სო­ცი­ა­ლუ­რი პრო­ექ­ტი "ქა­ლე­ბი სა­ქარ­თვე­ლო­დან" წარ­მო­გიდ­გენთ 24 წლის მა­რი­ამ ავა­ქო­ვის ის­ტო­რი­ას. გო­გო­ნა იხ­სე­ნებს, რო­გორ ჩაგ­რავ­დნენ მას კლა­სე­ლე­ბი და რო­გო­რია გა­ნათ­ლე­ბის სის­ტე­მა, რო­მე­ლიც არა­ფერს აკე­თებს სკო­ლებ­ში ბუ­ლინ­გის აღ­მო­სა­ფხვრე­ლად:

"მე-9 კლას­ში ვი­ყა­ვი, რო­დე­საც ორი პა­რა­ლე­ლუ­რი კლა­სი გაგ­ვა­ერ­თი­ა­ნეს. მე რუ­სულ სკო­ლა­ში ვსწავ­ლობ­დი, აქ­ტი­უ­რი მოს­წავ­ლე ვი­ყა­ვი. მუდ­მი­ვად კი­თხვებს ვსვამ­დი, კარგ ქუ­ლებს ვი­ღებ­დი და ძა­ლი­ან კარ­გად ვსწა­ვა­ლობ­დი. სწო­რედ ამი­ტომ და კი­დევ, ვფიქ­რობ, ჩემი ფი­ზი­კუ­რი მო­ნა­ცე­მე­ბის გამო, ბუ­ლინ­გის მსხვერ­პლი გავ­ხდი. ისი­ნი, ვი­საც სწავ­ლა არ უნ­დო­და და მას­წავ­ლებ­ლის მოს­მე­ნა, გაკ­ვე­თი­ლის ჩაშ­ლა ერ­ჩივ­ნათ, ამი­ტომ მე მე­ჩხუ­ბე­ბოდ­ნენ.

ვი­ჯე­ქი ხოლ­მე გაკ­ვე­თილ­ზე, რო­გორც ყო­ველ­თვის ვაქ­ტი­უ­რობ­დი, ამ დროს კი კლა­სე­ლე­ბი კალ­მე­ბით პა­ტა­რა ქა­ღალ­დის ბურ­თუ­ლებს მეს­როდ­ნენ. რა თქმა უნდა, გავ­ღი­ზი­ან­დი და უკან მი­ვუბ­რუ­ნე ეს ბურ­თუ­ლე­ბი. ამ დროს მას­წავ­ლე­ბელ­მა შე­მამ­ჩნია და მე და­ვი­სა­ჯე, თუმ­ცა უდა­ნა­შა­უ­ლო ვი­ყა­ვი. შემ­დეგ ამას დიდი გარ­ჩე­ვა მოყ­ვა. ერთი გახ­მა­უ­რე­ბუ­ლი შემ­თხვე­ვა მოხ­და, რო­დე­საც ჩემი და­პი­რის­პი­რე­ბა კლა­სე­ლებ­თან ფი­ზი­კურ შე­ხე­ბა­ში გა­და­ი­ზარ­და: რვე­უ­ლე­ბის ჩარ­ტყმა, ქა­ღალ­დის ბურ­თუ­ლე­ბი, და­ცინ­ვა და ცი­ნი­კუ­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა. ფი­ზი­კუ­რი შე­ხე­ბის კად­რე­ბი ერთ-ერ­თმა მოს­წავ­ლემ გა­და­ი­ღო და ჩემს გა­სამ­წა­რებ­ლად სო­ცი­ა­ლურ ქსელ­ში ატ­ვირ­თა.

