მსოფლიო
პოლიტიკა
საზოგადოება

13

ივლისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის მეცხრამეტე დღე დაიწყება 23:31-ზე, მთვარე მერწყულშია – ფრთხილად იყავით სიტყვებთან და ქმედებებთან, იოლია კონფლიქტური სიტუაციის პროვოცირება. დღე მშვიდად გაატარე, მაგრამ არა მარტოობაში. ყურადღებით შეამოწმეთ ყველა ინფორმაცია. სერიოზული საქმეები გადადე. გაასუფთავეთ თქვენი სამუშაო ადგილი არასაჭირო ნივთებისგან. თანამშრომლებს ნაკლები შეხება უნდა ჰქონდეთ უფროსთან, მხოლოდ საჭიროების შემთხვევაში. დაიცავით ნეიტრალიტეტი კოლეგების მიმართ. არ არის რეკომენდებული შეხვედრების დანიშვნა. ხელშეკრულებების გაფორმება. ახალ სამსახურში გადასვლა. დაუფიქრებლად მოქმედება. ნუ აჰყვებით პროვოკაციებს და ნუ მოახდინეთ სხვების პროვოცირება. მოერიდეთ მთვრალ ადამიანებთან ურთიერთობა. უცნობ ადამიანებთან კონტაქტი.
სამართალი
მეცნიერება
კონფლიქტები
სამხედრო
მოზაიკა
Faceამბები
კულტურა/შოუბიზნესი
სპორტი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"მე არ ვარ მკვლელი" - ბიჭი, რომელიც 12 წლის სალომე ტატიშვილის გარდაცვალებაშია ბრალდებული, ღია წერილს ავრცელებს
"მე არ ვარ მკვლელი" - ბიჭი, რომელიც 12 წლის სალომე ტატიშვილის გარდაცვალებაშია ბრალდებული, ღია წერილს ავრცელებს

გუ­და­ურ­ში, სრი­ა­ლის დროს შე­ჯა­ხე­ბის შე­დე­გად 12 წლის სა­ლო­მე ტა­ტიშ­ვი­ლის გარ­დაც­ვა­ლე­ბა­ში ბრალ­დე­ბუ­ლი გი­ორ­გი ლი­პარ­ტე­ლი­ა­ნის ოჯა­ხი მე­დი­ის წარ­მო­მად­გენ­ლებს, უფ­ლე­ბა­დამ­ცვე­ლებს და დიპ­ლო­მა­ტი­ურ მი­სი­ებს ღია წე­რი­ლით მი­მარ­თავს. წე­რილ­ში ლი­პარ­ტე­ლი­ა­ნე­ბი წე­რენ, რომ მათი ოჯა­ხის წი­ნა­აღ­მდეგ ორი წე­ლია მიმ­დი­ნა­რე­ობს ცი­ლისმწა­მებ­ლუ­რი დევ­ნა და მათ უსა­ფუძ­ვლოდ აბ­რა­ლე­ბენ სა­სა­მარ­თლო­ზე ზე­წო­ლას, კო­რუფ­ცი­ულ გა­რი­გე­ბას და მოს­ყიდ­ვას.

ლი­პარ­ტე­ლი­ა­ნის ოჯა­ხის წევ­რე­ბის ინ­ფორ­მა­ცი­ით, წე­რი­ლი რომ­ლი­თაც გი­ორ­გი ლი­პარ­ტე­ლი­ა­ნი სა­ზო­გა­დო­ე­ბას მი­მარ­თავს, ერთი თვის წინ და­ი­წე­რა, მაგ­რამ არ გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბუ­ლა მი­სი­ვე ად­ვო­კა­ტის თხოვ­ნით, რად­გან ად­ვო­კა­ტი თვლი­და, რომ ეს წე­რი­ლი ერ­თგვა­რი მცდე­ლო­ბა იქ­ნე­ბო­და, მიმ­დი­ნა­რე სა­სა­მარ­თლო პრო­ცეს­ზე ზე­მოქ­მე­დე­ბის.

"მე ვარ გი­ორ­გი ლი­პარ­ტე­ლი­ა­ნი და მე არ ვარ მკვლე­ლი.

გა­დავ­წყვი­ტე ორ­წლი­ა­ნი დუ­მი­ლის შემ­დეგ ხმა ამო­ვი­ღო და ყვე­ლას გა­ვა­გე­ბი­ნო იმ ცი­ლისმწა­მებ­ლუ­რი და უსა­მარ­თლო კამ­პა­ნი­ის შე­სა­ხებ, რო­მე­ლიც ჩემს წი­ნა­აღ­მდეგ ხორ­ცი­ელ­დე­ბა. უკვე რამ­დე­ნი­მე თვეა ქარ­თუ­ლი მე­დი­ა­სა­შუ­ა­ლე­ბე­ბით გა­და­ი­ცე­მა ტენ­დენ­ცი­უ­რი და ცალ­მხრი­ვი სი­უ­ჟე­ტე­ბი, სა­დაც მო­მიხ­სე­ნი­ე­ბენ მკვლე­ლად, ნა­ძი­რა­ლად და უპა­სუ­ხის­მგებ­ლო ადა­მი­ა­ნად.

ყო­ველ­თვის მჯე­რო­და იმის, რომ სა­სა­მარ­თლო იყო და­ვის გა­და­წყვე­ტის და სი­მარ­თლის დად­გე­ნის ბოლო ინ­სტან­ცია. ამი­ტომ მთე­ლი ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვი­ნარ­ჩუ­ნებ­დი დუ­მილს და ვცდი­ლობ­დი ღირ­სე­უ­ლად შევ­ხვედ­რო­დი ყვე­ლა გან­საც­დელს. მაგ­რამ დად­გა დრო, როცა სი­ჩუ­მე უნდა და­ვარ­ღვიო და დაწ­ვრი­ლე­ბით მო­გიყ­ვეთ ჩემი საქ­მის ყვე­ლა დე­ტა­ლი.

