"ძალიან ემოციურია და დიდი ენერგია სჭირდებოდა თავშეკავებაზე..." - ფსიქოლოგი გადადგომის შესახებ კვირიკაშვილის გამოსვლას აფასებს

გიორგი კვირიკაშვილის განცხადებას გადადგომის შესახებ არაერთგვაროვანი შეფასებები მოყვა. ზოგიერთისთვის, ბოლოდროინდელი მოვლენების ფონზე მისი განცხადება მოულოდნელი არ ყოფილა, ზოგიერთისთვის კი, გასაკვირი და უცხო ის აღმოჩნდა, რომ პრემიერმა გადადგომის შესახებ განცხადება, უემოციოდ, მშვიდად და ერთი შეხედვით, თითქოს კმაყოფილმაც გააკეთა.

საინტერესოა, რა ახსნა აქვთ სოციალურ ფსიქოლოგებს ამ ყველაფერზე და როგორ იშიფრება სხეულის ენით ექს-პრემიერის 13 ივნისის გამოსვლა. ამის შესახებ ფსიქოლოგ ზურა მხეიძეს ვკითხეთ:

"ემოციას მოკლებული ეს გამოსვლა იმიტომ იყო, რომ მისთვის უცხო და მოულოდნელი გადაწყვეტილება არ ყოფილა, ამაზე ისედაც მიდიოდა საუბარი. უბრალოდ, როდესაც ადამიანი რაღაც გზას ირჩევს და იმისკენ მიდის, მაშინ მშვიდდება. განცდა და ნერვიულობა კი მაშინ ეტყობა, როდესაც ჩამოყალიბებული არ არის. ამიტომ კვირიკაშვილის ისეთი გამოსვლა, როგორიც ვნახეთ, მოსალოდნელი იყო.

იხილეთ ვიდეო

რაც შეეხება იმას, რომ თითქოს კამაყოფილიც კი ჩანდა, ამაზე ასეთი პასუხი მაქვს: პრემიერ-მინისტრობა, როგორ გგონიათ, ადვილია? ამ ადამიანმა ცოტა რამ გადაიტანა? ცოტა სტრესი ჰქონდა? როგორ ფიქრობთ, კაცი იმ სიტუაციიდან გამოდიოდა, სადაც ეს სტრესი აღარ ექნებოდა და მგონი, გასაგები უნდა იყოს ყველაფერი. შეიძლება პირქით, ზედმეტად მშვიდადაც კი მოგჩვენებოდათ.

- ზოგადად როგორ შეაფასებთ მის სატელევიზიო გამოსვლებს 2 წლისა და 7 თვის მანძილზე?

- მისი გამოსვლებიდან გამომდინარე, ემოციური ადამიანია და მას თავის შეკავებაზე შეიძლება უფრო მეტი ძალისხმევა სჭირდებოდეს, ვიდრე სხვა პოლიტიკოსს. ვფიქრობ, მისთვის ცოტა უცხო უნდა იყოს პოლიტიკური გაიძვერობის საკითხებიც. ვინაიდან ეს მისთვის უცხოა, ამიტომ არის ასეთი, როგორიც არის. თუმცა პოლიტიკაში რომ მიდიხარ, თუ იმუნიტეტი არ გაქვს, ემოციებს ადვილად ჰყვები, იქ ყოფნა გაგიჭირდება. კი, ეს ნორმალურ და წესიერ ადამიანებს არ გამოსდით. როგორც ჩანს, უკვე ყოფილი პრემიერ-მინისტრი ძალიან ემოციურია და დიდი ენერგია სჭირდებოდა თავშეკავებაზე, ვიდრე შეიძლება სხვას დასჭირვებოდა.

პოლიტიკოსმა აპრიორში უნდა იცოდეს, რომ დარტყმებიც იქნება და კრიტიკაც, ზოგჯერ უსამართლო დამოკიდებულებებიც, რისთვისაც მზად უნდა იყო. ბევრი უკმაყოფილო იქნება, შეიძლება შენი ბრალეულობა არც იყოს, მაგრამ დაგაბრალონ. ამას პოლიტიკოსის მხრიდან გაძლება უნდა. თუ ასეთი ადამიანი არ ხარ და მით უმეტეს, პირველი პირი, მაშინ არ უნდა წახვიდე. თუ წახვალ, ამისთვის მზად უნდა იყო.

- მგონი, აკონტროლებდა, მაგრამ ის ცნობილი გაცხარება (პარლამენტში ნიკა მელიასთან მომხდარი ინციდენტი) მაინც გამოავლინა...

- კი, მაგრამ როცა დიდი ძალისხმევა გჭირდება თავშეკავებაზე, ემოცია ოდესღაც ამოხეთქავს. ეს ნებელობის ხარჯზე ხდება. როცა ძალიან ვცდილობ, ვაკონტროლო თავი, ხანდახან მაინც ჩნდება მომენტი, სადაც ვეღარ მოვითმენ. სხვათა შორის, ემოციის არგამოვლენა ავადმყოფობაშიც კი ვლინდება. მერე აქედან არის ინფარქტი, ინსულტი, კუჭის წყლული, რადგანაც ასეთ სტრესულ სიტუაციაში უდიდესი ძალისხმევაა საჭირო, ემოციებს არ აჰყვე.

- ე.ი. ემოციის შენიღბვა შეიძლება დაავადების გაჩენის რისკიც იყოს.

- კი, ემოცია ხომ ცვლის სიტუაციას. მისი გამოხატვა უკეთესი ვარიანტია. სტრესს საერთოდ უარყოფით კონტექსტში ვიხსენიებთ ხოლმე, მაგრამ თვითონ სტრესი დადებითიც კია. სტრესი რაღაცის გადასალახად ძალების მობილიზებას ნიშნავს. თუ ეს პერმანენტული პროცესია, გამოფიტვას იწვევს და სადღაც თავს გამოავლენს. თუ ყოველთვის თავს ვიკავებ და შინაგანი ემოციები, რაც მაქვს, იმას ვთრგუნავ, რეალურად არ გამომაქვს სააშკარაოზე, ეს ოდესღაც ამოხეთქავს. ამიტომ როცა პოლიტიკოსი ხარ, არ უნდა მიიღო ჩვეულებრივ ამბად და ასეთი ძალისხმევები არ დაგჭირდება.