ქარ­თვე­ლე­ბი თა­ვი­სე­ბუ­რი წეს-ჩვე­უ­ლე­ბე­ბის მა­ტა­რე­ბე­ლი ხალ­ხი ვართ და უცხო­ეთ­ში ყოფ­ნი­სას, სხვა­დას­ხვა თავ­შე­საქ­ცევ ის­ტო­რი­ებ­ში ხში­რად ვვარ­დე­ბით. გა­მო­ნაკ­ლისს არც პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი წარ­მო­ად­გე­ნენ. დღეს სწო­რედ მათ­თან და­კავ­ში­რე­ბით გა­გაც­ნობთ ქარ­თუ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის რამ­დე­ნი­მე ნაკ­ლე­ბად ცნო­ბილ ის­ტო­რი­ას.

სტა­ტი­ის პირ­ვე­ლი გმი­რი ბა­ტო­ნი ლე­ვან ბერ­ძე­ნიშ­ვი­ლიგახ­ლავთ - ნამ­დვი­ლად არ ვიცი შო­რე­ულ ბრა­ზი­ლი­ა­ში რა მან­ქა­ნე­ბით მოხ­ვდა, მაგ­რამ ფაქ­ტია, რომ პე­ლეს სამ­შობ­ლო­ში დიდ შარ­ში გა­ეხ­ვა.

ლე­ვან ბერ­ძე­ნიშ­ვი­ლი: "რიო-დე-ჟა­ნე­ი­რო­ში პლაჟ­ზე მივ­სე­ირ­ნობ­დით მე, ივ­ლი­ა­ნე ხა­ინ­დრა­ვა და კი­დევ ერთი რუსი მე­გო­ბა­რი. აზ­რზე მოს­ვლა ვერც მო­ვას­წა­რით, რომ და­ნე­ბით შე­ი­ა­რა­ღე­ბუ­ლი შვი­დი - რვა ზან­გის ბიჭი გვეძ­გე­რა და პირ­წმინ­დად გაგვფცქვნეს.

პო­ლი­ცი­ამ მო­ა­ხერ­ხა, მძარ­ცვე­ლე­ბი ეპო­ვა და გან­ყო­ფი­ლე­ბა­ში ჩვე­ნი ნივ­თე­ბი დაგ­ვიბ­რუ­ნეს. გა­მოვ­დი­ვართ გა­რეთ და ხა­ინ­დრა­ვა მე­უბ­ნე­ბა:

"ლე­ვან, არ გე­წყი­ნოს და შენს გვერ­დით სე­ირ­ნო­ბა შა­რია, სა­ნამ 100 კი­ლოს არ ჩა­მოს­ცდე­ბი, ბრა­ზი­ლი­ა­ში აღარ წა­მოგ­ყვე­ბიო. ეგ რა შუ­ა­შია-მეთ­ქი? პო­ლი­ცი­ელ­მა მი­თხრა, ბრა­ზი­ლი­ა­ში რაც უფრო მსუ­ქა­ნია ადა­მი­ა­ნი, მით უფრო მდი­და­რი ჰგო­ნი­ა­თო და ამ 170 - კი­ლოგ­რა­მი­ან კაცს რომ გდიო, ყე­ლის გა­მოჭ­რა გა­რან­ტი­რე­ბუ­ლი მაქ­ვსო", - მი­თხრა ივ­ლი­ა­ნემ.

ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს ბა­ტო­ნი და­ვით ბერ­ძე­ნიშ­ვი­ლი ქა­ლაქ ბრი­უ­სელ­ში ჩაფ­რინ­და. ბე­დის ირო­ნი­ით, ევ­რო­პის შუ­ა­გულ­ში ჩა­სულ ჩვენს თა­ნა­მე­მა­მუ­ლეს ჯი­ბე­ში მხო­ლოდ ორი-სამი დო­ლა­რი ჰქონ­და...