წი­ნას­წარ გთხოვთ მო­მი­ტე­ვოთ ჩემი ზედ­მე­ტი ემო­ცია და აღელ­ვე­ბა, რაც გან­პი­რო­ბე­ბუ­ლია იმი­თაც, რომ უკვე რამ­დე­ნი ხა­ნია ვხე­დავ და ვის­მენ, თუ რო­გორ მლან­ძღა­ვენ არა მხო­ლოდ მე, არა­მედ მთელ ჩემს ოჯახს, ჩვენ უკვე ვი­ქე­ცით დევ­ნი­სა და სა­ჯა­რო შე­უ­რა­ცხყო­ფის ობი­ექ­ტე­ბად.

მო­გახ­სე­ნებთ, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს პრო­კუ­რა­ტუ­რამ და­ახ­ლო­ე­ბით ორი წლის წინ ბრა­ლი წა­მი­ყე­ნა სა­ქარ­თვე­ლოს სის­ხლის სა­მარ­თლის კო­დექ­სის 116-ე მუხ­ლის მი­ხედ­ვით, რაც გა­უფრ­თხი­ლებ­ლო­ბით სი­ცო­ცხლის მოს­პო­ბას ით­ვა­ლის­წი­ნებს. თუმ­ცა, წე­ლი­წად­ნა­ხევ­რის მან­ძილ­ზე მიმ­დი­ნა­რე სა­სა­მარ­თლო გა­მო­ძი­ე­ბის შემ­დეგ, სა­ქარ­თვე­ლოს სა­ქა­ლა­ქო სა­სა­მარ­თლომ უდა­ნა­შა­უ­ლოდ მცნო წა­ყე­ნე­ბულ ბრალ­ში და ჩემს წი­ნა­აღ­მდეგ სა­მარ­თლებ­რი­ვი დევ­ნა შე­წყვი­ტა. მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, და­ღუ­პუ­ლის ოჯა­ხი, მე­დია, არა­სამ­თავ­რო­ბო სექ­ტო­რი და ცალ­კე­უ­ლი პი­რე­ბი ყვე­ლა­ნა­ი­რად ცდი­ლო­ბენ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის შეც­დო­მა­ში შეყ­ვა­ნას და მიმ­დი­ნა­რე სა­ა­პე­ლა­ციო სა­სა­მარ­თლო­ზე ზე­წო­ლის მოხ­დე­ნას.

ყვე­ლა­ფე­რი 2016 წლის 10 იან­ვარს და­ი­წყო, დაბა-გუ­და­ურ­ში, სა­დაც ჩემს მე­გობ­რებ­თან ერ­თად ვიმ­ყო­ფე­ბო­დი. ისე მოხ­და, რომ ტრა­სა­ზე სრი­ა­ლი­სას ვერ და­ვი­მორ­ჩი­ლე თხი­ლა­მუ­რი, წა­ვი­ქე­ცი და და­ვე­ცი თა­ვით, რის შემ­დე­გაც გა­და­უ­დე­ბე­ლი სას­წრა­ფო დახ­მა­რე­ბის მან­ქა­ნით წა­მიყ­ვა­ნეს თბი­ლის­ში, რო­გორც შემ­დგომ­ში გა­ირ­კვა, თა­ვის მძი­მე ტრავ­მით, უგო­ნო მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში მო­მა­თავ­სეს რეს­პუბ­ლი­კურ სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში.

რამ­დე­ნი­მე დღის შემ­დეგ ჩემ­მა ოჯახ­მა გა­ი­გო, რომ არ­სე­ბობ­და ეჭ­ვე­ბი, თით­ქოს მე ვი­ყა­ვი მო­ნა­წი­ლე იმა­ვე დღეს მომ­ხდა­რი შე­ჯა­ხე­ბი­სა, რომ­ლის შე­დე­გა­დაც გარ­და­იც­ვა­ლა 12 წლის სა­ლო­მე ტა­ტიშ­ვი­ლი. ეს ინ­ფორ­მა­ცია მათ­თვის შო­კის­მომ­გვრე­ლი იყო, მაგ­რამ ვი­ნა­ი­დან უკონ­ტაქ­ტო ვი­ყა­ვი, ჩემ­გან ინ­ფორ­მა­ცი­ის მი­ღე­ბა შე­უძ­ლე­ბე­ლი გახ­ლდათ. ამას­თან, ჩემი ტრამ­ვა და თვითმხილ­ვე­ლი მე­გობ­რე­ბი გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი ეჭ­ვის სა­წი­ნა­აღ­მდე­გოს ადას­ტუ­რებ­დნენ. და­კი­თხვე­ბი და­ი­წყო მა­ნამ, სა­ნამ მე გონ­ზე მო­ვი­დო­დი და რა­ი­მე ტი­პის კონ­ტაქტს შევ­ძლებ­დი, თუმ­ცა გარ­კვე­უ­ლი დრო­ის შემ­დეგ, როცა ფი­ზი­კუ­რად შევ­ძე­ლი, გა­მო­ძი­ე­ბა­ზე მეც და­მი­ბა­რეს და მოვ­ყე­ვი ყვე­ლა­ფე­რი, რაც მახ­სოვ­და.

