ღვი­ნო და ქარ­თვე­ლე­ბი ერ­თგუ­ლი მე­გობ­რე­ბი არი­ან. ამ სიყ­ვა­რულ­მა და ურ­თი­ერ­თგა­გე­ბამ დრო­ის მკაცრ გა­მოც­დას თავი ჩი­ნე­ბუ­ლად გა­არ­თვა. ისი­ნი ძმა­კა­ცო­ბენ, ერ­თმა­ნეთს არ ღა­ლა­ტო­ბენ და ჭირ­სა თუ ლხინ­შიც გვერ­დიგ­ვერდ არი­ან. სა­ქარ­თვე­ლო­ში ღვი­ნის სმის კულ­ტი ხე­ლოვ­ნე­ბის დო­ნე­ზეა აყ­ვა­ნი­ლი და იშ­ვი­ა­თად მო­ი­ძებ­ნე­ბა ადა­მი­ა­ნი, რო­მელ­საც ბა­ხუს­თან და­კავ­ში­რე­ბით მრა­ვა­ლი მო­გო­ნე­ბა არ გა­აჩ­ნდეს.

ამ­ბის მთა­ვა­რი გმი­რი დღეს "ბა­ტო­ნი ბა­ხუ­სი" იქ­ნე­ბა და ამ "პერ­სო­ნაჟ­თან" და­კავ­ში­რე­ბულ რამ­დე­ნი­მე "სა­ინ­ტე­რე­სო მო­გო­ნე­ბას" შე­მოგ­თა­ვა­ზებთ ქარ­თვე­ლი პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის­გან. ვერ გე­ტყვით, ამ­ჟა­მინ­დე­ლი სა­პარ­ლა­მენ­ტო სე­სი­ე­ბის მიმ­დი­ნა­რე­ო­ბი­სას ხალ­ხის რჩე­უ­ლე­ბი ალ­კოჰო­ლურ სას­მე­ლებს ეძა­ლე­ბი­ან თუ არა, მაგ­რამ იყო დრო, რო­დე­საც ამ "სი­ა­მოვ­ნე­ბა­ზე" ქარ­თვე­ლი პარ­ლა­მენ­ტა­რე­ბი უარს არ ამ­ბობ­დნენ.

ირაკ­ლი ბა­თი­აშ­ვი­ლის მო­გო­ნე­ბე­ბი­დან:

"სა­გა­ზა­ფხუ­ლო სე­სი­ის ბოლო დღე იყო, მახ­სოვს, გვი­ან ღა­მემ­დე იყო სა­კი­თხე­ბის გან­ხილ­ვა. ეტყო­ბა, იმ­დე­ნად გა­დაღ­ლი­ლე­ბი იყ­ვნენ ზო­გი­ერ­თი კო­ლე­გე­ბი (სა­ხელ­სა და გვარს არ და­ვა­სა­ხე­ლებ), რომ თან მო­შივ­დათ, თან მოს­წყურ­დათ. მო­ვი­ხე­დე უკან და ვხე­დავ, პა­ტა­რა "ზა­კუს­კა" აქვთ მო­ტა­ნი­ლი, სუ­ნიც მეცა, საკ­მა­ოდ მა­ღა­ლი ხა­რის­ხის სას­მე­ლი იყო, თუ არ ვცდე­ბი, ვის­კი. მო­დიო, მე­ძახ­დნენ, მაგ­რამ არ შე­ვუ­ერ­თდი. ცოტა იქით გა­დავ­ჯე­ქი. მერე, მო­ღა­ლა­ტეს მე­ძახ­დნენ. თვი­თონ კარგ ხა­სი­ათ­ზე იყ­ვნენ. დიდი ჟი­ვილ-ხი­ვი­ლი ჰქონ­დათ. უც­ბად მო­ი­ყა­რეს თავი სხვა­დას­ხვა ფრაქ­ცი­ე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლებ­მა, რომ­ლე­ბიც გა­მე­ტე­ბით აკ­რი­ტი­კებ­დნენ და ლან­ძღავ­დნენ ერ­თმა­ნეთს. მაგ­რამ იქ სრუ­ლი იდი­ლია სუ­ფევ­და. შემ­დეგ ეს ამ­ბა­ვი გახ­მა­ურ­და. მოგ­ვი­ა­ნე­ბით პარ­ლა­მენ­ტის იმ­დრო­ინ­დელ­მა ვიცე-სპი­კერ­მა გიგი წე­რე­თელ­მა კო­ლე­გე­ბის რე­პუ­ტა­ცია და­იც­ვა და აღ­ნიშ­ნა, რომ მსგავს შემ­თხვე­ვას ერ­თა­დერ­თხელ ჰქონ­და ად­გი­ლი. თან ისიც და­ა­მა­ტა, რომ მი­პა­ტი­ჟე­ბა არც მან მი­ი­ღო.

