ადოლფ ჰიტ­ლერს შვი­ლე­ბი არ ჰყავ­და. იო­სეფ და მაგ­და გე­ბელ­სებ­მა თავი მო­იკ­ლეს, მა­ნამ­დე კი, ცი­ა­ნი­დის კა­ლი­უ­მით მო­წამ­ლეს სა­კუ­თა­რი შვი­ლე­ბი. რო­გორ წა­რი­მარ­თა სხვა ნა­ცის­ტი ლი­დე­რე­ბის შთა­მო­მავ­ლე­ბის ცხოვ­რე­ბა? რას გრძნობ­დნენ ისი­ნი, როცა გა­აც­ნო­ბი­ე­რეს, რომ სას­ტი­კი მკვლე­ლე­ბის შვი­ლე­ბი და შვი­ლიშ­ვი­ლე­ბი არი­ან?

"იყო ჰი­ო­სი - გა­ნა­ჩე­ნია და მნიშ­ვნე­ლო­ბა არ აქვს იქ­ნე­ბა ეს ბა­ბუა, მამა თუ მე, რად­გან სას­ჯელს ვერ­ცერ­თი ვერ გა­ვექ­ცე­ვით", - წარ­სულს ვერ ივი­წყებს რა­ი­ნერ ჰი­ო­სი, ცნო­ბი­ლი ჯა­ლა­თის რუ­დოლფ ჰი­ო­სის შვი­ლიშ­ვი­ლი.

"მა­მა­ჩე­მი ჩა­მო­ახ­რჩვეს, მე კი, თით­ქოს სა­მუ­და­მო პა­ტიმ­რო­ბა მო­მი­სა­ჯეს და სი­ცო­ცხლის ბო­ლომ­დე პა­სუ­ხი უნდა ვაგო იმა­ზე, რაც არ ჩა­მი­დე­ნია", - სი­ნა­ნუ­ლით ამ­ბობს ნი­კო­ლას ფრან­კი, "პო­ლო­ნელ ყა­სა­ბად" წო­დე­ბუ­ლი ჰანს ფრან­კის შვი­ლი.

რა­ი­ნერ ჰი­ო­სი და რუ­დოლფ ჰი­ო­სი

ოჯა­ხურ რე­ლიქ­ვია - მა­სი­ურ ხის სკივ­რი, რო­მე­ლიც რა­ი­ნერ ჰი­ოსს (ღე­ი­ნერ Höß) მა­მის­გან (რუ­დოლფ-ჰან­სის­გან), მას კი, თა­ვის მხრივ სა­კუ­თა­რი მა­მის­გან (უფ­რო­სი რუ­დოლფ ჰი­ო­სის­გან) ერგო მემ­კვიდ­რე­ო­ბად, ათწლე­უ­ლე­ბის მან­ძილ­ზე ინა­ხე­ბო­და სა­კუჭ­ნა­ო­ში. უმ­ცრო­სი ჰი­ო­სი დიდ­ხანს გა­ურ­ბო­და სკივ­რის გახ­სნას, რად­გან იქ ბა­რა­კე­ბის და ეკ­ლი­ა­ნი მავ­თუ­ლის, კრე­მა­ტო­რი­უ­მის საკ­ვა­მუ­რე­ბის და გა­ზის კა­მე­რე­ბის შემ­ზა­რა­ვი ფო­ტო­ე­ბის აღ­მო­ჩე­ნის ეში­ნო­და, თუმ­ცა სკივ­რში მსგავ­სი არა­ფე­რი აღ­მოჩ­ნდა. პი­რი­ქით, მდიდ­რუ­ლი სახ­ლის და მოვ­ლი­ლი ბა­ღის, პა­ტა­რა აუ­ზის და ვე­რან­და­ზე მხი­ა­რუ­ლი ბავ­შვე­ბის შავ-თეთ­რი ფო­ტო­ე­ბი ბედ­ნი­ე­რი ოჯა­ხის იდი­ლი­ურ ცხოვ­რე­ბას ასა­ხავ­და.

