა­ვა­ზეს. ოჯა­ხი ჩავ­ლაგ­დით და წა­ვე­დით. ძა­ლი­ან გა­მი­მარ­თლა, რომ ქარ­თვე­ლი კლა­სე­ლი მყავ­და, რო­მე­ლიც მივ­ლი­და, რა­ღაც ისე მოხ­და, რომ თით­ქოს მას­ზე ვი­ყა­ვი მი­ბა­რე­ბუ­ლი, თუმ­ცა, ვი­მე­ო­რებ, ახალ ცხოვ­რე­ბას­თან შე­გუ­ე­ბა ძა­ლი­ან მი­ჭირ­და...

მერე ნელ-ნელა ენა ავით­ვი­სე, რი­თაც რა­ღაც ბა­რი­ე­რე­ბი დავძლიე, სა­ქარ­თვე­ლოს მო­ნატ­რე­ბას იმით ვიკ­ლავ­დი, რომ წე­ლი­წად­ში ერთხელ ჩა­მოვ­დი­ო­დი, სა­დაც მხვდე­ბოდ­ნენ მე­გობ­რე­ბი და რაც მთა­ვა­რია, მხვდე­ბო­და ბაბუ. ჩემ­თვის ყვე­ლა­ზე რთუ­ლია, რო­დე­საც აქე­დან მივ­დი­ვარ და მას აქ ვტო­ვებ. ეს ურ­თუ­ლე­სი რამ არის. ამი­ტომ, ვცდი­ლობ, ხში­რად მქონ­დეს კონ­ტაქ­ტი, მაგ­რამ იქი­დან კავ­ში­რი, მას­თან ახ­ლოს ყოფ­ნას არ ცვლის", - გვე­უბ­ნე­ბა რეს­პონ­დენ­ტი.

ამე­რი­კა­ში სკო­ლის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ, ირინ­კამ "სი­ნე­ტი­კის თე­ატ­რში" და­ი­წყო თა­მა­ში, იქ, სა­დაც მა­მა­მი­სი - ირაკ­ლი კავ­სა­ძე მუ­შა­ობს, თუმ­ცა ამ თე­ატ­რში ჯერ კი­დევ 10 წლი­სამ სწო­რედ მა­მას­თან ერ­თად ითა­მა­შა სპექ­ტაკლში - "სტუ­მარ-მას­პინ­ძე­ლი".

"16 წლის ვი­ყა­ვი, თან - ვსწავ­ლობ­დი და თან - სპექ­ტაკ­ლებ­ში ვთა­მა­შობ­დი, მქონ­და რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი. სკო­ლა რომ და­ვამ­თავ­რე, მერე კო­ლე­ჯში და­ვი­წყე სწავ­ლა. ისე მოხ­და, რომ 2012 წელს გას­ტრო­ლებ­ზე ჩა­მო­ვე­დით და კო­ლე­ჯი­დან წა­მოს­ვლამ ადრე მო­მი­წია. რომ დავ­ბრუნ­დით, სამ­წუ­ხა­როდ, იქ სწავ­ლა აღარ გა­ვაგ­რძე­ლე და ვი­ყა­ვი თე­ატ­რში, რო­ლებს ვთა­მა­შობ­დი. წელს კი ნიუ-იორკში, სტე­ლა ად­ლე­რის სამ­სა­ხი­ო­ბო სტუ­დი­ა­ში მი­მი­ღეს, სა­დაც ერ­თთვი­ა­ნი სა­ზა­ფხუ­ლო პროგ­რა­მა გა­ვი­ა­რე. მარ­თლა სას­წა­უ­ლი იყო," - ამ­ბობს გო­გო­ნა, რომ­ლის ოჯა­ხის წევ­რე­ბის მთა­ვა­რი პრო­ფე­სია მსა­ხი­ო­ბო­ბაა და გა­საკ­ვი­რი სუ­ლაც არ არის, რომ თა­ვი­თო­ნაც ეს გზა აირ­ჩია.