და­ვით ბერ­ძე­ნიშ­ვი­ლი: "ნა­ტოს შტაბ-ბი­ნა­ში შეხ­ვედ­რა იყო და­ნიშ­ნუ­ლი. ბრი­უ­სელ­ში ვე­ნის გავ­ლით ჩავფრინ­დი, რო­გორც ხში­რად ხდე­ბა ხოლ­მე. ჯი­ბე­ში ხურ­დე­ბი მაქვს და გა­ვი­ხე­დოთ, ჩე­მო­და­ნი არ ჩა­მო­ვი­და. სხვა გზა არ იყო, მი­ვე­დი ნატო-ში ჯინ­სე­ბით და გა­უს­კდათ გული! მე­ო­რე დი­ლით ოფი­ცი­ა­ლუ­რი შეხ­ვედ­რა უნდა შემ­დგა­რი­ყო და ზრდი­ლო­ბი­ა­ნი ფორ­მით შე­მახ­სე­ნეს, რომ კოს­ტი­უმ­ში გა­მო­წყო­ბი­ლი უნდა ვყო­ფი­ლი­ყა­ვი და სას­წრა­ფოდ მა­ღა­ზი­ე­ბი შე­მო­მევ­ლო. კი, ორ-სამ დო­ლა­რად ასარ­ჩე­ვად მექ­ნე­ბო­და საქ­მე! ახლა რისი იმე­დი მაქვს - თუ ჩე­მო­და­ნი ჩემ­თან 24 სა­ათ­ზე მე­ტის დაგ­ვი­ა­ნე­ბით მოვა, ავი­ა­კომ­პა­ნია იძუ­ლე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბა, გვა­რი­ა­ნი სა­კომ­პენ­სა­ციო თან­ხა გა­და­მი­ხა­დოს, რო­მე­ლიც მთე­ლი ოჯა­ხის გა­მო­საპ­რან­ჭად მე­ყო­ფო­და. თან დრო­ში ვე­ტე­ვი, ფუ­ლიც ავი­ღო და შეხ­ვედ­რა­ზეც ოფი­ცი­ა­ლუ­რი სა­მო­სით გა­მოვ­ცხად­დე. ვდგა­ვარ შტა­ბ­ბი­ნის დე­რე­ფან­ში და სა­ათს დავ­ყუ­რებ. 17 სა­ა­თი გა­ვი­და, 18, 19, 20. სი­ხა­რუ­ლის­გან თვა­ლე­ბი მიბრწყინ­დე­ბა ნელ­ნე­ლა. ყუ­რა­დღე­ბას აღარ ვაქ­ცევ, რა უც­ნა­უ­რად მი­ყუ­რე­ბენ გამ­ვლელ-გა­მომ­ვლე­ლე­ბი, ჩემი დარ­დი მაქვს, 24 სა­ა­თი შეს­რულ­დეს. 21 სა­ა­თი გა­ვი­და და ვხე­დავ, ვი­ღაც, ჩემი ცოდ­ვით სავ­სე, ჩე­მო­დანს მო­არ­ბე­ნი­ნებს გან­წი­რუ­ლი ყვი­რი­ლით: მის­ტერ და­ვით, მის­ტერ და­ვით!

იფიქ­რა, გა­ვა­ხა­რებ და პა­ტა­რა ფულს მა­ჩუ­ქებ­სო, მაგ­რამ ისე­თი თვა­ლე­ბით შევ­ხე­დე, უკან­მო­უ­ხე­და­ვად მო­კურ­ცხლა. შე­ვე­დი იქვე ტუ­ა­ლეტ­ში გა­მო­საც­ვლე­ლად. მა­შინ­ვე დაც­ვის ხალ­ხს აც­ნო­ბეს, ვი­ღაც კაცი ჯერ სა­ათს უყუ­რებ­და გა­ხა­რე­ბუ­ლი, შემ­დეგ ტუ­ა­ლეტ­ში გაბ­რა­ზე­ბუ­ლი შე­ვარ­და ჯინ­სე­ბი­თა და ჩე­მოდ­ნით, ხოლო უკან კოს­ტი­უ­მით გა­მო­ვი­დაო. ბუ­ნებ­რი­ვია, ოპე­რა­ტი­უ­ლად და­მა­კა­ვეს და დიდი ბო­დი­შე­ბით გა­მიშ­ვეს, რა უც­ნა­უ­რი ჩვე­ვე­ბი გქო­ნი­ათ ქარ­თვე­ლებ­სო. ნატო-ს ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბა აა­შე­ნა ღმერ­თმა, ყო­ველ­დღე ვახ­შმის­თვის ფულს მაძ­ლევ­დნენ, მაგ­რამ პრეს­ტი­ჟულ რეს­ტო­რან­ში ჯდო­მის ცდუ­ნე­ბას გა­ვუ­ძე­ლი და ორი დო­ლა­რით წა­სუ­ლი კაცი, 64 დო­ლა­რით დავ­ბრუნ­დი ოჯახ­ში".

