"შეიძლება ის გიორგი არ ვარ ნამდვილად... აქ პროვოკაციების ადგილი არ არის" - რა რჩევებს აძლევს გიორგი გაბუნია "მხოლოდ ქართულის" კონკურსანტებს

30 აპრილს "მხოლოდ ქართულის" მეორე კონცერტი გაიმართა, სადაც კონკურსანტებმა 80-90-იანი წლების ქართული სიმღერები თანამედროვე ჟღერადობით შეასრულეს. ზოგმა მეტად შეძლო ამოცანის შესრულება, ზოგმა - ნაკლებად. შოუს წესების თანახმად, კონკურსი ერთ-ერთმა მონაწილემ - ქრისტინე ჯაფარიძემ დატოვა.

AMBEBI.GE ჟიურის ერთ-ერთ წევრს გიორგი გაბუნიას კონცერტის შემდეგ ესაუბრა.

- ჩემთვის ეს პროექტი ალბათ ის არის, რაც ძალიან ბევრისთვის, საქართველოში - ქართული სიმღერის ხელახალი აღმოჩენა. პირდაპირ ვიტყვი, რომ ქართული მუსიკის მსმენელი არ ვარ, თან, ასე კონცერტში, ერთად ამდენი ქართული სიმღერისთვის არ მომისმენია.

- არსოდეს ყოფილხარ ქართველი მომღერლების კონცერტებზე?

- ფაქტობრივად, არა, თუ იმას არ ჩავთვლით, რომ ბოლოს სოფო ნიჟარაძის კონცერტზე გახლდით... მე უფრო მრავალმომღერლიან კონცერტებს ვგულისხმობ, ასეთებზე არ დავდივარ. ვერც იმას ვიხსენებ, რომ ბავშვობაში ვყოფილვარ მსგავს კონცერტებზე. მაგრამ აქ არ ვარ მხოლოდ იმიტომ, რომ ჟიურის წევრი ვარ, აქ ახალგაზრდების თვალით დანახულ ქართულ სიმღერებს ვისმენ და უკვე აღარ მაინტერესებს, როგორები იყო ისინი ადრე, მაინტერესებს, როგორია ახლა და როგორი შეიძლება იყოს ხვალ 18-25 წლის ახალგაზრდების შესრულებით, მათი კუთხით დანახული.

ამიტომაც იყო, რომ ერთ-ერთ კონკურსანტს შენიშვნა მივეცი, რადგანაც როგორც ასაკოვანი ადამიანი, ისე მღეროდა, არადა, მინდოდა, როგორც 20 წლის ახალგაზრდას, ისე ემღერა. სწორედ მას დავუწერე ყველაზე დაბალი ქულა... ნებისმიერი ეს კომპოზიცია ახლგაზრდების თვალით დანახული საინტერესოა.

- სიმღერები, რომელიც კონკურსზე ჟღერს, არასდროს მოგისმენია?

- როგორ არ მომისმენია, მე იმას ვამბობ, რომ არ ვარ ქართული მუსიკის აქტიური მსმენელი, ისეთი, რომ ვიარო კონცერტებზე, ვუსმინო-მეთქი.

- მაგრამ ეს სიმღერები, იშვიათი გამონაკლისის გარდა, თითქმის აღარც ჟღერს...

- მით უმეტეს, ამაშია საქმე, რომ აღარ ჟღერს. მოსმენა რომ მომინდეს, ასე ერთად ვერ მოვისმენ, ამიტომ ამ სიმღერებს ახალი სიცოცხლე სჭირდება. ამისთვის არის ეს პროექტი, რომ ამ სიმღერების გაცოცხლება ხდება.

- მოგწონს კონკურსანტები?

- კარგია, რომ კონკურსანტები ერთმანეთისგან განსხვავებულები არიან. თუ ისე გამოჩნდა, რომ მეორე ლაივ-შოუზე გაცილებით მკაცრები ვიყავით, ვიდრე პირველ კონცერტზე, ეს ასე არ არის. ქულებს ხომ ვწერთ, თუმცა ამ შოუზე მე ყველაზე დაბალი 6 ქულა დავწერე, აქამდე ჯერ ეს ქულა არავის დაუწერია. განსხვავებული შეფასებებია, რადგანაც ვიღაც უფრო მეტად მაგარია, ვიღაც - ნაკლებად. მთლიანობაში ათივე კონკურსანტი ძალიან ძლიერია. სხვა კონკურსებშიც არაერთხელ ვყოფილვარ ჟიურის შემადგენლობაში და ამდენი ძლიერი მონაწილე ერთად არ მინახავს.

- კონკურსებში ყოფილხარ და ეს ჩვენც გვახსოვს, მაგრამ იმ კონკურსებში გაცილებით სხვანაირი იყავი, ვიდრე ახლა...