მე თა­ვად გან­ვა­ცხა­დე, რომ იმ ტრა­გი­კულ დღეს, დი­ლით, ძა­ლი­ან მცი­რე დო­ზით მი­ვი­ღე ალ­კოჰო­ლუ­რი სას­მე­ლი. ამ ფაქტს ხაზი გან­სა­კუთ­რე­ბით მინ­და გა­ვუს­ვა, რად­გან დღემ­დე ყვე­ლა­ნი: პრო­კუ­რა­ტუ­რა, და­ღუ­პუ­ლის ოჯა­ხი, მე­დია და არა­სამ­თავ­რო­ბო სექ­ტო­რი - ყვე­ლა­ზე მე­ტად სწო­რედ იმ ფაქ­ტზე აპე­ლი­რე­ბენ, რომ, თით­ქოს­და, მე მთვრა­ლი ვი­ყა­ვი. ეს ასე არ არის! და... რაც მთა­ვა­რია, ეს ინ­ფორ­მა­ცია მხო­ლოდ ჩემი და ჩემი მე­გობ­რე­ბის წყა­ლო­ბით გახ­და ცნო­ბი­ლი პრო­კუ­რა­ტუ­რის­თვის, თო­რემ ალ­კოჰო­ლის დოზა იმ­დე­ნად მცი­რე იყო, რომ სის­ხლის სა­მე­დი­ცი­ნო ექ­სპერ­ტი­ზამ სის­ხლში ალ­კოჰო­ლის არ­სე­ბო­ბა არ და­ა­დას­ტუ­რა. თა­ვად გან­სა­ჯეთ - ეს ფაქ­ტი აჩ­ვე­ნებს თუ არა ჩემი და ჩემი მე­გობ­რე­ბის პა­ტი­ოს­ნე­ბას და ობი­ექ­ტუ­რი რე­ა­ლო­ბის დად­გე­ნის სურ­ვილს.

გა­მო­ძი­ე­ბის პრო­ცეს­ში ჩემს ტან­საც­მელს, სა­თხი­ლა­მუ­რო ეკი­პი­რე­ბას, გარ­დაც­ვლი­ლის ტან­საც­მელს, მის ეკი­პი­რე­ბას და შემ­თხვე­ვის ად­გილ­ზე არ­სე­ბულ ყვე­ლა მო­ნაკ­ვეთს ჩა­უ­ტარ­და ათამ­დე ექ­სპერ­ტი­ზა, რო­მელ­თა­გა­ნაც არ­ცერ­თი არ ადას­ტუ­რებს ჩემი და გარ­დაც­ვლი­ლის შე­ხე­ბას. ეს ყვე­ლა­ფე­რი საქ­მის მა­სა­ლებ­ში წე­რია და მისი გან­ხილ­ვა პრო­კუ­რა­ტუ­რას სა­და­ოდ არას­დროს არ გა­უხ­დია.

სი­მარ­თლით და­ინ­ტე­რე­სე­ბულ სა­ზო­გა­დო­ე­ბას უნდა ვუ­თხრა ისიც, რომ მე და­ბა­რე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი სა­ქარ­თვე­ლოს პრო­კუ­რა­ტუ­რა­ში, სა­დაც მი­ვი­ღე შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა ხელი მო­მე­წე­რა გან­რი­დე­ბის დო­კუ­მენ­ტებ­ზე, რაც იმა­ვე წუ­თი­დან გა­მა­თა­ვი­სუფ­ლებ­და ყო­ველ­ნა­ი­რი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბი­სა­გან. გან­რი­დე­ბის შე­მო­თა­ვა­ზე­ბის მი­ზე­ზი იყო ის, რომ ბრა­ლის წა­ყე­ნე­ბის მო­მენ­ტში ვი­ყა­ვი 19 წლის და არ­სე­ბუ­ლი მუხ­ლი მი­ე­კუთ­ვნე­ბო­და ნაკ­ლე­ბად მძი­მე და­ნა­შა­ულ­თა კა­ტე­გო­რი­ას. პრო­კუ­რა­ტუ­რა მო­ი­თხოვ­და ხელი მო­მე­წე­რა სა­ბუთ­ზე, რო­მე­ლიც ბრა­ლის აღი­ა­რე­ბის სა­ნაც­ვლოდ მთა­ვა­ზობ­და ჩემს წი­ნა­აღ­მდეგ ყო­ველ­გვა­რი სა­მარ­თლებ­რი­ვი დევ­ნის შე­წყვე­ტას. მე იმ მო­მენ­ტში ძა­ლი­ან კარ­გად მქონ­და გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბუ­ლი, რომ ამ შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა­ზე უა­რის თქმის შემ­თხვე­ვა­ში წინ მე­ლო­და სა­სა­მარ­თლო პრო­ცე­სე­ბი. თუმ­ცა, მა­ინც მტკი­ცე უარი გან­ვა­ცხა­დე, რად­გან უპირ­ვე­ლე­სად, მინ­დო­და ობი­ექ­ტუ­რი გა­მო­ძი­ე­ბის გზით გარ­კვე­უ­ლი­ყო და დამ­ტკი­ცე­ბუ­ლი­ყო ჩემი სი­მარ­თლე და ამას­თან ერ­თად, მჯე­რო­და სა­ქარ­თვე­ლოს მარ­თლმსა­ჯუ­ლე­ბის.

ამის შემ­დეგ და­ი­წყო სა­სა­მარ­თლო მოს­მე­ნე­ბი, რო­მელ­თან ერ­თა­დაც მე გა­ვი­ზარ­დე: საქ­მის და­წყე­ბი­სას ვი­ყა­ვი 19 წლის და საქ­მის და­სას­რულს 22 წელს ვუ­ახ­ლოვ­დე­ბო­დი. ამ პე­რი­ოდ­ში მო­ვის­მი­ნეთ უამ­რა­ვი პირ­და­პი­რი თუ არა­პირ­და­პი­რი მოწ­მის ჩვე­ნე­ბა, და­ი­კი­თხნენ სამ­თო-სა­თხი­ლა­მუ­რო სპორ­ტში გათ­ვით­ცნო­ბი­ე­რე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი, ტრა­სა­ზე იმ დროს მყო­ფი ბავ­შვე­ბი და ზრდას­რუ­ლე­ბი. გა­მოქ­ვეყ­ნდა ექპერ­ტი­ზის დას­კვნე­ბი და მო­ვის­მი­ნეთ პრო­კუ­რო­რის ბრალ­დე­ბე­ბი.