მოგ­ვი­ა­ნე­ბით, რა­ი­ნერ ჰი­ოს­მა თა­ვად მო­ი­ნა­ხუ­ლა სიკ­ვდი­ლის ბა­ნა­კად წო­დე­ბუ­ლი ოს­ვენ­ცი­მი და ის სახ­ლი, სა­დაც მისი ბა­ბუა - ბა­ნა­კის კო­მენ­დან­ტი რუ­დოლფ ჰი­ო­სი ცოლ­თან და შვი­ლებ­თან (ერთ-ერთი სწო­რედ რა­ი­ნე­რის მამა) ერ­თად ცხოვ­რობ­და. უმ­ცრო­სი ჰი­ო­სი ყვე­ლა­ზე მე­ტად 200 მეტ­რის კე­დელ­მა გა­ა­ოგ­ნა, რო­მე­ლიც ერ­თგვა­რი გამ­ყო­ფი ზოლი იყო ორ სამ­ყა­როს - ნა­ცის­ტი კო­მენ­დან­ტის ოჯა­ხის სა­მო­თხე­სა და სიკ­ვდი­ლის ბა­ნა­კის ტუ­სა­ღე­ბის ჯო­ჯო­ხეთს შო­რის. რა­ი­ნე­რის მამა, ჰანს-რუ­დოლ­ფი არას­დროს იხ­სე­ნებ­და სა­კუ­თარ ბავ­შვო­ბას. არა­და, სა­ნამ ის მხი­ა­რუ­ლად თა­მა­შობ­და ეზო­ში, მა­ღა­ლი კედ­ლის მიღ­მა ადა­მი­ა­ნე­ბი იღუ­პე­ბოდ­ნენ, თუმ­ცა, მას არაფ­რის გა­გო­ნე­ბა არ სურ­და.

ევ­რო­პე­ლი ებ­რა­ე­ლე­ბის გე­ნო­ცი­დის მთა­ვარ სიმ­ბო­ლოდ წო­დე­ბუ­ლი ოს­ვენ­ცი­მის კო­მენ­დან­ტად რუ­დოლფ ჰი­ო­სი 1940-1943 წლებ­ში მსა­ხუ­რობ­და, 1944-ში კი, სპე­ცი­ა­ლუ­რად დაბ­რუნ­და ბა­ნაკ­ში, რათა უნ­გრე­ლი ებ­რა­ე­ლე­ბის ლიკ­ვი­და­ცი­ის პრო­ცე­სი პი­რა­დად გა­ე­კონ­ტრო­ლე­ბი­ნა. 56 დღე­ში­ჰი­ოს­მა 430 ათა­სი ადა­მი­ა­ნის სი­ცო­ცხლე შე­ი­წი­რა და მე­სა­მე რე­ი­ხის უმაღ­ლე­სი ჯილ­დოც და­იმ­სა­ხუ­რა. სა­ერ­თო ჯამ­ში კი, ოს­ვენ­ციმ­ში მი­ლი­ონ­ზე მეტი ებ­რა­ე­ლი, რამ­დე­ნი­მე ათე­უ­ლი ათა­სი პო­ლო­ნე­ლი პარ­ტი­ზა­ნი და წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბის მოძ­რა­ო­ბის მო­ნა­წი­ლე, სამ­ხედ­რო ტყვე, ბოშა და ჰო­მო­სექ­სუ­ა­ლი და­ი­ღუ­პა.

სწო­რედ ჰი­ო­სემ - სი­სას­ტი­კით სა­ხელ­გან­თქმულ­მა ჯა­ლათ­მა, რო­მე­ლიც სა­კუ­თარ სამ­ფლო­ბე­ლო­ში გა­მუდ­მე­ბით ატა­რებ­და ექ­სპე­რი­მენ­ტებს და იგო­ნებ­და ადა­მი­ან­თა მა­სობ­რი­ვი გა­ნად­გუ­რე­ბის ახალ მე­თო­დებს, აქ­ცია "ციკ­ლონ B"-დ წო­დე­ბულ მხუ­თა­ვი აირი ნა­ცის­ტუ­რი რე­ჟი­მის მთა­ვარ ია­რა­ღად.

კა­პი­ტუ­ლა­ცი­ის გა­მო­ცხა­დე­ბის შემ­დეგ, რუ­დოლფ ჰი­ო­სი გერ­მა­ნი­ის ჩრდი­ლო­ეთ­ში იმა­ლე­ბო­და და სა­კუ­თარ თავს ბოც­მან ფრიც ლან­გად ასა­ღებ­და, თუმ­ცა 1946 წლის მარ­ტში ბრი­ტა­ნულ­მა პო­ლი­ცი­ამ ის ფლეს­ბურგთან ახ­ლოს, პა­ტა­რა ფერ­მა­ზე და­ა­პა­ტიმ­რა.

