"გრიშას მსგავსები ბევრნი არიან და ყველაზე მეტად მათ ვერ ვიტან" - ვინ არის "გრიშა კაკაჩიას" ნამდვილი შვილი და რას ყვება მამაზე
რუსთაველის თეატრის მსახიობი დავით კვირცხალია ცნობილ სერიალში ("ჩემი ცოლის დაქალები") შესრულებული როლისთვის ბევრმა შეიყვარა. მისი გმირი მეგრელი კაცია, ბიზნესმენი - გრიშა კაკაჩია. მიუხედავად მისი არც თუ დადებითი პერსონისა, მაყურებელს ძალიან მოსწონს, რადგანაც მსახიობი როლს ისე თამაშობს, რომ ადამიანების დიდ სიყვარულს იმსახურებს...
ბოლო სეზონზე გრიშას ცხოვრებაში რთული პერიოდი დაიწყო - უშვილო ბიზნესმენს, ერთ დღესაც, უცნობი ახალგაზრდა კაცი გამოეცხადა - თემური (თუთა) ძიგუა მის ვაჟად აცხადებს თავს, რამაც კაკაჩიას აფორიაქება და მოუსვენრობა გამოიწვია...
სანამ საბოლოოდ გაირკვევა, არის თუ არა თუთა ძიგუა გრიშა კაკაჩიას ვაჟი, AMBEBI.GE გრიშა კაკაჩიას, ანუ მსახიობ დავით კვირცხალიას შვილს, ელენე (ბაკა) კვირცხალიას გაგაცნობთ, რომელიც ტელეპროდიუსერია და ამ ეტაპზე საზოგადოებრივ მაუწყებელში, გადაცემაში - "შაბათ საღამოს ლიზასთან" მუშაობს.
- მამა დღეს არ გამხდარა ცნობილი და პოპულარული, არაერთი როლი აქვს როგორც სცენაზე, ასევე კინოში შესრულებული. რას ნიშნავდა ეს შენთვის?
- ხო, სუპერ პოპულარული იყო ჩემს ბავშვობაში და რა თქმა უნდა, ყოველთვის მეამაყებოდა... ეს ის პერიოდი იყო, როცა თეატრში დილა-საღამოს სპექტაკლები იყო და პრაქტიკულად, ყველა წარმოდგენაზე დავყავდი. მახსოვს, სცენაზე მის ყოველ გამოჩენას როგორ განვიცდიდი. განსაკუთრებით ვნერვიულობდი, თუკი მისი გმირი იჩაგრებოდა, ან პიესის მიხედვით რამე ცუდი ემართებოდა...
ძალიან პატარა ვიყავი, როცა რომეოს თამაშობდა. ეს ნამდვილად არ მახსოვს, მაგრამ დედა მიყვება, - ყველაზე მეტად თურმე იმაზე ვნერვიულობდი, არ ჩამოვარდნილიყო, როცა ბაწრის კიბით ჯულიეტას აივნზე ძვრებოდა. ვგიჟდებოდი და სიამაყით ვივსებოდი მისთვის დაძახებულ ყველა "ბრავოზე," ტაშსა და ემოციაზე. განსაკუთრებული რიტუალი და ემოცია იყო ნებისმიერი პრემიერის შემდეგ მასთან ერთად კულისებში დგომა, მოლოცვებს საკუთარ თავზე ვიღებდი... ყველა უდიდეს მსახიობს პირადად და ახლოს ვიცნობდი, რაც, რა თქმა უნდა, ძალიან მომწონდა და მეამაყებოდა... მოკლედ, თეატრი დიდი ჯადოსნური სამყარო იყო ჩემთვის და ამ სამყაროს მამამ მაზიარა.
