პოლიტიკა

10

ივნისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

სამშაბათი, მთვარის მეთხუთმეტე დღე დაიწყება 22:19-ზე, მთვარე მშვილდოსანშია – ენერგიული დღეა. ჯობია ემოციების მოთვინიერება, ვნებების აღკვეთა და თვითდისციპლინის გაძლიერება დაიწყება. მოიქეცით მშვიდად. მნიშვნელოვანი არაფერი გააკეთო. დაიწყეთ მარტივი ამოცანები, რომლებიც არ საჭიროებს ზედმეტ ძალისხმევას. ყურადღება მიაქციეთ საინტერესო იდეებს, შესაძლოა სამომავლოდ გამოგადგეთ. არ არის რეკომენდებული გამოიჩინოთ ამბიცია. გადაიტანოთ პასუხისმგებლობა სხვა ადამიანებზე. ჩაერთოთ ფინანსურ ოპერაციებში. მნიშვნელოვანი მოლაპარაკებების წარმოება. დღეს მოხმარებული პროდუქტები უნდა იყოს მაღალი ხარისხის და ახალი. უმჯობესია უარი თქვათ ძლიერ ჩაის, ყავასა და ალკოჰოლურ სასმელებზე.
სამხედრო
Faceამბები
მოზაიკა
კულტურა/შოუბიზნესი
კონფლიქტები
მეცნიერება
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"შეჯიბრზე ბებიას დავყავდი... მაფრთხილებდა, თუ წააგებ, არ ვთქვათო" - ავთანდილ ჭრიკიშვილი კარიერაზე, პირად ცხოვრებასა და სირთულეებზე
"შეჯიბრზე ბებიას დავყავდი... მაფრთხილებდა, თუ წააგებ, არ ვთქვათო" - ავთანდილ ჭრიკიშვილი კარიერაზე, პირად ცხოვრებასა და სირთულეებზე

ავ­თან­დილ ჭრი­კიშ­ვი­ლის ტი­ტუ­ლე­ბის ჩა­მოთ­ვლა შორს წაგ­ვიყ­ვანს, რამ­დე­ნი­მეს კი მა­ინც და­ვა­სა­ხე­ლებ: ის 81 კგ წო­ნით კა­ტე­გო­რი­ა­ში ევ­რო­პის სამ­გზის და მსოფ­ლი­ოს ჩემ­პი­ო­ნია. 2013 წელს, სა­ქარ­თვე­ლოს ეროვ­ნუ­ლი ოლიმ­პი­უ­რი კო­მი­ტე­ტის გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბით, ჭრი­კიშ­ვი­ლი სა­ქარ­თვე­ლოს სა­უ­კე­თე­სო სპორ­ტსმე­ნად აღი­ა­რეს, ხოლო ძი­უ­დოს სა­ერ­თა­შო­რი­სო ფე­დე­რა­ცი­ამ 2014 წლის მსოფ­ლი­ოს სა­უ­კე­თე­სო ძი­უ­დო­ის­ტად და­ა­სა­ხე­ლა. ძი­უ­დო­ის­ტის­თვის 2017 წელი რთუ­ლი აღ­მოჩ­ნდა: რიოს ოლიმ­პი­ურ თა­მა­შებ­ზე გან­ცდი­ლი წა­რუ­მა­ტებ­ლო­ბის შემ­დეგ, მძი­მე ტრავ­მა მი­ი­ღო და და­ახ­ლო­ე­ბით წე­ლი­წად-ნა­ხე­ვა­რი აქ­ტი­ურ სპორ­ტს გა­მო­ე­თი­შა. ტა­ტამ­ზე დაბ­რუ­ნე­ბის შემ­დეგ ჭი­და­ო­ბა 90 კგ კა­ტე­გო­რი­ა­ში გა­ნაგ­რძო და წარ­მა­ტე­ბა­მაც არ და­ა­ყოვ­ნა - 2018 წლის 29 ივ­ლისს ის ზაგ­რე­ბის "დიდი პრი­ზის" გა­მარ­ჯვე­ბუ­ლი გახ­და. 27 წლის სპორ­ტსმენს ხორ­ვა­ტი­ა­ში ტრი­ბუ­ნი­დან მე­უღ­ლე თა­მუ­ნა გვე­ნე­ტა­ძე და 6 თვის შვი­ლი, ლე­ვა­ნი გულ­შე­მატ­კივ­რობ­დნენ, რაც ბუ­ნებ­რი­ვია, და­მა­ტე­ბი­თი მო­ტი­ვა­ცია იყო სპორ­ტსმე­ნის­თვის.

