ბავშვობაში წერდა ჩანახატებს, ლექსებს... როცა საქმე პროფესიის არჩევაზე მიდგა, ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე ჩაბარება უნდოდა, მაგრამ ბოლოს სამსახიობო ფაკულტეტზე აღმოჩნდა. შალვა გაწერელიას ჯგუფში მოხვდა და ამ ჯგუფის დატოვება, აზრად არასოდეს მოსვლია. ხატია მელქაძე დღეს მოზარდ მაყურებელთა თეატრის მსახიობია. იღებენ ფილმებში, სერიალებში... მას ძალიან უყვარს თავისი საქმე. როლზე ფიქრი და პერსონაჟის ხასიათის ამოხსნა, სიამოვნებას ანიჭებს.
- მას შემდეგ, რაც ბავშვი გავაჩინე, საღამოობით წიგნების წაკითხვას ხშირად ვეღარ ვახერხებ. დღის განმავლობაში, სულ თეატრში ვარ, ხან რეპეტიციები მაქვს, ხან დღეში 3 სპექტაკლს ვთამაშობ.
ძალზე სასაცილო ორსულობა მქონდა, ისეთი რამ დამემართა, მილიონი ქალიდან ერთს რომ ემართება. ორსულობის პირველი 7 თვის განმავლობაში, 24-საათიან რეჟიმში მეღვიძა, 10 წუთით ვერ ვიძინებდი. თან იმ პერიოდში დაემთხვა "ჰეროკრატიის" გადაღებები, ჰიპერაქტიური ვიყავი. მიუხედავად უძილობისა, ძალიან დიდი ენერგია მქონდა, სულ კარგ ხასიათზე ვიყავი. აღარ ვიცოდი, ღამე რა მეკეთებინა, ინტერნეტში ხშირად შევდიოდი, მაგრამ სულ კომპიუტერთან ხომ ვერ ვიქნებოდი. ღამის 2 საათიდან თაროებიდან ვიღებდი წიგნებს და გათენებამდე ვკითხულობდი. ოჯახში რაც კი წიგნი არსებობდა, ყველა გადავიკითხე. ჩემი ექიმი, ცოტა გაოგნებული იყო. 7 თვის შემდეგ ღამე მეძინა, მაგრამ მაშინაც ცოტა ხნით.
ის ცოდნა, რომელიც ორსულობის პერიოდში მივიღე, რაიმე ფორმით ბავშვზეც თუ გადავა, კარგი იქნება. რა გასაკვირია, მაგრამ ჩემი შვილიც ჰიპერაქტიურია.
მწერლობაში საყვარელი ავტორი არ მყავს. ჟანრებიდან ყველაზე მეტად ფსიქოლოგია მიზიდავს. ძალიან მინდა მაგისტრატურაში ჩავაბარო და ამ მეცნიერებას ბოლომდე გავყვე, კვლევები მაინტერესებს. ადამიანებზე დაკვირვებები მიყვარს, არასდროს ვცდები. ყოველთვის ამართლებს პირველი შთაბეჭდილება. ამ დროს ადამიანი თამაშს ვერ ახერხებს.
ნაწარმოები, რომელმაც ჩემზე წარუშლელი შთაბეჭდილება მოახდინა, შიო გვეტაძის "მონანიებაა". ისიც კი მახსოვს, როგორი წიგნი იყო, გაცრეცილი, მოშავთეთრო გარეკანი ჰქონდა. რატომღაც მეგონა, ფილმი "მონანიება" ამ ნაწარმოების მიხედვით იყო გადაღებული, კითხვა იმიტომ დავიწყე და ხელში სულს სხვა ნაწარმოები შემრჩა. მაშინ 12-13 წლის ვიქნებოდი, იმდენად მძაფრი განცდები დამეუფლა, ნაწარმოების კითხვისას პირველად ვიტირე.
ჩვევად მაქვს, ნელი კითხვა მიყვარს. წაკითხული კარგად უნდა გავიაზრო, ზოგიერთ ადგილზე ხაზებსაც ვუსვამ, ყველა წიგნს ეტყობა, რომ ჩემი წაკითხულია. რაც მომწონს, ხელმეორედ ვუბრუნდები, ის ჩემ მიერ გახაზული ადგილებიც კონკრეტულ ამბებს თუ მაშინდელ განცდებს მახსენებს.
ლიტერატურული პერსონაჟებიდან დიდი სიამოვნებით ვიმეგობრებდი ნოდარ დუმბაძის ხატიასთან. მას ხელს მოვკიდებდი და არასდროს გავუშვებდი. ეს პერსონაჟი თავად განვასახიერე, მაგრამ მისდამი სიყვარული, უფრო ადრეული ასაკიდან მქონდა, როლზე რომ ვიმუშავე, მერე ხომ უფრო მეტად შემიყვარდა. სპექტაკლი, რაც უნდა ცნობილი ნაწარმოების მიხედვით იდგმებოდეს, რამდენჯერმე წაკითხულიც რომ მქონდეს, მას სპექტაკლზე მუშაობის დაწყების წინ, კიდევ ერთხელ, ამჯერად უკვე სულ სხვა თვალით ვეცნობი... განაგრძეთ კითხვა