ყვე­ლა მოწ­მე ერ­თხმად აცხა­დებს, რომ შემ­თხვე­ვის ად­გი­ლას და­იღ­ვა­რა უამ­რა­ვი სის­ხლი, გა­მო­იკ­ვე­თა შე­ჯა­ხე­ბის სა­ვა­რა­უ­დო სუ­რა­თიც. სა­სა­მარ­თლო ექ­სპერ­ტი­ზის დას­კვნის თა­ნახ­მად კი ჩემი სის­ხლი სა­ლო­მეს ტან­საც­მელ­ზე არ აღ­მოჩ­ნდა, არც ჩემს ტან­საც­მელ­ზე - სა­ლო­მეს სის­ხლი. და სა­ერ­თოდ, სა­ა­ვად­მყო­ფო­ში მიყ­ვა­ნი­სას არა­ნა­ი­რი ჭრი­ლო­ბა, მო­ტე­ხი­ლო­ბა ან სხვა ტი­პის და­ზი­ა­ნე­ბა არ მქო­ნია, რაც შე­საძ­ლო შე­ჯა­ხე­ბას აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა გა­მო­ეწ­ვია, ერ­თა­დერ­თი გახ­ლდათ თა­ვის მძი­მე ტრავ­მა, რო­მე­ლიც მი­ვი­ღე მხო­ლოდ და მხო­ლოდ და­ცე­მის მო­მენ­ტში.

უამ­რა­ვი სა­სა­მარ­თლო პრო­ცე­სის ჩა­ტა­რე­ბის და მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბა­თა შე­ჯა­მე­ბის შემ­დეგ მო­სა­მარ­თლემ გა­მო­ა­ცხა­და გა­ნა­ჩე­ნი და უდა­ნა­შა­უ­ლოდ მცნო წარ­დგე­ნილ ბრალ­დე­ბა­ში (AMBEBI: თბი­ლი­სის სა­ქა­ლა­ქო სა­სა­მარ­თლოს მო­სა­მარ­თლე ბე­სიკ ბუ­გი­ა­ნიშ­ვი­ლის გა­მა­მარ­თლე­ბე­ლი გა­ნა­ჩე­ნი სა­ა­პე­ლა­ციო სა­სა­მარ­თლომ გა­ა­უქ­მა და 12 წლის გო­გო­ნას გა­უფრ­თხი­ლებ­ლო­ბით სი­ცო­ცხლის მოს­პო­ბა­ში ბრალ­დე­ბულ გი­ორ­გი ლი­პარ­ტე­ლი­ანს 3 წლით თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თა შე­უ­ფარ­და. პრო­კუ­რა­ტუ­რის მტკი­ცე­ბით, ლი­პარ­ტე­ლი­ა­ნი სა­თხი­ლა­მუ­რო ტრა­სა­ზე ნას­ვამ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში სრი­ა­ლებ­და, რა­მაც აღ­ნიშ­ნუ­ლი შემ­თხვე­ვა გა­მო­იწ­ვია).

რო­გორც წესი, ცი­ვი­ლი­ზე­ბულ სამ­ყა­რო­ში ყვე­ლა ადა­მი­ანს აქვს უფ­ლე­ბა და­ცუ­ლი იყოს მისი უდა­ნა­შა­უ­ლო­ბის პრე­ზუმფცია, რო­მე­ლიც და­ფიქ­სი­რე­ბუ­ლია ყვე­ლა ქვეყ­ნის სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რივ აქ­ტში და არის სის­ხლის სა­მარ­თლის ძი­რი­თა­დი პრინ­ცი­პი, თუმ­ცა ჩემს შემ­თხვე­ვა­ში ეს ასე არ მოხ­და - სა­ქარ­თვე­ლოს თით­ქმის ყვე­ლა წამ­ყვა­ნი ტე­ლე­ვი­ზი­ის ეთერ­ში გა­და­ი­ცა სი­უ­ჟე­ტე­ბი, სა­დაც მე მო­მიხ­სე­ნი­ებ­დნენ, რო­გორც მკვლელს, მი­წო­დებ­დნენ ნა­ძი­რა­ლას, აჩ­ვე­ნებ­დნენ ჩემს ფო­ტო­ებს და გა­ნი­ხი­ლავ­დნენ ჩემს პი­რად ცხოვ­რე­ბას. მათი გან­ცხა­დე­ბით, მე, თით­ქოს­და პრა­ღა­ში ამ უბე­დუ­რი შემ­თხვე­ვის შემ­დეგ გა­მა­პა­რეს მშობ­ლებ­მა მა­შინ, რო­დე­საც, სი­ნამ­დვი­ლე­ში, მე აქ ინ­ცი­დენ­ტამ­დე ორი წლით ადრე ჩა­მო­ვე­დი სას­წავ­ლებ­ლად და სა­მუ­შა­ოდ.

