რას გამოხატავს სიტყვა “საწნახელი“ და როგორ ამუშავებდნენ ყურძენს ძველად
იმის საჩვენებლად, რომ მეღვინეობა უძველესი დარგია, დიდი მნიშვნელობა ენიჭება ამ პროცესთან დაკავშირებულ სამეურნეო ჭურჭელს. ამ მხრივ განსაკუთრებულ ყურადღებას იქცევს ყურძნის დასაჭყლეტ-დასამუშავებელი ნივთი, რომელსაც საწნახელი ეწოდება. სიტყვა “საწნახელში“, ფაქტობრივად, გამოხატულია მოქმედება, რომელიც ყურძნის ჭყლეტვასა და წნეხვას გულისხმობს. პრეისტორიულ ადამიანს ყურძენი ხელით უნდა დაეწურა. ძველ საქართველოში იცოდნენ ყურძნის დაწურვა ტყავზე, გოდორში, ვარცლზე, სელის ტომრებში, მაგრამ განვითარებული და მაღალი მეურნეობის მაჩვენებელი სწორედ საწნახელია, რომლის უძველესი ნიმუშები კლდეებშია ამოკვეთილი და IV ათასწლეულით თარიღდება. ასეთი კლდეში ამოკვეთილი საწნახელები ამჟამადაც შემორჩენილია საქართველოში - უფლისციხეში, ვარძიაში, გარეჯში, ნეკრესში და სხვაგან. მათი გამოყენების პრაქტიკაც და დამუშავების ხელოვნებაც მაღალი სამეურნეო დონის მაჩვენებელია.
საწნახელის მეორე ტიპი - კირხსნარით აგებული საწნახელი გავრცელებული იყო საქართველოს ყველა კუთხეში, განსაკუთრებით კი ქართლსა და კახეთში. ასეთი საწნახელი ზოგჯერ ორად იყო გაყოფილი, ერთ განყოფილებაში იყრებოდა შავი ყურძენი, ხოლო მეორეში - თეთრი. ორივე ნაწილს ცალ-ცალკე ჰქონდა წვენის გამოსავალი. კირხსნარით აგებული საწნახელები მასშტაბური სამეურნეო პროცესებისთვის იყო გათვალისწინებული და დიდი ფეოდალური მარნებისთვის გახლდათ დამახასიათებელი.
მესამე ტიპის, ყველაზე გავრცელებული, საწნახელი არის ხის. განაგრძეთ კითხვა
8 ოქტომბრიდან ახალი მთვარე სასიყვარულო ურთიერთობებს მაგიით აავსებს - ასტროლოგიური პროგნოზი
კაცმა ყოფილი ცოლის საყვარელს ოჯახის დანგრევის გამო უჩივლა და 750 000 დოლარი მიიღო