ანა­ლო­გი­უ­რი "შემ­თხვე­ვა" სა­ქარ­თვე­ლოს პარ­ლა­მენ­ტის მო­რიგ სხდო­მებ­ზე ოფი­ცი­ა­ლუ­რად აღარ და­ფიქ­სი­რე­ბუ­ლა. ისე, კი, "სა­მუ­შაო სა­ა­თე­ბის" დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ იცო­ცხლეთ, თუ სა­ჭი­როა ქარ­თვე­ლი პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი სას­მელ­ზე, მით უმე­ტეს კარგ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში ქე­იფ­სა და დროს­ტა­რე­ბა­ზე უარს არ ამ­ბო­ბენ.

ყო­ფი­ლი პარ­ლა­მენ­ტა­რი კობა ამირ­ხა­ნაშ­ვი­ლი იხ­სე­ნებს:

"ერთ მშვე­ნი­ერ დღეს და­ბა­დე­ბის დღე აქვს "დიდ კაცს" - კობა და­ვი­თაშ­ვილს. ყვე­ლა­ნი ვემ­ზა­დე­ბით ღო­ნის­ძი­ე­ბის ჩა­სა­ტა­რებ­ლად და გვინ­და, კარ­გად აღ­ვნიშ­ნოთ ეს ღირ­სშე­სა­ნიშ­ნა­ვი თა­რი­ღი. წა­ვე­დით ერთ-ერთ რეს­ტო­რან­ში. ჩა­ტარ­და კონ­კურ­სი თა­მა­დის და­ნიშ­ვნა­ზე და კახა კუ­კა­ვამ გა­ი­მარ­ჯვა. გა­უბრწყინ­და კა­ხას სახე და ემ­ზა­დე­ბა, კარ­გი სი­ტყვა­კაზ­მუ­ლო­ბით რომ გაგ­ვა­ო­ცოს. მას სი­ტყვა-პა­სუ­ხი კი აქვს, რო­გო­რიც სა­ჭი­როა, მაგ­რამ "გა­ბა­რი­ტე­ბით" ვე­რაა ისე­თი, რომ სვა­ვე­ბი­ვით კა­ცე­ბი და­ათ­როს. ვამ­ჩნევთ, შეძ­ლე­ბის­დაგ­ვა­რად ის­ხამს ღვი­ნოს მუ­ცელ­ში, რომ თა­ნა­მე­სუფ­რე­ე­ბის და­ცინ­ვის ობი­ექ­ტი არ გახ­დეს. თან­და­თან ვხე­დავთ, კა­ხას მუ­ცე­ლი ებე­რე­ბა. ეს შე­ნიშ­ნა იუ­ბი­ლარ­მაც და ხმა­მაღ­ლა შეს­ძა­ხა - ე, მანდ, მაგ ოქ­რო­სა­ვით კაცს რამე არ მო­უ­ვი­დეს, მი­მი­ხე­დე­თო. ამა­სო­ბა­ში აიღო ყან­წი ჩვე­ნი პარ­ტი­ის წევ­რმა ქალ­ბა­ტონ­მა, რო­მელ­საც "მათე ბიჭს" ვე­ძა­ხით, მე და კუ­კა­ვას დაგ­ვი­წყო შე­გუ­ლი­ა­ნე­ბა - ესაა თქვე­ნი და­ლე­ვა?! მი­დით, შე­უ­ბე­რეთ, ბი­ჭე­ბოო... კახა დგას გა­ბე­რი­ლი მუც­ლით და წო­ნას­წო­რო­ბას კარ­გავს. მე კი ვზი­ვარ, მაგ­რამ ვაი, იმ ყო­ფას. მა­ინც არ ვჩერ­დე­ბო­დი და კუ­კა­ვას დავ­ცი­ნო­დი, ნე­ტა­ვი, რამ­დე­ნი ლიტ­რი ჩა­ის­ხი მაგ მუ­ცელ­ში-მეთ­ქი.