აქვე მინ­და ვუ­პა­სუ­ხო ჩემი და ჩემი ოჯა­ხის მი­სა­მარ­თით გა­მოთ­ქმულ კი­დევ ერთ უსა­მარ­თლო ბრალ­დე­ბას, რა­ზეც თით­ქმის ყვე­ლა წერს და სა­უბ­რობს... კერ­ძოდ, თუ რა­ტომ არ მი­ვიდ­ნენ ჩემი ოჯა­ხის წევ­რე­ბი ბო­დი­შის მო­სახ­დე­ლად სა­ლო­მეს ოჯახ­ში. მსურს გან­ვმარ­ტო - ერთი, რომ მათ თავს უფ­ლე­ბა ვერ მის­ცეს ჩემს მა­გივ­რად მო­ე­ხა­დათ ბო­დი­ში, რად­გან ეს ავ­ტო­მა­ტუ­რად ნიშ­ნავ­და იმ და­ნა­შა­უ­ლის აღი­ა­რე­ბას, რო­მე­ლიც ჯერ კი­დევ არ იყო დად­გე­ნი­ლი და რო­მელ­შიც სა­ფუძ­ვლი­ა­ნად ეპა­რე­ბო­დათ ეჭვი და თან, იუ­რი­დი­უ­ლად, და­ზა­რა­ლე­ბულ მხა­რეს­თან ნე­ბის­მი­ე­რი სა­ხის კონ­ტაქ­ტი შე­იძ­ლე­ბა ჩათ­ვლი­ლი­ყო მო­ლა­პა­რა­კე­ბის მცდე­ლო­ბად და ძი­ე­ბის შე­მა­ფერ­ხე­ბელ და­მამ­ძი­მე­ბელ გა­რე­მო­ე­ბად. ხოლო რაც შე­ე­ხე­ბა ამ ბრალ­დე­ბის მო­რა­ლურ მხა­რეს და ჩვენს და­და­ნა­შა­უ­ლე­ბას უგუ­ლო­ბა­სა და მომ­ხდა­რის მი­მართ გულ­გრი­ლო­ბა­ში, ამა­ზე პა­სუ­ხის გა­ცე­მა და გან­მარ­ტე­ბაც კი მი­ჭირს, რად­გან ღმერ­თია მო­წა­მე იმ გულ­წრფე­ლი წუ­ხი­ლი­სა და გან­ცდე­ბი­სა, რაც მე და ჩემს ოჯახს გვქონ­და და გვაქვს მომ­ხდა­რი სა­ში­ნე­ლი ტრა­გე­დი­ის გამო, უბ­რა­ლოდ, ზოგ­ჯერ სი­ტყვე­ბი უძ­ლუ­რია გრძნო­ბის გად­მო­სა­ცე­მად.

რაკი ოჯა­ხი ვახ­სე­ნე, ისიც მინ­და ვთქვა, რომ მე უკვე სე­რი­ო­ზუ­ლად მა­ღელ­ვებს თბი­ლის­ში მყო­ფი ჩემი ოჯა­ხის ბედი, მა­დარ­დებს მათი უსაფრ­თხო­ე­ბა. სო­ცი­ა­ლურ სივ­რცე­ში ჩვენს წი­ნა­აღ­მდეგ გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი კო­მენ­ტა­რე­ბი და სი­ძულ­ვი­ლის ენა გას­ცდა ყო­ველ­გვარ ფარ­გლებს. ზო­გი­ერ­თი ჩემს სი­ცო­ცხლეს და­უ­ფა­რა­ვა­დაც კი ემუქ­რე­ბა. აი, ამი­ტომ მე აღარ მაქვს გა­ჩუ­მე­ბის უფ­ლე­ბა" - წერს ლი­პარ­ტე­ლი­ა­ნი წე­რილ­ში.

ლი­პარ­ტე­ლი­ა­ნის ოჯა­ხი ირ­წმუ­ნე­ბა, რომ სა­ა­პე­ლა­ციო სა­სა­მარ­თლოს მო­სა­მარ­თლემ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ზე­წო­ლას ვერ გა­უძ­ლო და ყო­ველ­გვა­რი მტკი­ცე­ბუ­ლე­ბის გა­რე­შე მი­უ­სა­ჯა ახალ­გაზ­რდას სამ­წლი­ა­ნი პა­ტიმ­რო­ბა.

შე­გახ­სე­ნებთ, უბე­დუ­რი შემ­თხვე­ვა გუ­და­ურ­ში 2016 წლის 10 იან­ვარს მოხ­და. 12 წლის სა­ლო­მე ტა­ტიშ­ვილს სრი­ა­ლის დროს დიდი სის­წრა­ფით შე­ე­ჯა­ხა 18 წლის მო­თხი­ლა­მუ­რე ბიჭი. სა­ლო­მე ად­გილ­ზე­ვე და­ი­ღუ­პა, ახალ­გაზ­რდა მა­მა­კა­ცი კი და­შავ­და. შემ­თხვე­ვი­დან 2 წლის შემ­დეგ, სა­ქა­ლა­ქო სა­სა­მარ­თლოს მო­სა­მარ­თლემ ბე­სიკ ბუ­გი­ა­ნიშ­ვილ­მა გა­მა­მარ­თლე­ბე­ლი გა­ნა­ჩე­ნი გა­მო­უ­ტა­ნა საქ­მე­ში ბრალ­დე­ბულ გი­ორ­გი ლი­პარ­ტე­ლი­ანს, რაც სა­ლო­მე ტა­ტიშ­ვი­ლის ოკახ­მა სა­ა­პე­ლა­ციო სა­სა­მარ­თლო­ში გა­ა­სა­ჩივ­რა. რამ­დე­ნი­მე დღის წინ ცნო­ბი­ლი გახ­და სა­ა­პე­ლა­ცი­ოს გა­ნა­ჩე­ნი - მე­ო­რე ინ­სტან­ცი­ის სა­სა­მარ­თლომ 12 წლის გო­გო­ნას გა­უფრ­თხი­ლებ­ლო­ბით სი­ცო­ცხლის მოს­პო­ბა­ში ბრალ­დე­ბულ გი­ორ­გი ლი­პარ­ტე­ლი­ანს 3 წლით თა­ვი­სუფ­ლე­ბის აღ­კვე­თა შე­უ­ფარ­და. პრო­კუ­რა­ტუ­რის მტკი­ცე­ბით, ლი­პარ­ტე­ლი­ა­ნი სა­თხი­ლა­მუ­რო ტრა­სა­ზე ნას­ვამ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში სრი­ა­ლებ­და, რა­მაც აღ­ნიშ­ნუ­ლი შემ­თხვე­ვა გა­მო­იწ­ვია.

