პოლიტიკა
საზოგადოება
მსოფლიო

7

ივნისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის მეცამეტე დღე დაიწყება 19:40-ზე, მთვარე მორიელშია – კარგია ჯგუფური მუშაობისთვის, ახალი ინფორმაციის მოსაპოვებლად, სწავლის დასაწყებად. საყოფაცხოვრებო ნივთების დაგროვების, შეძენისა და წარმოებისთვის. კარგია პურის გამოცხობა. არ არის რეკომენდებული სერიოზული საქმეების და ვალდებულებების შესრულება, განსაკუთრებით მარტო. ადრე დაწყებული პროექტების მიტოვება. სიზარმაცე. ხელსაყრელი დღეა მოგზაურობისთვის, მივლინების ან მომლოცველებისთვის. აგრეთვე ოჯახის შესაქმნელად.
Faceამბები
მეცნიერება
სამხედრო
სამართალი
კულტურა/შოუბიზნესი
მოზაიკა
სპორტი
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
ვინ არის ახალგაზრდა ქართველი გოგონა, რომელმაც ბროდვეის სცენაზე ითამაშა - "დე­და 12 წე­ლი არ მყავ­და ნა­ნა­ხი..."
ვინ არის ახალგაზრდა ქართველი გოგონა, რომელმაც ბროდვეის სცენაზე ითამაშა - "დე­და 12 წე­ლი არ მყავ­და ნა­ნა­ხი..."

ირი­ნო­ლა მეგ­რე­ლიშ­ვი­ლი ნიუ-იორ­კ­ში, ბრუკ­ლინ­ში ცხოვ­რობს. მან სა­ქარ­თ­ვე­ლო 16 წლი­სამ და­ტო­ვა, ამე­რი­კა­ში გა­დას­ვ­ლის შემ­დეგ კი სკო­ლა­ში სწავ­ლა და­ამ­თავ­რა, კო­ლეჯ­ში ჩა­ა­ბა­რა, მუ­შა­ო­ბაც და­იწყო და პა­რა­ლე­ლუ­რად, თე­ატ­რ­შიც თა­მა­შობ­და. ირი­ნო­ლა სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში არ­და­დე­გე­ბის დროს ჩა­მო­ვი­და.

- უკ­ვე 21 წე­ლია, რაც ბე­ბი­ა­ჩე­მი ამე­რი­კა­ში ცხოვ­რობს, ხო­ლო დე­და იქ 15 წლის წინ გა­და­ვი­და სა­ცხოვ­რებ­ლად. მას შემ­დეგ, რაც დე­დამ მწვა­ნე ბა­რა­თი აიღო, შვი­ლის წაყ­ვა­ნის უფ­ლე­ბაც მო­ი­პო­ვა. იმ დღეს, რო­ცა ეს ამ­ბა­ვი გა­ვი­გე, მარ­ჯა­ნიშ­ვილ­ზე, სა­ბავ­შ­ვო თე­ატ­რ­ში ვი­ყა­ვი, პრე­მი­ე­რის­თ­ვის ვემ­ზა­დე­ბო­დი. დე­დამ და­მი­რე­კა და მითხ­რა, რომ ჩე­მი სა­ბუ­თე­ბი მზად იყო და თვე-ნა­ხე­ვარ­ში უკ­ვე ამე­რი­კა­ში მივ­დი­ო­დი. მა­ნამ­დე ყვე­ლა მოს­წავ­ლე და მას­წავ­ლე­ბე­ლი დამ­ცი­ნო­და, რად­გან სულ ვი­ძახ­დი, ამე­რი­კა­ში მივ­დი­ვარ-მეთ­ქი, ეს მო­მენ­ტი კი არა და არ დად­გა. ისე გა­მო­ვი­და, რომ მე-11 კლა­სის მე­ო­რე სე­მეს­ტ­რი­დან ამე­რი­კა­ში გა­და­ვე­დი, სკო­ლა იქ და­ვამ­თავ­რე და შემ­დეგ კო­ლეჯ­ში მოვ­ხ­ვ­დი.

- დე­და რამ­დე­ნი წე­ლი არ გყავ­და ნა­ნა­ხი?