- ავთო, რო­გორ და­ი­წყო თქვე­ნი სპორ­ტუ­ლი კა­რი­ე­რა?

- პა­ტა­რა ვი­ყა­ვი, როცა ოჯა­ხის წევ­რებ­მა ქარ­თულ ჭი­და­ო­ბა­ზე შე­მიყ­ვა­ნეს. ბი­ძა­ჩე­მი ძი­უ­დო­ის­ტი იყო და მა­მას და პა­პას კა­ხეთ­ში მის სა­ყუ­რებ­ლად ყო­ველ შა­ბათ-კვი­რას გა­მარ­თულ შე­ჯიბ­რე­ბებ­ზე დავ­ყავ­დი. მა­შინ 4-5 წლის თუ ვიქ­ნე­ბო­დი. იმ პე­რი­ო­დი­დან მო­ყო­ლე­ბუ­ლი, ვამ­ბობ­დი, მო­ჭი­და­ვე უნდა გა­მო­ვი­დე-მეთ­ქი. ქარ­თუ­ლი ჭი­და­ო­ბა ძა­ლი­ან კარ­გია, მაგ­რამ ოლიმ­პი­უ­რი სა­ხე­ო­ბა არ არის. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვე­ცა­დე, რომ ქარ­თულს რაც ჰგავ­და, იმის შეს­წავ­ლა და­მე­წყო და 11 წლი­სა ძი­უ­დო­ზე შე­ვე­დი. მა­ნამ­დე, 9-დან 11 წლამ­დე მხატ­ვრულ ტან­ვარ­ჯიშ­ზე დავ­დი­ო­დი, ვი­ცო­დი გა­მო­მად­გე­ბო­და და ასეც მოხ­და - დღე­საც ძა­ლი­ან მეხ­მა­რე­ბა მა­შინ მი­ღე­ბუ­ლი ცოდ­ნა.

- რა იყო თქვე­ნი პირ­ვე­ლი დიდი წარ­მა­ტე­ბა?

- რო­გორ გი­თხრათ?! ბავ­შვს ყვე­ლა­ფე­რი გი­ხა­რია. 17 წლი­დან და­ი­წყო გა­მარ­ჯვე­ბე­ბი: ახალ­გაზ­რდებ­ში ევ­რო­პის პრი­ზი­ო­რო­ბა, შემ­დეგ ევ­რო­პი­სა და მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნი გავ­ხდი ახალ­გაზ­რდებ­ში, 19 წლი­სამ მო­ვი­გე ევ­რო­პა და მსოფ­ლიო. თუმ­ცა, რა თქმა უნდა, 15-16 წლის რომ ვი­ყა­ვი, სა­ქარ­თვე­ლოს ჩემ­პი­ო­ნო­ბა და პირ­ვე­ლი მე­და­ლი ძა­ლი­ან დიდ წარ­მა­ტე­ბად მი­მაჩ­ნდა.

- ოჯახ­ში ვინ იყო თქვე­ნი ყვე­ლა­ზე დიდი გულ­შე­მატ­კი­ვა­რი?

- მშობ­ლე­ბი, გან­სა­კუთ­რე­ბით კი ბე­ბია, რად­გან ვარ­ჯი­შებ­ზე მას დავ­ყავ­დი. რომ წა­ვა­გებ­დი, შინ დაბ­რუ­ნე­ბუ­ლებს ბა­ბუა ეუბ­ნე­ბო­და, ბავ­შვს ტყუ­ი­ლად ნუ აწ­ვა­ლებ, ვარ­ჯიშ­ზე ნუ დაგ­ყავ­სო. პაპა მძი­მედ გა­ნიც­დი­და წა­გე­ბას. მერე უკვე მე და ბე­ბია შე­ჯიბ­რე­ბა­ზე რომ მივ­დი­ო­დით, მაფრ­თხი­ლებ­და, არ ვთქვათ, რომ შე­ჯიბ­რე­ბა­ზე მივ­დი­ვართ და თუ მო­ი­გებ, მხო­ლოდ მა­შინ გა­ვამ­ხი­ლო­თო (იღი­მის). რამ­დე­ნი­მე წლის შემ­დეგ, როცა პა­პაც დარ­წმუნ­და, გა­სარ­თო­ბად კი არ დავ­დი­ო­დი, სე­რი­ო­ზუ­ლად ვი­ყა­ვი ამ სპორ­ტით გა­ტა­ცე­ბუ­ლი, ყო­ველ დი­ლას თვი­თონ დავ­ყავ­დი სა­ვარ­ჯი­შოდ.