ნი­ურნ­ბერ­გის პრო­ცეს­ზე ჰი­ო­სი მოწ­მედ წარ­სდგა, სა­კონ­ცენ­ტრა­ციო ბა­ნა­კის შემ­ზა­რა­ვი კი­ნოქ­რო­ნი­კის ნახ­ვის შემ­დეგ, ბრალ­დე­ბის მხა­რე მის შე­უ­რა­ცხა­დად გა­მო­ცხა­დე­ბას მო­ი­თხოვ­და, თუმ­ცა, სამ­ხედ­რო ტრი­ბუ­ნალ­მა დაც­ვის მო­თხოვ­ნა არ და­აკ­მა­ყო­ფი­ლა და ჰი­ო­სი პო­ლო­ნე­თის მთავ­რო­ბას გა­დას­ცა. 1947 წელს ვარ­შა­ვა­ში, პო­ლო­ნე­თის უმაღ­ლეს­მა ნა­ცი­ო­ნა­ლურ­მა სა­სა­მარ­თლომ ჰი­ო­სის საქ­მე გა­ნი­ხი­ლა და გა­ნა­ჩე­ნიც გა­მო­უ­ტა­ნა - ყო­ფი­ლი კო­მენ­დან­ტი თა­ვი­სი­ვე სა­კონ­ცენ­ტრა­ციო ბა­ნაკ­ში, კრე­მა­ტო­რი­უმ­თან ახ­ლოს ჩა­მო­ახ­ჩო. სიკ­ვდი­ლის წინ და­წე­რილ წე­რილ­ში ჰი­ოს­მა აღი­ა­რა, რომ სა­ზა­რე­ლი ტკი­ვი­ლი მი­ა­ყე­ნა ადა­მი­ა­ნებს და პო­ლო­ნე­ლებს პა­ტი­ე­ბა სთხო­ვა, თუმ­ცა მისი აღ­სა­რე­ბა ბევ­რმა არ და­ი­ჯე­რა, ბევ­რმა კი, უბ­რა­ლოდ არ მი­ი­ღო.

რა­ი­ნერ ჰი­ოს­მა 12 წლის ასაკ­ში გა­ი­გო, თუ რას წარ­მო­ად­გენ­და მისი ბა­ბუა სი­ნამ­დვი­ლე­ში. ინ­ტერ­ნატ­ში ცხოვ­რე­ბი­სას, კლა­სე­ლებ­თან ერ­თად მო­ზარ­დმა სამ­ზა­რე­უ­ლო­დან ბუ­ტერბრო­დე­ბი მო­ი­პა­რა. მე­ბა­ღემ ბავ­შვე­ბი და­ი­ჭი­რა და მხო­ლოდ რა­ი­ნე­რი სცე­მა, რად­გან ოს­ვენ­ცი­მის ყო­ფილ­მა ტუ­საღ­მა სხვებ­ზე კარ­გად იცო­და, ვინ იყო მისი ბა­ბუა, "მან ჩემ­ზე იძია შური ყვე­ლა იმ დამ­ცი­რე­ბის­თვის, რო­მე­ლიც თვი­თონ გა­მო­ი­ა­რა. იყო ჰი­ო­სი - გა­ნა­ჩე­ნია და მნიშ­ვნე­ლო­ბა არ აქვს იქ­ნე­ბა ეს ბა­ბუა, მამა თუ მე, რად­გან სას­ჯელს ვერ­ცერ­თი ვერ გა­ვექ­ცე­ვით", - იხ­სე­ნებს ჰი­ო­სი.