რამდენიმე წლის წინაც, როდესაც ჩემი ერთ-ერთი საუკეთესო მეგობრისგან, ზალიკო ჩიქობავასგან რუსთაველის თეატრში მუშაობის შემოთავაზება მივიღე, პირველად რჩევა, რა თქმა უნდა, დათოს ვკითხე და მითხრა, გაგიჭირდება, თუმცა რუსთაველის თეატრში მუშაობის შესაძლებლობა ცხოვრებაში ყველას ვერ ეძლევა და გამოიყენე ეს შანსიო. მართალი იყო, მორალურად გამიჭირდა რაღაც დოზით, მაგრამ მიმაჩნია, რომ იმ რამდენიმე წლის განმავლობაში, ჩემს მეგობრებთან ერთად ძალიან ბევრი და სასარგებლო საქმე გავაკეთე თეატრისთვის და ღირსეულადაც დავტოვე იქაურობა... თუმცა დღემდე, როდესაც მამას სპექტაკლზე მივდივარ, სიამაყის გრძნობა მეტად გააზრებული და კიდევ უფრო ძლიერია, რადგან თუ ბავშვობაში სხვებისგან ვიცოდი, რომ ერთ-ერთი საუკეთესო არტისტია, ზრდასრულ ასაკში საკმაოდ ბევრი ვისწავლე და ზუსტად ვიცი, ამ სფეროში კარგის და ცუდის, შავის და თეთრის გარჩევა. ზოგჯერ თეატრშიც და კინოშიც ისეთ დეტალებზე მივუნიშნებ, თავადაც უკვირს ხოლმე, როგორ შენიშნეო...
- მკაცრად გზრდიდა?
- საერთოდ, თვითონ ძალიან პატარა იყო, როცა გავჩნდი. შესაბამისად, ყოველთვის მეგობრები უფრო ვიყავით. მისთვის მამა თითქმის არ დამიძახია, ან ძალიან იშვიათად, ბავშვობიდან დათოს ვეძახი. მკაცრი არასოდეს ყოფილა, თუმცა ფიცხი და ჯიჯღინა არის. გამორიცხული იყო, ამ ფორმით ზემოქმედება მოეხდინა, მაგრამ თუ რამეს მთხოვდა, - ეს არ გააკეთო, - არავითარ შემთხვევაში არ გავაკეთებდი. მისი საკმაო რიდი მქონდა.
- ვიცი, რომ დაც გყავს. მამასთან კამათი არასდროს გქონიათ?
- კამათი რუსკასთან ნაკლებად და ისიც ძირითადად მაინც ბავშვების თემაზე, შვილიშვილების და მათთან დაკავშირებულ საკითხებზე შეიძლება იკამათონ, რადგანაც ნამდვილი ფანატიკოსია. აი, ჩვენ კი სისტემატიურად ყველაფერზე ვჩხუბობთ, თუ საბაბი არ გვაქვს, მოვძებნით...
- ცნობილ სერიალში ("ჩემი ცოლის დაქალები") მის როლს (გრიშა კაკაჩია) როგორ შეხვდი? მოგწონს მამის მიერ შექმნილი პერსონაჟი და ამ როლის მისეული შესრულება?
- გრიშა თავიდან ის პერსონაჟი იყო, როგორებიც ჩვენ გარშემო ბევრნი არიან და მათ ყველაზე მეტად ვერ ვიტან... კარგად რომ ითამაშებდა, ვიცოდი, მაგრამ რომ არ მოგატყუოთ, ცოტა შიში მქონდა არ შეიძულონ-მეთქი, თუმცა ცოტა ხანში დავინახე, რომ ხალხს უყვარს და კიდევ უფრო მნიშვნელოვანი - ბავშვებს უყვართ და მივხვდი, გრიშას დიდი მომავალი ჰქონდა, მაგრამ რაც ამ პერსონაჟს შვილის გამოჩენამ დამართა, აბსოლუტური მოულოდნელობა იყო. ამ საზიზღარი, გაზულუქებული, რასისტი და რუსოფილი ტიპისგან ერთი ყველაზე სენტიმენტალური, გულჩათხრობილი და საყვარელი, კარგი იუმორის მქონე მეგრელი კაცი შეგვრჩა ხელში. ასეთი გრიშა ალბათ მეც შემიყვარდებოდა. რაც შეეხება შესრულებას, იყო მომენტები, სცენები, როცა საჯაროდ გამომითქვმს მისთვის კომპლიმენტები და აღფრთოვანება (რასაც ჩვეულებრივ არ ვაკეთებ). საშინლად ვღიზიანდები, როცა დასხდებიან რეიტინგულ შოუებში და ოჯახის წევრებზე ლაპარაკობენ... ხო, ბოლოს ტელეფონშიც შევცვალე, დათო მეწერა და გრიშა კაკაჩია დავარქვი...