- ტრავ­მის გამო პა­უ­ზა გქონ­დათ, მოდი იმ პე­რი­ოდ­ზე ვი­სა­უბ­როთ...

- ოლიმ­პი­ა­დის შემ­დეგ გულ­გა­ტე­ხი­ლი ვი­ყა­ვი. ისე ვი­ყა­ვი გან­წყო­ბი­ლი, რომ ოქრო მინ­დო­და ამე­ღო. მო­სა­გე­ბად ჭი­და­ობ და ალ­ბათ ისე­ვე, რო­გორც ყვე­ლა სპორ­ტსმე­ნი, მეც გა­მარ­ჯვე­ბა­ზე ვფიქ­რობ­დი, მე­ხუ­თე ად­გილ­ზე გას­ვლა ჩემ­თვის დიდი სტრე­სი იყო. შემ­დეგ მი­ვი­ღე ტრავ­მა, ხელი ამო­მი­ვარ­და და რამ­დე­ნი­მე ად­გი­ლას მომ­ტყდა. 6 თვე­ზე მეტი ტრავ­მი­რე­ბუ­ლი ხე­ლით ვვარ­ჯი­შობ­დი, მა­წუ­ხებ­და, მაგ­რამ მა­ინც არ ვე­პუ­ე­ბო­დი...გა­ნაგ­რძეთ კი­თხვა

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
უკონტროლო ვითარება ლოს-ანჯელესის ქუჩებში - პოლიციასა და მომიტინგეებს შორის შეტაკებები გრძელდება
ავტორი:

"შეჯიბრზე ბებიას დავყავდი... მაფრთხილებდა, თუ წააგებ, არ ვთქვათო" - ავთანდილ ჭრიკიშვილი კარიერაზე, პირად ცხოვრებასა და სირთულეებზე

"შეჯიბრზე ბებიას დავყავდი... მაფრთხილებდა, თუ წააგებ, არ ვთქვათო" - ავთანდილ ჭრიკიშვილი კარიერაზე, პირად ცხოვრებასა და სირთულეებზე

ავთანდილ ჭრიკიშვილის ტიტულების ჩამოთვლა შორს წაგვიყვანს, რამდენიმეს კი მაინც დავასახელებ: ის 81 კგ წონით კატეგორიაში ევროპის სამგზის და მსოფლიოს ჩემპიონია. 2013 წელს, საქართველოს ეროვნული ოლიმპიური კომიტეტის გადაწყვეტილებით, ჭრიკიშვილი საქართველოს საუკეთესო სპორტსმენად აღიარეს, ხოლო ძიუდოს საერთაშორისო ფედერაციამ 2014 წლის მსოფლიოს საუკეთესო ძიუდოისტად დაასახელა. ძიუდოისტისთვის 2017 წელი რთული აღმოჩნდა: რიოს ოლიმპიურ თამაშებზე განცდილი წარუმატებლობის შემდეგ, მძიმე ტრავმა მიიღო და დაახლოებით წელიწად-ნახევარი აქტიურ სპორტს გამოეთიშა. ტატამზე დაბრუნების შემდეგ ჭიდაობა 90 კგ კატეგორიაში განაგრძო და წარმატებამაც არ დააყოვნა - 2018 წლის 29 ივლისს ის ზაგრების "დიდი პრიზის" გამარჯვებული გახდა. 27 წლის სპორტსმენს ხორვატიაში ტრიბუნიდან მეუღლე თამუნა გვენეტაძე და 6 თვის შვილი, ლევანი გულშემატკივრობდნენ, რაც ბუნებრივია, დამატებითი მოტივაცია იყო სპორტსმენისთვის.