კი­დევ ერთი სა­ხა­ლი­სო ის­ტო­რია კოტე გა­ბაშ­ვილს უკავ­შირ­დე­ბა, ადა­მი­ა­ნი რო­მე­ლიც ამ­ჟა­მად ჩრდილ­ში იმ­ყო­ფე­ბა, ადრე კი რამ­დე­ნი­მე მთავ­რო­ბის პი­რო­ბებ­ში ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის მა­ღალ ეშე­ლო­ნებ­ში ტრი­ა­ლებ­და. კოტე გა­ბაშ­ვი­ლი ერთი დროს გერ­მა­ნი­ა­ში ელ­ჩად მუ­შა­ობ­და და იმ პე­რი­ო­დი­დან ასეთ ის­ტო­რი­ას იხ­სე­ნებს:

კოტე გა­ბაშ­ვი­ლი: "ევ­რო­საბ­ჭო­ში წევ­რად მი­ღე­ბის სა­ზე­ი­მო ცე­რე­მო­ნი­ა­ლის შემ­დეგ სა­ხელ­და­ხე­ლო კონ­ცერ­ტი გავ­მარ­თეთ. სტრას­ბურ­გში ოთხ ია­რუ­სი­ა­ნი დარ­ბა­ზი სა­პა­ტიო ხალ­ხით იყო გა­ჭე­დი­ლი.

"ქარ­თუ­ლი ხმე­ბი" გვახ­ლდა თან და დას­ჭე­ქეს მად­ლი­ა­ნი სიმ­ღე­რე­ბი. პირ­ველ სიმ­ღე­რა­ზე ტა­შით და­ინ­გრა დარ­ბა­ზი, მე­ო­რე­ზეც დიდი რე­აქ­ცია ჰქონ­დათ და და­ი­წყეს მე­სა­მე - გუ­რუ­ლი "კრი­მან­ჭუ­ლი". ახლა ეს, ჯერ ერთი, გრძე­ლი სიმ­ღე­რაა, თან პირ­ვე­ლი ხმა უც­ნა­ურ ბგე­რებს გა­მოს­ცემს, შე­კივ­ლე­ბა-შეყ­ვი­რე­ბის სა­ხით. შუა სიმ­ღე­რაა და გა­ვი­ხე­დოთ, ნა­ხე­ვა­რი დარ­ბა­ზი გა­რეთ გა­სუ­ლა და მე­ო­რე ნა­ხე­ვა­რიც გა­საქ­ცე­ვად ემ­ზა­დე­ბა. მოკ­ლედ, სიმ­ღე­რის ბო­ლოს მა­ყუ­რებ­ლის ხსე­ნე­ბა აღარ იყო. გა­ვე­დი მეც შე­ფიქ­რი­ა­ნე­ბუ­ლი და უცებ ლა­პა­რაკს მოვ­კა­რი ყური:

- ხე­დავ, ეს რა გა­და­რე­უ­ლი ხალ­ხი ყო­ფი­ლა? ევ­რო­საბ­ჭო­ში მი­ღე­ბას ასე­თი უც­ნა­უ­რი კი­ვი­ლით შეხ­ვდნენ და ევ­რო­კავ­შირ­ში რომ მი­ვი­ღოთ, ხომ დაგ­ვამ­ხეს თავ­ზე დარ­ბა­ზი!"

ქარ­თვე­ლი პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის უმ­რავ­ლე­სო­ბა "ევ­რო­პულ" ენებ­თან მწყრა­ლა­დაა. ამ მი­ზე­ზის გამო უცხო­ეთ­ში ყოფ­ნი­სას თავს არა­ერ­თხელ ირ­ცხვე­ნენ. კახა კუ­კა­ვა იხ­სე­ნებს:

"ერთი პე­რი­ო­დი სა­ხელ­მწი­ფო დაც­ვის სპე­ცი­ა­ლურ სამ­სა­ხურ­ში ვმუ­შა­ობ­დი სხვა­დას­ხვა თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე. ბუ­შის პირ­ვე­ლი ინა­უ­გუ­რა­ცი­ის დროს ამე­რი­კა­ში მო­მი­წია ყოფ­ნამ. 14-კა­ცი­ა­ნი ჯგუ­ფი ვი­ყა­ვით ჩა­სუ­ლე­ბი მიწ­ვე­ვით სტა­ჟი­რე­ბა­ზე.