თავ­ზარ­და­ცე­მულ­მა რა­ი­ნერ­მა მშობ­ლებს მი­მარ­თა, თუმ­ცა პა­სუ­ხი ვერ მი­ი­ღო. "მე არა­ფე­რი ვი­ცო­დი ბა­ბუ­ას საქ­მი­ა­ნო­ბა­ზე. მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, თით­ქოს მი­ლი­ო­ნო­ბით სხვა გერ­მა­ნე­ლი­ვით ისიც ომში და­ი­ღუ­პა, მეც კი, მჯე­რო­და და დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი, რომ ჩემი ბა­ბუა გმი­რი თუ არა, რი­გი­თი ჯა­რის­კა­ცი მა­ინც იყო". იხი­ლეთ რუბ­რი­კა "არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ის­ტო­რი­ე­ბი"

რე­ა­ლუ­რი ის­ტო­რია ჰი­ოს­მა სა­კუ­თა­რი მას­წავ­ლებ­ლის, წარ­მო­შო­ბით ჩეხი ქალ­ბა­ტო­ნის დახ­მა­რე­ბით გა­ი­გო, რო­მელ­მაც მარ­თა­ლია, არა­ფე­რი უთხრა ახალ­გაზ­რდას, თუმ­ცა რამ­დე­ნი­მე წიგ­ნი მის­ცა წა­სა­კი­თხად და რა­ი­ნე­რიც სწო­რედ მა­შინ მიხ­ვდა, თუ ვინ იყო რუ­დოლფ ჰი­ო­სი სი­ნამ­დვი­ლე­ში. "ვკი­თხუ­ლობ­დი ბა­ბუ­ა­ჩე­მის ჩა­დე­ნილ და­ნა­შა­უ­ლე­ბებ­ზე და ვტი­რო­დი", - აღი­ა­რებს რა­ი­ნე­რი, რო­მელ­მაც სა­ზა­რე­ლი სი­მარ­თლის გა­გე­ბის შემ­დეგ ორ­ჯერ სცა­და თვით­მკვლე­ლო­ბა, ბოლო წლებ­ში კი, სამ­ჯერ გა­და­ი­ტა­ნა გუ­ლის შე­ტე­ვა. "მე ას­თმით ვარ და­ა­ვა­დე­ბუ­ლი. საკ­მა­რი­სია, თა­ვით გა­და­ვეშ­ვა წარ­სულ­ში და ავად­მყო­ფო­ბაც მწვავ­დე­ბა. ოჯა­ხის წარ­სუ­ლი მძი­მე ტვირ­თი აღ­მოჩ­ნდა ჩემ­თვის. ბა­ბუა მკვლე­ლი იყო, მე კი, მრცხვე­ნია ვიყო მისი შვი­ლიშ­ვი­ლი. თუმ­ცა, ნა­თე­სა­ვე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, არ მინ­და თვა­ლი დავ­ხუ­ჭო სი­მარ­თლე­ზე და ისე ვი­ცხოვ­რო, თით­ქოს არა­ფე­რი მომ­ხდა­რა, რად­გან აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა გან­ვთა­ვი­სუფ­ლდე იმ წყევ­ლის­გან, რო­მე­ლიც წლე­ბია ჩემს ოჯახს თან სდევს. მე ეს სა­კუ­თა­რი თა­ვის­თვის და პირ­ველ რიგ­ში სა­კუ­თა­რი შვი­ლე­ბის­თვის უნდა გა­ვა­კე­თო", - ამ­ბობს უმ­ცრო­სი ჰი­ო­სი, რო­მელ­საც ნა­თე­სა­ვე­ბი მო­ღა­ლა­ტედ თვლი­ან, უცხო­ე­ბი კი, სი­ძულ­ვი­ლით უყუ­რე­ბენ, "ისე­თი გრძნო­ბა მაქვს, თით­ქოს ადა­მი­ა­ნებს ჰგო­ნი­ათ, რომ სი­სას­ტი­კე მე მის­გან მემ­კვიდ­რე­ო­ბით მი­ვი­ღე", - და­ნა­ნე­ბით ამ­ბობს ჰი­ო­სი, რო­მელ­საც მარ­თა­ლია, არ ჩა­უ­დე­ნია და­ნა­შა­უ­ლი, მაგ­რამ მა­ინც ყვე­ლას მა­გივ­რად უწევს ბო­დი­შის მოხ­და.