ორი წლის წინ ირინ­კას ოჯახ­მა ამე­რი­კის მო­ქა­ლა­ქე­ო­ბა მი­ი­ღო, მაგ­რამ მი­აჩ­ნია, რომ მა­ინც ძა­ლი­ან რთუ­ლია იქ ყოფ­ნა, რად­გა­ნაც ცხოვ­რე­ბის ტემ­პი რო­ბო­ტუ­ლია:

"იქა­უ­რე­ბი სხვა რიტ­მით მოძ­რა­ო­ბენ, სულ რა­ღა­ცას აკე­თე­ბენ, საქ­მი­ა­ნო­ბენ და ამ ყვე­ლა­ფერს თუ არ აჰ­ყე­ვი, ვერ იცხოვ­რებ, ვერ გა­დარ­ჩე­ბი. ცხა­დია, რთუ­ლია, მაგ­რამ მერე ეგუ­ე­ბი. ერთი თვე აქ რომ ჩა­მოვ­დი­ვარ ხოლ­მე, ცხა­დია, არ მყოფ­ნის, მაგ­რამ ბო­ლოს მზად ვარ, უკან დავ­ბრუნ­დე, მუ­შა­ო­ბა მინ­დე­ბა. ხომ გე­უბ­ნე­ბით, უკვე მიჩ­ვე­უ­ლი ვარ ასეთ ცხოვ­რე­ბას. მი­უ­ხე­და­ვად სირ­თუ­ლე­ე­ბი­სა, ამე­რი­კას ალღო ავუ­ღე", - აღ­ნიშ­ნავს ირინ­კა.

ოჯახ­ზე სა­უბ­რი­სას კი ამ­ბობს, რომ მათი დამ­სა­ხუ­რე­ბით, ბავ­შვო­ბი­დან თე­ატ­რში უწევ­და ყოფ­ნა. მამა, ირაკ­ლი კავ­სა­ძე "სი­ნე­ტი­კის თე­ატ­რში" მუ­სი­კა­ლუ­რი გამ­ფორ­მე­ბე­ლი, რე­ჟი­სო­რის ასის­ტენ­ტი და მსა­ხი­ო­ბია. დედა, ლია გორ­გი­ლა­ძე სა­მე­დი­ცი­ნო კომ­პა­ნი­ა­ში საქ­მი­ა­ნობს, მა­ნამ­დე "ამე­რი­კის ხმა­ში" მუ­შა­ობ­და, ირინ­კას უმ­ცრო­სი და მე­თერ­თმე­ტეკ­ლა­სე­ლია. ბო­ლოს ბა­ბუ­ა­ზე სა­უ­ბარს ასე გა­ნაგ­რძობს:

"ხომ ვამ­ბობ, რო­დე­საც მას აქ ვტო­ვებ, ჩემ­თვის დიდი ტკი­ვი­ლია და ემო­ცი­უ­რად გან­ვიც­დი. მას ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში დიდი ად­გი­ლი უჭი­რავს. ბავ­შვო­ბი­დან ძა­ლი­ან ახლო და გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი ურ­თი­ერ­თო­ბა გვქონ­და და დღემ­დეც ასე ვართ. რომ შე­მე­კი­თხე­ბოდ­ნენ: დედა უფრო გიყ­ვარს თუ მამა? ვამ­ბობ­დი - ბაბუ-მეთ­ქი. სა­ნამ ამე­რი­კა­ში წა­ვი­დო­დით, ჯერ კი­დევ მა­შინ, დე­დაც მუ­შა­ობ­და, მა­მაც და სკო­ლა­ში ბა­ბუ­ას დავ­ყავ­დი, სა­უზ­მეს მიმ­ზა­დებ­და, სკო­ლა­ში მა­კი­თხავ­და. მან გამ­ზარ­და და დღემ­დე მის მი­მართ რა­ღაც სხვა­ნა­ი­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა მაქვს" - აღ­ნიშ­ნავს ირინ­კა.

