"შვიდკაცასა" და Take 6-ის შესრულებულმა "სულიკომ" დარბაზი აამღერა

11 აგვისტოს, „შვიდკაცამ“ სცენაზე მოღვაწეობის 20 წლის იუბილე Check in Georgia-ს ფარგლებში, „ბლექ სი არენაზე“ გრანდიოზული კონცერტით აღნიშნა.

საქართველოს ეროვნულ სიმფონიურ ორკესტრთან ერთად, რომელსაც ნიკოლოზ რაჭველი ხელმძღვანელობდა, ცნობილმა ანსამბლმა არაერთი ქართული სიმღერა შეასრულა, რითაც მსმენელი იცნობს და სპეციალურად ამ კონცერტისთვის ახლებურად ააჟღერა ზოგიერთი საყვარელი და ნაცნობი კომპოზიცია. კონცერტის ღირსშესანიშნავი ეპიზოდი და რასაკვირველია, მისი კულმინაცია გახლდათ 8 „გრემის“ მფლობელი ამერიკული ჯგუფის, Take 6-ის სცენაზე გამოჩენა.

„შვიდკაცამ“ მათი რეპერტუარიდან სიმღერა Amen დაიწყო და მალე ქართველ მომღერლებს სცენაზე Take 6 შეუერთდა შესანიშნავი იმპროვიზაციით. შემდგომ ჯგუფმა რამდენიმე კომპოზიცია შესთავაზა მსმენელს, რითაც დარბაზის აყოლიება შეძლო, განსაკუთრებული ოვაციები დაიმსახურა მათ მიერ წარმოდგენილმა ცნობილმა სიმღერამ Smile, რომელიც ორკესტრთან ერთად შესანიშნავად ჟღერდა.

თუმცა, კონცერტის მთავარი სიურპრიზი წინ გველოდა. ნიკოლოზ რაჭველის ვერსიით, „სულიკო“ ორივე ჯგუფმა ერთად შეასრულა და დარბაზიც აამღერა. ეს მართლაც განსაკუთრებული აღმოჩნდა, რადგან ქართველმა მსმენელმა დააფასა ის მონდომება, რითაც Take 6-ის წევრები ქართულ სიტყვებს გამოთქვამდნენ.

კონცერტამდე ორი საათით ადრე, როცა დარბაზში რეპეტიცია მიმდინარეობდა, როიალთან, რომელთანაც ნიკოლოზ რაჭველი იჯდა, ამერიკული ჯგუფის ბანი, დიდი ენთუზიაზმით ცდილობდა, გამოეთქვა "ჩაიკვნეს-ჩაიჭიკჭიკა" და სხვათა შორის, ძალიან კარგადაც გამოსდიოდა. ყველაზე საუკეთესოდ უცხოელმა მომღერლებმა მაინც „სადა ხარ, ჩემო სულიკო“ გამოთქვეს...

„ბლექ სი არენაზე“ ტრადიციად დამკვიდრდა ქართული კონცერტებისთვის შექმნილი საუკეთესო გაფორმებები, რისთვისაც ახლაც, როგორც გიორგი მიქაძის 4 აგვისტოს გამართულ კონცერტზე, ბასა ფოცხიშვილის გუნდმა იმუშავა და ეკრანების საშუალებით ულამაზესი ატმოსფერო შექმნა აჟღერებული მუსიკისთვის. კონცერტის დასრულების შემდეგ ჯგუფ Take 6-ის წევრები კმაყოფილებას ვერ მალავდნენ ამ თანამშრომლობით.

მათივე თხოვნით, ისინი შეხვდნენ ქართველ კალათბურთელს, ზაზა ფაჩულიას, რომელიც მათ გასაცნობად სტუმრებისთვის განკუთვნილ სივრცეში მიიწვიეს, დიდხანს ისაუბრეს კალათბურთის შესახებ და მასთან სამახსოვრო ფოტოც გადაიღეს.

ანი კავლელიშვილი, "ბლექ სი არენას“ დირექტორი:

"კონცერტმა არაჩვეულებრივად ჩაიარა, შესრულდა ბევრი საინტერესო ნომერი. რაც ყველაზე მნიშვნელოვანი და ამაღელვებელი იყო პუბლიკისთვის, Take 6-მა „სულიკო“ „შვიდკაცასთან“ ერთად შეასრულა. ვფიქრობ, ამ საღამოს წარმატება ხვდა წილად, დარბაზში ემოციები მძვინვარებდა...

გიორგი ლომთათიძე, „შვიდკაცას“ წევრი:

"იმხელა ემოცია და სიხარული იყო... ყველანირად ვეცადეთ, აქ მოსული მსმენელისთვის ყველაფერი გადაგვეცა, რაც ჩვენში დევს. მგონი, გამოვიდა, მადლობა ყველა ორგანიზატორს და Take 6-ს!

კლოდ მაქნაითი, Take 6-ის წევრი:

"სულიკო?" დიახ, ეს შესანიშნავი სიმღერაა, რომელიც ჩვენ კონცერტამდე ორი დღით ადრე ვისწავლეთ და ცოტას ვნერვიულობდით, როგორი გამოგვივიდოდა, მაგრამ ყველაფერმა კარგად ჩაიარა. მსმენელსაც მოეწონა და ჩვენც კმაყოფილები ვართ".