ამა­სო­ბა­ში, მე მო­ვი­ყუ­დე ფი­ა­ლით ღვი­ნო და მო­მენ­ტა­ლუ­რად გა­ვი­თი­შე. ცხვი­რი ჩავ­ყა­ვი შიგ და ფშვინ­ვაც ამომ­ხდა. რო­გორც იქნა, თა­ნა­პარ­ტი­ე­ლებ­მა და მათ შო­რის "მათე ბიჭ­მა" მო­მი­კი­დეს მხარ­ზე და სახ­ლამ­დე მი­მათ­რი­ეს, ხოლო წრუ­წუ­ნა­სა­ვით მუ­ცელ­გა­ბე­რი­ლი კუ­კა­ვა მარ­ტო "მათე ბი­ჭის" გა­ცი­ლე­ბას დას­ჯერ­და და თა­ვის ფე­ხით გა­ე­ცა­ლა იქა­უ­რო­ბას. რომ არა ყო­ჩა­ღი "მათე ბიჭი", ჩვე­ნი მომ­ხე­და­ვი კა­ციშ­ვი­ლი არ იყო - ქარ­თუ­ლი სუფ­რი­სა და კარ­გი ღვი­ნის გა­დამ­კი­დე, ისე ვი­ყა­ვით ყვე­ლა­ნი უკ­ლებ­ლივ გა­თი­შუ­ლე­ბი".

თბი­ლი­სის ყო­ფი­ლი მერი და ყო­ფი­ლი სა­ხელ­მწი­ფო მი­ნის­ტრი ნიკო ლე­კიშ­ვი­ლი იგო­ნებს:

"ერთი პე­რი­ო­დი "სუ­ხოი ზა­კო­ნი" გა­მო­ცხად­და. არ შე­იძ­ლე­ბო­და და­ლე­ვა, რეს­ტო­რან­ში ქე­ი­ფი. ერთ დღე­საც, კა­ხეთ­ში, "ზა­ო­დო­ბა­ზე" წა­ვე­დით მთე­ლი ჩემი სა­მე­გობ­რო წრე და მაგ­რად ვი­ქე­ი­ფეთ. ერთ-ერთი მე­გო­ბა­რი იმ დროს ქარ­ხნის დი­რექ­ტო­რი იყო, მე­ო­რე მე­გო­ბარს კი ჩუ­მად მის­თვის სუ­რა­თე­ბი გა­და­უ­ღია. ქე­ი­ფი რომ და­ვამ­თავ­რეთ, წა­მო­ვე­დით თბი­ლის­ში. გა­ვი­და რამ­დე­ნი­მე დღე. ქა­ლა­ქის საბ­ჭოს თავ­მჯდო­მა­რე ვარ და ჩემ­მა მდი­ვან­მა შე­მო­მი­ტა­ნა წე­რი­ლი, რო­მელ­საც თან ახ­ლავს ფო­ტო­ე­ბი და წე­რი­ლი - აი, ნა­ხეთ ფაქ­ტე­ბი, თქვე­ნი დი­რექ­ტო­რე­ბი რა დღე­ში არი­ან, გთხოვთ, მი­ი­ღოთ ზო­მე­ბიო. ფო­ტო­ზე კი ის ჩემი მე­გო­ბა­რია გა­და­ღე­ბუ­ლი ხელ­ში უზარ­მა­ზა­რი ყან­წით, მე­ო­რე სუ­რათ­ზე კი ხე­ლე­ბი აქვს გაშ­ლი­ლი და წინ დიდი სუფ­რა და საჭ­მელ-სას­მე­ლი ჩანს. მა­შინ­ვე მივ­ხვდი, ვინც იყო ამ ანო­ნი­მუ­რი ფო­ტო­ე­ბი­სა და წე­რი­ლის ავ­ტო­რი.

