გაეცანით უგზო-უკვლოდ დაკარგული ქართველი მეომრების გვარებს, რომელთა პირადი მონაცემები აქამდე საიდუმლოდ ინახებოდა
AMBEGI.GE დიდი ხანია, მკითხველს მეორე მსოფლიო ომში უგზო-უკვლოდ დაკარგული მეომრების შესახებ აწვდის ინფორმაციას, მათი დაღუპვის თარიღსა და დაკრძალვის ადგილმდებარეობას და ა.შ... ამ ხნის მანძილზე ძალიან ბევრმა ადამიანმა იპოვა თავისი წინაპარი და მათი ნეშტის სამშობლოში გადასვენებაც დაგეგმა...
მას შემდეგ, რაც ქერჩსა და ყირიმში სამარხები გაიხსნა და ასევე, აქამდე დალუქული არქივები ხელმისაწვდომი გახდა, პერიოდულად გვაწვდიან ინფორმაციას იმ ადამიანებზე, ვინც ოჯახის წევრებს უგზო-უკვლოდ დაკარგული ეგონათ...
1 ოქტომბერს, ქალაქ სევასტოპოლში, სამხედრო დასახლებაში, სამშენებლო სამუშაოების დროს, წითელარმიელის ნეშტი იპოვეს... სპეციალურ სამძებრო კომისიასთან დაკავშირების შემდეგ, აღმოაჩინეს მეომრის მედალიონიც, რომელმაც დროს გაუძლო და მფლობელის გვარი "შემოინახა..."
მედალოიონი კვიროსი სინას ძე მახარაძეს ეკუთვნის (მეუღლე, ზ. მუჯირი), რომლის მისამართიც კომიიის წევრებმა არქივში მოიძიეს, - ის 1922 (ან 1921) წელს, მახარაძის (ახლანდელი ოზურგეთის) რაიონის სოფელ ნათუბილევში დაიბადა. სავალდებულო სამსახურში 1941 წლის 13 აგვისტოს გაიწვიეს. საზღვაო ქვეითთა მე-7 ბრიგადაში, შავი ზღვის ფლოტში მსახურობდა და სევასტოპოლის ბრძოლებისას, 1941 წლის 29 ოქტომბრიდან, იმავე წლის 8 ნოემბრის შუალედში დაიკარგა.
ძებნითი კომისიის წევრების თქმით, ნეშტი დროებით საძმო სასაფლაოზე გადაასვენეს და ოჯახთან დაკავშირებას ცდილობენ... ის აქამდე უგზო-უკვლოდ დაკარგულად ითვლებოდა.
ასევე, უგზო-უკვლოდ დაკარგული ქართველების დოკუმენტები იპოვეს ქალაქ ტაგანროგის საარქივო მასალებში. არსებული ინფორმაციით, ომის შემდეგ, საბჭოთა ხელისუფლების ბრძანებით, მათი პირადი საბუთები უნდა დაეწვათ, თუმცა, არქივის მაშინდელმა პერსონალმა დოკუმენტაცია საიდუმლოდ შეინახა. მათ მხოლოდ ახლა იხილეს დღის სინათლე...
გეგეშიძე პართენი (პარმენი) აბაშის რაიონი, სოფელ კოლოუბანი (დაბადების წელი მითითებული არ არის)
წულაია ერმოლაი (ან ერმილე), ფილიპეს ძე, დაბადებული 1905 წელს, აბაშის რაიონი, სოფელ სუჯინაში.
კონიაშვილი სოლომონ, დავითის ძე, ქარელის რაიონი, სოფელი გარონჟი (?)
კობერიძე ლეონიდ, ევსტახის ძე, ქარელის რაიონი (სოფელი იგივე).
მაღლაკაძე (მაღლაკელიძე) დომენტი ანდრეის ძე, დაბადებული 1905 წელს, სამტრედიის რაიონის სოფელ ჭაგანში.
ბლიაძე (პლეაძე) პლატონ გაბრიელის ძე, დაბადებული 1902 წელს, სოფელი კუიდი (?) ან ახალციხის რაიონის სოფელი გიორგიწმინდა.
ხაჩიძე ვლადიმირ კონსტანტინეს ძე, დაბადებული 1900 წელს ბორჯომის რაიონის სოფელი სადგერი, მეუღლე თამარ ნიკოლოზის ასული...
ჭილაძე ამბროსი პარტინოს (მარტინოს ან პარმენის) ძე, დაბადებული საჩხერეში.
ტატუაშვილი დავით, ივანეს /9ან ნიკოლოზის) ძე, დაბადებული 1905 ან 1906 წელს, გორის რაიონის სოფელ ფლავში.