ვი­დეო მალე გავ­რცელ­და, რად­გან რუს­თა­ვი 2-მა აღ­მო­ა­ჩი­ნა ის, რო­დე­საც გა­და­ცე­მას ამ­ზა­დებ­დნენ ბუ­ლინგზე. ჟურ­ნა­ლის­ტი მო­ვი­და ჩემს ჩა­სა­წე­რად, მაგ­რამ კლა­სის დამ­რი­გებ­ლის ტო­ნი­თა და გა­მო­მე­ტყვე­ლე­ბით მივ­ხვდი, რომ არ ღირ­და. ახლა რომ ვუ­ფიქ­რდე­ბი, უნდა მე­ლა­პა­რა­კა, მაგ­რამ მა­შინ არა­ვინ მყავ­და, ვინც გა­მამ­ხნე­ვებ­და და გვერ­დში და­მიდ­გე­ბო­და.

ასევე დაგაინტერესებთ

17:17 / 18-04-2018

"კლასელები შეფუთული საჩუქრით დამხვდნენ, რომელშიც ფეკალიებით დასვრილი ქაღალდები იყო..." - 15 წლის მეკლდეური გოგონას ისტორია

სკო­ლა­ში ვი­დე­ოს­თან და­კავ­ში­რე­ბით ხმა­უ­რი ატყდა. გარ­კვე­ვა და­ი­წყეს, თუ ვინ ატ­ვირ­თა ეს ვი­დეო ინ­ტერ­ნეტ­ში. მე წარ­მოდ­გე­ნა არ მქონ­და, ვისი გა­და­ღე­ბუ­ლი და და­დე­ბუ­ლი იყო, თუმ­ცა, სა­ბო­ლო­ოდ, ისევ მე და­მაბ­რა­ლეს, თით­ქოს, ჩემი ატ­ვირ­თუ­ლი იყო, არა­და, მე თვი­თონ არ მსი­ა­მოვ­ნებ­და ამ კად­რე­ბის არ­სე­ბო­ბა. შემ­დეგ, კლას­ში მა­ბუ­ლინ­გე­ბე­ლი ბავ­შვე­ბის და­სა­ცა­ვად იმა­ზეც და­ი­წყეს ლა­პა­რა­კი, რომ გა­ვე­რი­ცხე სკო­ლი­დან, მაგ­რამ მა­ინც ვერ შეძ­ლებ­დნენ, რად­გან კარ­გი მოს­წავ­ლე და სკო­ლის სახე ვი­ყა­ვი ოლიმ­პი­ა­დებ­ში. მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ მე ვი­ყა­ვი კონ­ფლიქ­ტის მი­ზე­ზი იმის გამო, რომ ხუმ­რო­ბა არ მეს­მის.

გავ­რცე­ლე­ბულ ვი­დე­ოს­თან და­კავ­ში­რე­ბით გა­ნათ­ლე­ბის სა­მი­ნის­ტრო მხო­ლოდ კო­მენ­ტა­რით შე­მო­ი­ფარ­გლა, რომ ამ ყვე­ლაფ­რის კონ­ტრო­ლი უნდა მოხ­დეს. სხვა რა­მე­ში არ ჩა­რე­უ­ლან. ძა­ლი­ან დას­ტრე­სი­ლი ვი­ყა­ვი. იყო პე­რი­ო­დი, სი­ცო­ცხლის ხა­ლი­სი მქონ­და წარ­თმე­უ­ლი. სკო­ლის შეც­ვლა­ზეც მი­ფიქ­რია, მაგ­რამ სხვა რუ­სუ­ლი სკო­ლა შორს იყო ჩემ­გან და რთუ­ლი იყო იქ სი­ა­რუ­ლი.

