სურათი, რომელიც თბილისის ერთ-ერთი სასაფლაოზე მის მუშაკებს დახვდათ, ჭავჭავაძის "ოთარაანთ ქვრივიდან" ამოგლეჯილს ჰგავდა: ხანშიშესული, კარგად ჩაცმული ქალბატონი ასაკოვანი მამაკაცის საფლავს ჩახუტებოდა და ისე დაელია სული.
მალე გარდაცვლილის ვინაობა გაირკვა - თურმე დასაფლავებულის ქვრივი იყო. პატრონსაც მიაგნეს და ქალბატონმა მეუღლის გვერდით ჰპოვა საუკუნო განსასვენებელი.
ვინ იყო ის ქალი? რა ტრაგედია დატრიალდა მის ცხოვრებაში?..
ტრაგედია უძეგლო გმირით
ყველაფერი 90-იან წლებში დაიწყო. ჩვენი გმირი მაშინ ჯან-ღონით სავსე ახალგაზრდა ქალი და ორი ქალიშვილის დედა გახლდათ. კრიზისმა ოჯახი შიმშილის ზღვარზე მიიყვანა, ამიტომ ინგლისში სამუშაოდ წასვლა გადაწყვიტა. დატრიალდა, წასასვლელად საჭირო თანხა ისესხა და გაემგზავრა. ენობრივი ბარიერის გამო ლონდონში სამსახურის მოძებნა არც თუ ისე იოლი აღმოჩნდა. საცხოვრებელის საკითხი შედარებით იოლად გადაწყდა - ნაცნობმა ქალბატონმა შეიფარა.
ერთ ოთახში ექვს ქალს ეძინა, ისეთ ჩიხში აღმოჩნდა, რომ ერთხანს თავის მოკვლაც კი იფიქრა. მოიკლავდა კიდეც, მაგრამ როცა წარმოიდგინა რა დღე დაადგებოდა მის ოჯახს, ეს აზრი თავიდან ამოიგდო. ცალკე ახლობლებზე დარდით უსკდებოდა გული, ამიტომ როგორღაც ძალა მოიკრიბა და ინგლისური ენის შესწავლა დაიწყო. დღე-ღამეს ასწორებდა; საერთო ოთახში რომ არავინ შეეწუხებინა, ღამით თავზე საბან გადაფარებული მეცადინეობდა. ბოლოს შინამოსამსახურის ადგილი იშოვა და პირველი ფულიც გაუჩნდა. ურიგო თანხას არ უხდიდნენ, მაგრამ თავისთვის არაფერი ემეტებოდა და ფულის დიდ ნაწილს სახლში აგზავნიდა. ვალის გასტუმრების შემდეგ მეუღლემ თხოვა - სახლში დაბრუნდიო. ბავშვებს კი დედა ენატრებოდათ, მაგრამ ყურიც არ ათხოვა: რა დაბრუნება, რის დაბრუნება, ოჯახს ათასი რამ ჭირდება, შვილების მომავალზე და სწავლა-განათლებაზე უნდა ვიზრუნო, მანდ რას გარგებთო.
ამასობაში წლები გავიდა, ქალიშვილები წამოიზარდნენ. დედა მუხლჩაუხრელად შრომობდა და ძალიან იყოჩაღა: შვილების სწავლის საფასური ხომ გადაიხადა, კიდევ ცალ-ცალკე ბინები უყიდა და უზრუნველი ცხოვრებისთვისაც ფულს არ აკლებდა. მხოლოდ ათი წლის შემდეგ მოახერხა საქართველოში ჩამოსვლა. სახლში შეეგება მონატრებული და, საბედნიეროდ, ერთგული მეუღლე, რომელსაც ცოლზე დარდით ორჯერ ინფარქტი გადაეტანა. სამაგიეროდ ქალიშვილები დახვდნენ ფრიად გაუცხოებულნი. დიდი ხნის უნახავ დედას დაწვრილებით ჩამოუთვალეს კიდევ რა პრობლემები ჰქონდათ მოსაგვარებელი და რამდენი ფული სჭირდებოდათ. მერე მეუღლისგანაც იგრძნო მინიშნება - საზღვარგარეთ უნდა დაბრუნდეო. "ერთ კვირაში მივხვდი რომ ზედმეტი ვიყავი!" - ამბობდა მოგვიანებით. თვალცრემლიანი ისევ ინგლისში გაემგზავრა. აეროპორტში მხოლოდ მეუღლემ გააცილა.
მერე ისევ თავდაუზოგავი შრომა და დაპროგრამებული ავტომატივით ოჯახისთვის ფულის გამოგზავნა. თითქოს, აზარტში შევიდაო, ცდილობდა რაც შეიძლება მეტი თანხა დაეზოგა, რომ ოჯახისთვის მეტი გაეგზავნა. საკუთარი თავისთვის კი კაპიკსაც გაჭირვებით იმეტებდა. ჩამოსასვლელად ვეღარც იცლიდა. თავში მხოლოდ ერთი აზრი უტრიალებდა: შვილებს უნდა ჰქონოდათ ყველაფერი რაც შეიძლება ბევრი და, ამასთან, საუკეთესო. ამასობაში მეუღლე გარდაიცვალა. დაკრძალვაზე შვილებმა ისე ცივად მიიღეს, რომ გულმოკლული ისევ ინგლისში დაბრუნდა. მუშაობა და ფულის გაგზავნა - ესღა იყო ახლა მისი ცხოვრების აზრი... განაგრძეთ კითხვა