- როგორ ფიქრობ, გრიშა კაკაჩიას და დათო კვირცხალიას აქვს რაიმე საერთო თვისება?
- როგორც გითხარი, ფიცხი და ჯიჯღინაა. ამაში გავს გრიშას, კიდევ - იუმორით. კიდევ?.. სხვა არაფერი. სამწუხაროდ, მაგდენი ფულიც არ აქვს...
- მოკლედ, გრიშა კაკაჩია მიუხედავად იმისა, რომ დადებითი პერსონაჟი არ არის, მაყურებელს უყვარს... რა არის ამის მიზეზი?
- მიზეზი ძნელი სათქმელია... მაინც მგონია, რომ ყველას ჰყავს ერთი თავისი გრიშა და ეს ტიპი ყველასთვის ნაცნობია. დათომ უფრო კრებითი სახე შექმნა, თავისი ნათესავებისგან და ნაცნობებისგან ამოკრიფა საუკეთესო თვისებები და გააერთიანა ერთ პერსონაჟში, რომელშიც მაყურებელი იმ ძალიან შინაურს და ნაცნობს პოულობდა. რაც უფრო იზრდებოდა მისი პოპულარობა, ალბათ მეტად ეცადა, არ გაეცრუებინა მაყურებლის სიყვარული და თანდათან და ზედმიწევნით, მაღალი ოსტატობით და პროფესიონალიზმით "შემოგვასაყვარლა" ჩვენი გრიშა...
- აქვე საინტერესოა, რა გრძნობაა, როცა მამის მიერ შესრულებულ როლს პოპულარულ სერიალში უყურებ?
- როცა ახალ სერიას ვუყურებთ, მეც და რუსკაც ცოტას ვნერვიულობთ. თან, როგორც აღვნიშნე, ყველა წვრილმანს და დეტალს ყურადღებას ვაქცევ. უფრო პროფესიონალის თვალით ვაფასებ. როცა მთავრდება, რა თქმა უნდა, სიამაყის გრძნობა გვეუფლება. როგორ შეიძლება არ გსიამოვნებდეს, როცა ნაცნობი და უცნობი გეფერება შენი მშობლის გამო და გაბარებს უამრავ სიყვარულს და კეთილგანწყობას...
- რაიმე შენიშვნას ხომ არ აძლევთ?
- ამ კონკრეტულ როლზე შენიშვნებს უფრო ვუზუალურ მხარესთან დაკავშირებულს ვაძლევ, შესრულებაზე არა, - მაგალითად, შეიძლება კოსტიუმსა და გრიმზე ვუთხრა რაღაც, ან ზოგჯერ ოპერატორზე გავღიზიანდე, როცა დათოს ძალიან დიდი ღიპი უჩანს, - თუმცა, ოპერატორს რას ვერჩი? ღიპი აშკარად აქვს...
- თავად თუ იცი მეგრული?
- ალბათ სულ 10 სიტყვა, მაგრამ ამ შემთხვევაში, დათო ავტორიტეტი არ არის ჩემთვის. მეგრული თვითონაც ამ სერიალის მერე უფრო დახვეწა, თორემ მაინცდამაინც კარგი მეგრულის მცოდნე არ იყო. თუ მეგრულად რამე მაინტერესებს, ერთ-ერთ ჩემს საუკეთესო მეგობარს, ლევან კანკიას მივმართავ, წარმოშობით წალენჯიხიდან არის და ამ მხრივ მეტად ვენდობი. ამ ბოლო დროს კიდევ ერთი სიტყვა გავიხსენე ჩემი ეკრანული "ძმის" წყალობით... თუთა - მთვარე, ძალიან მომწონს. ერთი-ორჯერ დათისაც (ჩემს დისშვილს) დავუძახე თუთა და გაოგნებულმა გამომხედა...