- ავთო, როგორ დაიწყო თქვენი სპორტული კარიერა?

- პატარა ვიყავი, როცა ოჯახის წევრებმა ქართულ ჭიდაობაზე შემიყვანეს. ბიძაჩემი ძიუდოისტი იყო და მამას და პაპას კახეთში მის საყურებლად ყოველ შაბათ-კვირას გამართულ შეჯიბრებებზე დავყავდი. მაშინ 4-5 წლის თუ ვიქნებოდი. იმ პერიოდიდან მოყოლებული, ვამბობდი, მოჭიდავე უნდა გამოვიდე-მეთქი. ქართული ჭიდაობა ძალიან კარგია, მაგრამ ოლიმპიური სახეობა არ არის. აქედან გამომდინარე, მაქსიმალურად ვეცადე, რომ ქართულს რაც ჰგავდა, იმის შესწავლა დამეწყო და 11 წლისა ძიუდოზე შევედი. მანამდე, 9-დან 11 წლამდე მხატვრულ ტანვარჯიშზე დავდიოდი, ვიცოდი გამომადგებოდა და ასეც მოხდა - დღესაც ძალიან მეხმარება მაშინ მიღებული ცოდნა.

- რა იყო თქვენი პირველი დიდი წარმატება?

- როგორ გითხრათ?! ბავშვს ყველაფერი გიხარია. 17 წლიდან დაიწყო გამარჯვებები: ახალგაზრდებში ევროპის პრიზიორობა, შემდეგ ევროპისა და მსოფლიო ჩემპიონი გავხდი ახალგაზრდებში, 19 წლისამ მოვიგე ევროპა და მსოფლიო. თუმცა, რა თქმა უნდა, 15-16 წლის რომ ვიყავი, საქართველოს ჩემპიონობა და პირველი მედალი ძალიან დიდ წარმატებად მიმაჩნდა.

- ოჯახში ვინ იყო თქვენი ყველაზე დიდი გულშემატკივარი?

- მშობლები, განსაკუთრებით კი ბებია, რადგან ვარჯიშებზე მას დავყავდი. რომ წავაგებდი, შინ დაბრუნებულებს ბაბუა ეუბნებოდა, ბავშვს ტყუილად ნუ აწვალებ, ვარჯიშზე ნუ დაგყავსო. პაპა მძიმედ განიცდიდა წაგებას. მერე უკვე მე და ბებია შეჯიბრებაზე რომ მივდიოდით, მაფრთხილებდა, არ ვთქვათ, რომ შეჯიბრებაზე მივდივართ და თუ მოიგებ, მხოლოდ მაშინ გავამხილოთო (იღიმის). რამდენიმე წლის შემდეგ, როცა პაპაც დარწმუნდა, გასართობად კი არ დავდიოდი, სერიოზულად ვიყავი ამ სპორტით გატაცებული, ყოველ დილას თვითონ დავყავდი სავარჯიშოდ.

- ტრავმის გამო პაუზა გქონდათ, მოდი იმ პერიოდზე ვისაუბროთ...

- ოლიმპიადის შემდეგ გულგატეხილი ვიყავი. ისე ვიყავი განწყობილი, რომ ოქრო მინდოდა ამეღო. მოსაგებად ჭიდაობ და ალბათ ისევე, როგორც ყველა სპორტსმენი, მეც გამარჯვებაზე ვფიქრობდი, მეხუთე ადგილზე გასვლა ჩემთვის დიდი სტრესი იყო. შემდეგ მივიღე ტრავმა, ხელი ამომივარდა და რამდენიმე ადგილას მომტყდა. 6 თვეზე მეტი ტრავმირებული ხელით ვვარჯიშობდი, მაწუხებდა, მაგრამ მაინც არ ვეპუებოდი...განაგრძეთ კითხვა

რა ცვლილებები იგეგმება 2020 წელს ჯანდაცვის სახელმწიფო პროგრამებში

თბილისიდან სტამბოლში მიმავალი ავტობუსი  ტრაილერს შეეჯახა - არის მსხვერპლი

რა საბუთის წარდგენა დასჭირდება პირს, რომელიც რწმენის გამო ელექტრონულ პირადობაზე უარს ამბობს