- 12 წე­ლი არ მყავ­და ნა­ნა­ხი. 4 წლის ვი­ყა­ვი, ამე­რი­კა­ში რომ წა­ვი­და. კონ­ტაქტს მხო­ლოდ სკა­ი­პი­თა და ვა­ი­ბე­რით ვა­ხერ­ხებ­დი. ძა­ლი­ან ემო­ცი­უ­რი ადა­მი­ა­ნი ვარ, მაგ­რამ რო­ცა ვნა­ხე, ვერ გა­მოვ­ხა­ტე, ემო­ცი­ე­ბი თით­ქოს ამე­რი­კა­ში ფე­ხის შედ­გ­მის­თა­ნა­ვე დავ­კარ­გე. ბე­ბია არას­დ­როს მყავ­და ნა­ნა­ხი. ჩას­ვ­ლის შემ­დეგ და­ახ­ლო­ე­ბით 1 წე­ლი­წად­ში მივ­ხ­ვ­დი, რომ ნამ­დ­ვი­ლად იქ ვცხოვ­რობ და ეს ყვე­ლა­ფე­რი რე­ა­ლო­ბა­ში ხდე­ბა. აერო­პორ­ტ­ში მყო­ფე­ბი დე­დას თვალს ვერ სწყვეტ­დ­ნენ, ის "ბო­ლო ხმა­ზე" ტი­რო­და. მივ­ხ­ვ­დით, თა­ვი­დან უნ­და გაგ­ვეც­ნო ერ­თ­მა­ნე­თი.

- თა­ვის დრო­ზე, დე­და­შე­ნი რა­ტომ წა­ვი­და ამე­რი­კა­ში?

- ბე­ბი­ამ შვი­ლის გა­რე­შე ვერ გაძ­ლო (ი­ღი­მის). ასე­ვე, დე­და ფიქ­რობ­და, რომ ასე უკე­თეს მო­მა­ვალს შე­მიქ­მ­ნი­და. ორი­ვე მუ­შა­ობს, პი­რა­დი ექ­თანე­ბი არი­ან. კურ­სე­ბი და­ამ­თავ­რეს და სხვა­დას­ხ­ვა შტატ­ში მუ­შა­ო­ბენ. ბი­ნა ბრუკ­ლინ­ში გვაქვს, სა­დაც მე ვსწავ­ლობ, მაგ­რამ დე­და­ჩე­მი ლონგ-აი­ლენ­დ­შია, ხო­ლო ბე­ბია - ნიუ-ჯერ­სი­ში. ამ­ჟა­მად მარ­ტო ვცხოვ­რობ. ისი­ნი ჩემ­თან ხში­რად ჩა­მო­დი­ან და ვცდი­ლობთ, დღე­ე­ბი და­ვამ­თხ­ვი­ოთ, ყვე­ლა­ნი ერ­თად რომ ვი­ყოთ.

- თა­ვი­დან­ვე მარ­ტო ცხოვ­რობ­დი?

- არა, დე­და არ მშორ­დე­ბო­და, სკო­ლა­ში მივ­ყავ­დი, მოვ­ყავ­დი და ა.შ. თან, სკო­ლა­ში ტე­ლე­ფო­ნე­ბი აკ­რ­ძა­ლუ­ლი იყო. ამი­ტომ ზუს­ტად იცო­და, რო­დის უნ­და მო­ე­კი­თხა ჩემ­თ­ვის. ყო­ველ­დღე 9 გაკ­ვე­თი­ლი მქონ­და, რად­გან იქ, ბო­ლო 4 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში 4 გა­მოც­და ბარ­დე­ბა. ამი­ტომ, რო­ცა კლა­სე­ლებს 3 გა­მოც­და უკ­ვე და­წე­რი­ლი ჰქონ­დათ, მე ოთხი­ვე უნ­და ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა. მინ­დო­და, სკო­ლა მა­ლე და­მემ­თავ­რე­ბი­ნა, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ შე­მეძ­ლო, ზედ­მე­ტი ერ­თი წე­ლი კი­დევ მეს­წავ­ლა. ამი­ტომ ზა­ფხუ­ლის სკო­ლა­შიც ვი­ა­რე, კარ­გად რომ მოვ­მ­ზა­დე­ბუ­ლი­ყა­ვი. თან ვმუ­შა­ობ­დი, პა­რა­ლე­ლუ­რად თე­ატ­რ­შიც დავ­დი­ო­დი.