გარ­და იმი­სა, რომ კახი კავ­სა­ძე ირინ­კას­თვის საყ­ვა­რე­ლი და მზრუნ­ვე­ლი ბა­ბუაა, დიდი მსა­ხი­ო­ბია. შვი­ლიშ­ვი­ლის­თვის კი ეს ამ­ბა­ვი უპირ­ვე­ლე­სად პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას ნიშ­ნავს. უნდა, რომ ბა­ბუ­ამ მი­სით ყო­ველ­თვის ია­მა­ყოს: "იქ რომ ვართ, იმ­ხე­ლა ქვე­ყა­ნა­ში, მგო­ნი, მეც და მთე­ლი ოჯა­ხიც ისე ვცხოვ­რობთ, გვინ­და, კა­ხიმ ჩვე­ნით ია­მა­ყოს. თვი­თონ ძა­ლი­ან დიდი შრო­მა აქვს თა­ვის საქ­მე­ში ჩა­დე­ბუ­ლი".

რაც შე­ე­ხე­ბა ბე­ბი­ას - უმ­შვე­ნი­ე­რეს მსა­ხი­ობ ბელა მი­რი­ა­ნაშ­ვილს, ირინ­კა მხო­ლოდ გად­მო­ცე­მით იც­ნობს. ამ­ბობს, რომ ეს თემა მის­თვის ძა­ლი­ან მძი­მეა:

"მე რომ და­ვი­ბა­დე, 11 თვის გარ­დაც­ვლი­ლი იყო. ბელა ჩემ­თვის ძა­ლი­ან მძი­მე თე­მაა, არ ვიცი, რა­ტომ, მაგ­რამ ასეა. ვგრძნობ, რომ მას­თან რა­ღაც ძა­ლი­ან ძლი­ე­რი მა­კავ­ში­რებს, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მას არ ვიც­ნობ­დი და არა­ნა­ი­რი შე­ხე­ბა მქო­ნია. ვფიქ­რობ, გა­რეგ­ნუ­ლად სა­ერ­თოდ არ ვგა­ვარ, უფრო ბა­ბუ­ას, თუმ­ცა ბა­ბუს ჰგო­ნია, რომ ბე­ლას ვგა­ვარ. ხომ ვამ­ბობ, უხი­ლა­ვი ძა­ფე­ბით რომ მას­თან ვარ და­კავ­ში­რე­ბუ­ლი, ამას ნამ­დვი­ლად ვგრძნობ.

მა­მი­და (ნა­ნუ­კა ხუს­კი­ვა­ძე, - ავტ.) ამ­ბობს, რომ ხა­სი­ა­თე­ბით ბე­ბი­ას ვგა­ვარ. ამას­თან, რამ­დე­ნი ის­ტო­რია მო­მის­მე­ნია ბე­ლა­ზე და არა მარ­ტო ოჯა­ხის წევ­რე­ბის­გან, უცხო ადა­მი­ა­ნე­ბის­გან და ოჯა­ხის მე­გობ­რე­ბის­გან. ბე­ლას და კა­ხის ურ­თი­ერ­თო­ბა ხომ სა­მა­გა­ლი­თო იყო, სა­ო­ცა­რი წყვი­ლი იყ­ვნენ... თუკი ჩემ­ში არის რა­ი­მე მსგავ­სი, ამით მხო­ლოდ ვი­ა­მა­ყებ­დი" - დას­ძენს ირინ­კა.