ნა­თე­სა­ვე­ბის გა­კი­ცხვის მი­უ­ხე­და­ვად, რო­მელ­თაც არ სურ­დათ წარ­სუ­ლის გახ­სე­ნე­ბა, უმ­ცროს­მა ჰი­ოს­მა რამ­დე­ნი­მე ათწლე­უ­ლი და­უთ­მო ნა­ციზ­მის ის­ტო­რი­ის შეს­წავ­ლას, ბო­ლოს კი, ოს­ვენ­ცი­მიც მო­ი­ნა­ხუ­ლა, სა­დაც ებ­რა­ე­ლი სტუ­დენ­ტე­ბის ჯგუფს შეხ­ვდა, "ეს ყვე­ლა­ზე რთუ­ლი დღე იყო ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში, თუმ­ცა შვე­ბა ვიგ­რძე­ნი, რად­გან მივ­ხვდი, რომ ნა­ცის­ტე­ბის ხე­ლით და­ღუ­პუ­ლი ებ­რა­ე­ლე­ბის შთა­მო­მავ­ლე­ბი მე არა­ფერ­ში მა­და­ნა­შა­უ­ლებ­დნენ", - იხ­სე­ნებს ჰი­ო­სი, რო­მე­ლიც სულ თან ატა­რებს ებ­რა­ე­ლი გო­გო­ნას სა­ჩუ­ქარს - ნი­ჟა­რას და­ვი­თის ვარ­სკვლა­ვით.

ოს­ვენ­ცი­მის მო­ნა­ხუ­ლე­ბის შემ­დეგ, რა­ი­ნე­რი იო­სეფ პა­ჩინ­სკის, ბა­ნა­კის ყო­ფილ ტუ­საღს და რუ­დოლფ ჰი­ო­სის პი­რად და­ლაქ­საც შეხ­ვდა იმ იმე­დით, რომ ის მა­ინც ეტყო­და რა­ი­მე და­დე­ბითს ბა­ბუ­ა­ზე, თუმ­ცა "მან ჯერ ად­გო­მა და ოთახ­ში გავ­ლა მთხო­ვა, მერე კი, და­ნა­ნე­ბით მი­თხრა, რომ ძა­ლი­ან ვგა­ვარ ბა­ბუ­ას", ამ­ბობს უმ­ცრო­სი ჰი­ო­სი, რო­მე­ლიც აღი­ა­რებს, რომ ბა­ბუა ყო­ველ­თვის მისი ცხოვ­რე­ბის ნა­წი­ლი იქ­ნე­ბა.

დღეს რა­ი­ნერ ჰი­ო­სი მე­უღ­ლეს­თან და ოთხ შვილ­თან ერ­თად, მოკ­რძა­ლე­ბუ­ლად ცხოვ­რობს დიდი სახ­ლის მან­სარ­დის ბი­ნა­ში, რად­გან რი­გი­თი მო­სამ­სა­ხუ­რის ხელ­ფა­სი არ აძ­ლევს სა­შუ­ა­ლე­ბას იცხოვ­როს ხელ­გაშ­ლი­ლად. მა­მას­თან არ ურ­თი­ერ­თობს, რად­გან ომის დას­რუ­ლე­ბის და უფ­რო­სი ჰი­ო­სის სიკ­ვდი­ლით დას­ჯის შემ­დეგ, ის მა­ინც ნა­ცის­ტად დარ­ჩა, ადა­მი­ა­ნებს ისევ არი­ე­ლე­ბად და არა­ა­რი­ე­ლე­ბად ჰყოფ­და, არ სცნობ­და და­ბა­ლი სო­ცი­ა­ლუ­რი ფე­ნის წარ­მო­მად­გენ­ლებს და უარს ამ­ბობ­და მათ­თან მუ­შა­ო­ბა­ზე. რა­ი­ნერ­მა აღი­ა­რა, რომ სა­ერ­თოდ არ იცის ცო­ცხა­ლია თუ არა ის, "ჩემს ფე­ხებ­თან რომ კვდე­ბო­დეს და დახ­მა­რე­ბას მთხოვ­დეს, ჭიქა წყალს არ მი­ვა­წო­დებ, ბა­ბუ­ას კი, სა­კუ­თა­რი ხე­ლით მოვ­კლავ­დი", - ამ­ბობს რა­ი­ნე­რი და ცდი­ლობს თავი და­აღ­წი­ოს წარ­სუ­ლის აჩ­რდი­ლებს.

იხი­ლეთ რუბ­რი­კა "არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ის­ტო­რი­ე­ბი"

ნი­კო­ლას ფრან­კი და ჰანს ფრან­კი

ერთ-ერთი მდიდ­რუ­ლი წვე­უ­ლე­ბის დროს, ჰანს ფრან­კი ფეხ­ზე წა­მოდ­გა და სტუმ­რებს ხუმ­რო­ბით უთხრა: "ჩემს ას­ტრო­ლოგს თუ და­ვუ­ჯე­რებ, ვარ­სკვლა­ვე­ბი კარ­გს არა­ფერს მპირ­დე­ბი­ან, სიკ­ვდი­ლი კი, სა­ზა­რე­ლი მექ­ნე­ბა".