ცესტაშვილი (ან წითაშვილი) აბრაამ კნეგოს ძე, სიღნაღის რაიონის სოფელი საქობო.
ჩანგოვაძე (ჩოგოვაძე) ვარლამ მიხეილის ძე, ქუთაისი, სოფელ ანურჩხი.
ჩუნაშვილი (ჭონიშვილი) გრიგოლი ლევანის ძე, დაბადებული 1915 ყვარლის რაიონში.
ამასთან ცნობილი ხდება, რუსეთ-ფინეთის ომიდან, გერმანიის საკონცენტრაციო ბანაკში მოხვედრილი ქართველი ფარმაცევტის, გიორგი არჩილის ძე სეხნიაშვილის საოცარი ისტორია, რომელიც თბილისში, პლეხანოვის # 80-ში ცხოვრობდა. მეუღლე - ნინა სერგეის ასული. შვილების შესახებ ცნობები არ მოიპოვება.
1907 წელს, საქართველოში დაბადებული გიორგი სეხნიაშვილი, ქალაქ ტაგანროგში, 1941 წელს, უგზო-უკვლოდ დაიკარგა. ფარმაცევტი, თავის სპეციალობით, საბჭოთა არმიაში 12 წელი მსახურობდა. ის სსრკ-ფინეთის ომის მონაწილეც იყო...
მეორე მსოფლიო ომის დროს, ის ქალაქ ბერდიანსკის ალყის დროს მძიმედ დაიჭრა და გერმანელებმა ტყვედ აიყვანეს... როგორც მისი ფრონტელი მეგობარი, ებრაელი ოფიცერი იხსენებს, მან ქართველი ფარაცევტი გერმანულ ბანაკში, როსტოვის ოლქის, სოფელ ლატონოვოში გაიცნო. მისი თქმით, ის მას ლუკმას უყოფდა. როდესაც გერმანელმა ოფიცერებმა, ის ებრაელი ოფიცრის მფარველობის გამო, გააფრთხილეს და დახვრეტით დაემუქრნენ, მან ებრაელთან ერთად ბანაკიდან გაქცევა დაგეგმა...
"როგორც კი ბანაკიდან გასვლის საშუალება მოგვეცა, გავიპარეთ. რა დროსაც მძიმედ დავიჭერი და გიორგი არჩილის ძემ, ქალაქ ტაგანროგის უახლოეს საავადმყოფომდე, რამდენიმე კილომეტრით ზურგით მატარა. ჭრილობასთან ერთად, ტიფითაც ვიყავი დაავადებული..." - იხსენებს ებრაელი ოფიცერი, რომლის თქმითაც, ტაგანროგში, სეხნიაშვილსაც ტიფი შეყარა.
"ის ძალიან განათლებული და კარგი მოსაუბრე იყო... სწორედ იქ გაიგეს, რომ სპეციალობით ფარცევტი იყო და საავადმყოფოში დატოვეს... ადგილობრივი რენდგენოლოგის, გვარად ლაურის დახმარებით, მან ქალაქი პატრიოტები გაიცნო. სწორედ მათ დაავალეს ექიმების იატაკქვეშა ორგანიზაციის ჩამოყალიბება... მედიკები, სამედიცინო საწყობში, იარაღს მალავდნენ... გიორგი, რადიოს საშუალებით იღებდა ინფორმაციას და მათ ფრონტის ამბებს აწვდიდა. მას ხელში საბეჭდი მანქანა ჩაუვარდა და პროკლამაციებს ავრცელებდა... მან ძალიან ბევრი დაჭრილი მეომარი სიკვდილს გადაარჩინა.
ამასთან, მას ხელი მედიკამენტებზეც მიუწვდებოდა და "ქალაქის პატრიოტებს" აწვდიდა... ის გაყალბებული დოკუმენტაციით, სამხედროების გაქცევას გეგმავდა... თუმცა, 1943 წელს ის დააპატიმრეს, მან გაქცევა კიდევ ერთხელ სცადა, თუმცა არ გამოუვიდა. 1943 წლის 12 ივნისს, ქალაქის გათავისუფლებამდე 2 თვე ნახევრით ადრე, გერმანელებმა ის დახვრიტეს..."
ლალი პაპასკირი
ოფიცრებმა მითხრეს, რომ გამაუპატიურებდნენ, რა უნდა მექნა? - რუსი წვევამდელი, რომელმაც სამხედრო ბაზაზე 8 ჯარისკაცი მოკლა
რა შეიძლება გახდეს ჯარისგან გათავისუფლების ან გადავადების საფუძველი? - პასუხები ყველაზე ხშირად დასმულ კითხვებზე