ჩვე­ნი რეს­პონ­დენ­ტი გვე­უბ­ნე­ბა, რომ სწო­რედ მისი მა­მი­და, ცნო­ბი­ლი მსა­ხი­ო­ბი - ნა­ნუ­კა ხუს­კი­ვა­ძე ყო­ფი­ლა ერთ-ერთი მი­ზე­ზი, რის გა­მოც მან მსა­ხი­ო­ბო­ბა გა­და­წყვი­ტა... თუ არ ჩავ­თვლით იმას, რომ მამა და ბა­ბუა რუს­თა­ვე­ლის თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბე­ბი იყ­ვნენ და პა­ტა­რა ირინ­კა კუ­ლი­სებ­ში იზ­რდე­ბო­და, მა­მი­და იყო ქალი მსა­ხი­ო­ბი და მის­თვის სა­მა­გა­ლი­თო, ვის გა­მოც ამ პრო­ფე­სი­ა­ში ნა­ბი­ჯე­ბი გა­დად­გა.

"არ მახ­სოვს რო­მე­ლი წელი იყო, ჯერ კი­დევ აქ ვცხოვ­რობ­დით და თე­ატ­რში "მა­რი­ამ სი­უ­არ­ტი" დად­გეს, ნა­ნუ­კამ ელი­სა­ბედ დე­დო­ფა­ლი ითა­მა­შა, მა­მა­ჩე­მიც თა­მა­შობ­და მაგ სპექ­ტაკლში, ამი­ტომ სულ დავ­ყავ­დი და ვუ­ყუ­რებ­დი. ნა­ნუ­კა სპექ­ტაკლში რომ ვნა­ხე, გავ­გიჟ­დი, გა­და­ვი­რიე და მა­მას გა­მო­ვუ­ცხა­დე, მსა­ხი­ო­ბი უნდა გა­მო­ვი­დე-მეთ­ქი. ამი­ტომ, მი­სით დღემ­დე გა­ო­ცე­ბუ­ლი და მო­ხიბ­ლუ­ლი ვარ" - ამ­ბობს გო­გო­ნა და გა­ნაგ­რძობს, რომ ამ­ჟა­მად მისი პი­რა­დი ცხოვ­რე­ბა თა­ვი­დან ბო­ლომ­დე თე­ატრს უკავ­შირ­დე­ბა.

25 წლის მსა­ხი­ო­ბი და­ო­ჯა­ხე­ბას ჯერ არ აპი­რებს, რად­გა­ნაც მი­აჩ­ნია, რომ პრო­ფე­სი­უ­ლად მე­ტად უნდა გან­ვი­თარ­დეს და კა­რი­ე­რა­ში წინ წა­ვი­დეს. ნიუ-იორკში სტე­ლა ად­ლე­რის 2-წლი­ან სამ­სა­ხი­ო­ბო სას­წავ­ლე­ბელ­ში სწავ­ლის გაგ­რძე­ლე­ბას აპი­რებს, შემ­დეგ კი ლოს-ან­ჯე­ლეს­ში წას­ვლა და ფილ­მებ­ში ძა­ლე­ბის მო­სინ­ჯვა სურს, რად­გა­ნაც კინო ჯერ­ჯე­რო­ბით მის­თვის ახა­ლი და უც­ნო­ბი სფე­როა.

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
უკონტროლო ვითარება ლოს-ანჯელესის ქუჩებში - პოლიციასა და მომიტინგეებს შორის შეტაკებები გრძელდება
ავტორი:

"როცა მეკითხებოდნენ: დედა უფრო გიყვარს თუ მამა? ვამბობდი - ბაბუ!" - კახი კავსაძის 25 წლის შვილიშვილი ოჯახსა და ამერიკულ ცხოვრებაზე

"როცა მეკითხებოდნენ: დედა უფრო გიყვარს თუ მამა? ვამბობდი - ბაბუ!" - კახი კავსაძის 25 წლის შვილიშვილი ოჯახსა და ამერიკულ ცხოვრებაზე