ინ­გლი­სურ ენას მარ­ტო ორი ადა­მი­ა­ნი ვფლობ­დით, ტე­ლე­ვი­ზორ­ში რვა­ა­სი არხი იყო და ტვი­ნი გვქონ­და ადუ­ღე­ბუ­ლი, ამან რა თქვა, იმან რა თქვაო. მარ­ტო პორ­ნოგ­რა­ფი­ულ ფილ­მებ­ზე ისუ­სე­ბოდ­ნენ, იმას რა თარ­გმნა უნ­დო­და და ჩვე­ნი დას­ვე­ნე­ბაც ეს იყო. ახლა, ქარ­თვე­ლე­ბის მა­რი­ა­ჟო­ბის ამ­ბა­ვი ხომ იცით. იფიქ­რეს, რა გახ­და ეს ინ­გლი­სუ­რი და რამ­დე­ნი­მე სი­ტყვა და­ი­ზე­პი­რეს ად­გი­ლობ­რი­ვებ­თან წა­სატ­რა­ბა­ხებ­ლად.

ერთხე­ლაც, შევ­დი­ვართ სა­სა­დი­ლო­ში, საჭ­მელს ფე­რად­კა­ნი­ა­ნი ქალი არი­გებს და ჩემს წინ მდგომ­მა ერ­თმა დამ­შე­ულ­მა ქარ­თველ­მა თვა­ლე­ბით ხორ­ცის კერძს შე­ხე­და, თითი გა­იშ­ვი­რა და ეკი­თხე­ბა:

- ჰუ იზ ით?

წე­სით "ვოთ ით იზ" უნდა ეთ­ქვა, რისი ხორ­ცი­აო, ხოლო გა­მო­უ­ვი­და, ვისი ხორ­ცი­აო.

თქვენ იმ ქა­ლის სახე უნდა გე­ნა­ხათ! მარ­ტო ის იცო­და, რომ რო­მე­ლი­ღაც შო­რე­უ­ლი ქვეყ­ნი­დან ვი­ყა­ვით და იქ, ჯუნ­გლებ­ში ვცხოვ­რობ­დით, თუ კორ­პუ­სებ­ში, წარ­მოდ­გე­ნა არ ჰქონ­და. ჩვენს თვალ­წინ გა­თეთრდა! ნელ-ნელა და­ი­ხია უკან, სა­დღაც შე­ვარ­და და "კა­ცი­ჭა­მი­ებ­თან" აღარ გა­მო­სუ­ლა".

ყო­ფილ­მა პარ­ლა­მენ­ტარ­მა ვა­ლე­რი გელ­ბა­ხი­ან­მა ერთხელ თავი შო­რე­ულ ჩი­ნეთ­ში ამო­ყო. მხო­ლოდ ქარ­თვე­ლებს თუ დაგ­ვე­მარ­თე­ბა ასე­თი შემ­თხვე­ვა. მაო-ძე-დუ­ნის სამ­შობ­ლო­ში ჩა­სულ ჩვე­ნე­ბურს სამ­შობ­ლო­დან ცე­ცხლსას­რო­ლი ია­რა­ღი - პის­ტო­ლე­ტი "ჩეზე" "გაჰ­ყვა" და ამის გამო კი­ნა­ღამ იქა­ურ ცი­ხე­ში აღ­მოჩ­ნდა.