- სად მუ­შა­ობ­დი?

- მან­ჰე­ტენ­ზე ბარ­ში მიმ­ტა­ნად ვმუ­შა­ობ­დი. თუ სა­ბუ­თე­ბი გაქვს, სამ­სა­ხუ­რის პოვ­ნა იო­ლია, მაგ­რამ მა­ინც არც ისე მარ­ტი­ვი. მახ­სენ­დე­ბა, სამ­სა­ხურ­ში ამიყ­ვა­ნეს, მაგ­რამ რო­ცა მთა­ვარ­მა მე­ნე­ჯერ­მა ჩე­მი ასა­კი გა­ი­გო, და­ფიქ­რ­და, შე­ეძ­ლო თუ არა, მიმ­ტა­ნად მუ­შა­ო­ბის უფ­ლე­ბა მო­ე­ცა. ბო­ლოს და ბო­ლოს, ალ­კო­ჰოლ­თან შე­ხე­ბა მი­წევ­და... სა­ბო­ლო­ოდ, მა­ინც დამ­ტო­ვა და 4 თვე ვი­მუ­შა­ვე. ყვე­ლას უკ­ვირს, რო­ცა ვამ­ბობ, რომ მიმ­ტა­ნო­ბა მე­ნატ­რე­ბა. კმა­ყო­ფი­ლი ვი­ყა­ვი ჩე­მი სამ­სა­ხუ­რით, უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი გა­ვი­ცა­ნი და ბევ­რი რამ ვის­წავ­ლე, უცხო­ე­ლებ­თან ყო­ველ­დღი­უ­რი კონ­ტაქ­ტით ენაც გა­ვი­ტე­ხე. შემ­დეგ ბრუკ­ლინ­ში ვმუ­შა­ობ­დი, მაგ­რამ მან­ჰე­ტენ­ზე ძა­ლი­ან კარ­გი ანა­ზღა­უ­რე­ბა მქონ­და. ქარ­თ­ვე­ლი გო­გო იყო ჩემ­თან ერ­თად, რო­მელ­საც სა­ბუ­თე­ბი არ ჰქონ­და და შე­და­რე­ბით ცო­ტას უხ­დიდ­ნენ... გა­ნაგ­რძეთ კი­თხვა

ვინ არის ახალგაზრდა ქართველი გოგონა, რომელმაც ბროდვეის სცენაზე ითამაშა - "დე­და 12 წე­ლი არ მყავ­და ნა­ნა­ხი..."

ვინ არის ახალგაზრდა ქართველი გოგონა, რომელმაც ბროდვეის სცენაზე ითამაშა - "დე­და 12 წე­ლი არ მყავ­და ნა­ნა­ხი..."

ირი­ნო­ლა მეგ­რე­ლიშ­ვი­ლი ნიუ-იორ­კ­ში, ბრუკ­ლინ­ში ცხოვ­რობს. მან სა­ქარ­თ­ვე­ლო 16 წლი­სამ და­ტო­ვა, ამე­რი­კა­ში გა­დას­ვ­ლის შემ­დეგ კი სკო­ლა­ში სწავ­ლა და­ამ­თავ­რა, კო­ლეჯ­ში ჩა­ა­ბა­რა, მუ­შა­ო­ბაც და­იწყო და პა­რა­ლე­ლუ­რად, თე­ატ­რ­შიც თა­მა­შობ­და. ირი­ნო­ლა სა­ქარ­თ­ვე­ლო­ში არ­და­დე­გე­ბის დროს ჩა­მო­ვი­და.