გა­და­ვუ­რე­კე ჩემს მდი­ვანს და ვუ­თხა­რი ჩემს მე­გო­ბარ­ზე - ამა და ამ ქარ­ხნის დი­რექ­ტორს და­უ­რე­კეთ და უთხა­რით, სას­წრა­ფოდ აქ გაჩ­ნდეს-მეთ­ქი. გაკ­ვირ­ვე­ბია, ნე­ტავ თვი­თონ რა­ტომ არ მი­რე­კავს პი­რა­და­დო. რომ მო­ვი­და, მო­საც­დელ­ში ვაც­დე­ვი­ნე ერთი სა­ა­თი. ამას მიჩ­ვე­უ­ლი არ იყო და სულ მთლად გა­და­ი­რია, გული გა­უს­კდა თურ­მე ში­შით, ნე­ტავ რა ხდე­ბა, ეტყო­ბა, რამე სე­რი­ო­ზუ­ლი­აო. კომ­პრო­მა­ტე­ბი ჩემს მა­გი­და­ზე გავ­შა­ლე და ერთი სა­ა­თის შემ­დეგ შე­მო­ვუშ­ვი ოთახ­ში. ვუ­თხა­რი: რა არის, ყვე­ლა­ფერს მი­კე­თებთ, რომ პრობ­ლე­მა შე­მიქ­მნათ, და­გი­შა­ვეთ რამე, ქე­იფს უნდა გა­და­მა­ყო­ლოთ-მეთ­ქი? გა­და­ი­რია, რას ვა­კე­თებ, რა პრობ­ლე­მებს გიქ­მნიო. გა­და­ხე­და ფო­ტო­ებს და... ჯერ პა­ტა­რა ჭი­ქე­ბით ხელ­ში იყო გა­და­ღე­ბუ­ლი, მერე ცოტა დი­დით, მერე დიდი ყან­წით და... და­ი­წყო გი­ნე­ბა: ოხ, ჭი­ჭი­ნა­ძე, მე შენი... არ გა­მის­კდა გუ­ლიო... მე­რე­ღა მიხ­ვდა, რა­შიც იყო საქ­მე, მაგ­რამ ხუმ­რო­ბა გვა­პა­ტია მე­გობ­რებს".

ბა­ხუს­თან "ახლო ურ­თი­ერ­თო­ბა" ყო­ფილ პარ­ლა­მენ­ტარს, ცნო­ბილ პოეტ ჯან­სუღ ჩარ­კვი­ან­საც გა­აჩ­ნია. ერთხელ "ამ გა­ტა­ცე­ბის" გამო ბა­ტო­ნი ჯან­სუ­ღი უხერ­ხულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში აღ­მოჩ­ნდა. ამ ამ­ბავს ედუ­არდ შე­ვარ­დნა­ძის იმ­დრო­ინ­დე­ლი მრჩე­ვე­ლი, თე­მურ მი­რი­ა­ნაშ­ვი­ლი ყვე­ბო­და.