ირინკა კავსაძე 15 წელია აშშ-ში, ვაშინგტონში ცხოვრობს, პროფესიით მსახიობია. 10 წლის იყო, როცა საქართველო მშობლებთან ერთად დატოვა... უცხოეთში გაზრდილი არაერთი ქართველი მინახავს, რომლებიც ქართულად გამართულად ვეღარ საუბრობენ, ირინკას კი ეს საფრთხე არ დამუქრებია - ქართულად ყოველგვარი დაბრკოლების გარეშე ლაპარაკობს, რაშიც მშობლებს ემადლიერება:

"ამერიკაში სკოლაში რომ შევედი, ინგლისურის სწავლით ბედნიერი ვიყავი, ამიტომ, სახლშიც ამ ენაზე ვსაუბრობდი, მაგრამ როდესაც ჩემი მშობლები მიხვდნენ, რომ ქართული მავიწყდებოდა, შინ ინგლისურად ლაპარაკი ამიკრძალეს" - გვეუბნება ირინკა.

ჩვენი რესპონდენტი ცნობილი ოჯახის წევრია - მსახიობ კახი კავსაძის შვილიშვილია, რითაც ძალიან ამაყობს. ბაბუა უზომოდ უყვარს და ამერიკაში ყოფნისას მუდმივად ენატრება. ირინკა საქართველოში დროებით, რამდენიმე თვით ჩამოვიდა, რადგან აქ ერთ-ერთ პროექტში აპირებს მონაწილეობის მიღებას. იქამდე კი მისი ამერიკული ცხოვრების შესახებ გვიყვება:

"თავიდან ძალიან გამიჭირდა, რადგანაც აქ დავტოვე ბევრი ახლობელი, მეგობარი, სკოლა და უეცრად ამერიკაში აღმოვჩნდი, რადგანაც ასე გადაწყდა, მამას იქ სამსახური შესთავაზეს. ოჯახი ჩავლაგდით და წავედით. ძალიან გამიმართლა, რომ ქართველი კლასელი მყავდა, რომელიც მივლიდა, რაღაც ისე მოხდა, რომ თითქოს მასზე ვიყავი მიბარებული, თუმცა, ვიმეორებ, ახალ ცხოვრებასთან შეგუება ძალიან მიჭირდა...

მერე ნელ-ნელა ენა ავითვისე, რითაც რაღაც ბარიერები დავძლიე, საქართველოს მონატრებას იმით ვიკლავდი, რომ წელიწადში ერთხელ ჩამოვდიოდი, სადაც მხვდებოდნენ მეგობრები და რაც მთავარია, მხვდებოდა ბაბუ. ჩემთვის ყველაზე რთულია, როდესაც აქედან მივდივარ და მას აქ ვტოვებ. ეს ურთულესი რამ არის. ამიტომ, ვცდილობ, ხშირად მქონდეს კონტაქტი, მაგრამ იქიდან კავშირი, მასთან ახლოს ყოფნას არ ცვლის", - გვეუბნება რესპონდენტი.

ამერიკაში სკოლის დამთავრების შემდეგ, ირინკამ "სინეტიკის თეატრში" დაიწყო თამაში, იქ, სადაც მამამისი - ირაკლი კავსაძე მუშაობს, თუმცა ამ თეატრში ჯერ კიდევ 10 წლისამ სწორედ მამასთან ერთად ითამაშა სპექტაკლში - "სტუმარ-მასპინძელი".

"16 წლის ვიყავი, თან - ვსწავლობდი და თან - სპექტაკლებში ვთამაშობდი, მქონდა რეპეტიციები. სკოლა რომ დავამთავრე, მერე კოლეჯში დავიწყე სწავლა. ისე მოხდა, რომ 2012 წელს გასტროლებზე ჩამოვედით და კოლეჯიდან წამოსვლამ ადრე მომიწია. რომ დავბრუნდით, სამწუხაროდ, იქ სწავლა აღარ გავაგრძელე და ვიყავი თეატრში, როლებს ვთამაშობდი. წელს კი ნიუ-იორკში, სტელა ადლერის სამსახიობო სტუდიაში მიმიღეს, სადაც ერთთვიანი საზაფხულო პროგრამა გავიარე. მართლა სასწაული იყო," - ამბობს გოგონა, რომლის ოჯახის წევრების მთავარი პროფესია მსახიობობაა და გასაკვირი სულაც არ არის, რომ თავითონაც ეს გზა აირჩია.