- ჰგავხართ მამა-შვილი ერთმანეთს თვისებებით, ხასიათით?
- ოოო, ალი-კვალი, თუ როგორ ამბობენ? ყველაფრით ვგავართ. გარეგნობა თვალსაჩინოა და თვისებებს რაც შეეხება, დედა ამბობს, რომ აბსოლუტურად ერთნაირები ვართ. ერთ-ერთი ასეთი თვისებაა სახლიდან გასვლა და უკან მობრუნება. არასოდეს ისე არ გავსულვართ, რომ რამე არ დაგვვიწყებოდა და აუცილებლად ვბრუნდებით... ზუსტად ის გვიშლის ერთმანეთში ნერვებს, რაშიც ძალიან ვგავართ...
- ამ სერიალით, რას ფიქრობ, დათო კვირცხალიას ცხოვრებაში რა ეტაპია?
- მგონი, უმნიშვნელოვანესი ეტაპია, რადგან მისთვის, როგორც არტისტისთვის ძალიან გაიწელა მანამდე სტაგნაციის პერიოდი და ახლა გარკვეულწილად რეაბილიტაციას გადის...
- მის ეკრანული'"შვილზე", ვაჟზე რას გვეტყვი? ფიქრობ, რომ ის მართლაც მისია?
- ხომ წარმოგიდგენია, დღეში რამდენი ადამიანი მეკითხება ამას და არც სჯერათ, რომ აზრზე არ ვარ. დათოც ძალიან ერთობა და გვაწვალებს, არ გვეუბნება, თუმცა ჩემი პროგნოზი მაქვს, - ვერსია, რომელსაც ვემხრობი, მიმაჩნია, რომ დრამატურგიულად უფრო გამართლებული იქნება. მაგრამ ახლა არ გავამხელ და მაყურებელთან ერთად, მოუთმენლად დაველოდები რეალურ შედეგს...
- ზოგადად, რას გვეტყვი თქვენს ოჯახზე. რა არის თქვენთვის მთავარი და მნიშვნელოვანი?
- დედა - ქეთევან მესხი ბიოლოგია. რესპუბლიკური საავადმყოფოს ლაბორატორიაში მუშაობდა, მაგრამ ოთხი წელია, ძირითადად ბავშვებით არის დაკავებული. ვცხოვრობთ ჩვეულებრივად, - გაჭირვებაც ვიცით და კარგად ყოფნაც, არაერთი ტრაგედია გადაგვიტანია, თუმცა საერთო ჯამში, მაინც ბედნიერი ოჯახი ვართ. დიდი სანათესაო და უფრო დიდი სამეგობრო წრე გვყავს ცალ-ცალკეც და ყველას ერთად. ჩვენზე ცუდის მთქმელი არ მეგულება, ყველას უხარია ჩვენთან ყოფნა. კუდაბზიკები არ ვართ, ზომიერად თავმდაბლები, თუმცა ჯანსაღად, საკუთარი თავის ფასიც ვიცით. მთავარი ღირებულება ჩემი მშობლებისთვის პატიოსნებაა და მე და რუსკაც ასე გაგვზარდეს. ახლა ცდილობენ, ეს დათის და მარიამს ასწავლონ. მამა განსაკუთრებული პატრიოტია და ვერ იტანს ისეთ მომენტებს, როცა ჩვენი ქვეყანა მსოფლიოს თვალში დაძაბუნებულად გამოიყურება...
- საუბრის ბოლოს რას უსურვებ მამას?
- ვერ ვიქნები ორიგინალური. ამიტომ, ბანალურად, პირველ რიგში, ჯანმრთელობას და ყველა თავისი საყვარელი ადამიანის კარგად ყოფნას ვუსურვებ, ასევე ძალიან დიდ შემოქმედებით წარმატებას. ვიცი, რომ აქვს პოტენციალი კიდევ არაერთ სასცენო თუ ეკრანულ სახეს სული ჩაბეროს და დარწმუნებული ვარ, დიდხანს შეძლებს თავისი მაყურებლის გახარებას და აღტაცებაში მოყვანას...
ლალი ფაცია
AMBEBI.GE