"ჯან­სუღ ჩარ­კვი­ა­ნი "პახ­მე­ლი­ა­ზე" ბრძან­დე­ბო­და და რუს­თა­ველ­ზე სუფ­თა ჰა­ერ­ზე სე­ირ­ნობ­და. ჩა­უ­ა­რა იუს­ტი­ცი­ის სა­მი­ნის­ტროს. გახ­სოვთ, ალ­ბათ, იუს­ტი­ცი­ის მი­ნის­ტრო­ბის პე­რი­ოდ­ში სა­ა­კაშ­ვილ­მა სა­მი­ნის­ტროს წინ თეთრ ფორ­მა­ში გა­მოწ­კე­პი­ლი ბი­ჭე­ბი რომ გა­ა­შე­შა. იმ დროს ჯან­სუღ­საც თეთ­რე­ბი ეცვა. გა­უს­წორ­და მათ, ეგო­ნა, სარ­კე­ში ჩა­ვი­ხე­დე და თავს გა­ო­რე­ბუ­ლად ვხე­და­ვო. ცოტა არ იყოს შე­შინ­და კაცი, თვა­ლე­ბი მო­იფ­შვნი­ტა. მერე იფიქ­რა, ეს ორი კაცი თა­ბა­ში­რის მა­ნე­კე­ნი იქ­ნე­ბაო და მათ ყუ­რა­დღე­ბით და­აკ­ვირ­და. ამ დროს ერ­თმა ბიჭ­მა თვა­ლე­ბი და­ა­ხამ­ხა­მა. შეხ­ტა ჯან­სუ­ღი, მერე წა­მო­ი­ძა­ხა, გა­ცო­ცხლდით, თქვე და­ლოც­ვი­ლე­ბოო და მკვირ­ცხლად გა­ქუს­ლა, უკან­მო­უ­ხე­და­ვად".

ქარ­თველ პო­ლი­ტი­კო­სებს და­ლე­ვა კი უყ­ვართ, მაგ­რამ დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ ამ "გა­ტა­ცე­ბას" ზო­მი­ე­რე­ბის ფარ­გლებ­ში ეძ­ლე­ვი­ან. აი, რუ­სე­თის ყო­ფი­ლი პირ­ვე­ლი პირი ბო­რის ელ­ცი­ნი კი "ბა­ხუს­თან" ზო­მა­ზე მე­ტად "დაძ­მა­კა­ცე­ბუ­ლი" გახ­ლდათ. აი, რას იხ­სე­ნებ­და აფხა­ზე­თის ავ­ტო­ნო­მი­უ­რი რეს­პუბ­ლი­კის მი­ნის­ტრთა საბ­ჭოს ყო­ფი­ლი თავ­მჯდო­მა­რე თა­მაზ ნა­და­რე­იშ­ვი­ლი ბო­რის ელ­ცინ­თან "სამ­სა­ხუ­რე­ობ­რივ" ურ­თი­ერ­თო­ბა­ზე:

"70-იანი წლე­ბის და­სა­წყის­ში გაგ­რის კომ­კავ­ში­რულ სტრუქ­ტუ­რებ­ში ვმუ­შა­ობ­დი. ქა­ლაქ­ში მთე­ლი რიგი სა­ნა­ტო­რი­უ­მე­ბი კომ­პარ­ტი­ის ლი­დე­რე­ბის­თვის იყო გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბუ­ლი და ყვე­ლა რეს­პუბ­ლი­კი­დან ჩა­მო­დი­ოდ­ნენ სა­პა­ტიო სტუმ­რე­ბი და­სას­ვე­ნებ­ლად. ჩემი მო­ვა­ლე­ო­ბა იყო მათი დახ­ვედ­რა-გა­მას­პინ­ძლე­ბა და მეც კე­თილ­სინ­დი­სი­ე­რად ვას­რუ­ლებ­დი და­კის­რე­ბულ საქ­მეს.