ვა­ლე­რი გელ­ბა­ხი­ა­ნი: "რამ­დე­ნი­მე წლის წინ სა­პარ­ლა­მენ­ტო ჯგუ­ფი ჩი­ნეთს ვეწ­ვი­ეთ საქ­მი­ა­ნი ვი­ზი­ტით. თბი­ლი­სი-ბა­თუ­მის გზა­ზე მან­ქა­ნა­ში ყო­ველ­თვის მქონ­და პის­ტო­ლე­ტი "ჩეზე", 15-ვაზ­ნი­ა­ნი. რა იცი, რა ხდე­ბა. და­მი­რე­კეს, ბა­თუ­მი­დან არის გაფ­რე­ნაო, ჩა­ვე­დი, შევ­კა­რი პა­ტა­რა ჩან­თა და ეს ია­რა­ღიც შიგ არ ჩავ­დე?!

ყვე­ლა სა­კონ­ტრო­ლო პუნ­ქტზე თა­ვი­დან-ფე­ხე­ბამ­დე შეგ­ვა­მოწ­მეს ბარ­გი­ა­ნად, მაგ­რამ ამ პა­ტა­რა ხელ­ჩან­თას იქვე, გვერ­დზე ვდებ­დი ხოლ­მე და კა­ციშ­ვი­ლი არ და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლა. ჩა­ვე­დით პე­კინ­ში, გაგ­ვაფრ­თხი­ლეს, ქა­ლაქ­ში დიდი ამ­ბე­ბია, სას­ტუმ­როს ნომ­რის ყო­ველ ოთახ­ში და ტუ­ა­ლეტ­შიც კი ფა­რუ­ლი კა­მე­რე­ბია და­ყე­ნე­ბუ­ლი ტე­რო­რის­ტე­ბის გა­მო­სა­ჭე­რად და არ შე­გე­შინ­დე­თო.

შეხ­ვედ­რა­ზე მიგ­ვიწ­ვი­ეს. შე­ვე­დი აბა­ზა­ნა­ში თა­ვის მო­სა­წეს­რი­გებ­ლად და წვე­რის გა­სა­პარ­სად, გავ­ხსე­ნი ჩან­თა - პის­ტო­ლე­ტი! თუ იქვე სული არ გამძვრე­ბო­და, არ მე­გო­ნა! თან ვიცი, კა­მე­რით მი­ყუ­რე­ბენ. ჩვე­ნებს და­ვუ­რე­კე. თავს ცუ­დად ვგრძნობ, უჩე­მოდ წა­დით-მეთ­ქი და და­ვი­წყე ფიქ­რი, რო­გორ მო­ვი­შო­რო. ბო­ლოს ჩა­ვი­დე ჯი­ბე­ში, გა­ვე­დი ქუ­ჩა­ში და ვაზ­ნე­ბი თითო-თი­თოდ ურ­ნებ­ში ჩავ­ყა­რე. უცებ ტვინ­ში და­მარ­ტყა, ვა­რი­ან­ტი არაა, ვი­ღაც არ მით­ვალ­თვა­ლებ­დეს-მეთ­ქი და გა­დავ­წყვი­ტე, პო­ლი­ცი­ას ჩავ­ბა­რე­ბო­დი. მი­ვე­დი სას­ტუმ­რო­ში, მი­რე­კა­ვენ, შეხ­ვედ­რა დამ­თავ­რდა და ოპე­რა­ში გე­ლო­დე­ბი­თო. ჰამ­ლეტ ჭი­პაშ­ვი­ლი გა­მახ­სენ­და, გა­მოც­დი­ლი დიპ­ლო­მა­ტია, იქ­ნებ რამე მიშ­ვე­ლოს-მეთ­ქი. ვეცი ტაქსს და მძღოლს ოპე­რა­ში წაყ­ვა­ნა მოვს­თხო­ვე. ეს ადა­მი­ა­ნი თურ­მე ტა­ი­ვა­ნე­ლი ყო­ფი­ლა, მარ­ტო ჩი­ნუ­რი იცის და სა­დღაც მიყ­რუ­ე­ბულ ბა­რამ­დე მი­მიყ­ვა­ნა. ძლივს ავუხ­სე­ნი რომ იქ არ მინ­დო­და. მალე ძა­ლი­ან პრეს­ტი­ჟულ და­სახ­ლე­ბა­ში აღვმოჩ­ნდი. ტაქ­სი რო­მე­ლი­ღაც კა­ზი­ნოს წინ გა­ჩერ­და. კა­რის წინ ორ­მეტ­რი­ა­ნი რუსი ეროვ­ნე­ბის მუტ­რუ­კე­ბი იდ­გნენ და მი­ვა­დე­ქი.