მა­ღალ­ქუს­ლი­ა­ნი ფეხ­საც­მლით დავ­დი­ო­დი, იმის გამო, რომ და­ბა­ლი ვი­ყა­ვი. და­ფას­თან ყო­ვე­ლი გას­ვლი­სას, რო­მე­ლიც ჩემ­თვის მა­ღა­ლი იყო, ერთი ბიჭი გა­მუდ­მე­ბით "ქუს­ლებს" მე­ძახ­და... მას­თა­ნაც მო­მი­ვი­და და­პი­რის­პი­რე­ბა, ამა­ზე დავ­ცხეთ ერ­თმა­ნეთს. ამ შემ­თხვე­ვა­შიც მე და­მა­და­ნა­შა­უ­ლეს, მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ ხუმ­რო­ბა არ მეს­მო­და. მას­წავ­ლებ­ლე­ბი ამას დიდ ყუ­რა­დღე­ბას არ აქ­ცევ­დნენ. ყვე­ლა ამ­ჩნევ­და რო­გორ მექ­ცე­ოდ­ნენ, რას მი­კე­თებ­დნენ, მაგ­რამ რე­აქ­ცია არა­ვის ჰქონ­და. მხო­ლოდ რამ­დე­ნი­მე მას­წავ­ლე­ბე­ლი იყო, რო­მელ­საც კლას­ში სი­ტუ­ა­ცი­ის მარ­თვა შე­ეძ­ლო. რამ­დე­ნი­მე კლა­სე­ლიც მხარს მი­ჭერ­და, მაგ­რამ ერ­თა­დერ­თი კლა­სე­ლი იყო, აზერ­ბა­ი­ჯა­ნე­ლი გოგო, რო­მე­ლიც გვერ­დში აქ­ტი­უ­რად მედ­გა, მაგ­რამ მა­საც მაგ­რად მოხ­ვდა ამის გამო. ახ­ლაც რომ ვუ­ფიქ­რდე­ბი, კლა­სე­ლე­ბის­თვის ჩემი და­ცინ­ვა გა­სარ­თო­ბი იყო იმის­თვის, რომ გაკ­ვე­თი­ლი ჩა­ე­შა­ლათ. მი­უ­ხე­და­ვად ამ ყვე­ლაფ­რი­სა, ძა­ლი­ან მე­გობ­რუ­ლი ვი­ყა­ვი და თუ ვინ­მეს დახ­მა­რე­ბა სჭირ­დე­ბო­და, ყო­ველ­თვის ვეხ­მა­რე­ბო­დი. რო­გორც ამ­ბო­ბენ, ბო­რო­ტე­ბას სი­კე­თით ვპა­სუ­ხობ­დი.

სა­ნამ მან­და­ტუ­რე­ბი გა­მოჩ­ნდე­ბოდ­ნენ, ჩემ გვერ­დით არ იყო ადა­მი­ა­ნი, ვინც ხელს შე­მი­წყობ­და და და­მა­რი­გებ­და, თუ რო­გორ მოვ­ქცე­უ­ლი­ყა­ვი ამ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში, თუმ­ცა ეს ყვე­ლა­ფე­რი გა­დავ­ლა­ხე, რად­გან, პირ­ველ რიგ­ში, სტი­მუ­ლი მქონ­და, რომ მეს­წავ­ლა. უხე­შად რომ ვთქვათ, "და­ვი­კი­დე" ყვე­ლა ბავ­შვი კლას­ში. მხო­ლოდ გა­ნათ­ლე­ბის მი­სა­ღე­ბად დავ­დი­ო­დი სკო­ლა­ში. ვცდი­ლობ­დი, რომ გავ­რი­დე­ბო­დი და აღარ მქო­ნო­და კლა­სე­ლებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა.

ერთხელ, მან­და­ტუ­რი შემ­ხვდა შემ­თხვე­ვით სკო­ლის კო­რი­დორ­ში და მი­თხრა, შენ მშვი­დად იყა­ვი, და­ამ­თავ­რე სკო­ლა და უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში რომ ჩა­ა­ბა­რებ, ყვე­ლა­ფერს მი­აღ­წევ იმი­ტომ, რომ გაქვს ამი­სი უნა­რიო. მე ვიცი, რაც ხდე­ბა, მაგ­რამ შენ პა­სუ­ხი შენი სწავ­ლით შე­გიძ­ლია გას­ცეო. ამ ბი­ჭის მხარ­და­ჭე­რა ჩემ­თვის ძა­ლი­ან ბევ­რს ნიშ­ნავ­და.