- იმიტომ, რომ სხვანაირი კონკურსები იყო. ისე, როგორი სხვანაირი ვიყავი, აბა?!

- ცოტა პროვოკატორიც, ცოტა მკაცრიც, აქ მიუხედავად იმისა, რომ დაბალი ქულა დაწერე, თითქოს უფრო რბილი ხარ და ის გიორგი გაბუნია არ ხარ...

- შეიძლება, ის გიორგი არ ვარ ნამდვილად, მაგრამ პროექტიც სხვანაირია, იქ სხვანაირად ვიქცეოდი, აქ პროვოკაციების ადგილი არ არის. სრულიად სხვა ტიპის პროექტია და საერთოდ, ბევრად მეტია, ვიდრე პროექტი. გასართობად არ ვარ, წინა პროექტებზე გასართობი მეტი იყო, რადგანაც გასართობი პროექტები იყო. აქ ძალიან მნიშვნელოვან საქმეს ვაკეთებთ. კიდევ ერთხელ ვიტყვი - ვაცოცხლებთ ქართულ მუსიკას, რომელიც ბოლო დროს თითქმის აღარ ჟღერს. ისე, ორივე და შემიძლია კიდევ ბევრნაირი ვიყო.

- ქართული მუსიკის არაგულშემატკივარი პროექტში რატომ ხარ?

- იმიტომ, რომ ჟიურის ყველა წევრი - სამი პროფესიონალი მომღერალია, მარინა ბერიძე - პროდიუსერი, რომელმაც მუსიკის ყველაფერი კარგად იცის, თუმცა თვითონ არ მღერის. მოკლედ, კიდევ უნდა ყოფილიყო ვიღაც, ვინც კონკურსს მაყურებლის ყურით მოუსმენდა, როგორც ვთქვი, ეს პროექტი გათვლილია ადამიანებზე, რომლებიც ქართულ მუსიკას არ უსმენენ. მე რიგით მაყურებელს წარმოვადგენ. მაყურებელს, რომელსაც არ აინტერესებს სიმღერაში ფრაზა რამდენად სწორად იყო შესრულებული, სწორად იყო დასმული თითოეული ბგერა თუ არა. მაინტერესებს სიმღერის მთლიანი ეფექტი ისე, როგორც ამას უსმენს ჩვეულებრივი მაყურებელი.

- არ მღერი?

- არა, არ მიცდია. მხოლოდ ჩემთვის ვღიღინებ.

- რას ელი საბოლოოდ პროექტისგან? რა შედეგები იქნება?

- გვეყოლება ერთი გამარჯვებული. რასაც ვუყურებ, რა ქულებიც იწერება, როგორ აქტიურობს მაყურებელი, აქედან გამომდინარე, ვიტყვი, - მთავარია, რომ გვეყოლება ძალიან საინტერესო გამარჯვებული.

- ფავორიტი გყავს?

- მყავს, მაგრამ არ დავასახელებ...

- მე ვფიქრობ, რომ ასეთი ორია.

- ვინ?

- კონსტანტინე კარანაძე და სოფო ბათილაშვილი.

- არც ჰოს ვამბობ და არც - არას. თავად იმსჯელეთ. მე ჩემი შეფასებები მაქვს.

- თითოეულ კონკურსანტში, როგორც მაყურებელი, რას ეძებ?

- ამ ეტაპზე ინდივიდუალიზმს, არ ვლაპარკობ იმაზე, რომ აუცილებელია ნიჭი, მუსიკალურობა და ა.შ. ინდივიდუალიზმის გამო შეიძლება რაღაც-რაღაცებზე, პატარა შეცდომებზე თვალიც დავხუჭო, მაგრამ როდესაც ბოლოსკენ წავალთ, უკვე ფინალისკენ, მხოლოდ ინდივიდუალიზმი არ იქნება საკმარისი. აუცილებლად შესრულება უნდა იყოს ყველანაირი თვალსაზრისით უნაკლო.

- და ბოლოს, რა რჩევებს მისცემდით კონკურსანტებს?

- რაც შეიძლება ნაკლებად ინერვიულონ, დაივიწყონ, რომ კონკურსზე გამოდიან. დაივიწყონ ყველაფერი და ყველა, რა ხდება ირგვლივ. მთლიანად ჩაიძირონ სიმღერაში და იფიქრონ იმ ემოციაზე, იმ სიტყვებზე, იმ ნოტებზე, რომელსაც ისინი იმ მომენტში გადმოსცემენ სცენაზე, დანარჩენი, ვინ როგორ გიყურებს, რას ფიქრობს, რა აცვია, მნიშვნელობა არ უნდა ჰქონდეს და ყველაფერი გამოვა.