ქართველი ემიგრანტის ისტორიის გაგრძელება - ამერიკელმა შვილიშვილებმა რაჭველი ბაბუის საფლავზე ქართული მიწა წაიღეს...
AMBEBI.GE აგრძელებს ქართველი ემიგრანტის, პართენ ჩიკვილაძის ისტორიას, რომლის მემკვიდრეებიც - ამერიკელი ჩიკვილაძეები ცოტა ხნის წინ საქართველოს ესტუმრნენ და რაჭაში ბაბუის მიწა, მამული და მამაპაპისეული სახლ-კარი მოინახულეს...
შეგახსენებთ, რომ პართენ ჩიკვილაძე, იგივე პიტერ ჩიგლო 1913 წელს რაჭიდან ამერიკაში წასული ქართველია, რომელმაც სამშობლოში დაბრუნება ვეღარ შეძლო. ქართველმა ემიგრანტმა ბედი ამერიკელ ქალბატონს დაუკავშირდა, რომელთანაც 10 შვილი შეეძინა.
პიტერს დანაპირები აუსრულა უმცროსი ვაჟის მეუღლემ ბარბარა დოდსონმა და შვილებითა და შვილიშვილებით საქართველოს 3 აგვისტოს ესტუმრა.
ქალბატონმა ბარბარამ არა მარტო მოინახულა მამამთილის სამშობლო, უდიდესი სითბო და სიყვარული აჩუქა და გაუზიარა ქართველ ნათესავებს. ამერიკელი ჩიკვილაძეების სენტიმენტალური ვოიაჟის შესახებ რაჭაში, გვესაუბრება ნატო მდინარაძე, პართენის დის შვილიშვილი:
- ამერიკელების რაჭაში მოგზაურობა დაიწყო ტრანსპორტის შერჩევით: მანქანის მოდელი ან კონდიციონერი კი არ აინტერესებდა ვინმეს, მთავარი იყო დიდი საბარგული ჰქონოდა, რომ მათი უზარმაზარი და უამრავი ჩემოდანი დატეულიყო. ვისთან აღარ დავრეკე და როგორც იქნა, ვიპოვე ნანატრი "მარშუტკა", ჩავბარგდით, წავედით რაჭაში და უკვე იქ აღმოვაჩინეთ, რომ ამ ჩემოდნების უმეტეს ნაწილში ჩვენთვის, ნათესავებისთვის, დიდისთვის თუ პატარისთვის განკუთვნილი საჩუქრები იყო. არ გამორჩენიათ არავინ და ყველას სათითაოდ ჩამოურიგეს საგულდაგულოდ ნარჩევი და ნაფიქრი საჩუქრები.
საბოლოოდ, ლაჩთაში წავედით - ბაბუის ეზოს ჭიშკარს ბოქლომი ედო... მეზობლის ბიჭმა ღობე გაარღვია და მათ ნანატრ მიწაზეც დადგეს ფეხი. ქორთნი და ნატაშა ერთმანეთს ჩაეხუტნენ და დიდხანს ქვითინებდნენ, ბარბარა ძველ ამბებს იხსენებდა, წამში უამრავი მოგონება ამოუტივტივდა.
მეზობელმა დათიკო ბაბუამაც ბევრი რამ გაახსენა. მერე ნატაშამ მიწის მოთხრა დაიწყო, თავიდან ვერ მივხვდი, რას აკეთებდა - "უნდა წავიღო და ბაბუას საფლავზე დავყარო! თითოეული ნამცეცი ძვირფასია, აქ ხომ ყველგან მისი ნაკვალევიაო". ყველა ვტიროდით... პიტერის სახლის მხოლოდ ნაწილი გადაურჩა რაჭის მიწისძვრებს, საოცრად სევდიანი სანახავი იყო, ულამაზეს წალკოტში ჩაფლული ეზო და ბოქლომდადებული, მიტოვებული სახლუკა...
რომ წამოვედით, ორღობეში ბებო შეგვხვდა, ქართულად მიესალმნენ. ბებომ რომ გაიგო, ვინც იყვნენ - ბარბარა სად არისო! იყვირა ხმამაღლა. გადაეხვია და ეს ის მომენტი იყო, როცა სიტყვების თარგმნას აზრი აღარ ჰქონდა, ისედაც ცხადი იყო ყველაფერი... ბებომ 40 წლის წინანდელი, ბარბარას ნაჩუქარი კალამი გამოიტანა და უთხრა, რომ მთელი ეს წლები სათუთად ინახავდა. ბარბარამ კიდევ ერთი კალამი ამოიღო ჩანთიდან და აჰა, კიდევ ერთს გჩუქნიო...
ჩიკვილაძეებმა სართულებიანი სუფრა დაახვედრეს და ყანწებით აღნიშნეს ამერიკელი ჩიკვილაძეების დაბრუნება. დაბრუნება და არა სტუმრობა, რადგან მათ აქვთ სურვილი, რადაც უნდა დაჯდეს, იყიდონ თავიანთი ბაბუის ნასახლარი კარმიდამო და საქართველოში ხშირად იარონ. ამინდიც აგვისტოსთვის მეტად უჩვეულო დაგვემთხვა. რაც ჩავედით, სულ წვიმდა, მხოლოდ იმ დღეს გამოვიდა მზე, როცა ლაჩთაში ავედით, დანარჩენი დღეები ვისხედით სახლში - უწერაში პლედებში გახვეულები და ვსაუბრობდით, სალაპარაკოც არ თავდებოდა და წვიმაც არ წყდებოდა. თითქოს განგებას სურდა, რომ წამი არ დაგვეკარგა და ერთად დიდხანს ვყოფილიყავით...