სკო­ლა ორი სექ­ტო­რის­გან შედ­გე­ბო­და, სომ­ხუ­რი და რუ­სუ­ლი, სომ­ხუ­რი სექ­ტო­რის მას­წავ­ლე­ბელ­მა იცო­და ჩემი დონე და შე­მომ­თა­ვა­ზა, რომ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მი­მე­ღო სა­ერ­თა­შო­რი­სო ოლიმ­პი­ა­და­ში, ამის­თვის გა­ვი­ა­რე ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი, ლო­კა­ლუ­რი ტური, სა­დაც გა­ვი­მარ­ჯვე. შემ­დეგ უკვე სა­ერ­თა­შო­რი­სო ლი­ტე­რა­ტუ­რი­სა და კულ­ტუ­რის ოლიმ­პი­ა­და­ში სომ­ხეთ­ში წა­მიყ­ვა­ნეს, სა­ი­და­ნაც წარ­მა­ტე­ბუ­ლი შე­დე­გე­ბით დავ­ბრუნ­დი, ბედ­ნი­ე­რი იმით, რომ იქ სულ სხვა ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბის ბავ­შვე­ბი იყ­ვნენ. ესეც იყო ძა­ლა­ინ დიდი სტი­მუ­ლი და სა­მა­გა­ლი­თოც, რად­გან ჩემი თა­ვის მე­ტად შეც­ნო­ბა­ში და­მეხ­მა­რა.

ყვე­ლა ბავ­შვი ჩემ­სა­ვით არ არის ბუ­ნე­ბით მებ­რძო­ლი და არ შე­უძ­ლია სა­კუ­თარ თავ­ში მარ­ტომ გა­და­ლა­ხოს პრობ­ლე­მა, ამი­ტომ ბავ­შვებს აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა ას­წავ­ლიდ­ნენ, რომ მსგავ­სი შემ­თხვე­ვე­ბის დროს არ გა­ჩუმ­დნენ, ხმა­მაღ­ლა ისა­უბ­რონ. ვი­ნა­ი­დან მე მა­შინ არ მქონ­და იმ­დე­ნი ცოდ­ნა და ინ­ფორ­მა­ცია, გა­მო­სა­ვა­ლი გა­ჩუ­მე­ბა­ში ვი­პო­ვე, სხვა გა­მო­სა­ვა­ლი ვერ მო­ვი­ფიქ­რე. ასე და­ვამ­თავ­რე სკო­ლა. ექ­სკურ­სია ან რამე სხვა აქ­ტი­ვო­ბა თუ ხდე­ბო­და, არა­ფერ­ში ვერ­თვე­ბო­დი. მათ­თან ერ­თად ექ­სკურ­სი­ებ­ზე არ დავ­დი­ო­დი. სკო­ლის ბან­კეტ­ზეც არ ვყო­ფილ­ვარ. ვცა­დე, მინ­დო­და, მაგ­რამ ბან­კე­ტის­თვის მზა­დე­ბის დრო­საც დამ­ცი­ნოდ­ნენ, ჩემ წა­მო­საყ­ვა­ნად ვინ მო­ვი­დო­და სა­ერ­თოდ. ამი­ტომ გა­დავ­წყვი­ტე, სულ არ წავ­სუ­ლი­ყა­ვი. ეს ჩემი პრო­ტეს­ტი იყო.

დღეს რომ ვფიქ­რობ, მსგავ­სი შემ­თხვე­ვე­ბი გა­რე­მოს შე­საც­ვლე­ლად უნდა გა­მო­ი­ყე­ნო და იმა­საც მივ­ხვდი, რომ ვინც ბუ­ლინგს სჩა­დის, პრობ­ლე­მა მათ­შია და არა და­ჩაგ­რულ­ში, პი­რი­ქით ეს იმის მა­ნიშ­ნე­ბე­ლია, რომ ხარ ძლი­ე­რი, ყო­ჩა­ღი და ეს რე­სურ­სი, ნიჭი უნდა გა­მო­ი­ყე­ნო წარ­მა­ტე­ბის მი­საღ­წე­ვად, ხომ ამ­ბო­ბენ "კარ­გებს ერ­ჩი­ა­ნო".