- უკ­ვე 21 წე­ლია, რაც ბე­ბი­ა­ჩე­მი ამე­რი­კა­ში ცხოვ­რობს, ხო­ლო დე­და იქ 15 წლის წინ გა­და­ვი­და საცხოვ­რებ­ლად. მას შემ­დეგ, რაც დე­დამ მწვა­ნე ბა­რა­თი აიღო, შვი­ლის წაყ­ვა­ნის უფ­ლე­ბაც მო­ი­პო­ვა. იმ დღეს, რო­ცა ეს ამ­ბა­ვი გა­ვი­გე, მარ­ჯა­ნიშ­ვილ­ზე, სა­ბავ­შ­ვო თე­ატ­რ­ში ვი­ყა­ვი, პრე­მი­ე­რის­თ­ვის ვემ­ზა­დე­ბო­დი. დე­დამ და­მი­რე­კა და მითხ­რა, რომ ჩე­მი სა­ბუ­თე­ბი მზად იყო და თვე-ნა­ხე­ვარ­ში უკ­ვე ამე­რი­კა­ში მივ­დი­ო­დი. მა­ნამ­დე ყვე­ლა მოს­წავ­ლე და მას­წავ­ლე­ბე­ლი დამ­ცი­ნო­და, რად­გან სულ ვი­ძახ­დი, ამე­რი­კა­ში მივ­დი­ვარ-მეთ­ქი, ეს მო­მენ­ტი კი არა და არ დად­გა. ისე გა­მო­ვი­და, რომ მე-11 კლა­სის მე­ო­რე სე­მეს­ტ­რი­დან ამე­რი­კა­ში გა­და­ვე­დი, სკო­ლა იქ და­ვამ­თავ­რე და შემ­დეგ კო­ლეჯ­ში მოვ­ხ­ვ­დი.

- დე­და რამ­დე­ნი წე­ლი არ გყავ­და ნა­ნა­ხი?

- 12 წე­ლი არ მყავ­და ნა­ნა­ხი. 4 წლის ვი­ყა­ვი, ამე­რი­კა­ში რომ წა­ვი­და. კონ­ტაქტს მხო­ლოდ სკა­ი­პი­თა და ვა­ი­ბე­რით ვა­ხერ­ხებ­დი. ძა­ლი­ან ემო­ცი­უ­რი ადა­მი­ა­ნი ვარ, მაგ­რამ რო­ცა ვნა­ხე, ვერ გამოვხატე, ემო­ცი­ე­ბი თით­ქოს ამე­რი­კა­ში ფე­ხის შედ­გ­მის­თა­ნა­ვე დავ­კარ­გე. ბე­ბია არას­დ­როს მყავ­და ნა­ნა­ხი. ჩას­ვ­ლის შემ­დეგ და­ახ­ლო­ე­ბით 1 წე­ლი­წად­ში მივ­ხ­ვ­დი, რომ ნამ­დ­ვი­ლად იქ ვცხოვ­რობ და ეს ყვე­ლა­ფე­რი რე­ა­ლო­ბა­ში ხდე­ბა. აერო­პორ­ტ­ში მყო­ფე­ბი დე­დას თვალს ვერ სწყვეტ­დ­ნენ, ის "ბო­ლო ხმა­ზე" ტი­რო­და. მივ­ხ­ვ­დით, თა­ვი­დან უნ­და გაგ­ვეც­ნო ერ­თ­მა­ნე­თი.

- თა­ვის დრო­ზე, დე­და­შე­ნი რა­ტომ წა­ვი­და ამე­რი­კა­ში?

- ბე­ბი­ამ შვი­ლის გა­რე­შე ვერ გაძ­ლო (ი­ღი­მის). ასე­ვე, დე­და ფიქ­რობ­და, რომ ასე უკე­თეს მო­მა­ვალს შე­მიქ­მ­ნი­და. ორი­ვე მუ­შა­ობს, პი­რა­დი ექ­თანე­ბი არი­ან. კურ­სე­ბი და­ამ­თავ­რეს და სხვა­დას­ხ­ვა შტატ­ში მუ­შა­ო­ბენ. ბი­ნა ბრუკ­ლინ­ში გვაქვს, სა­დაც მე ვსწავ­ლობ, მაგ­რამ დე­და­ჩე­მი ლონგ-აილენ­დ­შია, ხო­ლო ბე­ბია - ნიუ-ჯერ­სი­ში. ამ­ჟა­მად მარ­ტო ვცხოვ­რობ. ისი­ნი ჩემ­თან ხში­რად ჩა­მო­დი­ან და ვცდი­ლობთ, დღე­ე­ბი და­ვამ­თხ­ვი­ოთ, ყვე­ლა­ნი ერ­თად რომ ვი­ყოთ.

