ზაზა ურუშაძის აღსარება: "მე უფრო ოპტიმისტი რეჟისორი ვარ!"

"მანდარინებმა" "ოსკარისა" და "ოქროს გლობუსის" ნომინაცია მოუტანა, რაც მისთვის დაუჯერებელი იყო, ვერც წარმოედგინა, რომ ასეთი რამ მის ცხოვრებაში მოხდებოდა... გარდა ამისა, "მანდარინებს" მსოფლიო დისტრიბუცია მოჰყვა - ფილმი 100-ზე მეტმა ქვეყანამ იყიდა.

მანამდე თუ ქართული კინოსთვის საფესტივალო წარმატებები უცხო არ იყო, მსოფლიო დისტრიბუცია ნამდვილად უჭირდა... "კინოს გაყიდვა მსოფლიო მასშტაბით უცხო იყო, მაგრამ "მანდარინები" არა მარტო იყიდეს, კინოთეატრებში დადგა. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია," - ამბობს რეჟისორი ზაზა ურუშაძე, რომლის ახალი ფილმის - "აღსარება" საპრემიერო დღეები თბილისის კინოთეატრებში ახლა მიმდინარეობს.

AMBEBI.GE ზაზა ურუშაძეს ესაუბრა.

- როგორც მახსოვს, "მანდარინების" მთავარ პერსონაჟს საფუძვლად თქვენი ბაბუის სახე, მისი თვისებები დაუდეთ. ივო ხომ გაიდეალებული გმირია...

- ივო მართლაც იდეალიზირებულია, - ხშირად ისმის კითხვა: არსებობენ ასეთი ადამიანები? რეალური პერსონაჟია? ივოს სახე თუ რატომ არის ასეთი, ეს გასაგებია... ერთხელ ამ კითხვის ავტორს, ასე ვუპასუხე: ალბათ სუბიექტური ვარ, მაგრამ ასეთი ადამიანი იყო ბაბუაჩემი-მეთქი, რომელიც იყო მაგალითი იმის, თუ როგორი უნდა იყოს ადამიანი. ბავშვობიდან სულ მქონდა სურვილი, მას დავმსგავსებოდი, მგონია, რომ ჩემზე მეტად საინტერესო პიროვნება იყო. ამიტომ, ვცდილობ, რაღაცნაირად მას დავემსგავსო, - მქონდა და მაქვს მის მიმართ ასეთი დამოკიდებულება...

"მანდარინებიდან" "აღსარებამდე" რეჟისორის გზა, როგორც თავად ამბობს, იყო ასეთი: "ოსკარის" და "ოქროს გლობუსის" წარმატებისთვის სახელმწიფოსგან საჩუქრად ახალი ფილმის დაფინანსება მიიღო:

- ასეთი საჩუქარი რეჟისორისთვის მნიშვნელოვანია და გადავიღე დრამა, "აღსარება" - "მანდარინებისგან" ძალიან განსხვავებული ფილმი, თუნდაც გადაღების მანერითაც კი. ყველაზე მეტად ეს მომწონს, რომ წინამორბედისგან განსხვავდება. საერთოდ, მგონია, რომ ჩემი ფილმები ერთმანეთს არ ჰგავს.

- თუ "მანდარინებში" გვინდა, ვნახოთ, როგორი უნდა იყოს ადამიანი, "აღსარებაში" აჩვენებთ, როგორია ის...

- კი, ეს რამდენჯერმე ვთქვი... მართლაც იქ სურვილია იმის, როგორი მინდა რომ იყოს, აქ კი მისი შეცდომები და სისუსტეებია ნაჩვენები... მთავარი პერსონაჟი მღვდელია, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ თემა რელიგიური მიმართულებით, ან რწმენის კუთხით იშლება. ადამიანი საკუთარი შეცდომებითაა წარმოდგენილი...

- მაგრამ სანამ ფილმს ნახავ, სახელწოდებას რელიგიისკენ მიყავხარ. რატომ "აღსარება," რადგან მღვდელია და აღსარებას იბარებს?

- მხოლოდ ამიტომ არა. საერთოდ, არ მინდა ასეთ რაღაცებზე ლაპარაკი, როდესაც ამ თემებზე ვსაუბრობ, - რა არის ფილმის იდეა და ა.შ. ხშირად მაღალფარდოვანი ვჩანვარ, არ მინდა, ვიყო მაღალფარდოვანი... ფილმის ეკრანებზე გამოსვლამდე მკითხეს, - ვისი აღსარებააო? რა თქმა უნდა, მთავარი გმირის, მღვდლის...

- რომელსაც საუკეთესოდ თამაშობს დიმა ტატიშვილი... როგორ გგონიათ, ადამიანები აღსარებაზე გულწრფელები არიან?

- ადამიანი როგორიც 1000 წლის წინ იყო, ისეთივეა ახლაც. რაც დღეს ამოძრავებს, მაშინაც ის ამოძრავებდა. გარდა იმისა, რომ დროსთან შეფარდებით ვითარდება, თუმცა ძირითადი ღირებულებები და მოტივაცია თითქმის ერთი და იგივეა. ნათქვამია, ყველა ადამიანი ცრუ არისო და შეიძლება ასეა, არ ვიცი... ყოველ შემთხვევაში, მე უფრო ოპტიმისტი რეჟისორი ვარ - გამოუვალ, დამთრგუნველ და მძიმე ფინალებს ვერიდები... მოკლედ, ძნელია, ობიექტური იყო შენი ნამუშევრის მიმართ...

"მანდარინები" მძიმე ფილმია, მაგრამ მძიმედ მაინც არ მთავრდება, ბოლოში ისეთი სიმღერა ისმის, რომელიც მაყურებელს განწყობას უცვლის, არის იუმორიც... ახალ ფილმშიც ასეა. მაყურებლის დათრგუნვას ვერიდები...

- აღსარება სინანულია... ამ ფილმთან დაკავშირებით რამეს ხომ არ ნანობთ? ჩანაფიქრი ბოლომდე განახორციელეთ?

- რაც მინდოდა, ის გადავიღე!..

- გაიზიარებს თუ არა "აღსარება" საერთაშორისო კინოფესტივალებზე "მანდარინების" ბედს?

- ახლა იწყებს საფესტივალო სვლას და ექნება თუ არა იგივე წარმატება, არ ვიცი, თუმცა ამას არ აქვს დიდი მნიშვნელობა, მთავარია, ბევრმა მაყურებელმა ნახოს... პრიზები მნიშვნელოვანია, მაგრამ პრიზებზე გაგიჟებული არ ვარ, ისედაც ბევრი მივიღე... ვნახოთ, როგორ იქნება, შეიძლება ჰქონდეს საინტერესო გზა...

- როგორია თქვენი უახლოესი გეგმები?

- უკრაინაში ახლახან დავამთავრე ფილმზე მუშაობა. უკრაინულ-ქართულ-ამერიკულ-ლიტვური კოპროდუქციაა, თუმცა ძირითადად უკრაინული პროექტია. საქართველო მასში მცირე ნაწილით შევიდა. თამაშობენ გერმანელი და უკრაინელი მსახიობები. არის ისტორიული და ჰქვია - "ანტონი, მისი მეგობარი და რუსული რევოლუცია". მოქმედება 1918 წელს ხდება... 5 თვე ვიყავი წასული, ცოტა ხნის წინ დავასრულე. ძალიან რთული ფილმი იყო, მაგრამ მგონი, საინტერესოც გამოვიდა, ჩემი ნამუშევრებიდან ესეც ძალიან განსხვავებულია...

ლალი ფაცია

AMBEBI.GE