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
საბავშვო ბაღში გარდაცვლილი 2 წლის დაჩის დედის პირველი კომენტარი - "ჩემზეც ბევრი ბრალდებები წამოვიდა"

"მე არ ვარ მკვლელი" - ბიჭი, რომელიც 12 წლის სალომე ტატიშვილის გარდაცვალებაშია ბრალდებული, ღია წერილს ავრცელებს

"მე არ ვარ მკვლელი" - ბიჭი, რომელიც 12 წლის სალომე ტატიშვილის გარდაცვალებაშია ბრალდებული, ღია წერილს ავრცელებს

გუდაურში, სრიალის დროს შეჯახების შედეგად 12 წლის სალომე ტატიშვილის გარდაცვალებაში ბრალდებული გიორგი ლიპარტელიანის ოჯახი მედიის წარმომადგენლებს, უფლებადამცველებს და დიპლომატიურ მისიებს ღია წერილით მიმართავს. წერილში ლიპარტელიანები წერენ, რომ მათი ოჯახის წინააღმდეგ ორი წელია მიმდინარეობს ცილისმწამებლური დევნა და მათ უსაფუძვლოდ აბრალებენ სასამართლოზე ზეწოლას, კორუფციულ გარიგებას და მოსყიდვას.

ლიპარტელიანის ოჯახის წევრების ინფორმაციით, წერილი რომლითაც გიორგი ლიპარტელიანი საზოგადოებას მიმართავს, ერთი თვის წინ დაიწერა, მაგრამ არ გამოქვეყნებულა მისივე ადვოკატის თხოვნით, რადგან ადვოკატი თვლიდა, რომ ეს წერილი ერთგვარი მცდელობა იქნებოდა, მიმდინარე სასამართლო პროცესზე ზემოქმედების.

"მე ვარ გიორგი ლიპარტელიანი და მე არ ვარ მკვლელი.

გადავწყვიტე ორწლიანი დუმილის შემდეგ ხმა ამოვიღო და ყველას გავაგებინო იმ ცილისმწამებლური და უსამართლო კამპანიის შესახებ, რომელიც ჩემს წინააღმდეგ ხორციელდება. უკვე რამდენიმე თვეა ქართული მედიასაშუალებებით გადაიცემა ტენდენციური და ცალმხრივი სიუჟეტები, სადაც მომიხსენიებენ მკვლელად, ნაძირალად და უპასუხისმგებლო ადამიანად.

ყოველთვის მჯეროდა იმის, რომ სასამართლო იყო დავის გადაწყვეტის და სიმართლის დადგენის ბოლო ინსტანცია. ამიტომ მთელი ამ ხნის განმავლობაში ვინარჩუნებდი დუმილს და ვცდილობდი ღირსეულად შევხვედროდი ყველა განსაცდელს. მაგრამ დადგა დრო, როცა სიჩუმე უნდა დავარღვიო და დაწვრილებით მოგიყვეთ ჩემი საქმის ყველა დეტალი.

წინასწარ გთხოვთ მომიტევოთ ჩემი ზედმეტი ემოცია და აღელვება, რაც განპირობებულია იმითაც, რომ უკვე რამდენი ხანია ვხედავ და ვისმენ, თუ როგორ მლანძღავენ არა მხოლოდ მე, არამედ მთელ ჩემს ოჯახს, ჩვენ უკვე ვიქეცით დევნისა და საჯარო შეურაცხყოფის ობიექტებად.

მოგახსენებთ, რომ საქართველოს პროკურატურამ დაახლოებით ორი წლის წინ ბრალი წამიყენა საქართველოს სისხლის სამართლის კოდექსის 116-ე მუხლის მიხედვით, რაც გაუფრთხილებლობით სიცოცხლის მოსპობას ითვალისწინებს. თუმცა, წელიწადნახევრის მანძილზე მიმდინარე სასამართლო გამოძიების შემდეგ, საქართველოს საქალაქო სასამართლომ უდანაშაულოდ მცნო წაყენებულ ბრალში და ჩემს წინააღმდეგ სამართლებრივი დევნა შეწყვიტა. მიუხედავად ამისა, დაღუპულის ოჯახი, მედია, არასამთავრობო სექტორი და ცალკეული პირები ყველანაირად ცდილობენ საზოგადოების შეცდომაში შეყვანას და მიმდინარე სააპელაციო სასამართლოზე ზეწოლის მოხდენას.

ყველაფერი 2016 წლის 10 იანვარს დაიწყო, დაბა-გუდაურში, სადაც ჩემს მეგობრებთან ერთად ვიმყოფებოდი. ისე მოხდა, რომ ტრასაზე სრიალისას ვერ დავიმორჩილე თხილამური, წავიქეცი და დავეცი თავით, რის შემდეგაც გადაუდებელი სასწრაფო დახმარების მანქანით წამიყვანეს თბილისში, როგორც შემდგომში გაირკვა, თავის მძიმე ტრავმით, უგონო მდგომარეობაში მომათავსეს რესპუბლიკურ საავადმყოფოში.

რამდენიმე დღის შემდეგ ჩემმა ოჯახმა გაიგო, რომ არსებობდა ეჭვები, თითქოს მე ვიყავი მონაწილე იმავე დღეს მომხდარი შეჯახებისა, რომლის შედეგადაც გარდაიცვალა 12 წლის სალომე ტატიშვილი. ეს ინფორმაცია მათთვის შოკისმომგვრელი იყო, მაგრამ ვინაიდან უკონტაქტო ვიყავი, ჩემგან ინფორმაციის მიღება შეუძლებელი გახლდათ. ამასთან, ჩემი ტრამვა და თვითმხილველი მეგობრები გავრცელებული ეჭვის საწინააღმდეგოს ადასტურებდნენ. დაკითხვები დაიწყო მანამ, სანამ მე გონზე მოვიდოდი და რაიმე ტიპის კონტაქტს შევძლებდი, თუმცა გარკვეული დროის შემდეგ, როცა ფიზიკურად შევძელი, გამოძიებაზე მეც დამიბარეს და მოვყევი ყველაფერი, რაც მახსოვდა.