სკო­ლის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში ჩა­ვა­ბა­რე, ეს ჩემ­თვის დიდი მიღ­წე­ვა იყო, რად­გან ჩემი სა­კუ­თა­რი რე­სურ­სე­ბით და სკო­ლა­ში მი­ღე­ბუ­ლი გა­ნათ­ლე­ბის ნი­ა­დაგ­ზე ჩა­ვა­ბა­რე და გრან­ტიც მო­ვი­პო­ვე, ძა­ლი­ან ბედ­ნი­ე­რი ვი­ყა­ვი და მივ­ხვდი, რომ ძა­ლი­ან ბევ­რის გა­კე­თე­ბას შევ­ძლებ­დი.

ამ­ჟა­მად, სხვა­დას­ხვა სა­ერ­თა­შო­რი­სო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ე­ბის პროგ­რა­მებ­ში ვერ­თვე­ბი. ვარ ახალ­გაზ­რდა ლი­დე­რი, ტრე­ნე­რი ახალ­გაზ­რდულ ბა­ნა­კებ­ში და ხში­რად, ჩემს გა­მოც­დი­ლე­ბას სხვა ახალ­გაზ­რდებს ვუ­ზი­ა­რებ. ამ ყვე­ლა­ფერს სა­კუ­თა­რი შრო­მით და მონ­დო­მე­ბით მი­ვაღ­წიე. ყო­ველ­თვის მინ­დო­და ჩემი ენერ­გია სხვა ბავ­შვებ­თან და ახალ­გაზ­რდებ­თან გა­მო­მე­ყე­ნე­ბი­ნა, ამის­თვის ოთხი წლის წინ სა­ი­ნი­ცი­ა­ტი­ვო ახალ­გაზ­რდუ­ლი ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ის ხელ­მძღვა­ნე­ლიც გავ­ხდი. "ერას­მუს +" ახალ­გაზ­რდუ­ლი დე­ლე­გა­ცი­ის მო­ნა­წი­ლეც ვარ გაც­ვლი­თი პროგ­რა­მე­ბის ფარ­გლებ­ში. ამ მოკ­ლე დრო­ში ბევ­რი რამე ვის­წავ­ლე და ბევ­რს მი­ვაღ­წიე. დრო დად­გა, რომ სა­კუ­თა­რი ენერ­გია და რე­სურ­სი მივ­მარ­თო იმ სა­კი­თხებ­ზე, რო­მე­ლიც მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ჯან­საღ, მშვი­დო­ბი­ან გა­რე­მო­ში თა­ნა­ცხოვ­რე­ბის­თვის, დად­გა სი­ტყვის ამაღ­ლე­ბის, თა­მა­მად სა­უ­ბა­რის და მოქ­მე­დე­ბის დრო."

© 2017 სო­ცი­ა­ლუ­რი პრო­ექ­ტი "ქა­ლე­ბი სა­ქარ­თვე­ლო­დან" ხორ­ცი­ელ­დე­ბა ქალ­თა სა­ი­ნი­ცი­ა­ტი­ვო ჯგუ­ფის "ქა­ლის ხმა" მიერ. (ავტ. მა­ი­კო ჩი­ტა­ია; იდა ბახ­ტუ­რი­ძე; ნინო გა­მი­სო­ნია). ფოტო: ნინა ბა­ი­და­უ­რი; სა­ლო­მე ცო­ფუ­რაშ­ვი­ლი. პრო­ექ­ტი მიმ­დი­ნა­რე­ობს ეროვ­ნულ-დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი ინ­სტი­ტუ­ტის (NDI) მხარ­და­ჭე­რით და შვე­დე­თის გან­ვი­თა­რე­ბის სა­ა­გენ­ტოს (SIDA) ფი­ნან­სუ­რი მხარ­და­ჭე­რით. #ქა­ლე­ბი­სა­ქარ­თვე­ლო­დან