ორი წლის წინ ირინკას ოჯახმა ამერიკის მოქალაქეობა მიიღო, მაგრამ მიაჩნია, რომ მაინც ძალიან რთულია იქ ყოფნა, რადგანაც ცხოვრების ტემპი რობოტულია:

"იქაურები სხვა რიტმით მოძრაობენ, სულ რაღაცას აკეთებენ, საქმიანობენ და ამ ყველაფერს თუ არ აჰყევი, ვერ იცხოვრებ, ვერ გადარჩები. ცხადია, რთულია, მაგრამ მერე ეგუები. ერთი თვე აქ რომ ჩამოვდივარ ხოლმე, ცხადია, არ მყოფნის, მაგრამ ბოლოს მზად ვარ, უკან დავბრუნდე, მუშაობა მინდება. ხომ გეუბნებით, უკვე მიჩვეული ვარ ასეთ ცხოვრებას. მიუხედავად სირთულეებისა, ამერიკას ალღო ავუღე", - აღნიშნავს ირინკა.

ოჯახზე საუბრისას კი ამბობს, რომ მათი დამსახურებით, ბავშვობიდან თეატრში უწევდა ყოფნა. მამა, ირაკლი კავსაძე "სინეტიკის თეატრში" მუსიკალური გამფორმებელი, რეჟისორის ასისტენტი და მსახიობია. დედა, ლია გორგილაძე სამედიცინო კომპანიაში საქმიანობს, მანამდე "ამერიკის ხმაში" მუშაობდა, ირინკას უმცროსი და მეთერთმეტეკლასელია. ბოლოს ბაბუაზე საუბარს ასე განაგრძობს:

"ხომ ვამბობ, როდესაც მას აქ ვტოვებ, ჩემთვის დიდი ტკივილია და ემოციურად განვიცდი. მას ჩემს ცხოვრებაში დიდი ადგილი უჭირავს. ბავშვობიდან ძალიან ახლო და განსაკუთრებული ურთიერთობა გვქონდა და დღემდეც ასე ვართ. რომ შემეკითხებოდნენ: დედა უფრო გიყვარს თუ მამა? ვამბობდი - ბაბუ-მეთქი. სანამ ამერიკაში წავიდოდით, ჯერ კიდევ მაშინ, დედაც მუშაობდა, მამაც და სკოლაში ბაბუას დავყავდი, საუზმეს მიმზადებდა, სკოლაში მაკითხავდა. მან გამზარდა და დღემდე მის მიმართ რაღაც სხვანაირი დამოკიდებულება მაქვს" - აღნიშნავს ირინკა.

გარდა იმისა, რომ კახი კავსაძე ირინკასთვის საყვარელი და მზრუნველი ბაბუაა, დიდი მსახიობია. შვილიშვილისთვის კი ეს ამბავი უპირველესად პასუხისმგებლობას ნიშნავს. უნდა, რომ ბაბუამ მისით ყოველთვის იამაყოს: "იქ რომ ვართ, იმხელა ქვეყანაში, მგონი, მეც და მთელი ოჯახიც ისე ვცხოვრობთ, გვინდა, კახიმ ჩვენით იამაყოს. თვითონ ძალიან დიდი შრომა აქვს თავის საქმეში ჩადებული".

