შარშან ოფიციალურად შეწყდა სახელმწიფოს მიერ მევენახეებისთვის სუფსიდიების გაცემის მრავალწლიანი პროცესი. ეს ფაქტი მეღვინეობის სპეციალისტების უმეტესობამ დადებითად შეაფასა, რადგან ასეთი ტიპის სუფსიდირება აფერხებდა მეღვინეობის განვითარებას, მევენახე გლეხებს აქცევდა უხარისხო, მხოლოდ რაოდენობაზე ორიენტირებული ყურძნის მწარმოებლებად . ამასთან, რთველის დროს მხოლოდ კახეთის სუფსიდირება წარმოშობდა სხვა კუთხეების მევენახეებთან აშკარა და უსამართლო უთანასწორობას.
სუფსიდირების უხარისხო პროექტი შეწყდა, თუმცა ბევრი პრობლემა პრობლემადვე დარჩა და ეს პირველ ყოვლისა გლეხების მიერ მოწეული, ე.წ. ჩასაბარებელი ყურძნის ხარისხს უკავშირდება. გლეხების აბსოლუტური უმრავლესობა ვენახებს არასწორად უვლის - მძიმე შხამ-ქიმიკატებითა და ისეთი პრეპარეტებით (პესტიციდებითა და ჰერბიციდებით), რომლებიც მართალია, მოსავლის დიდი რაოდენობით მიღებას გარანტირებულად უზრუნველყოფს, მაგრამ ძალზედ დაბლა წევს ყურძნის ხარისხს. შესაბამისად, საგრძნობლად ზიანდება ასეთი ყურძნისგან მიღებული ღვინო. გლეხების ნაწილი (სადაც ამის საშუალებაა) ვენახებს ჩვეულებრივი ბოსტანივით რწყავს და ასე აბევრებს მოსავალს, რაც ასევე ცხადია, დიდ ზიანს აყენებს ნარწყავი ვენახის ყურძნისგან დაყენებული ღვინის ხარისხს. განაგრძეთ კითხვა