მე თავად განვაცხადე, რომ იმ ტრაგიკულ დღეს, დილით, ძალიან მცირე დოზით მივიღე ალკოჰოლური სასმელი. ამ ფაქტს ხაზი განსაკუთრებით მინდა გავუსვა, რადგან დღემდე ყველანი: პროკურატურა, დაღუპულის ოჯახი, მედია და არასამთავრობო სექტორი - ყველაზე მეტად სწორედ იმ ფაქტზე აპელირებენ, რომ, თითქოსდა, მე მთვრალი ვიყავი. ეს ასე არ არის! და... რაც მთავარია, ეს ინფორმაცია მხოლოდ ჩემი და ჩემი მეგობრების წყალობით გახდა ცნობილი პროკურატურისთვის, თორემ ალკოჰოლის დოზა იმდენად მცირე იყო, რომ სისხლის სამედიცინო ექსპერტიზამ სისხლში ალკოჰოლის არსებობა არ დაადასტურა. თავად განსაჯეთ - ეს ფაქტი აჩვენებს თუ არა ჩემი და ჩემი მეგობრების პატიოსნებას და ობიექტური რეალობის დადგენის სურვილს.

გამოძიების პროცესში ჩემს ტანსაცმელს, სათხილამურო ეკიპირებას, გარდაცვლილის ტანსაცმელს, მის ეკიპირებას და შემთხვევის ადგილზე არსებულ ყველა მონაკვეთს ჩაუტარდა ათამდე ექსპერტიზა, რომელთაგანაც არცერთი არ ადასტურებს ჩემი და გარდაცვლილის შეხებას. ეს ყველაფერი საქმის მასალებში წერია და მისი განხილვა პროკურატურას სადაოდ არასდროს არ გაუხდია.

სიმართლით დაინტერესებულ საზოგადოებას უნდა ვუთხრა ისიც, რომ მე დაბარებული ვიყავი საქართველოს პროკურატურაში, სადაც მივიღე შემოთავაზება ხელი მომეწერა განრიდების დოკუმენტებზე, რაც იმავე წუთიდან გამათავისუფლებდა ყოველნაირი პასუხისმგებლობისაგან. განრიდების შემოთავაზების მიზეზი იყო ის, რომ ბრალის წაყენების მომენტში ვიყავი 19 წლის და არსებული მუხლი მიეკუთვნებოდა ნაკლებად მძიმე დანაშაულთა კატეგორიას. პროკურატურა მოითხოვდა ხელი მომეწერა საბუთზე, რომელიც ბრალის აღიარების სანაცვლოდ მთავაზობდა ჩემს წინააღმდეგ ყოველგვარი სამართლებრივი დევნის შეწყვეტას. მე იმ მომენტში ძალიან კარგად მქონდა გაცნობიერებული, რომ ამ შემოთავაზებაზე უარის თქმის შემთხვევაში წინ მელოდა სასამართლო პროცესები. თუმცა, მაინც მტკიცე უარი განვაცხადე, რადგან უპირველესად, მინდოდა ობიექტური გამოძიების გზით გარკვეულიყო და დამტკიცებულიყო ჩემი სიმართლე და ამასთან ერთად, მჯეროდა საქართველოს მართლმსაჯულების.

ამის შემდეგ დაიწყო სასამართლო მოსმენები, რომელთან ერთადაც მე გავიზარდე: საქმის დაწყებისას ვიყავი 19 წლის და საქმის დასასრულს 22 წელს ვუახლოვდებოდი. ამ პერიოდში მოვისმინეთ უამრავი პირდაპირი თუ არაპირდაპირი მოწმის ჩვენება, დაიკითხნენ სამთო-სათხილამურო სპორტში გათვითცნობიერებული ადამიანები, ტრასაზე იმ დროს მყოფი ბავშვები და ზრდასრულები. გამოქვეყნდა ექპერტიზის დასკვნები და მოვისმინეთ პროკურორის ბრალდებები.

ყველა მოწმე ერთხმად აცხადებს, რომ შემთხვევის ადგილას დაიღვარა უამრავი სისხლი, გამოიკვეთა შეჯახების სავარაუდო სურათიც. სასამართლო ექსპერტიზის დასკვნის თანახმად კი ჩემი სისხლი სალომეს ტანსაცმელზე არ აღმოჩნდა, არც ჩემს ტანსაცმელზე - სალომეს სისხლი. და საერთოდ, საავადმყოფოში მიყვანისას არანაირი ჭრილობა, მოტეხილობა ან სხვა ტიპის დაზიანება არ მქონია, რაც შესაძლო შეჯახებას აუცილებლად უნდა გამოეწვია, ერთადერთი გახლდათ თავის მძიმე ტრავმა, რომელიც მივიღე მხოლოდ და მხოლოდ დაცემის მომენტში.

უამრავი სასამართლო პროცესის ჩატარების და მტკიცებულებათა შეჯამების შემდეგ მოსამართლემ გამოაცხადა განაჩენი და უდანაშაულოდ მცნო წარდგენილ ბრალდებაში (AMBEBI: თბილისის საქალაქო სასამართლოს მოსამართლე ბესიკ ბუგიანიშვილის გამამართლებელი განაჩენი სააპელაციო სასამართლომ გააუქმა და 12 წლის გოგონას გაუფრთხილებლობით სიცოცხლის მოსპობაში ბრალდებულ გიორგი ლიპარტელიანს 3 წლით თავისუფლების აღკვეთა შეუფარდა. პროკურატურის მტკიცებით, ლიპარტელიანი სათხილამურო ტრასაზე ნასვამ მდგომარეობაში სრიალებდა, რამაც აღნიშნული შემთხვევა გამოიწვია).

