საქართველო კულტურული ვაზის ფორმათა წარმოქმნის ერთ-ერთი ძირითადი კერაა. მის ტერიტორიაზე დასაბამი მიეცა განსხვავებული ნიშან-თვისებების მქონე ჯიშების ჩამოყალიბებას. 1960 წელს გამოიცა საფუძვლიანი ნაშრომი “საქართველოს ამპელოგრაფია”, სადაც წარმოდგენილია ქართული ვაზის ჯიშობრივი შემადგენლობა. მოცემულია 57 სტანდარტული და პერსპექტიული ჯიშის სრული ამპელოგრაფიული აღწერა. სულ წიგნში დასახელებულია ლიტერატურული წყაროებით ცნობილი ვაზის 525 ჯიში.
ურთიერთშედარებისა და საბოლოო დაზუსტების შემდეგ იმ დროინდელი ე.წ “საკავშირო” ამპელოგრაფიის ტომებში ადგილი დაიკავა 414 ქართული ვაზის ჯიშის მონოგრაფიამ და ამპელოგრაფიულმა აღწერამ. მათ შორისაა საფერავი, უნიკალური ქართული ვაზის ჯიში, რომელიც სწორედ საქართველოს ადგილობრივი კერიდან წარმოიშვა. ამ ჯიშის ბიოლოგიური თავისებურებები და მორფოლოგიური ნიშნები საფერავის უძველეს ჯიშად მიჩნევის საბუთს წარმოადგენს. არცერთ ქართულ ჯიშს არ ახასიათებს იმდენი სხვადასხვა დამატებითი სახელწოდებები, როგორც საფერავს. ეს კი აიხსნება იმით, რომ საფერავი ძველი ჯიშია, რის გამოც იგი მდიდარია სახეცვლილი ფორმებით - ვარიაციებით. ცნობილი და გავრცელებულია საფერავი ბუდეშურისებრი, ოცხანური საფერე, მესხური საფერავი, ატენის საფერავი, საფერავი ფაჩხა, საფერავი დიდმარცვალა და ა. შ. განაგრძეთ კითხვა