- ოპე­რა მინ­და!

- ახ­ლა­ვე, შე­ვი­და ერთ-ერთი კა­ზი­ნო­ში.

- სად წა­ვი­და? - ვე­კი­თხე­ბი მე­ო­რეს.

- "ოპე­რა" ჩვე­ნი უფ­რო­სის სა­ი­დუმ­ლო "კლი­ჩკაა", ახ­ლა­ვე მო­იყ­ვანს.

ვაი, შენს თავს ვა­ლე­რი გელ­ბა­ხი­ა­ნო! შიგ­ნით რომ შე­მათ­რი­ონ და ეს ია­რა­ღი მი­პო­ვონ ჯი­ბე­ში, იქვე გა­მაფრ­თხო­ბი­ნე­ბენ სულს. გავ­ვარ­დი გუ­ლის­ხეთ­ქე­ბით ტაქ­სის­კენ და ისევ სას­ტუმ­რო­ში დავ­ბრუნ­დი. თავ­და­პირ­ვე­ლად და­სამ­შვი­დე­ბე­ლი წა­მა­ლი დავ­ლიე, შემ­დეგ კი აღ­მო­ვა­ჩი­ნე, რომ ოპე­რა სას­ტუმ­როს მე­ო­რე მხა­რეს მდე­ბა­რე­ობ­და. მი­ვე­დი ჩი­ნურ ოპე­რა­ში, მოვ­ნა­ხე ჰამ­ლეტ ჭი­პაშ­ვი­ლი და ჩემი გა­სა­ჭი­რი მო­ვუ­ყე­ვი. ჰამ­ლეტ­მა, ია­რა­ღი ამ შე­ნო­ბის ტუ­ა­ლეტ­ში გა­და­აგ­დეო, მირ­ჩია. მა­შინ­ვე წა­მოვ­ხტი, პის­ტო­ლე­ტი ქარ­თულ(!) გა­ზეთ­ში გა­ვახ­ვიე და ტუ­ა­ლეტ­ში დავ­ტო­ვე. გა­მოვ­ბრუნ­დი გა­ხა­რე­ბუ­ლი და დარ­ბაზ­ში შეს­ვლა ვერ მო­ვას­წა­რი, დამ­ლა­გე­ბე­ლი ქა­ლის ყვი­რი­ლი გა­ვი­გო­ნე. ამ ჩი­ნელ­მა ქალ­ბა­ტონ­მა ჩემ­თან მო­ირ­ბი­ნა, მაჩ­ვე­ნა, აი, ეს დაგ­რჩა­თო და გა­ზეთ­ში გახ­ვე­უ­ლი ია­რა­ღი ხელ­ში ჩა­მი­დო!

მოკ­ლედ, სას­ტუმ­რო­ში "ჩეზე" ნა­წი­ლე­ბად დავ­შა­ლე და ყვე­ლას ჩა­მო­ვუ­რი­გე, რომ თბი­ლი­სამ­დე ჩა­ე­ტა­ნათ და იქ ამე­წყო. გა­უჩ­ნდათ სა­ლა­პა­რა­კო, მა­შა­ყი­რე­ბენ და ვა­ტყობ, საქ­ვეყ­ნოდ მეჭ­რე­ბა თავი. აე­რო­პორ­ტში, კონ­ტროლ­ზე რომ გა­ვი­ა­რეთ, ჰამ­ლე­ტი და­ი­ჭი­რეს. ერთი სა­ა­თი ჰყავ­დათ და­კა­ვე­ბუ­ლი და თვითმფრი­ნა­ვიც იც­დი­და, სი­ტუ­ა­ცი­ის გარ­კვე­ვამ­დე. ახლა ამა­ზე დარ­დით გავ­თავ­დი კაცი, ჩემი მი­ზე­ზი ხომ არ იყო, სას­ხლე­ტი გა­მოჰ­ქონ­და. რო­გორც გა­ირ­კვა, ხან­ჯლე­ბი უპო­ვეს, ძლივს გა­ვა­თა­ვი­სუფ­ლეთ და მთე­ლი გზა მისი ამ­ბა­ვი ეკე­რათ პირ­ზე".

გი­ორ­გი გა­ჩე­ჩი­ლა­ძე

AMBEBI.GE