ერთხე­ლაც და­მა­ვა­ლეს, ამა და ამ სა­ნა­ტო­რი­უმ­ში სვერდლოვ­სკის პირ­ვე­ლი მდი­ვა­ნი ის­ვე­ნებს და ხილი და სას­მე­ლი მი­უ­ტა­ნეო. ავი­ღე ორი ყუთი, ერ­თში ყვე­ლა­ნა­ი­რი ხილი ჩა­ვა­წყვე, მე­ო­რე­ში - ნაირ-ნა­ი­რი სა­უ­კე­თე­სო სას­მე­ლე­ბი და მი­ვა­დე­ქი. კარ­ზე წარ­წე­რას შევ­ხე­დე, მა­ინც ვინ არის ეს ბედ­ნი­ე­რი-მეთ­ქი და წა­ვი­კი­თხე: "ბო­რის ნი­კო­ლა­ე­ვიჩ ელ­ცინ". მე სა­ხე­ლი მა­ინ­ტე­რე­სებ­და, რო­გორ მი­მე­მარ­თა, თო­რემ გვა­რი, ელ­ცი­ნი იქ­ნე­ბო­და თუ ტი­მო­ფე­ე­ვი, სულ ერთი იყო. დავ­რე­კე ზარი და კარი მის­მა მე­უღ­ლემ გა­მი­ღო:

- ჩტო ვი ხა­ტი­ტე? - მე­კი­თხე­ბა. ამ დროს ელ­ცი­ნიც გა­მოჩ­ნდა, ხი­ლის ყუთს თვა­ლი აა­რი­და და სას­მე­ლებს გაბრ­წყი­ნე­ბუ­ლი სა­ხით მი­ა­ჩერ­და.

- ვოდ­კა?

- ვოდ­კა ი კო­ნი­აკ, - გა­ვა­ხა­რე.

- ვოტ ეტა და! - გა­და­ი­რია, თა­ვის ხე­ლით შე­ი­ტა­ნა ყუთი და მეც შე­მი­პა­ტი­ჟა, რუ­სე­ბი მარ­ტო არ სვა­მე­ნო. უარს რო­გორ ვე­ტყო­დი. ერთ ჭი­ქას მე­ო­რე მოჰ­ყვა, მე­ო­რეს - მე­სა­მე და კარ­გად რომ შე­ღამ­და, ნა­ხე­ვა­რი ყუთი ცა­რი­ე­ლი იყო. რა სა­დღეგ­რძე­ლო აღარ დავ­ლი­ეთ: ძმო­ბის, მე­გობ­რო­ბის, ქარ­თვე­ლი და რუსი ხალ­ხის მა­რა­დი­უ­ლი სიყ­ვა­რუ­ლის... რამ­დენ­ჯერ­მე აც­რემ­ლე­ბულ­მა გა­დამ­კოც­ნა, ქარ­თვე­ლე­ბის სი­კე­თეს ცხოვ­რე­ბა­ში არ და­ვი­ვი­წყე­ბო. თურ­მე, ვის­თან სვამ და რა ძმო­ბა­ზე ელა­პა­რა­კე­ბი. გა­ვი­და დრო და სწო­რედ ამ კაც­მა არ და­მა­კარ­გვი­ნა გაგ­რა და აფხა­ზე­თი?

მე­ო­რე დი­ლას ძლივს ავ­დე­ქი, თავი მის­კდე­ბო­და. ხელ­მძღვა­ნელ­მა და­მი­ბა­რა და ღი­მი­ლით მი­თხრა, რომ ახა­ლი "სა­პა­ტიო და­ვა­ლე­ბა" უნდა შე­მეს­რუ­ლე­ბი­ნა - "ცოტა ხნის წინ ელ­ცინ­მა და­მი­რე­კა, ძა­ლი­ან კმა­ყო­ფი­ლი ვარ და სა­ნამ აქ ვიქ­ნე­ბი, ეგ კაცი არ მო­მა­შო­როთ გვერ­დი­და­ნო"...

სპე­ცი­ა­ლუ­რად AMBEBI.GE-სთვის გი­ორ­გი გა­ჩე­ჩი­ლა­ძე