წი­ნას­წარ­მე­ტყვე­ლე­ბა რამ­დე­ნი­მე წე­ლი­წად­ში ახდა, როცა ჰანს ფრან­კი უფ­როს შვილ­თან, ნორ­მან­თან ერ­თად, სი­ა­მა­ყით შეხ­ვდა ამე­რი­კელ ჯა­რის­კა­ცებს: "მე ერ­თა­დერ­თი ვარ, ვინც კარ­გი გან­წყო­ბით ელო­დე­ბა და­პა­ტიმ­რე­ბას. სა­სა­მარ­თლოს აუ­ცი­ლებ­ლად გა­დავ­ცემ ჩემს დღი­უ­რებს, სა­დაც ყო­ვე­ლი დღე დე­ტა­ლუ­რად მაქვს აღ­წე­რი­ლი. მი­ხა­რია, რომ ჩა­ნა­წე­რე­ბი შე­მო­ვი­ნა­ხე და არაფ­რის მე­ში­ნია", - უთხრა შვილს და სახ­ლში გა­უშ­ვა, ამე­რი­კელ ოფიც­რებს კი, ის დღი­უ­რი გა­დას­ცა, რო­მე­ლიც მისი აზ­რით, ალი­ბი უნდა გამ­ხდა­რი­ყო, სი­ნამ­დვი­ლე­ში კი, დე­ტა­ლუ­რად აღ­წე­რილ­მა და­ნა­შა­უ­ლე­ბებ­მა სწო­რედ მის წი­ნა­აღ­მდეგ იმუ­შა­ვა. "არ მეს­მის, რა­ტომ ეგო­ნა, რომ დღი­უ­რი მის და­ნა­შა­ულს შე­ამ­სუ­ბუ­ქებ­და. ბო­ლოს­და­ბო­ლოს, ის ხომ იუ­რის­ტი იყო", - გაკ­ვირ­ვე­ბით იხ­სე­ნებს ნი­კო­ლა­სი, ჰანს ფრან­კის უმ­ცრო­სი ვა­ჟიშ­ვი­ლი.

ნი­ურნ­ბერ­გის სა­ერ­თა­შო­რი­სო სამ­ხედ­რო ტრი­ბუ­ნა­ლის ერთ-ერთი მთა­ვა­რი ბრალ­დე­ბუ­ლი, 1940-1945 წლებ­ში პო­ლო­ნე­თის გე­ნე­რალ-გუ­ბერ­ნა­ტო­რი ჰანს ფრან­კი, ოკუ­პი­რე­ბულ პო­ლო­ნეთ­ში, უზარ­მა­ზარ ციხე-სი­მაგ­რე­ში, ოჯახ­თან, დაც­ვას­თან და მო­სამ­სა­ხუ­რე­ებ­თან ერ­თად ცხოვ­რობ­და. გერ­მა­ნი­ა­ში უმაღ­ლე­სი რან­გის ჩი­ნოვ­ნი­კი სპეც­მა­ტა­რებ­ლით მგზავ­რობ­და, რო­მელ­საც არა­ვინ აკონ­ტრო­ლებ­და და მა­საც თა­ვი­სუფ­ლად გა­დაჰ­ქონ­და პო­ლო­ნეთ­ში ნა­ძარ­ცვი ქო­ნე­ბა, მისი მე­უღ­ლე ქალ­ბა­ტო­ნი ფრან­კი კი, ამა­სო­ბა­ში ად­გი­ლობ­რივ გე­ტო­ებს სტუმ­რობ­და და მდი­დარ ებ­რა­ე­ლებს ძვირ­ფას ქურ­ქებს, სამ­კა­ულს და ხე­ლოვ­ნე­ბის ნი­მუ­შებს არ­თმევ­და. "მა­მას კა­ბი­ნეტ­ში ლე­ო­ნარ­დო და ვინ­ჩის ტი­ლო­ე­ბი ეკი­და"- ირო­ნი­ით ამ­ბობს ნი­კო­ლა­სი, რო­მე­ლიც ნოს­ტალ­გი­ის გა­რე­შე იხ­სე­ნებს ბავ­შვო­ბას. იხი­ლეთ რუბ­რი­კა "არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ის­ტო­რი­ე­ბი"