რაც შეეხება ბებიას - უმშვენიერეს მსახიობ ბელა მირიანაშვილს, ირინკა მხოლოდ გადმოცემით იცნობს. ამბობს, რომ ეს თემა მისთვის ძალიან მძიმეა:

"მე რომ დავიბადე, 11 თვის გარდაცვლილი იყო. ბელა ჩემთვის ძალიან მძიმე თემაა, არ ვიცი, რატომ, მაგრამ ასეა. ვგრძნობ, რომ მასთან რაღაც ძალიან ძლიერი მაკავშირებს, მიუხედავად იმისა, რომ მას არ ვიცნობდი და არანაირი შეხება მქონია. ვფიქრობ, გარეგნულად საერთოდ არ ვგავარ, უფრო ბაბუას, თუმცა ბაბუს ჰგონია, რომ ბელას ვგავარ. ხომ ვამბობ, უხილავი ძაფებით რომ მასთან ვარ დაკავშირებული, ამას ნამდვილად ვგრძნობ.

მამიდა (ნანუკა ხუსკივაძე, - ავტ.) ამბობს, რომ ხასიათებით ბებიას ვგავარ. ამასთან, რამდენი ისტორია მომისმენია ბელაზე და არა მარტო ოჯახის წევრებისგან, უცხო ადამიანებისგან და ოჯახის მეგობრებისგან. ბელას და კახის ურთიერთობა ხომ სამაგალითო იყო, საოცარი წყვილი იყვნენ... თუკი ჩემში არის რაიმე მსგავსი, ამით მხოლოდ ვიამაყებდი" - დასძენს ირინკა.

ჩვენი რესპონდენტი გვეუბნება, რომ სწორედ მისი მამიდა, ცნობილი მსახიობი - ნანუკა ხუსკივაძე ყოფილა ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც მან მსახიობობა გადაწყვიტა... თუ არ ჩავთვლით იმას, რომ მამა და ბაბუა რუსთაველის თეატრის მსახიობები იყვნენ და პატარა ირინკა კულისებში იზრდებოდა, მამიდა იყო ქალი მსახიობი და მისთვის სამაგალითო, ვის გამოც ამ პროფესიაში ნაბიჯები გადადგა.

"არ მახსოვს რომელი წელი იყო, ჯერ კიდევ აქ ვცხოვრობდით და თეატრში "მარიამ სიუარტი" დადგეს, ნანუკამ ელისაბედ დედოფალი ითამაშა, მამაჩემიც თამაშობდა მაგ სპექტაკლში, ამიტომ სულ დავყავდი და ვუყურებდი. ნანუკა სპექტაკლში რომ ვნახე, გავგიჟდი, გადავირიე და მამას გამოვუცხადე, მსახიობი უნდა გამოვიდე-მეთქი. ამიტომ, მისით დღემდე გაოცებული და მოხიბლული ვარ" - ამბობს გოგონა და განაგრძობს, რომ ამჟამად მისი პირადი ცხოვრება თავიდან ბოლომდე თეატრს უკავშირდება.

25 წლის მსახიობი დაოჯახებას ჯერ არ აპირებს, რადგანაც მიაჩნია, რომ პროფესიულად მეტად უნდა განვითარდეს და კარიერაში წინ წავიდეს. ნიუ-იორკში სტელა ადლერის 2-წლიან სამსახიობო სასწავლებელში სწავლის გაგრძელებას აპირებს, შემდეგ კი ლოს-ანჯელესში წასვლა და ფილმებში ძალების მოსინჯვა სურს, რადგანაც კინო ჯერჯერობით მისთვის ახალი და უცნობი სფეროა.

"ბავშვის დედა კართან მუხლებზე მდგომი დამხვდა, სიტყვებს თავს ვერ უყრიდა" - სცენიდან ომში და ომიდან სამაშველო სამსახურში წასული ბიჭის ამბავი

"ბავშვის ოპერაცია 300 000 ევრო ჯდება და სანამ თანხას არ გადავურიცხავთ, არაფერს უკეთებენ" - პატარა ანიტას დახმარება სჭირდება

"ვაჟა გაფრინდაშვილი მონაწილეობდა 2008 წლის აგვისტოს მოვლენებში, როგორც ექიმი" - ე.წ.სამხრეთ ოსეთის დე ფაქტო КГБ