როგორც წესი, ცივილიზებულ სამყაროში ყველა ადამიანს აქვს უფლება დაცული იყოს მისი უდანაშაულობის პრეზუმფცია, რომელიც დაფიქსირებულია ყველა ქვეყნის სახელმწიფოებრივ აქტში და არის სისხლის სამართლის ძირითადი პრინციპი, თუმცა ჩემს შემთხვევაში ეს ასე არ მოხდა - საქართველოს თითქმის ყველა წამყვანი ტელევიზიის ეთერში გადაიცა სიუჟეტები, სადაც მე მომიხსენიებდნენ, როგორც მკვლელს, მიწოდებდნენ ნაძირალას, აჩვენებდნენ ჩემს ფოტოებს და განიხილავდნენ ჩემს პირად ცხოვრებას. მათი განცხადებით, მე, თითქოსდა პრაღაში ამ უბედური შემთხვევის შემდეგ გამაპარეს მშობლებმა მაშინ, როდესაც, სინამდვილეში, მე აქ ინციდენტამდე ორი წლით ადრე ჩამოვედი სასწავლებლად და სამუშაოდ.

აქვე მინდა ვუპასუხო ჩემი და ჩემი ოჯახის მისამართით გამოთქმულ კიდევ ერთ უსამართლო ბრალდებას, რაზეც თითქმის ყველა წერს და საუბრობს... კერძოდ, თუ რატომ არ მივიდნენ ჩემი ოჯახის წევრები ბოდიშის მოსახდელად სალომეს ოჯახში. მსურს განვმარტო - ერთი, რომ მათ თავს უფლება ვერ მისცეს ჩემს მაგივრად მოეხადათ ბოდიში, რადგან ეს ავტომატურად ნიშნავდა იმ დანაშაულის აღიარებას, რომელიც ჯერ კიდევ არ იყო დადგენილი და რომელშიც საფუძვლიანად ეპარებოდათ ეჭვი და თან, იურიდიულად, დაზარალებულ მხარესთან ნებისმიერი სახის კონტაქტი შეიძლება ჩათვლილიყო მოლაპარაკების მცდელობად და ძიების შემაფერხებელ დამამძიმებელ გარემოებად. ხოლო რაც შეეხება ამ ბრალდების მორალურ მხარეს და ჩვენს დადანაშაულებას უგულობასა და მომხდარის მიმართ გულგრილობაში, ამაზე პასუხის გაცემა და განმარტებაც კი მიჭირს, რადგან ღმერთია მოწამე იმ გულწრფელი წუხილისა და განცდებისა, რაც მე და ჩემს ოჯახს გვქონდა და გვაქვს მომხდარი საშინელი ტრაგედიის გამო, უბრალოდ, ზოგჯერ სიტყვები უძლურია გრძნობის გადმოსაცემად.

რაკი ოჯახი ვახსენე, ისიც მინდა ვთქვა, რომ მე უკვე სერიოზულად მაღელვებს თბილისში მყოფი ჩემი ოჯახის ბედი, მადარდებს მათი უსაფრთხოება. სოციალურ სივრცეში ჩვენს წინააღმდეგ გავრცელებული კომენტარები და სიძულვილის ენა გასცდა ყოველგვარ ფარგლებს. ზოგიერთი ჩემს სიცოცხლეს დაუფარავადაც კი ემუქრება. აი, ამიტომ მე აღარ მაქვს გაჩუმების უფლება" - წერს ლიპარტელიანი წერილში.

ლიპარტელიანის ოჯახი ირწმუნება, რომ სააპელაციო სასამართლოს მოსამართლემ საზოგადოების ზეწოლას ვერ გაუძლო და ყოველგვარი მტკიცებულების გარეშე მიუსაჯა ახალგაზრდას სამწლიანი პატიმრობა.

შეგახსენებთ, უბედური შემთხვევა გუდაურში 2016 წლის 10 იანვარს მოხდა. 12 წლის სალომე ტატიშვილს სრიალის დროს დიდი სისწრაფით შეეჯახა 18 წლის მოთხილამურე ბიჭი. სალომე ადგილზევე დაიღუპა, ახალგაზრდა მამაკაცი კი დაშავდა. შემთხვევიდან 2 წლის შემდეგ, საქალაქო სასამართლოს მოსამართლემ ბესიკ ბუგიანიშვილმა გამამართლებელი განაჩენი გამოუტანა საქმეში ბრალდებულ გიორგი ლიპარტელიანს, რაც სალომე ტატიშვილის ოკახმა სააპელაციო სასამართლოში გაასაჩივრა. რამდენიმე დღის წინ ცნობილი გახდა სააპელაციოს განაჩენი - მეორე ინსტანციის სასამართლომ 12 წლის გოგონას გაუფრთხილებლობით სიცოცხლის მოსპობაში ბრალდებულ გიორგი ლიპარტელიანს 3 წლით თავისუფლების აღკვეთა შეუფარდა. პროკურატურის მტკიცებით, ლიპარტელიანი სათხილამურო ტრასაზე ნასვამ მდგომარეობაში სრიალებდა, რამაც აღნიშნული შემთხვევა გამოიწვია.

ვინ არის კახეთის პოლიციის დეპარტამენტს ახალი ხელმძღვანელი?

"ბადრი ჩემთვის მკვდარია... ძალიან ცუდად მიდის ჩვენი საქმე, თავი რომ მოვიკლა, ბავშვებს რა ვუყო?" - ინტერვიუ ტარიელ ესებუასთან

სასამართლომ 6 წლის ბავშვის წამების საქმეზე დედას და მამინაცვალს პატიმრობა შეუფარდა