მის მშობ­ლებს არას­დროს ჰყვა­რე­ბი­ათ ერ­თმა­ნე­თი. გან­ქორ­წი­ნე­ბა­საც კი აპი­რებ­დნენ, თუმ­ცა, ჰიტ­ლერ­მა აუკ­რძა­ლა და ისი­ნიც იძუ­ლე­ბუ­ლი გახ­დნენ და­მორ­ჩი­ლე­ბოდ­ნენ ფი­უ­რე­რის ბრძა­ნე­ბას. "მა­მა­ჩემს ჰიტ­ლე­რი უფრო უყ­ვარ­და, ვიდ­რე სა­კუ­თა­რი ოჯა­ხი. მან მარ­თლაც და­იმ­სა­ხუ­რა სა­სიკ­ვდი­ლით დას­ჯა და ნი­ურნ­ბერ­გში რომ არ გა­ე­სა­მარ­თლე­ბი­ნათ, ალ­ბათ მე თვი­თონ მოვ­კლავ­დი", - სი­ნა­ნუ­ლის გა­რე­შე ამ­ბობს ნი­კო­ლა­სი.

სა­ზო­გა­დე­ბის ყუ­რა­დღე­ბა "შტერნ"-ის სტა­ჟი­ან­მა რე­პორ­ტი­ორ­მა ნი­კო­ლას ფრან­კმა, წიგ­ნის "მამა. ან­გა­რიშს­წო­რე­ბა" გა­მო­ცე­მის შემ­დეგ მი­ი­პყრო, სა­დაც ის სა­კუ­თარ მა­მას სი­ძულ­ვი­ლით იხ­სე­ნებ­და და "პო­ლო­ნელ ყა­საბს" მში­შა­რა და ან­გა­რე­ბი­ან, სას­ტიკ და უნე­ბის­ყო­ფო, ძა­ლა­უფ­ლე­ბა­ზე შეშ­ლილ ადა­მი­ა­ნად ახა­სი­ა­თებ­და. უმ­ცრო­სი ფრან­კის გან­ცხა­დე­ბით, მა­მას არ­ცერ­თი და­დე­ბი­თი თვი­სე­ბა არ ჰქონ­და, მის სიმ­ხდა­ლეს კი, სა­კუ­თარ თავ­შიც გრძნობს და ყვე­ლა­ზე მე­ტად სწო­რედ ამი­ტომ სძულს.

1980-იან წლებ­ში ფრან­კის წიგნ­მა უზარ­მა­ზა­რი რე­ზო­ნან­სი გა­მო­იწ­ვია. მხარ­და­ჭე­რა ნაკ­ლე­ბი იყო, რად­გან გერ­მა­ნე­ლებ­მა უარი უთხრეს შვილს მა­მის გა­სა­მარ­თლე­ბა­ზე, საყ­ვე­დუ­რი მი­ი­ღო ნი­კო­ლას­მა ახ­ლობ­ლე­ბის­გა­ნაც. "არ ღირს წარ­სუ­ლის ქექ­ვა", - ხში­რად ეუბ­ნე­ბოდ­ნენ ბავ­შვო­ბა­ში, წიგ­ნის გა­მოს­ვლის შემ­დეგ კი, ოჯა­ხის წევ­რებ­მა (უფ­რო­სო ძმის გარ­და) ზურ­გი შე­აქ­ცი­ეს, რად­გან მან პი­რო­ბა და­არ­ღვია და მშობ­ლე­ბის სიყ­ვა­რულს უღა­ლა­ტა. "მა­მა­ჩე­მი ჩა­მო­ახ­რჩვეს, მე კი, თით­ქოს სა­მუ­და­მო პა­ტიმ­რო­ბა მო­მი­სა­ჯეს და სი­ცო­ცხლის ბო­ლომ­დე პა­სუ­ხი უნდა ვაგო იმა­ზე, რაც არ ჩა­მი­დე­ნია", - ამ­ბობს ნი­კო­ლა­სი, რო­მელ­მაც დღემ­დე ვერ დაძ­ლია მა­მის სი­ძულ­ვი­ლი და შვი­ლიშ­ვი­ლე­ბის ფო­ტო­ებ­თან ერ­თად ყველ­გან თან ატა­რებს ჩა­მომ­ხვრჩა­ლი მა­მის შავ-თეთრ ფო­ტოს.