- თა­ვი­დან­ვე მარ­ტო ცხოვ­რობ­დი?

- არა, დე­და არ მშორ­დე­ბო­და, სკო­ლა­ში მივ­ყავ­დი, მოვ­ყავ­დი და ა.შ. თან, სკო­ლა­ში ტე­ლე­ფო­ნე­ბი აკ­რ­ძა­ლუ­ლი იყო. ამი­ტომ ზუს­ტად იცო­და, რო­დის უნ­და მო­ე­კითხა ჩემ­თ­ვის. ყო­ველ­დღე 9 გაკ­ვე­თი­ლი მქონ­და, რად­გან იქ, ბო­ლო 4 წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში 4 გა­მოც­და ბარ­დე­ბა. ამი­ტომ, რო­ცა კლა­სე­ლებს 3 გა­მოც­და უკ­ვე და­წე­რი­ლი ჰქონ­დათ, მე ოთხი­ვე უნ­და ჩა­მე­ბა­რე­ბი­ნა. მინ­დო­და, სკო­ლა მა­ლე და­მემ­თავ­რე­ბი­ნა, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ შე­მეძ­ლო, ზედ­მე­ტი ერ­თი წე­ლი კი­დევ მეს­წავ­ლა. ამი­ტომ ზაფხუ­ლის სკო­ლა­შიც ვი­ა­რე, კარ­გად რომ მოვ­მ­ზა­დე­ბუ­ლი­ყა­ვი. თან ვმუ­შა­ობ­დი, პა­რა­ლე­ლუ­რად თე­ატ­რ­შიც დავ­დი­ო­დი.

- სად მუ­შა­ობ­დი?

- მან­ჰე­ტენ­ზე ბარ­ში მიმ­ტა­ნად ვმუ­შა­ობ­დი. თუ სა­ბუ­თე­ბი გაქვს, სამ­სა­ხუ­რის პოვ­ნა იოლია, მაგ­რამ მა­ინც არც ისე მარ­ტი­ვი. მახ­სენ­დე­ბა, სამ­სა­ხურ­ში ამიყ­ვა­ნეს, მაგ­რამ რო­ცა მთა­ვარ­მა მე­ნე­ჯერ­მა ჩე­მი ასა­კი გა­ი­გო, და­ფიქ­რ­და, შე­ეძ­ლო თუ არა, მიმ­ტა­ნად მუ­შა­ო­ბის უფ­ლე­ბა მო­ე­ცა. ბო­ლოს და ბო­ლოს, ალ­კო­ჰოლ­თან შე­ხე­ბა მი­წევ­და... სა­ბო­ლო­ოდ, მა­ინც დამ­ტო­ვა და 4 თვე ვი­მუ­შა­ვე. ყვე­ლას უკ­ვირს, რო­ცა ვამ­ბობ, რომ მიმ­ტა­ნო­ბა მე­ნატ­რე­ბა. კმა­ყო­ფი­ლი ვი­ყა­ვი ჩე­მი სამ­სა­ხუ­რით, უამ­რა­ვი ადა­მი­ა­ნი გა­ვი­ცა­ნი და ბევ­რი რამ ვის­წავ­ლე, უცხო­ე­ლებ­თან ყო­ველ­დღი­უ­რი კონ­ტაქ­ტით ენაც გა­ვი­ტე­ხე. შემ­დეგ ბრუკ­ლინ­ში ვმუ­შა­ობ­დი, მაგ­რამ მან­ჰე­ტენ­ზე ძა­ლი­ან კარ­გი ანაზღა­უ­რე­ბა მქონ­და. ქარ­თ­ვე­ლი გო­გო იყო ჩემ­თან ერ­თად, რო­მელ­საც სა­ბუ­თე­ბი არ ჰქონ­და და შე­და­რე­ბით ცო­ტას უხ­დიდ­ნენ... განაგრძეთ კითხვა

უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"

ვინ არის შორენა ბეგაშვილის ყოფილი ქმრის მეუღლე, რომელიც უკრაინაში ცნობილი დიზაინერია

8-9 ოქტომბერს ძლიერი წვიმა და ქარია, 10-ში კვლავ გამოიდარებს - უახლოესი დღეების ამინდის პროგნოზი