კონცერტს და ამერიკული ბენდის ვიზიტს "ფეისბუქზე" ეხმაურება ნიკოლოზ რაჭველი და ემოციურ მოგონებას იხსენებს:

"9 აპრილი რომ მოხდა 9 წლის ვიყავი, დედა და მე პატრიარქის მოწოდებას დავყევით და დარბევამდე რამდენიმე წუთით ადრე დავტოვეთ აქცია... ასე გადავურჩით სულ მცირე გაზით მოწამვლას. მერე იყო სამოქალაქო ომი, სროლები, ბუნკერი, პატრიოტული მთავრობის გაძევება, ტერიტორიების დაკარგვა უზარმაზარი მსხვერპლის ფასად, მერე უშუქობასა და უგაზობასთან გაზავებული მხედრიონი და უკიდურესი გაჭირვება ცელოფნის პარკებში კუპონების ტარებით, პურის რიგებით, საუზმე, სადილი და ვახშამი სოიოს კატლეტებით, ზამთარში პალტომოსხმული ძილით, დაბანა შეშად ნახმარი ძველი ხის სკამებით დანთებულ ცეცხლზე ადუღებული წყლით, კვირაში ერთხელ ან ორჯერ...

მაშინ იყო მაგნიტოფონის ერა, თუ კი ელემენტებს იშოვნიდი უდენობაში მუსიკის მოსმენის შესაძლებლობა დიდი სიხარული იყო... სწორედ იმ დროს ჩემი მეგობრის ბუკა კარტოზიას ნათხოვარ კასეტაზე პირველად მოვისმინე Take 6-ის რამდენიმე კომპოზიცია და ჩემს გონებასაწიერში ახალი ტალღა შემოიჭრა თავისი სრულიად სხვა ჰარმონიით, ჟღერადობით და ჯადოსნური სამყაროთი, რომელმაც მე კი არა, მთელი მსოფლიო ნარკოტიკივით თავისზე დამოკიდებული გახადა...

...შოკური შთაბეჭდილება დღესაც არ მავიწყდება, ვუსმენდი და ვცდილობდი თითოეული აკორდი, ვერტიკალური თუ ჰორიზონტალური ხმათა წყობა ამომეცნო და გამეთავისებინა. მოზრდილი პერიოდი გავატარე მათ მუსიკასთან ერთად. ამ დროს თბილისში ჯაზ სექსტეტი შეიკრა და მათთან თანამშრომლობა დავიწყე, უფრო მეგობრობა, რომელიც მუსიკალურ ტანდემსაც მოიცავდა, ერთად ვიღვიძებდით და ვიძინებდით, ერთად ვსუნთქავდით და ერთმანეთის ცხოვრებით ვცხოვრობდით. ისინიც ჩემდაგვარად იყვნენ Take 6-ით მოწამლულები და თავადაც ბრწყინვალედ მღეროდენ ურთულეს ჯაზურ პოლიფონიას, მერე ამერიკაში გადასახლდნენ და ცხოვრებისეული სირთულეების გამო ძირითადი საქმე სხვა ყოფით აუცილებლობებს შეალიეს.

hოდა სწორედ მათთვის მომიწია ჩემს ცხოვრებაში პირველი არანჟირების შექმნა, ექვს ხმაში გავშალე აკაკი და ვარინკა წერეთლების ისტორიული სიმღერა "სულიკო". 15 თუ 16 წლის ვიყავი მხოლოდ და მაშინ ეს ხმების გაშლა და "სულიკოს" სხვადასხვა ჰარმონიულ ტალღებში მოგზაურობის მუხტი სწორედ ამ ლეგენდარული ანსამბლის გავლენამ და შთაბეჭდილებამ გამაკეთებინა, ჩემს ხელნაწერს კუთხეში მოკრძალებულად მივაწერე: მადლობა Take 6-ს...

ჩემეული "სულიკო" და ასევე სხვა კომპოზიციები ქართულმა ჯაზ სექსტეტმა (შემდგომ კი ახალი თაობის მათმა შთამომავლებმა) არაერთხელ ააჟღერეს თბილისშიც, ევროპაშიც და ამერიკაშიც, მე კი ყოველთვის ვრჩებოდი Take 6-ის მადლიერი, რომ ეს საქმე მათ მასწავლეს, მათი დამსახურებით შევიძინე ძველი მუსიკის განსხვავებული ვერსიის შექმნის და არანჟირების უნარები, თუმცა არც 1996 წელს და არც მერე არ მიოცნებია, რომ დადგებოდა ერთი მშვენიერი დღე და ჩემს სამშობლოში ჩემეულ "სულიკოს" არც მეტი არც ნაკლები თავად Take 6 შეასრულებდა... თავისით ამიხდა... წარმოიდგინეთ რა განცდებმა იმოგზაურეს ჩემს სამყაროში... მახსენდებოდა ბავშვობის ყოველი წუთი, ყველა ძვირფასი ადამიანი, ვინც ახლა აღარ მყავს, მახსენდებოდა ჩემი თავიც, ძალზედ გაჭირვებაში მყოფი, რომელსაც რატომღაც ყოველთვის ჰქონდა მომავლის იმედი და ამოუცნობი შემართება..." - წერს ნიკოლოზ რაჭველი.

ფოტოები: Shermazana