არ გა­უ­მარ­თლათ ფრან­კის დი­ნას­ტი­ის სხვა წარ­მო­მად­გენ­ლებ­საც. ნორ­მან­მა, რო­მე­ლიც მა­მას ყვე­ლა­ზე მე­ტად უყ­ვარ­და, ნი­ურნ­ბერ­გის პრო­ცე­სის დას­რუ­ლე­ბის შემ­დეგ გა­ნა­ცხა­და: "მე ნა­ცის­ტი დამ­ნა­შა­ვეს შვი­ლი ვარ და არ მაქვს შთა­მო­მავ­ლო­ბის გაგ­რძე­ლე­ბის უფ­ლე­ბა". მან პი­რო­ბა შე­ას­რუ­ლა და სრულ მარ­ტო­ო­ბა­ში გარ­და­იც­ვა­ლა, მა­ნამ­დე კი, არ­გენ­ტი­ნა­ში ცხოვ­რობ­და, სა­დაც ჯერ მუ­სი­კა­ლუ­რი ინ­სტრუ­მენ­ტე­ბის სა­წყო­ბის უფ­რო­სად მუ­შა­ობ­და, მერე კი, ტყვი­ას მო­ი­პო­ვებ­და მა­ღა­რო­ში. სა­კუ­თარ წარ­მო­მავ­ლო­ბას რა თქმა უნდა იქაც მა­ლავ­და, რად­გან არ­გენ­ტი­ნა­შიც ისე­ვე სძულ­დათ ნა­ცის­ტე­ბი, რო­გორც და­ნარ­ჩენ მსოფ­ლი­ო­ში.

ბრი­გი­ტა 46 წლის ასაკ­ში გარ­და­იც­ვა­ლა. ოჯა­ხი დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლია, რომ მან თავი მო­იკ­ლა, რად­გან ბავ­შვო­ბი­დან­ვე უც­ნა­უ­რი მა­ნია ჰქონ­და - არ უნ­დო­და ოდეს­მე მა­მა­ზე უფ­რო­სი ყო­ფი­ლი­ყო, ჰანს ფრან­კი კი, სწო­რედ 46 წლის ასაკ­ში და­სა­ჯეს სიკ­ვდი­ლით.

თა­ვი­სი აჩე­მე­ბა ჰქონ­და უმ­ცროს მი­ხა­ილ­საც. ბავ­შვო­ბა­ში სი­ლა­მა­ზით გა­მორ­ჩე­ულ­მა, ზრდას­რულ ასაკ­ში უკონ­ტრო­ლოდ და­ი­წყო რძის სმა და დღე­ში სულ ცოტა 10 ლიტრს მა­ინც სვამ­და. ექი­მე­ბის კა­ტე­გო­რი­უ­ლი აკ­რძალ­ვის მი­უ­ხე­და­ვად, მი­ხე­ი­ლი შე­პყრო­ბი­ლი­ვით აგ­რძე­ლებ­და ჭარ­ბი ცხი­მის მი­ღე­ბას, რა­მაც ჯერ წო­ნა­ში მო­მა­ტე­ბა და სრუ­ლი ფი­ზი­ო­ლო­გი­უ­რი გა­დაგ­ვა­რე­ბა, მერე კი, გარ­დაც­ვა­ლე­ბა გა­მო­იწ­ვია.

თა­ვად ფრან­კი კი, გერ­მა­ნი­ის ჩრდი­ლო­ეთ­ში, სა­კუ­თარ სამ­სარ­თუ­ლი­ან სახ­ლში ცხოვ­რობს, ფერ­მე­რო­ბი­თაა გა­ტა­ცე­ბუ­ლი და ყვე­ლა­ფერს აკე­თებს, რათა სა­უ­კე­თე­სო მამა და ბა­ბუა იყოს ერ­თა­დერთ ქა­ლიშ­ვილ­სა და მრა­ვალ­რი­ცხო­ვან შვი­ლიშ­ვი­ლებ­სთვის.

იხი­ლეთ რუბ­რი­კა "არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ის­ტო­რი­ე­ბი"